20.COPY.LAYOLA

001.LAYOLA

002.YEDU AVAMANAM

003.THALAI VALAI ELAI

004.MURTHIYAR

005.MAAVERAN ARIYA SANGARAN

006.ANAND TUL TUPTE

007-தமிழனாவது, மசிராவது

008.நாடார்கள் வியாபாரத்தில்

009.தோள் சீலைப் போராட்டம்

010.தீண்டாமையும் என் கிராமமும்

011.SELVIN

012.ரத்தக்கொதிப்பு

013.யார்_நம்பிக்கையாளர் ?

014.தாய் மதத்தைவிட்டு

015.இந்து-ஜாதி-தீண்டாமை .DRA

016.கமலாசிவன்ராஜ்

017.மயிலை சிங்காரவேலர்

018.கிறிஸ்தவனாக

019.இந்த நாட்டில் எப்போது இந்து

020.தந்தை வீட்டிற்கு

021.பரமேஸ்வரா குற்றச்சாட்டு

022.UMA

023.தீட்டு! தீட்டு!!

024.காஷ்மீர் பண்டிட்

025.உங்களக்கு எங்களுக்கு

026.சாதியும்_மதமும்

027.பரதக்கலை..

028.இயேசுநாரதர்

029.யார் இந்த பாரத மாதா?

030.இதிலென்ன ஆச்சர்யம் எனில்

031.இந்து-ஜாதி-தீண்டாமை

032.நீங்கள் வேறு நாங்கள் வேறு

033.மலம் திண்பவர்களுக்கு தான் சாதி

034.நீதி மன்றங்களில் சாட்சி

035.எவனாவது ஒருத்தன்

036.SELVIN

037.தேவதாசி.devadasi

038.ஈழத்தமிழர் போண்டா மணி

039.உதயசூரியன்

040.ஒடுக்கப்பட்ட நாடர்கள்

041.என்னதான் முங்கி முங்கி ஹிந்துத்துவம்

042.தாலி அறுத்தான் சந்தை

43.சுடலைமாடன்.

044.The apologists of caste system

045.சமூகம் அனைவரும் கோவிலில் நுழைய

046.எல்லைக் காப்புப் போராளி மார்சல் நேசமணி

047.சாதிகளால் பிளவுண்ட மக்கள் ஒரு தேசமாக முடியுமா?

048.FREEDOM FIGHTER 10 WIKIPEDIYA.

049.Dalit Groom Beaten for Riding Horse.MP.

050.INDIAN FREEDOM WOMAN FIGHTERS

051.BJP.30.05.2019

052.NIRMALA SITARAMAN & THAMILESAI

053.__VARI.KERALA

054.SEWDI.CEMENETRY

001-லயோலா கல்லூரியில் நடந்த சம்பவம் என் மத நம்பிகையை காயப்படுத்தியது, நான் வழிபடும் தெய்வத்தை அவமதித்தது, என்ற பதத்தோடு லயோலா கல்லூரி மீது குற்றச்சாட்டு வை, நீ அவனை திட்டு, விமர்சனம் பண்ணு.. அது உன் உரிமை. அதவிட்டுட்டு, இந்த கிருத்துவ பள்ளிகளும், கல்லூரிகளும் இப்படி தான்... இவனுங்கள நாட்டுக்குள்ளையே விட்டுடிருக்க கூடாதுனு நீ பேசினா, நாங்க பதிலுக்கு, நீ இரண்டாயிரம் வருஷமா சூத்திரர்களை கல்வி கற்கவிட்டால் பாவம், பள்ளிக்கூடம் வந்தால் தீட்டு, அவர்களை நீ உன் அடிமையாக வைத்துக்கொள்ள குலக்கல்வி முறையை அமல்படுத்த முயன்றது போன்ற அயோக்கியதனமான வரலாற்றையெல்லாம் மீண்டும் தோண்டி இங்கே பேச வேண்டியது வரும். இந்தியாவில் கிருத்துவ பள்ளிகள் வந்ததுக்கு பிறகு தான் சாதி சமயமற்ற சமத்துவமான தரமான கல்வி அனைவருக்கும் இங்கே வாய்க்கப்பெற்றது. பெரும்பாலன அடித்தட்டு மக்களுக்கு ஆங்கில புலமையும் அதை சார்ந்து வந்த வேலைவாய்ப்புகளும் உருவாக்கி தந்தது அந்த Missionaries தான். அவர்கள் இங்கே வரவில்லையென்றால் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் கல்வி உரிமையை நீங்க எப்படி நசுக்கி இருப்பீங்கனு தெரியும்டா டேய் !!

002-எது_அவமானம்???? குஜராத் கலவரத்தில் கர்ப்பிணி முஸ்லிம் பெண்ணின் கருப்பையை இந்துமத குறியீடான சூலத்தால் கிழித்து, சிசுவை வெளியே எடுத்து ஹிந்துத்துவா கும்பல் கொலைசெய்தார்களே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? காஞ்சி சங்கராச்சாரி தூண்டுதலால், வரதராஜ பெருமாள் கோவிலினுள் சங்கரராமன் என்னும் பார்பனர் வெட்டி கொல்லப்பட்டாரே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? அதே காஞ்சிபுரத்தில் தேவநாதன் என்ற கோயில் அரச்சகர், இந்துக்கள் புனிதமாக கருதும் கோயில் கருவறையில் வைத்து, சாமி கும்பிட வந்த பெண்களிடம் பாலியல் குற்றம் செய்தாரே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? காஷ்மீரில் ஒரு சிறுமியை கோவிலினுள் பலநாள் அடைத்துவைத்து, பாலியல் பலாத்காரம் செய்து கொன்றவர்களுக்கு ஆதரவாக, தேசிய கொடியுடன் பாரத் மாதாவுக்கு ஜே என்று கோஷம் போட்டார்களே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? அயோத்தியில் உள்ள ஒரு கோவிலில், சாமி கும்பிடவந்த ஒரு பெண்ணை, பலநாள் அடைத்துவைத்து, பாலியல் பலாத்காரம் செய்ததால், அரச்சகர் கைதுசெயயப்பட்டாரே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? எத்தனையோ அப்பாவிகள், மாட்டின் பெயரால், பசு குண்டர்களால் தாக்கப்பட்டு, கொல்லபடுகிறார்களே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? நாட்டின் ஜனாதிபதி ராம்நாத் கோவிந், தலித் என்பதால், பூரி ஜகன்னாதர் கோவிலினுள் தடுகப்படாரே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? ஆண்டாண்டு காலமாக, இந்துக்களில் பெரும்பான்மையாக இருப்பவர்களுக்கு கல்வி உரிமை மறுக்கபட்டதே, கோவிலுக்குள் நுழைய அனுமதி மறுக்கப்பட்டதே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? நாட்டின் பல பகுதிகளில் இன்னுமும் தலித்துகள் மத நீதியான ஒதுக்குதல் & தாக்குதல்களுக்கு உள்ளாகிறார்களே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? எந்தனையோ சாமியார்கள் மதத்தின் பெயரால் ஆசிரமங்கள் நடத்தி பாலியல் முதல் பொருளாதார குற்றங்கள் வரை செய்து, கோர்ட்டால் தண்டிக்கபட்டுள்ளர்களே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? இந்துக்களில் பெரும்பான்மையோர் சாப்பிடும் அசைவ உணவு முறை குறித்து, சங்கராச்சாரி முதல் குறிப்பிட்ட பிரிவினர் இழிவு செய்கிறார்களே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா?? இந்துக்களில் சரி பாதி உள்ள பெண்களுக்கு பால்ய விவாகம் முதல் உடன்கட்டை, மொட்டை அடித்தல் சொத்துரிமை இல்லாமல் செய்தல், கோயிலுக்கு பொட்டுக்கட்டி நேர்ந்துவிடும் தேவதாசி முறை, மேலாடை தடை, போன்ற பல எண்ணிலடங்கா கொடுமைகள் நடைமுறையில் இருந்து வந்ததே, அது இந்து மதத்திற்கு அவமானமில்லையா?? இன்னுமும், இந்துக்களில் 5% இருப்பவர்கள், 80% வேலை & படிப்புகளை ஆக்கிரமித்து வைத்துக்கொண்டு, மற்றவர்களுக்கு உரிய பங்கை கொடுக்காமல் இருக்கிறார்களே, அது இந்து மதத்துக்கு அவமானம் இல்லையா??  இதெல்லாம் அவமானம் இல்லையாம், ஆனால், முகிலன் என்ற மக்கள் கலை இலக்கிய அமைப்பை சார்ந்த ஓவியர் வரைந்த ஹிந்துத்துவா கருத்தியலுக்கு எதிரான படங்கள் சிலவற்றில் மத குறியீடுகள் இருந்ததால், அவை ஒட்டுமொத்த இந்து மதத்துக்கு எதிரானவை, அவமானம் என பிஜேபி கும்பல் திசை திருப்புகிறது.. அப்படங்களை வரைந்த முகிலனும் இந்துதான், என்ன சூத்திர இந்து.. நன்றி தோழர்  வெற்றி மாறன்

003- தலை வாழை இலை போட்டு சிறந்த வகை உணவுகளை படைத்து பறிமாறி அதில் ஒரு ஓரத்தில் அசிங்கத்தை வைத்து சாப்பிடு என்றால் அதன் அர்த்தம் என்ன?

004- நாளைய தீர்ப்பு களத்தின் பறையர் போராளிகள் பக்கத்தில் இன்று... (10/04/1953 - அன்று , திருவள்ளுவர் மாவட்டம், பூந்தமல்லி வட்டம், ஆண்டரசன் பேட்டை, என்னும் குக்கிராமத்தில் ஏழை விவசாயக் குடும்பத்தில் திரு முனுசாமி - திருமதி ருக்மணி தம்பதியருக்கு குழந்தை ஒன்று  பிறந்தது. அப்போது தெரியாது ரெட்டியார்களின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள அந்த கிராமத்திற்க்கு மட்டுமல்ல தலைநகர் சென்னைக்கே பறையர் விடிவெள்ளி பிறந்தது என. ஆண்டரசன் பேட்டை அரசு தொடக்கப்பள்ளியில் 1 முதல் 5 வரை. திருமழிசையிலுள்ள திரு சுந்தரமுதலியார் அரசினர் உயர்நிலைப்பள்ளியில் சேர்ந்து 6 ஆம் வகுப்பை தொடர்ந்தார். பள்ளி இறுதி வகுப்பில் வெற்றி பெற்று பட்டாபிராமில் உள்ள இந்துக் கல்லூரியில் PUC படிப்பை தொடர்ந்தார். அப்போது கல்லூரி மாணவத் தலைவராக நின்று வெற்றி பெற்று கல்லூரி மாணவர்கள் மத்தியில் படிப்பில் சிறந்தவராகவும் பேச்சில் சொல்வன்மை மிக்க புரட்சியை தட்டி எழுப்பும் பேச்சாளராகவும் விளங்கினார். அதன் பின் PUC முடித்தார். சிறுவயதிலே தாய் மொழியும் சமூகம் ஆகியவற்றின் மீது ஆளவிலாபற்றும் கொண்டவர். அதன்பின் சென்னை மாநிலக் கல்லூரியில் B .A Economics படித்தார். குடும்ப வறுமை காரணமாக புரசைவாக்கம் அரசு விடுதியில் தங்கி அங்கு இருந்தே மாநில கல்லூரிக்கு நடந்து சென்றே படித்தார். சென்னை மாநிலக் கல்லூரியில் மாணவத்தலைவர் தேர்தலில் நின்று வெற்றி வாகை சூட்டினர். கல்லூரியிலே இரண்டாவது மாணவராக வெற்றி பெற்றதன் காரணமாக சென்னை பல்கலைகழத்தின் மூலமாக தகுதி அடிப்படையில், தஞ்சாவூர் பூண்டி புஷ்பம் கல்லூரியில் சேர்ந்து MA Economics படிப்பை முடித்தார். பின்னர் சென்னை சட்டக் கல்லூரியில் பயின்று சட்டப் படிப்பை முடித்தார். தத்துவ படிப்பான Ph .D பட்டமும் பெற்று திகழந்தார். ஒடுக்கப்பட்ட இனமக்களின் உரிமைகளை பாதுகாத்திடவும், ஆதிக்கமற்ற சமுதாயத்தை அமைத்திடவும்,டாக்டர் அம்பேத்கர் மன்றம் 1978 ஜனவரி 26-ல் பூவையில் டாக்டர்.பூவை.M. மூர்த்தியார் அவர்களால் துவங்கபட்டது. சட்ட விரோதமாக தம் சமுதாயத்துக்கு எங்கெல்லாம் கொடுமைகள் நடக்கிறதோ அங்கு எல்லாம் அறிவாயுதத்தை பயன்படுத்தி மக்களுக்கு ராணவ பலமாக அரணாக இருந்தார், இருக்கவும் சொன்னார். அமெரிக்க கலிபோர்னிய பல்கலைகழகம் பூவையாரின் சமுக சேவைகளைப் பாராட்டி டாக்டர் பட்டம் வழங்கியது. விழுப்புரம் பெரிய காலனியில் உள்ள ஆதிதிராவிடர் மக்களுக்கு எதிரான வன்னியர் இன கலவரம் குறித்து வெகுண்டு டாக்டர் அம்பேத்கர் மன்றத்தின் மூலமாக பூவிருந்தவல்லியில் மாபெரும் கண்டன பேரணி மற்றும் பொதுக்கூட்டம் நடத்தபட்டது. நாடாளுமன்றத்திற்கு நடை பெற்ற இடை தேர்தலில் திரு.பூவை.M.மூர்த்தியார் அவர்கள் தனது 27வது வயதில் தனித்து நின்று போட்டியிட்டு பல தடைகளையும் மீரி 6000 வாக்குகளுடன் வெற்றி பெற்று பலருக்கு அதிர்ச்சி அளித்தார். "ஒரே ஒரு ஊரிலே" - திரைப்படம் எதிர்ப்புப் பேரணி. மேலவளைவு முருகேசன் படுகொலையைக் கண்டித்துக் கண்டனக் கூட்டம் நடைபெற்றது. தனது ரிசர்வ் வங்கி பணியை முடித்து சம்பளம் பெற்று வருகையில் வழியில் முதியவர் ஒருவர் உணவு, உடை யின்றி தவித்தபோது தனது சம்பளத்தை கொடுத்து. அந்த முதியவரின் முகத்தில் சிரிப்பை கண்டார். பிறகு வெகு நேரம் பஸ் ஸ்டாப்பில் நின்றிருந்தார். அவ்வழியே வந்த நண்பர் ஒருவர் என்ன என கேட்டார் அப்போது தன்னிடம் வீட்டிற்க்கு செல்ல பணம் இல்லை என கூறியதை கேட்டு அந்த பெரியவர் மனம் நெகிழ்ந்தார். பின்னரே தனது அரசு பணியை  துறந்து, மக்கள் பணியை செய்ய தொடங்கினார். ரெட்டியார்கள் விஷமிகள், நம் சமூக  பெண்களை இழுத்து சென்று மானபங்கபடுத்தி அனுப்புவர் இதை அந்த ஊர் பஞ்சாயத்தில் கேட்க இயலாது. இப்படி இருந்த நிலையில் மூர்த்தியார். சக இளைஞர்கள் சிலரை அழைத்துக் கொண்டுரெட்டியார் ஊருக்குள் செல்ல ஆயத்தமானார் அப்போது ஊர் பெரியவர்கள் நிறுத்தி உன் செயலாள் உடன் வருபவர்களுக்கு ஆபத்து என்றால் என்ன செய்வது என கேட்டனர். எதிரிகள் வீசும் கத்திக்கு பலியாவது என்றால் முதல் பலி நானே என்றார். இதை கண்ட பெரியவர்கள் நெகிழ்ந்தனர். பின்னர் ரெட்டியார் சமூகத்திற்க்கு பாடம் கற்பிக்கப்பட்டது. அன்றிலிருந்து இன்றுவரை ரெட்டியார் சமூகம் தனது கயமை தனத்தை விட்டது. இன்றளவும் வட மாவட்டங்களிலே பறையர் கோட்டை என்றால். அது ஐயா பூவையாரின் ஆளுமை கொண்ட, திருவள்ளூர் மாவட்டமே. அந்த புரட்சிப்புயல் பல புரட்சி விதைகளாக தாழ்த்தப்பட்ட இன தம்பிகளை வீரனாய் வளர்த்தது, உருவாக்கிய தம்பிகள் இன்று சிறப்பாக களமாடிக் கொண்டிருக்கின்றனர். 02/09/2002 ஆம் நாள், தான் பிறந்த மண்ணிலே நிம்மதியாக ஓய்வு எடுக்கிறார். “பூவை மூர்த்தியார் இறந்தபோது பாடிய மரண கானாவைத்தான் மெட்ராஸ் படத்தில் பயன்படுத்தி இருக்கின்றனர். நம் பறையர்கள் வரலாறுகள் பல புதைந்துள்ளன. மீண்டும் நம் ஆளுமையை நிரூபிப்போம். களப்பணியில் என்றும், என்றென்றும்... நாளைய தீர்ப்பு களம்

005-மாவீரர் ஆரிய சங்காரன் 7.5.1923 - 26.2.1973. வீரவணக்க நாள். தி.க மற்றும் தி.மு.க வின் சிம்ம சொப்பனம், இம் மண்ணில் நய வஞ்சகமாய் வீழ்த்தப்பட்ட நாள். தந்தை சிவராஜ் பறையருக்கு  பிறகு குடியரசு கட்சியின் தமிழ்நாட்டு தலைவராக இருந்தவர். சமரசமற்ற அம்பேத்கரிய போராளி. அனல் பறக்கும் பேச்சாளர். பின்னி மில் தொழிலாளர்களின் தலைமையேற்று போராட்டங்களினால் சென்னை மாநகரமே ஸ்தம்பித்து போகும் அளவிற்கு போராட்டங்களை முன்னெடுத்தவர். திராவிட இயக்கத்தினர் செய்யத் துணியாத பணிகளை துணிச்சலோடு முன்னெடுத்தார். திமுகவின் தாழ்த்தப்பட்டோர் விரோத நடவடிக்கைகளை கடுமையாக அம்பலப்படுத்திக்கொண்டிருந்தார். குறிப்பாக வியாசர் பாடியில் அம்பேத்கர் பெயரில் ஒரு கல்லூரி அமைக்க வேண்டும் என்று அன்னை சத்தியவாணி முத்து அம்மையார் கேட்ட போது இரண்டு லட்ச ரூபாய் இருந்தால், அக்கல்லூரியை கட்டித்தர தயார் என்று கருணாநிதி அறிவித்தார், அதை சவாலக ஏற்று நாடு முழுதும் மடிப்பிச்சை ஏந்தி இரண்டு லட்ச ரூபாய் பணத்தை அரசிடம் தந்தார் சத்யவாணி முத்து அம்மையார். இதனால் தலித் மக்களிடையே கடுமையான கசப்புணர்வை திமுக சம்பாதித்துக் கொண்டது. அதிலிருந்து திமுக-வை கடுமையாக விமர்சிக்கத் தொடங்கினார் ஆரிய சங்காரன். ஆரிய சங்காரன் என்றால் ஆரியர்களை அழிக்க வந்தவன் என்று பொருள். தன் பெயருக்கு ஏற்ப கடுமையான பரப்புரையை முன்னெடுத்துக் கொண்டிருந்தவரை கண்டு திமுக அஞ்சியது. திராவிடத்துக்கு தீ மூட்டியவர் 1960களில் சென்னைப் பட்டணத்தில் ஆரியசங்காரன் என்ற பெயர் பார்ப்பனர் மற்றும் சூத்திர  சாதியினருக்கு கிலி ஊட்டக்கூடியதாக இருந்தது. திராவிடர் கழகக் கூட்டங்களில் கலவரம் செய்தவர் இவர். பொளத்த மக்களை கேவலப்படுத்திய ஈ.வெ.ராமசாமியின்  திராவிட கழகக் கூட்டங்கள் மூர் மார்க்கெட் பகுதியில் நடக்கும்போது அக்கூட்டங்களில் பாம்புகளை வீசியெறிந்து கலகம் செய்தவர் ஆரிய சங்காரன். அதன் பிறகு மூர் மார்கெட் பகுதிகளில் தி.க.வினர் கூட்டங்கள் நடத்துவது இல்லை. சென்னை பெரியமேடு பகுதியைச் சேர்ந்த தீவிர பார்ப்பன எதிர்ப்புக் கொள்கையுடையவர். 'ஆரியசங்காரன்' என்ற இதழை நடத்தியவர். பெரியமேடு பகுதியில் கைவண்டித் தொழிலாளர்களுக்காக தொழிற்சங்கத்தை ஏற்படுத்தி ஒருங்கிணைக்கப்படாத உதிரித் தொழிலாளர்களுக்காக அச்சங்கத்தின் தலைவராக இருந்தவர். சென்னை நகரசபைக் கட்டிடத்துக்கு அருகே சைடன் ஹாம்ஸ் ரோட்டில் 'பம்பிங் ஸ்டேசன்' கட்டுவது தொடர்பாக நகரசபை நிறைவேற்றிய தீர்மானத்தை அமுலாக்க வேண்டும் என்று கோரி உண்ணாவிரதம் ஆரம்பித்தார். அப்போதே தீர்மானத்தை அமுலாக்கக்கோரி உண்ணா விரதம் இருக்கப்போவதாக பெரியமேடு கைவண்டித் தொழிலாளர்கள் சங்கத் தலைவர் ஆரியசங்காரன் அறிவித்தார். அதன்படி அன்றுகாலை ஆரியசங்காரன் ஊர்வலமாக காலை 6 மணிக்கு நகரசபை ரிப்பன் கட்டிடத்திற்கு வந்தார். ஆனால்/ அப்போது நகரசபை கட்டிட கேட் திறக்கவில்லை. கேட் திறந்ததும் 7.30 மணிக்கு அவர் உள்ளே சென்று சத்தியமூர்த்தி சிலை எதிரே உட்கார்ந்தார். அவரது தொகுதியைச் சேர்ந்த மக்கள் வந்து அவருக்கு மாலை போட்டுச் சென்றார்கள். சுற்றி போலீஸ் பந்தோபஸ்து போடப்பட்டுள்ளது. அன்றைய மேயர். மோசஸ் அவர்கள். நகரசபை நிர்வாகத்துக்கு இடையூறு விளைவித்தால் நகரசபை கமிஷனர் தக்க நடவடிக்கை எடுப்பார் என எச்சரித்தார். சென்னைமேயரின் ஆணவப் போக்கை எதிர்த்து ஹரிஜன மக்கள் உண்ணாவிரதம். ஆரியசங்கரன் தலைமையில் மாணவர்கள்/ பெண்கள் போராட்டம். அமைச்சர் சத்தியவாணி முத்து அம்மையாரை இனப் பெயரைச் சொல்லி மிக இழிவாகப் பேசி அவதூறு செய்த சென்னை மேயர், வேலூர் நாராயணின் ஆணவப்போக்கை எதிர்த்து 13.01.69 அன்று காலை 5 மணியிலிருந்து இரவு 7 மணி வரை ஹரிஜனப் பெருங்குடி மக்கள் உண்ணாவிரதம் இருந்தனர். சென்னை நேரு ஸ்டேடியம் எதிரில் உள்ள அண்ணல் அம்பேத்கர் சிலைக்கு ரோஜாப்பூ மாலை அணிவித்த பின்னர் 5 மணிக்கு ஆதிதிராவிட சமுதாய மக்கள் ஒன்று திரண்டு உண்ணாவிரதம் ஆரம்பித்தனர். கட்சி சார்பில்லாமல் இன எழுச்சியின் அடிப்படையில் சமுதாய மக்கள் ஒன்றுதிரண்டு மேயரின் ஆணவப் போக்கை கண்டித்துப் போர்க்கொடி உயர்த்தியிருப்பது குறிப்பிடத் தக்கதாகும். பம்பாய்/ அரக்கோணம்/ விழுப்புரம்/ பூவிருந்தவல்லி/ காட்டுப்பள்ளம்/ மாங்காடு/ புழல் கிராமம்/ மாதவரம்/ செங்கற்பட்டு/ சென்னை நகரிலிருந்து நூற்றுக்கணக்கில் தாழ்த்தப்பட்ட சமுதாய மக்கள் ஒன்று திரண்டு இந்த உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தில் கலந்து கொண்டனர். பின்னர் காலை 7 மணி முதல் மாலை 7 மணி வரை ஒரு நாள் அடையாள உண்ணாவிரதம் இருந்தனர். இந்த உண்ணாவிரதப் போராட்டத்திற்கு கீழ்வெண்மணி கிராமத்தில் 42 ஊழியர்கள் உயிரோடு எரிக்கப்பட்ட சம்பவத்தை கண்டித்தும் விளம்பரத் தட்டிகள் எழுதி வைக்கப்பட்டிருந்தன. ஆதிதிராவிட சமுதாய மக்களுக்கு இழைக்கப்படும் பெரும் கொடுமைகளைக் கண்டித்து துக்க நாளாகக் கருதி உண்ணாவிரதம் இருப்பதாக அவற்றில் எழுதப்பட்டிருந்தது. கீழ்வெண்மணி சம்பவத்தைப் பற்றி தமிழக அரசு மௌனம் சாதிப்பது ஏன்? அமைச்சர்களும்/ தாழ்த்தப்பட்ட எம்.எல்.ஏக்களும் இன்னும் வாய் திறக்காதது ஏன்? சமுதாயமே ஒன்று படு. நமக்கும் உணர்ச்சி இல்லையா? என்ற முழக்கங்கள் கொண்ட விளம்பரத் தட்டிகளும் இங்கு வைக்கப்பட்டிருந்தன. மேலும் நமது சமுதாய தலைவர்களின் புகை பட கண்காட்சி ஒன்று நடத்தினார். செங்கல்பட்டில் பரப்புரை கூட்டத்தை முடித்துக் கொண்டு திரும்பிக் கொண்டிருந்த சங்காரன் இரவில் லாரி ஏற்றிக் கொல்லப்பட்டார். தலித் மக்களிடையே கடும் கொந்தளிப்பை அன்றைக்கு உருவாக்கியது. ஊடகங்களில் விபத்து என்று செய்தி வெளியானது. ஆனால் மக்கள் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. சென்னை பெரிய மேட்டில் அவரது உடல் கிடத்தப்பட்டிருந்த அவரது வீட்டிற்கு எம்.ஜி.ஆர், நெடுஞ்செழியன் மற்றும் அவர்களது முன்னணி தலைவர்கள் வந்தனர். சங்காரனின் உடல் பெரிய மேட்டிலிருந்து மூலக்கொத்தளம் கொண்டு செல்லப்பட்டபோது எம்.ஜி.ஆரும் அவரது அமைச்சர்களும் கூடவே நடந்து சென்று உடலை அடக்கம் செய்தனர் என்றால் நிலைமையின் தீவிரத்தை புரிந்துக் கொள்ளுங்கள். படுகொலை செய்யப்பட்டார் ஆரிய சங்காரன் என்றால் அதற்கு யார் மீது மக்கள் சந்தேகப்பட்டிருப்பார்கள்.. உங்களது யூகத்திற்கே விட்டுவிடுகிறேன். இத்தகைய போர் குணம் கொண்ட ஓர் பறையர் மாவீரர் இருபது ஆண்டுகளில் செய்த சாதனைகளை (1950 - 1970). எந்த  தலைவர்களும்  செய்திருக்க இயலாது. ஆரிய திராவிட கட்சிகளில் பறையரின் அவல நிலையை எதிர்த்து போரிட்டுள்ளார். அதனால்தான் என்னவோ, இவரின் புகழின் சுவட்டை இந்த திராவிட கட்சிகள் ஒழித்துவிட்டன. இனியும் தூங்காதே பறையர் இனமே. பறையர் களப்பணியில் என்றென்றும்... நாளைய தீர்ப்பு களம்.

x1 006-முகப்பு  அரசியல்  பார்ப்பனிய பாசிசம் தலைப்புச் செய்திஅரசியல்பார்ப்பனிய பாசிசம் என்னுடைய நம்பிக்கை நொறுங்கிய நிலையில் இருக்கிறேன் : ஆனந்த் தெல்தும்ப்டே கடிதம் ... உங்களால் முடிந்த ஏதேனும் ஒரு வழிமுறையில் இந்த படுமோசமான செயலுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கும் வகையிலும் எனக்கு ஆதரவளிக்கும் வகையிலும் பொதுமக்களின் சீற்றத்தை வெளிப்படுத்துங்கள். By அனிதா - January 21, 20190 எழுத்தாளரும் சமூக செயல்பாட்டாளருமான ஆனந்த் தெல்தும்ப்டே மீது 2018 ஜனவரி மாதம் பீமா கோரேகானில் வன்முறையை தூண்டியதாக மகாராஷ்டிர அரசு புனையப்பட்ட குற்றச்சாட்டில் முதல் தகவல் அறிக்கை தாக்கல் செய்தது. இதிலிருந்து தன்னை விடுவிக்கக்கோரி ஆனந்த் தெல்தும்ப்டே உச்சநீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடுத்திருந்தார். கடந்த திங்கள்கிழமை தெல்தும்ப்டே-வின் மனுவை நிராகரித்தது நீதிமன்றம். நான்கு வாரங்களுக்கு அவரை கைது செய்ய தடையும் விதித்தது. இந்நிலையில் தான் கைதாகும் சூழலே அதிகமாக உள்ளது என தெரிவிக்கும் தெல்தும்ப்டே, தனக்கு ஆதரவளிக்கும்படி பொதுமக்களுக்கு கடிதம் ஒன்றை எழுதியுள்ளார். கடிதத்தின் தமிழாக்கம் இங்கே… “புனே காவல்துறையால் தாக்கல் செய்யப்பட்ட என்மீதான பொய்யான முதல் தகவல் அறிக்கையை தள்ளுபடி செய்யக்கோரி உச்சநீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்திருந்த மனு ஜனவரி 14-ஆம் தேதி நிராகரிக்கப்பட்டது. இதுபற்றி ஊடகங்கள் வாயிலாக நீங்கள் அறிந்திருப்பீர்கள்.  நல்லவேளையாக, பிணை பெறும் பொருட்டு எனக்கு நான்கு வார கால அவகாசமும் நீதிமன்றம் அளித்திருக்கிறது. காவல்துறை சொன்ன குற்றச்சாட்டுக்கள் அனைத்தும் புனையப்பட்டவை என நீதிமன்றத்தில் நிரூபிக்கப்பட்டுவிடும் என  இதுவரை உறுதியாக நம்பிக்கொண்டிருந்தேன்.  அதனால் உங்களிடம் பேச வேண்டிய தேவையிருக்காது என கருதினேன். ஆனால், இப்போது என்னுடைய நம்பிக்கை முற்றிலும் நொறுங்கியிருக்கிற நிலையில் புனே நீதிமன்றத்திலிருந்து உச்சநீதிமன்றம் வரை பிணையை எதிர்நோக்கி காத்திருக்கிறேன்.  உடனடி கைதிலிருந்து என்னைக் காப்பாற்ற, பல்வேறு பிரிவுகளைச் சேர்ந்த மக்களிடமிருந்து ஆதரவு பிரச்சாரத்தை கட்டமைக்கும் தேவை எழுந்துள்ளது. சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் (தடுப்பு) சட்டத்தின் கீழ் கைதானால் பல ஆண்டுகள் சிறைவாசத்தை அனுபவிக்க நேரிடும் என்பதை நம்மில் பலர் அறிந்திருக்க முடியாது. கொடுஞ்செயல்கள் புரிந்த குற்றவாளிகூட ஒன்று அல்லது இரண்டு ஆண்டுகள் தண்டனை பெற்று தப்பிவிட முடியும். ஆனால்,  அரசியல்வாதிகளுக்காக  வேலை செய்யும் காவல்துறை, அப்பாவிகளுக்கு எதிராக தங்களிடம் வலுவான ஆதாரம் இருப்பதாகக் கூறினால், அந்த நபர் ஆண்டு கணக்கில் சிறையில் இருக்க நேரிடும். என்னைப் பொறுத்தவரை இந்தக் கைது என்பது கடுமையான சிறை வாழ்க்கை மட்டுமல்ல, அது என்னுடைய உடலில் ஒரு பகுதியாகிவிட்ட லேப் டாப் – இடமிருந்து என்னை பிரித்து வைக்கும், என்னுடைய வாழ்வின் பகுதியாக உள்ள நூலகத்திடமிருந்து என்னை பிரித்துவிடும்.  பதிப்பகத்தாரிடம் தருவதாக ஒப்புக்கொண்ட பாதி முடிக்கப்படாத நூலின் பிரதிகள், முடிக்கப்படாமல் வெவ்வேறு கட்டங்களில் உள்ள என்னுடைய ஆய்வுத்தாள்கள், என் தொழில்முறை நற்பெயரை  நம்பி தங்களுடைய எதிர்காலத்தை பணயம் வைத்திருக்கும் மாணவர்கள், என்னுடைய கல்வி நிறுவனம் (கோவா இன்ஸ்ட்டியூட் ஆஃப் மேனேஜ்மெண்ட்) என்னை நம்பி பல வசதிகளை செய்துகொடுத்திருக்கிறது. சமீபத்தில் என்னை நிர்வாகக்குழுவில் சேர்த்துள்ளது, மேலும் எண்ணற்ற நண்பர்கள் மற்றும் என்னுடைய குடும்பத்திடமிருந்தும் இந்த கைது என்னை பிரித்துவிடும். பாபாசாகேப் அம்பேத்கரின் பேத்தியான என்னுடைய மனைவி, கடந்த ஆகஸ்டு மாதத்திலிருந்து, எனக்கு நடந்துகொண்டிருப்பவற்றை அறிந்து மிகுந்த துயருற்றிருக்கிறார். ஏழ்மையிலும் ஏழ்மையான குடும்பத்திலிருந்து வருகிற நான், அறிவார்ந்த சாதனைகள் மூலம் இந்தியாவின் சிறந்த கல்வி நிறுவனங்களில் தேர்ச்சி பெற்றேன்.  என்னை சூழ்ந்துள்ள சமூக முரண்பாடுகளை கண்டுகொள்ளாமல் இருந்திருந்தால் மிகப்பெரிய கல்வி நிறுவனமான அகமதாபாத் உள்ள இந்திய மேலாண்மை கல்வி நிறுவனத்தில் படித்த எனக்கு, ஆடம்பரமான வாழ்க்கை எளிதாகவே கிடைத்திருக்கும். இருப்பினும்,  மக்களின் வாழ்க்கையை மேம்படுத்துவதற்கான உணர்வுடன், குடும்பத்தை இயக்குவதற்கான பொருளீட்டினால் போதும் என முடிவு செய்து, என்னுடைய நேரத்தை அறிவார்ந்த பங்களிப்பு செய்வதற்கு ஒதுக்கினேன். இந்த உலகத்தை சற்றே மேம்படுத்த என்னால் சாத்தியமானது இதுதான்.  இந்த உள்ளுணர்வின் காரணமாக, என்னுடைய பள்ளி மற்றும் கல்லூரி நாட்களில் நான் இயல்பாக ஜனநாயக உரிமைகள் பாதுகாப்புக் குழு போன்ற அமைப்புகளில் சேர்ந்து இயங்கத் தொடங்கினேன். இப்போது இந்த இயக்கத்தின் பொது செயலாளராகவும் உள்ளேன்.  கல்வி உரிமைகளுக்கான அனைத்திந்திய மன்றத்தின் தலைமை உறுப்பினராகவும் உள்ளேன். என்னுடைய எழுத்துக்களிலோ அல்லது சுயநலமற்ற செயல்பாடுகளிலோ கடுகளவும் சட்டவிரோத நடவடிக்கை இருந்ததில்லை. அதுபோல, என்னுடைய முழு கல்வி பணியிலும் நாற்பதாண்டு கால பெருநிறுவன பணியிலும் சிறு களங்கமும் இல்லாமல் நேர்மைக்கான உயர்ந்த முன்னுதாரணமாக இருந்திருக்கிறேன். எனவே, எந்த நாட்டுக்காக என்னுடைய தொழில்முறை வாழ்க்கை முழுவதும் உழைத்தேனோ அதே நாட்டின் அரசு இயந்திரம் எனக்கு எதிராகத் திரும்பும் என்று மோசமான கனவிலும்கூட நான் நினைத்து பார்த்ததில்லை. பீமா கோரேகான் நிகழ்வு. இந்த நாட்டை சமத்துவமற்ற உலகமாக மாற்றிக்கொண்டிருக்கும் திருடர்களையும் கொள்ளையர்களையும் பாதுகாக்கும் அரசு இயந்திரம், அப்பாவி மக்களை குற்றவாளிகளாக்கி பழிவாங்குகிறது என்பது மட்டுமல்ல, டிசம்பர் 31, 2017-ஆம் ஆண்டு புனேயில் நடந்த எல்கர் பரிஷத் நிகழ்வை குற்றப்பின்னணி உடையதாகவும் மாற்றிவிட்டது. இதன் மூலம் மாற்றுக்குரலை ஒலிக்கும் குறிப்பிட்ட மனித உரிமை பாதுகாவலர்கள், அறிவு ஜீவிகள் மற்றும் மக்கள் இயக்கத்தைச் சேர்ந்த முன்னணியாளர்களை சிறையில் அடைக்கப்பார்க்கிறது. இது முன்னெப்போதும் இல்லாத வெளிப்படையாக மேற்கொண்டிருக்கும் அதிகார துஷ்பிரயோகம் ஆகும். சுதந்திரத்துக்குப் பிறகான இந்தியாவில், ஜனநாயகத்தின் அத்தனை கண்ணியத்தையும் பின் தள்ளிவிட்டு அரசை விமர்சிப்பவர்கள் மீது பழிவாங்கும் நோக்கத்தோடு சுமத்தப்படும் மிக மோசமான சதி குற்றச்சாட்டு இதுவாகத்தான் இருக்கும். மிக மோசமான சதி உச்சநீதிமன்ற ஓய்வுபெற்ற நீதிபதி பி.பீ. சாவந்த் மற்றும் மும்பை உயர்நீதிமன்றத்தின் ஓய்வுபெற்ற நீதிபதி பீ.ஜி. கோல்சே பட்டேல்  ஆகியோர்  1818-ஆம் ஆண்டு பீமா கோரேகானில் நடந்த ஆங்கிலோ – மராத்தா போரின் 200-வது ஆண்டை நினைவு கூறும்வகையில் தற்போது நடந்துகொண்டிருக்கும் பாஜக ஆட்சியின் மத மற்றும் சாதி ரீதியிலான கொள்கைகளை எதிர்க்க மக்களைத் திரட்டும் யோசனையை முன்வைத்தனர். அவர்கள் செயல்பாட்டாளர்களையும் முற்போக்கு அறிவுஜீவிகளையும் இந்த யோசனையை திட்டமிட்டு செய்ய அழைத்தனர். எனக்கும் ஒருவரின் மூலம் சாவந்த் அழைப்பு விடுத்தார், கோல்சே பட்டேலும் பிறகு அழைத்தார்.  கல்விப் பணிகள் இருந்தமையால் அந்தக் கூட்டத்துக்குச் செல்ல முடியவில்லை என வருத்தம் தெரிவித்திருந்தேன். ஆனால், நிகழ்வின் இணை ஒருங்கிணைப்பாளராக இருக்க அழைத்திருந்த அவருடைய அழைப்பை ஏற்றுக்கொண்டேன்.  எல்கர் பரிஷத் தொடர்பான வாட்ஸப் துண்டுபிரசுரத்தை பார்க்கும் வரை என்ன நடக்கிறது என்பது எனக்குத் தெரியாது. பேஷ்வாக்களின் அடக்குமுறைக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்த  மகர் வீரர்களின் பெயர்கள் பொறிக்கப்பட்ட நினைவிடத்தில் அவர்களின் தியாகத்தை நினைவுகூற நான் ஆதரவாக இருந்தேன். அதே நேரத்தில், பேஷ்வாக்களின் பார்ப்பனிய அடக்குமுறைக்கு எதிராக பீமா கோரேகானில் போரிட்ட மகர் வீரர்களின் வெற்றியாக எல்கர் பரிஷத் காட்டப்பட்டதில் எனக்கு சங்கடம் இருந்தது. வரலாற்றை இப்படி சிதைத்து படிப்பது, தலித்துகளை அடையாள அரசியலுக்குள் தள்ளி, பரந்துபட்ட மக்களுடன் அவர்களை ஒன்றிணைப்பதை மேலும் கடினமாக்கும் என நான் கருதினேன்.  இதையொட்டி த வயரில் நான் எழுதிய கட்டுரை தலித்துகளிடையே கோபத்தை உண்டாக்கியது. அதன் பிறகு, இந்த முழு விவகாரத்தையும் நான் மீண்டும் சிந்தித்து என்னுடைய முடிவில் ஒரு உண்மையான அறிவுஜீவிக்குரிய தன்மையுடன் நின்றேன். தற்செயலாக, இந்தக் கட்டுரை, அதற்கு பதிலளிக்கிறது. யாரோ ஒருவருக்காக தலித்துகளை தூண்டிவிடுகிறேன் என்ற குற்றச்சாட்டை மறுப்பதாக என்னுடைய கருத்தை மறுபரிசீலனை செய்திருக்கிறேன். ஆனால், பகுத்தறிவு முதன்மையாக இல்லாத இடத்தில், இத்தகைய பகுப்பாய்வுகள் அரசு அல்லது போலிசுடனான  இடைவெளிகளை குறைக்க உதவாது. தலித்துகளுடன் முன்னெப்போதும் ஒன்றிணைந்திராத மராத்தா அமைப்புகள் உள்பட 250-க்கும் மேற்பட்ட அமைப்புகள் இந்த நிகழ்வில் பங்கெடுத்தன. மராத்தா பேரணி. 2014-ஆம் ஆண்டு பார்ப்பன முதலமைச்சரின் கீழ், பாஜக – சிவ சேனா இணைந்து மாநிலத்தில் அரசு அமைத்தபின், மராத்தாக்கள் தங்களுடைய அதிருப்தியை வெவ்வேறு விதங்களில் காட்டத் தொடங்கினர். மராத்தாக்கள் மிகப்பெரும் பேரணிகளை நடத்தினர்.  அப்படிப்பட்ட பேரணி ஒன்றில் விரும்பத்தகாத நிகழ்வொன்று நடந்தது. 2016-ஆம் ஆண்டு கோர்பாடி என்ற இடத்தில் நடந்த பேரணியில் மராத்தி சிறுமி ஒருவர் பாலியல் வன்கொடுமைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டார். சிறுமியை வன்கொடுமை செய்தவர்களில் ஒரு தலித்தும் இருந்தார். நிர்வாகம் உடனடியாக செயல்பட்டது. பாதிக்கப்பட்டவருக்கான சட்டரீதியான நீதி, பட்டியல் இன மற்றும் பழங்குடியினருக்கான எதிரான வன்கொடுமை தடுப்பு சட்டத்தை ரத்து செய்ய வேண்டும் என்பதில் வந்து முடிந்தது. இதுபோன்ற பெருந்திரளான மக்கள் திரட்டல் மூலம்,  இடஒதுக்கீடு கேட்க மராத்தாக்கள் பயன்படுத்திக்கொண்டார்கள். தலித்துகளுடன் ஒன்றிணைந்தால்தான் பார்ப்பன அரசை அகற்ற முடியும் என மராத்தாக்கள் புரிந்துகொள்ள தொடங்கினார்கள். இது மராத்தாக்களின் இளைஞர் அமைப்புகள், எல்கர் பரிஷத் நிகழ்வில் பங்கேற்றபோது ‘பேஷ்வாக்களை புதையுங்கள்’ என்னும் முழக்கத்தில் எதிரொலித்தது. இது வெறும் குறியீட்டு முழக்கமாக இருந்தாலும் பாஜகவின் வளைக்குள் விழும் அபாயத்தை உண்டாக்கியது.  கருத்தரங்கை ஏற்பாடு செய்தவர்களும் மராத்தாக்களாக இருந்தனர். அரசு அதிகாரத்தில் தீவிர பற்றுதலுடன் இருந்த பாஜகவுக்கு அது பயத்தை கொடுத்தது.  மிலிந்த் எக்போடேயின் சமஸ்தா ஹிந்துத்துவா அகாடி மற்றும் சாம்பாஜி பிடேயின் சிவ் சக்ரபதி ப்ராசிஸ்தான் ஆகியவற்றில் உள்ள தன்னுடைய ஏஜெண்டுகள் மூலம் தலித்துகள் மற்றும் மராத்தாக்களுக்கிடையே பிரச்சினையை உண்டாக்க திட்டமிட்டது பாஜக.  சிவாஜியின் மகனான சம்போஜி மகராஜின் சமாதி, பீமா கொரேகானிலிருந்து 4 கி.மீ. தள்ளியிருக்கிறது. இதை வைத்து ஒரு சர்ச்சையை உருவாக்கினார்கள். மொகலாய சக்ரவர்த்தி அவுரங்க சீப், சம்பாஜியை கொன்று துண்டுத்துண்டாக உடலை வெட்டி போட்டதாகவும்  கோவிந்த மகர் என்பவர் உடலின் பாகங்களை எடுத்து, சம்போஜிக்கு மரியாதைக்குரிய இறுதிச் சடங்கை செய்ததாகவும் 300 ஆண்டு கால பிரபலமான வரலாறு சொல்கிறது. தன்னுடைய நிலத்தில் சம்போஜிக்கு நினைவிடம் எழுப்பினார் கோவிந்த மகர். அவர் இறந்த பின் சம்போஜிக்கு அருகிலேயே அவருக்கும் நினைவிடம் எழுப்பியுள்ளது அவருடைய குடும்பம். சூரத்தில் நடைபெற்ற சிவாஜி ஜெயந்தி விழாவில்… மேலே சொன்ன இரண்டு சதிகாரர்களும் ஒரு புனைகதையை சொன்னார்கள். அதாவது சம்போஜிக்கு நினைவிடம் கட்டியது ‘சிவாலே’ என்ற மாரத்தி குடும்பம், கோவிந்த் மகர் அல்ல என்பதே அந்தக் கதை. இது மராத்தாக்களை தலித்துகளுக்கு எதிராக திருப்பியது.  இந்தப் பிரச்சினையை பயன்படுத்தி மராத்தாக்களை வாடு படாட்ரூக் என்ற இடத்தில், 2018 ஜனவரி 1-ஆம் தேதி பீமா கொரேகானில் கூட இருந்த தலித்துகளுக்கு எதிராகத் தூண்டிவிட பார்த்தார்கள். இதற்கான ஏற்பாடுகள் சுற்றுப்புற கிராமங்களில் வெளிப்படையாக தெரிந்தது. ஆனால், நிர்வாகம் தெரியாதுபோல் நடந்துகொண்டது. 2017, டிசம்பர் 29-ஆம் தேதி, கோவிந்த மகரின் சமாதியும் அங்கிருந்த தகவல் பலகையும் சேதப்படுத்தப்பட்டிருந்ததை தலித்துகள் கண்டார்கள். இது முன்பே திட்டமிட்டதுபோல சமூகங்களிடையே பதற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. ஆனால், சதிகாரர்களின் துரதிருஷ்டம் காரணமாக, அடுத்த நாள் கிராமத்தினர் ஒன்றாக இணைந்தனர். திட்டமிட்டதுபோல, 2017 டிசம்பர் 31-ஆம் தேதி ஷானிவர்வாடா என்ற இடத்தில் எல்கர் பரிஷத் நிகழ்வு தொடங்கியது. இந்த மாநாட்டின் முடிவில், குழுமியிருந்த மக்கள் பாஜகவுக்கு எப்போதும் வாக்களிக்க மாட்டோம் என்றும் இந்தியாவின் அரசியலமைப்பை காப்போம் என்றும் உறுதிமொழி எடுத்துக்கொண்டனர்.  மாநாட்டின் அத்தனை நிகழ்வும் காவல்துறையாலும் நிகழ்ச்சி ஏற்பாட்டாளர்களாலும் வீடியோ பதிவு செய்யப்பட்டது. படிக்க: ♦ மோடியை கலாய்க்கும் ஹிந்து விரோதிகள் மீது எச்.ராஜா புகார் ♦ ஆனந்த் தெல்தும்ப்டேவுக்கு எதிரான பொய் வழக்கை ரத்து செய் ! ஊபா உள்ளிட்ட கருப்புச் சட்டங்களை ரத்து செய் ! மாநாட்டில் வேறு எதுவும் நடக்கவில்லை. மாநாட்டின் அனைத்து பிரதிநிதிகளும் அமைதியாக கலைந்து சென்றனர். என்னுடைய நெருங்கிய நண்பரின் மகனின் திருமணத்துக்காக டிசம்பர் 31-ஆம் தேதி காலை 10.55 மணிக்கு புனே சென்றேன். புனேயில் ஸ்ரேயால் ஹோட்டலில் தங்கியிருந்து, திருமணத்துக்குச் சென்றோம். அடுத்த நாள் இரவு 12.40 மணிக்கு ஹோட்டலிலிருந்து வெளியேறி கோவா சென்றோம்.  புனேவுக்கு வந்த காரணத்தால் என்னுடைய மனைவி அங்கிருந்த உறவினர்கள் சுஜாத் அம்பேத்கர் மற்றும் அஞ்சலி அம்பேத்கரை காண விரும்பினார். செல்லும் வழியில் கார் டயரை மாற்றுவதற்காக 5-10 நிமிடங்கள் அலைந்திருபோம். அதிருஷ்டவசமாக, எல்கர் பரிஷத் நிகழ்வில் முழுநேரமும் இல்லை என்பதற்கு என்னிடம் போதுமான ஆதாரங்கள் உள்ளன. புனேவுக்கு வந்த பிறகு, நான் முழுநேரமும் மாநாட்டில் இருந்திருக்க முடியும். ஆனால், மாநாட்டின் பொருளில் எனக்கு உவப்பில்லை என்பதோடு பணிக்கு திரும்ப வேண்டிய கட்டாயம் இருந்ததால், நான் கிளம்பிவிட்டேன். பீமா கொரேகான் வெற்றித் தூண். 2018, ஜனவரி 1-ஆம் தேதி, பீமா கொரேகானின் தலித்துகள் ஒன்று கூடிய போது, இந்துத்துவ அடியாட்கள்  திட்டமிட்டதுபோல கூடினார்கள்.  பீமா கொரேகான் நினைவிடத்துக்குச் செல்லும் தெருவில் உள்ள வீடுகளின் மாடிகளில் ஏறி கற்களால் தாக்கத் தொடங்கினார்கள், மக்களை அடிக்கத் தொடங்கினார்கள்; கடைகளை எரித்தார்கள். போதிய காவலர்கள் இல்லாத நிலையில் நடப்பதை  இருந்த சில காவலர்கள் வேடிக்கைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள். இந்துத்துவ குண்டர்களின் தாக்குதலுக்கு அரசு நிர்வாகமும் உடந்தையாக இருப்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது. இந்தப் பகுதியில் சில குழப்பங்கள் நடந்துவருவதை பொதுமக்களும் அறிந்திருந்தனர். 2017 டிசம்பர் 29-ஆம் தேதி சம்பாஜியின் சமாதியில் நடந்த நிகழ்வுகள் இந்த வதந்திகளை உறுதிபடுத்தின. ஆனால், நிர்வாகம் அதைக் கண்டுகொள்ளாமல் கலவரங்களை நிகழ்த்தி பார்த்தது.  அப்போது எடுக்கப்பட்டு வாட்ஸப்பில் வெளியான வீடியோக்களில் காவி கொடி பிடித்தவர்கள் எக்போடே மற்றும் பிண்டே-இன் பெயர்களைச் சொல்லி முழக்கங்கள் எழுப்பியதையும் தலித்துகளை அடித்து விரட்டுவதையும் காட்டின.  பல தலித்துகள் காயமுற்றனர், அவர்களுடைய வாகனங்கள் சேதமாக்கப்பட்டன; கடைகள் எரித்து சாம்பலாக்கப்பட்டன; இளைஞர் ஒருவர் கொல்லப்பட்டார். எல்கர் பரிஷத்தின் போது என்ன நடந்தது என்பது பற்றி எனக்கு முழுமையாக எதுவும் தெரியவில்லை.  தாக்குதல் நடந்த ஜனவரி 1-ஆம் தேதி மதியம் வரை எனக்கு எதுவும் தெரியாது. அதன்பிறகு, த வயரின் ஆசிரியர் சித்தார்த் வரதராஜன் இமெயில் வழியாக தெளிவாக சொன்னபிறகுதான் அங்கு நடந்ததை அறிந்தேன்.  அதன்பிறகு ஜனவரி 2-ஆம் தேதி இணையதளத்தில் கட்டுரை எழுதினேன். போலீசின் கை 2018 ஜனவரி 2-ஆம் தேதி, பகுஜன் ரிபப்ளிக் சோசியலிஸ்ட் பார்டி என்ற கட்சியின் உறுப்பினரும் சமூக செயல்பாட்டாளருமான அனிதா ரவீந்திர சால்வே,  முந்தைய தினம் நடத்தப்பட்ட தலித்துகள் மீதான தாக்குதலுக்கு எக்போடே மற்றும் பீடே என்ற இரண்டு கயவர்கள்தான் காரணம் என சிக்ராபூர் காவல் நிலையத்தில் புகார் அளித்தார். அதன் பேரில் எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை.  ஜனவரி 3-ஆம் தேதி பிரகாஷ் அம்பேத்கர், மகாராஷ்டிராவில் முழு அடைப்புக்கு அழைப்பு விடுத்தார். ஜனவரி 4-ஆம் தேதி எந்தவித வேண்டத்தகாத சம்பவங்களும் நிகழாமல் முழு அடைப்பு நடந்தது. அதன்பிறகு, வன்முறையில் ஈடுபட்டதாக தலித் இளைஞர்களை போலீசு கைது செய்யத் தொடங்கியது. பீமா கொரேகான் : இலட்சக்கணக்கில் திரண்டு வந்த மக்கள் கூட்டம் 2018 ஜனவரி 8-ஆம் தேதி ஆர்.எஸ்.எஸ்ஸைச் சேர்ந்தவரும் சம்பாஜி பீடேவின் அடியாளுமான துஷார் தம்காடே, கபீர் கலா மஞ்ச் அமைப்பைச் சேர்ந்த செயல்பாட்டாளர்கள் மீது எல்கர் பரிசாத் நிகழ்வை ஏற்பாடு செய்ததற்காக முதல் தகவல் அறிக்கையை பதிவு செய்தார்.  எல்கர் பரிசத்தில் பேசப்பட்ட  சர்ச்சைக்குரிய பேச்சுக்களே ஜனவரி 1-ஆம் தேதி வன்முறையை தூண்டின என அதில் குற்றம்சாட்டியிருந்தார். அபத்தமான குற்றச்சாட்டுக்கு அதுவே முகாந்திரமாக அமைந்தது. முதலாவதாக, எல்கர் பரிசத்தில் என்ன பேசப்பட்டது என்பதற்கு போலீசாரே சாட்சியாக இருந்தனர், அவர்களே எடுத்த வீடியோவில் அதை சரிபார்த்திருக்கலாம். அதில் உண்மையாகவே சர்ச்சைக்குரிய பேச்சுக்கள் இருந்திருந்தால், அவர்களாகவே பேசியவர்கள் மீது முதல் தகவல் அறிக்கை பதிவு செய்திருக்கலாம். யாரோ ஒரு நபர் முதல் தகவல் அறிக்கை பதிவு செய்யும் வரை காத்திருக்க வேண்டிய தேவையே இல்லை. அடுத்து, எல்கர் பரிசத்தில் ஆத்திரமூட்டும் படியான பேச்சு தலித்துக்களுக்காக மட்டுமே பேசப்பட்டதாக வைத்துக்கொண்டால், அவர்கள் அடிவாங்கியிருக்க மாட்டார்கள்.  இந்த கலவரத்தில் ஒரு இளைஞர் தன் உயிரை இழந்தார்; அது ஒரு தலித் உயிர். ஆனாலும்கூட, காவலர்கள் திட்டமிட்ட திரைக்கதை செயல்படுத்த முனைந்தார்கள். அவர்கள் பெயர்களை வைத்துக்கொண்டு வீடுகளில் சோதனையிட்டார்கள். எல்கர் பரிசத்தின் ஒருங்கிணைப்பாளர்களான நீதிபதி கோல்சே பட்டேல் மற்றும் நீதிபதி பி.பீ.சாவந்த் ஆகியோர் வெளிப்படையாக இந்த நிகழ்வுக்கு எந்தவித நிதியுதவியும் தேவையில்லை என அறிவித்தபோதும் கூட, எல்கார் பரிசத் நிகழ்வுக்கு மாவோயிஸ்டுகள் நிதியுதவி செய்தார்கள் என்பதற்கு ஆதாரங்கள் கிடைத்திருப்பதாக மறைமுகமாக சொல்லத் தொடங்கினார்கள். இதுநாள் வரை, இந்த நிகழ்வை மாவோயிஸ்டுகளின் மிகப் பெரும் சதித்திட்டமாகச் சொல்லி  இந்த பொய்யை நம்பும்படி நீதிமன்றத்திடம் சொல்லி வருகிறார்கள். நிகழ்ச்சி ஏற்பாடு செய்த இரண்டு நீதிபதிகளையும் விசாரிக்கவில்லை.  குற்றப்பத்திரிகையில் நீதிபதி சாவந்த் கூறியதாக ஒரு அறிக்கையை தாக்கல் செய்திருக்கிறார்கள், அதை அவர் பகிரங்கமாக மறுத்துவிட்டார்.  இத்தகைய கடுமையான குற்றமும்கூட நீதிமன்றங்களால் புறக்கணிக்கப்படுகிறது. மாவோயிஸ்டுகள் நிதியளிக்கிறார்கள் என்கிற கோட்பாட்டை சாக்காகச் சொல்லி, புனே காவல்துறை, நாக்பூர், மும்பை மற்றும் டெல்லி காவல்துறையுடன் இணைந்து ஐந்து செயல்பாட்டாளர்களின் வீடுகளில் 2018 ஜூன் 6-ஆம் தேதி சோதனை நடத்தி, கைதும் செய்தது. அவர்களுக்கும் எல்கர் பரிசத்துக்கும் எந்த வழியிலும் தொடர்பே இல்லை. இந்த கைதுகளுக்குப் பின், காவல்துறை கதைகளை புனைய ஆரம்பித்தது. பீமா கொரேகான் நினைவிடத்தில் நடந்த வன்முறைக்கு இந்த ஐந்து நபர்களே காரணம் என்பதில் தொடங்கி, நக்சல் செயல்பாட்டுக்கு அவர்கள் உதவுகிறார்கள், பிரதமர் நரேந்திர மோடியை ‘ராஜீவ் காந்தி மாதிரியான’ படுகொலை செய்ய திட்டமிட்டிருக்கிறார்கள் என்பதுவரை பலகதைகளை போலீசு சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறது. வாதாடுவதற்கு எந்தவித வாய்ப்பும் அளிக்காத, குற்றம்சாட்டப்பட்டவரை பல ஆண்டுகள் சிறையில் அடைக்கக்கூடிய கொடூரமான, சட்டவிரோத நடவடிக்கைகள் (தடுப்பு) சட்டத்தை செயல்படுத்த போலீசால் இந்தக் கதைகள் அனைத்தும்  பயன்படுத்தப்பட்டன. பொதுவாக, இதுபோன்ற சோதனைகளில் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எலக்ட்ரானிக் பொருட்களை கையகப்படுத்தி, அதன் மூலம் தங்களுக்கு என்ன வேண்டுமோ அதை போலீசார் சொல்லிக் கொள்வார்கள். ஆனால், இந்த சோதனைகள் விசித்திரமாக இருந்தன. டெல்லி, நாக்பூர், மும்பையில் சோதனை செய்யும் போலீசார் புனேவிலிருந்து இரண்டு சாட்சிகளை கையோடு அழைத்து வந்தது, சோதனைக்கான செயல்முறையே கேலி செய்வதாக இருந்தது.  அந்த வீட்டில் இருப்பவர்களை ஒரு அறையில் அடைத்து வைத்துவிட்டு, இன்னொரு அறையிலிருந்து சீல் இடப்பட்ட கைப்பற்றப்பட்ட பொருட்களை கொண்டு வந்தார்கள். வெர்னோம் கொன்சாவே -இன் வீட்டை சோதனையிட்டபோது, அவருடைய மனைவி சூசன் ஆபிரஹாம், வழக்கறிஞராக இருப்பவர், இந்த சோதனை முறைகளை கண்கூடாக பார்த்திருக்கிறார்கள். போலீசாரே கம்யூட்டர் உள்ளிட்ட உபகரணங்களோடு வந்ததாக அவர் தெரிவிக்கிறார். தங்களுடைய சோதனையை வீடியோ பதிவு செய்திருப்பதாக நீதிமன்றத்தில் போலீசாரே தெரிவிக்கின்றனர், அதையும் நீதிமன்றம் ஏற்றுக்கொண்டது. எலக்ட்ரானிக் சாதனங்களில் தொலைவிலிருந்து இயக்கி மாற்றமுடியும், சில நொடிகளில் எண்ணற்ற கோப்புகளை ஏற்ற முடியும் என்பதை நீதிபதிகள் கருத்தில் கொள்ளவே இல்லை. எலக்ட்ரானிக் சாதனங்களின் உண்மைத்தன்மையை வீடியோ பதிவு மூலம் நிரூபிக்க முடியாது. தகவல் தொடர்பு துறையில் எனக்கு நிபுணத்துவம் உள்ளது என்பதால் நானே இதை மோசடி என நிறுவ முடியும். எலக்ட்ரானிக் சாதனங்களின் உண்மைத்தன்மையை நிரூபிக்க நீண்ட காலம் ஆகும். வழக்கு விசாரணை என்ற நீதிமன்றம் சொன்னாலும் வழக்கு விசாரணை நடக்கும் பல வருடங்களில் அப்பாவி நபர்களும் அவர்களுடைய குடும்பமும் முற்றிலுமாக அழிக்கப்பட்டிருக்கும். கவுதம் நவ்லகா கைது செய்யப்பட்டபோது… கைதான ஒருவரின் கம்யூட்டரிலிருந்து மாவோயிஸ்டுகள் எழுதிய கடிதங்களை கைப்பற்றி இருப்பதாக (இமெயில்கள் அல்ல; ஏனெனில் மெயில்கள் ஏற்கத்தக்கவை அல்ல) போலீசு கூறுகிறது. உண்மையான பெயர்கள், அவர்களுடைய தொலைபேசி எண்கள் என பல வினோதங்கள், கைப்பற்றதாக சொல்லப்பட்டு அளிக்கப்பட்ட கடிதங்கங்களில் உள்ளன. இந்தக் கடிதங்கள் முற்றிலும் போலீசால் புனையப்பட்டவை என கடிதத்தின் வார்த்தை பிரயோகங்கள் சொல்கின்றன.  அதன் அடிப்படையில், மாவோயிஸ்டுகள் ஒரு அரசாங்க அமைப்பை நடத்துகின்றனர், அந்த அமைப்பு தங்களுடைய திட்டங்கள் குறித்து விளக்கமாக எழுதுகிறது. அதோடு,  தங்கள் கடிதங்களை பெறுபவர்களிடம் ரசீதுகளை பெற்று தணிக்கைக்காக ஆவணப்படுத்தவும் செய்கின்றது. அவர்கள் தங்களுடைய ரகசியத்துக்காக பெயர் பெற்றவர்கள், மனிதர்களை மட்டுமே தொடர்புக்கு பயன்படுத்துகிறவர்கள், செய்திகளை படித்த பிறகு அவற்றை அழிக்க வலியுறுத்துகிறவர்கள்.  அப்படிப்பட்ட அமைப்பு அவர்களுடைய நிர்வாகிகளுடன் கடிதங்கள் வழியாக தொடர்பு கொள்ள முடியாது. பொது தளத்துக்கு வந்த இந்தக் கடிதங்களை ஏராளமான மக்கள் அலசி ஆராய்ந்து இவற்றின் போலித்தன்மையை தோலுரித்துவிட்டனர். இதுபோன்ற அமைப்புகளை படித்து வரும் மோதல் மேலாண்மை கல்வி நிறுவனத்தின் (Institute of Conflict Management) செயல் இயக்குனராக உள்ள அஜய் சகானி என்ற நிபுணர், இந்தக் கடிதங்கள் போலியானவை என சொல்லிவிட்டார். ரோமிலா தாப்பர் உள்ளிட்ட அறிவுஜீவிகள் தாக்கல் செய்த மனுவை விசாரித்த உச்சநீதிமன்ற நீதிபதிகளில் மாற்றுக்கருத்து சொன்ன ஒரே ஒரு நீதிபதியான சந்திர சூட், போலீசின் வழக்கில் தாக்கல் செய்யப்பட்ட கடிதங்களை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்ததோடு இந்த முழு வழக்கையும் சிறப்பு புலனாய்வு குழு விசாரிக்க வேண்டும் என்றார். ஆனால், வினோதமான சட்டத்தின் செயல்முறை இந்த சர்ச்சைக்குரிய ஆதாரத்தை நகர்த்த போதுமானதாக இல்லை. அதே நேரத்தில் அப்பாவி மக்களின் வாழ்க்கையை தியாகம் செய்ய இந்த சட்டத்தின் செயல்முறை தயாராகிவிட்டது. உண்மையில் இது தண்டனையைக் காட்டிலும் மோசமானது. இந்தக் கடிதங்களில் மாவோயிஸ்டு திட்டங்களின் கூட்டாளிகளாக ராகுல் காந்தி, பிரகாஷ் அம்பேத்கர், திக்விஜய் சிங் போன்றோரின் பெயர்களும் இடம்பெற்றுள்ளன.  இந்தத் தலைவர்களை மோசமான முறையில் சித்தரிக்க அரசியல் நோக்கத்தோடு இது செய்யப்பட்டிருக்கிறது என்பதை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது.  போலீசோ, நீதிமன்றமோ இந்த பிரபலங்களிடம் என்ன நடந்தது என்பது குறித்து சோதிக்கவும் விரும்பவில்லை, கேட்கவும் இல்லை. எனக்கெதிரான வினோத குற்றச்சாட்டுகள்! ஆறு செயல்பாட்டாளர்களுடன் சேர்த்து, (அதில் ஐந்து பேர் ஆகஸ்டு 28-ஆம் தேதி கைது செய்யப்பட்டனர்) என் வீட்டையும் புனே போலீசு சோதனை செய்தது. நாங்கள் இல்லாதபோது, கல்வி நிறுவனத்தில் இருந்த பாதுகாவலரிடம் மாற்று சாவியைப் பெற்று வாரண்ட் ஏதும் இல்லாமல் என்னுடைய வீட்டை அவர்கள் திறந்துள்ளனர். என் வீட்டின் உள்புறத்தை வீடியோவில் பதிவு செய்து, பிறகு பூட்டிவிட்டதாக போலீசு தகவலில் எழுதப்பட்டுள்ளது. அப்போது நாங்கள் மும்பையில் இருந்தோம். டிவி சேனல்கள் எங்கள் வீட்டைத் திறந்து சோதனையிட்டதை முக்கிய செய்தியாக அறிவித்தன. அப்போதுதான் எங்களுக்கு இந்த விசயம் தெரிய வந்தது. என்னுடைய மனைவி உடனடியாக விமானம் மூலம் சென்றார், பிகோலிம் காவல் நிலையத்தில் புகார் அளித்து, போலீசு ஏதேனும் கேட்க வேண்டுமெனில் எங்களுடைய தொலைபேசி எண்ணை தொடர்பு கொள்ளச் சொல்லி எண்களை அளித்துவிட்டு வந்தார். ஆகஸ்டு 31-ஆம் தேதி ஏடிஜிபி பர்மேந்தர் சிங், மேலும் சிலருடன் புனேயில் பத்திரிகையாளர்களை சந்தித்தார். அப்போது என்னுடைய தொடர்பு இருப்பதாகக்கூறி அதற்கு ஆதாரமாக ஒரு கடிதத்தையும் வெளியிட்டார். அந்தக் கடிதம் மாவோயிஸ்ட் என சொல்லப்படுபவரால் எழுதப்பட்டது, அவரை என்னை ‘காம். ஆனந்த்’ என விளித்து 2018-ஆம் ஆண்டு நடந்த பாரீஸ் கருத்தரங்கு குறித்து பேசுகிறார், அது உண்மை போலவே உள்ளது. கல்வி தொடர்பான அந்தக் கருத்தரங்கில் உலகெங்கிலும் உள்ள மற்ற கல்வியாளர்களைப் போல கலந்துகொண்டேன். கருத்தரங்கை பாரீசில் உள்ள அமெரிக்க பல்கலைக்கழகம் ஏற்பாடு செய்திருந்தது. மாவோயிஸ்டுகள் இந்த பல்கலைக்கழகத்துக்கு பணம் கொடுத்து என்னை கருத்தரங்கில் பேச அழைத்திருந்தார்கள் என கடிதம் விவரிப்பது நகைப்புக்குரியது.  அதோடு, அவர்கள் ‘காம். எடினே பாலிபர்’ என்ற மதிப்பிற்குரிய பிரெஞ்சு மார்க்சிய ஆய்வாளருடன் சந்திப்பை ஏற்பாடு செய்ததாகவும் அப்போது அவர் என்னையும் ‘காம். அனுபமா ராவ் மற்றும் சைலஜா பேய்க்’ (பர்னார்டு கல்லூரி மற்றும் சின்சினாடி பல்கலைக்கழக பேராசிரியர்கள்) ஆகியோரையும் நேர்காணல் செய்வார் எனவும் அவர்கள் தாங்கள் பணியாற்றும் கல்லூரிகளில் என்னை பேச அழைப்பார் எனவும் கடிதம் சொல்கிறது. என்டிடிவி-யிலிருந்து இந்தக் கடிதத்தைப் பெற்று பாலிபருக்கும் இந்த கருத்தரங்கின் ஒருங்கிணைப்பாளர் பேராசிரியர் லிசா லிங்கனுக்கும் இமெயிலில் அனுப்பி வைத்தேன். அவர்கள் இந்தக் கதையைப் படித்து அதிர்ச்சியானார்கள்; எனக்கு பதில் எழுதினார்கள். பாலிமர் கண்டனக் கடிதத்தை அனுப்பியதோடு, பிரெஞ்சு தூதரகத்துக்கும் இதுகுறித்து எழுதினார். லிங்கன் எப்படி இந்த கருத்தரங்குக்கு என்னை அழைத்தார் என்பது குறித்து விளக்கினார். உறுதியான ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் பரம்ஜித் சிங் மீது அவதூறு வழக்கு தொடுக்க முடிவு செய்தேன். செயல்முறையின் பகுதியாக மகாராஷ்டிர அரசுக்கு செப்டம்பர் 5-ஆம் தேதி கடிதம் எழுதி,  அனுமதியும் கேட்டேன். இதுநாள் வரை அதுகுறித்து ஒரு பதிலும் இல்லை. படிக்க: ♦ மோடியைக் கொல்ல சதியாம் ! ♦ பா.ஜ.க. மோடி அரசின் பாசிச அடக்குமுறைகள் | மக்கள் அதிகாரம் கண்டனம் அதேவேளையில், என்மீது எந்த வழக்கும் இல்லாதபட்சத்தில், என்னுடைய கடிதம் அவர்களுக்கு குற்றவுணர்வை ஏற்படுத்தியிருக்கலாம். எனவே, முதல் தகவல் அறிக்கையில் உள்ள என்னுடைய பெயரை நீக்குமாறு உயர்நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தேன். நீதிமன்ற அமர்வு என் மீதுள்ள குற்றச்சாட்டுகளின் பட்டியலை சமர்பிக்கச் சொல்லி போலீசுக்கு உத்தரவிட்டது. போலீசு தாக்கல் செய்த அஃபிடவிட்டில் என்மீது ஐந்து குற்றச்சாட்டுகள் சொல்லப்பட்டிருந்தன, ஐந்து நீண்ட கடிதங்களும் (மேலே விவரித்த ஒன்றும் அதில் அடங்கும்) சமர்பிக்கப்பட்டன. நாங்கள் அவர்களின் குற்றச்சாட்டுக்களை மறுத்தோம், கடிதங்கள் உண்மையென்று கொண்டால்கூடாமல் அதை வைத்து வழக்கு தொடுக்க முடியாது. அந்த நான்கு கடிதங்களும் இவைதான்… முதல் கடிதம் யாரோ ஒருவர் யாருக்கோ எழுதியது. அதில் ஏதோ ஒரு ஆனந்த், அம்பேத்கர் பெரியார் படிப்பு வட்டத்தை ஒருங்கிணைக்கும் பொறுப்பை எடுத்துக்கொண்டதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 2015-ஆம் ஆண்டு சென்னை ஐஐடி நிர்வாகம் அம்பேத்கர் பெரியார் படிப்பு வட்டத்தை அங்கீகரிக்க மறுத்தது செய்தியானது. நான் அப்போது கரக்பூரில் உள்ள ஐஐடி மேலாண்மை பள்ளியில் பேராசிரியராக பணியாற்றினேன். சென்னையிலிருந்து அது 2000 கிமீ தள்ளி இருக்கிறது. மாணவர்களை ஒருங்கிணைக்கும் தேவை இருந்திருந்தால் வெகு தூரத்தில் உள்ள ஐஐடி-யைக் காட்டிலும்  என்னுடைய ஐஐடியிலேயே செய்திருப்பேன்.  இதுகுறித்து அறிந்த அம்பேத்கர் பெரியார் படிப்பு வட்டத்தின் நிறுவன உறுப்பினர், எனக்கும் அந்த அமைப்பு நிறுவப்பட்டதற்கும் அதனுடைய செயல்பாடுகளுக்கும் தொடர்பே இல்லை என கடிதம் எழுதினார். மாவோயிஸ்டுகள் எழுதியதாக கூறப்படும் கடிதம் இரண்டாவது கடிதம், மீண்டும் யாரோ ஒருவர் யாருக்கோ எழுதிய கடிதத்தில் ஏதோ ஒரு ஆனந்த், அனுராத கண்டி மெமோரியல் கமிட்டியை சந்திப்பதை ’சிறந்த பரிந்துரை’யாக சொல்கிறார் என்கிறார். அந்த ஆனந்த் நானே என்று வைத்துக்கொண்டாலும், இன்னும் சில மதிப்பிற்குரிய நபர்களுடன் நானும் அந்த அறக்கட்டளையின் உறுப்பினராக இருக்கிறேன். அது பத்தாண்டுகளாக செயல்பட்டு வரும் பதிவு பெற்ற அமைப்பு, அதற்கு நிரந்த கணக்கு எண்ணும் வங்கி கணக்கும் உண்டு.  சமீர் அமீன் மற்றும் ஏஞ்சலா டேவிஸ் போன்ற முக்கியமான ஆய்வாளர்களின் ஆய்வுரைகளை இந்த அமைப்பு ஏற்பாடு செய்துள்ளது. இதுகுறித்து பத்திரிகை செய்திகளும் பரவலாக வந்துளது. இந்த அறக்கட்டளை அல்லது கமிட்டியின் கூட்டத்துக்கோ, ஆய்வுரைகளை கேட்கவோ என்னால் சமீப ஆண்டுகளில் போக முடியவில்லை. ஏனெனில் கடந்த பத்தாண்டுகளாக ஐஐடி கரக்பூரிலும் அதற்கடுத்து கோவாவிலும் என நான் தொலைவில் வசிக்கிறேன். மூன்றாவது கடிதத்தில், மீண்டும் யாரோ ஒருவர் யாருக்கோ எழுதிய கடிதத்தில் ஏதோ ஒரு ஆனந்த், 2018 ஏப்ரல் மாதம் கட்சிரோலியில் நடந்த என்கவுண்டர் குறித்து உண்மை அறியும் குழுவுக்கு பொறுப்பேற்றிருப்பதாக தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.  அது நானாகவே எடுத்துக்கொண்டாலும் ஜனநாயக உரிமைகள் பாதுகாப்பு கமிட்டியின் பொது செயலாளராக இருக்கும் என்னால், மனித உரிமை மீறல் நடந்திருக்கும் வழக்குகளில் உண்மை அறியும் குழு அமைக்க முடியும். ஆனால்,  இந்த குழுவை நான் அமைக்கவோ, பங்கேற்கவோ இல்லை என்பதே உண்மை. மகாராஷ்டிராவிலிருந்து தள்ளியிருந்தாலும் கடைசியாக பொது செயலாளராக இருந்த பி.ஏ. செபாஸ்டியனின் விருப்பத்தின் பேரில் நான் பொது செயலாளர் ஆனேன். உறுப்பினர்களும் அதை வலியுறுத்த அந்தப் பதவியில் தொடர்கிறேன். நான்காவது… ஒரு குறிப்பு, யாரோ ஒருவருடைய கணினியிலிருந்து கைப்பற்றப்பட்டது. அதில் சுரேந்தர் என்பவர் மிலிந்த் மூலமாக எனக்கு ரூ. 90 ஆயிரம் கொடுத்ததாக சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. கற்பனை திறன் குறைந்த, அபத்தமான குற்றச்சாட்டு இது.  ஒவ்வொரு மாதமும் அந்த அளவிலான பணத்தை வருடக்கணக்கில் வரியாக செலுத்தும் நான் பணம் பெறுகிறேன் என சொல்வது அபத்தமாக உள்ளது. அதோடு, இத்தகைய குறிப்பு சட்டத்தின் முன் ஆதாரமாக ஏற்றுக்கொள்ளப்படாது. போலீசு அஃபிடவிட்டில் சொல்லப்பட்ட குற்றச்சாட்டுக்கள் அனைத்தையும் பதிலுக்கு பதில் மறுத்துவிட்டேன். ஆனால், இறுதியாக போலீசு ‘முத்திரை’ வைக்கப்பட்ட உறைகளில் நீதிபதிகளிடம் எதையோ அளித்தது. நீதிமன்றம் என்னுடைய மனுவை நிராகரித்தது. நான் அளித்த எந்த விளக்கத்தையும் ஏற்கவில்லை, என்னுடைய தனிப்பட்ட மதிப்பு மரியாதை எதையும் அவர்கள் கருத்தில் கொள்ளவில்லை. போலீசு சொன்னதற்கும் என்னுடைய சுயவிவரத்துக்கும் தொடர்பிருக்கிறதா என்பதையும் பார்க்கவில்லை. என்னுடையது வினோதமான வழக்கு எனக் கருதி, நான் உச்சநீதிமன்றத்தை அணுகினேன். ஆனால், நீதிமன்றம், இந்த நிலையில் போலீசின் புலனாய்வில் தலையிட முடியாது எனக் கருதியது. கைதிலிருந்து தப்பிக்க பிணை பெறும்படி எனக்கு அறிவுறுத்தியது. இப்போது இந்த வழக்கு மிக முக்கியமான கட்டத்துக்கு நகர்ந்திருக்கிறது. என்னுடைய அப்பாவித்தனமான நம்பிக்கைகள் அனைத்தும் உடைந்து போயுள்ளன. நான் உடனடியாக கைது செய்யப்படலாம் என்பது துயரத்தைத் தருகிறது. என்னை போன்ற குற்றச்சாட்டில் ஏற்கனவே ஒன்பது பேர் சிறையில் இருக்கிறார்கள். சட்ட நடைமுறைகளால் அவர்கள் துன்புறுத்தப்பட்டிருக்கிறார்கள்.  என்னைப் போல அல்லாமல், அவர்கள் உங்களிடம் உதவி கேட்கும் வாய்ப்பைப் பெறவில்லை. நீங்கள் எனக்கு ஆதரவாக என்னுடன் நிற்பது எனக்கு மட்டுமல்ல, என்னுடைய குடும்பத்துக்கும் ஆற்றலை அளிக்கும். அதோடு, இந்தியாவில் தங்களுக்கு எதிராக குரல் எழுப்பும் மக்களை சித்திரவதை செய்யும் பாசிச ஆட்சியாளர்களுக்கு செய்தியைச்  சொல்லும். எனவே, தயவுசெய்து கையெழுத்து இயக்கத்தை ஒருங்கிணையுங்கள், அறிக்கைகளை வெளிவிடுங்கள், கட்டுரைகள் எழுதுங்கள் …  உங்களால் முடிந்த ஏதேனும் ஒரு வழிமுறையில் இந்த படுமோசமான செயலுக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கும் வகையிலும் எனக்கு ஆதரவளிக்கும் வகையிலும் பொதுமக்களின் சீற்றத்தை வெளிப்படுத்துங்கள்.” வினவு செய்திப் பிரிவு

007-தமிழனாவது, மசிராவது சாதி தாண்டா எல்லாம்!!
-----
அவன் மனிதன் இல்லை, தமிழன் இல்லை. அவன் பறையன், ஏழை. அவனிற்கு காதல் வர வேண்டுமென்றால் இன்னொரு பறைச்சி மீது தான் காதல் வர வேண்டும். அவள் வன்னியப்பெண். அவளிற்கு மனதில் காதல் அரும்பும் போது அவள் தனது காதலனின் சாதிச்சான்றிதழை வாங்கிப் பார்க்க வேண்டும். அவன் வன்னியனாக இருக்க வேண்டும். வேறு உயர்சாதி என்றாலும் காதலிக்கலாம். ஆனால் தப்பித்தவறியும் தாழ்த்தப்பட்டவனாக இருக்கக் கூடாது. மீறி இளவரசன், திவ்யா போல திருமணம் செய்து கொண்டால் தந்தை தற்கொலைக்கு தள்ளப்படுவார். தாய் மன உளைச்சலில் நோயாளி ஆக்கப்படுவார். மணப்பெண் தந்தையின்றி தவிக்கும் தன் பெற்றெடுத்த தாயிற்காக காதலை, கண் நிறைந்த கணவனை துறப்பாள். இறுதியில் அவன் தன் உயிர் துறப்பான்.

ஜந்தறிவு கொண்டவை என்று மனிதனால் சொல்லப்படும் மிருகங்கள் பருவகாலங்களில் உறவு கொள்ளும் போது, அந்த ஜோடியின் உறவிற்குள் அடுத்த மிருகங்கள் மூக்கை நுழைப்பதில்லை. பிராமணச்சிங்கம், வன்னியச்சிங்கம், பறைச்சிங்கம் என்று பாகுபாடு பார்ப்பதில்லை. சிங்கமும், புலியும் உறவு கொண்டு லைகர் (LIGER) என்ற புதிய இனத்தையே உருவாக்கி இருக்கின்றன. ஆனால் கல் தோன்றி மண் தோன்றா காலத்திற்கு முன் தோன்றிய மூத்தகுடிக் கூட்டத்திற்கு காதலிக்க வேண்டுமாயின் சாதிவெறி நாய்களின் சங்கத்தில் அனுமதி பெற வேண்டும்.


காதலிப்பதற்கு, மணம் செய்வதற்கு இரு மனங்கள் தான் தேவை என்ற அடிப்படை உயிரியல் இந்த சாதிவெறி நாய்களின் தலைவனான மெத்தப் படித்த மேதாவி மருத்துவனிற்கு தெரியவில்லை. கறுப்புக்கண்ணாடியும், காற்சட்டையும் போட்டுக் கொண்டு தன் சாதி பெண்களை பள்ளனும், பறையனும் மயக்குகிறார்கள் என்று பெண்களை அது கேவலப்படுத்துகிறது. குச்சிமிட்டாயும், குருவிரொட்டியும் குடுத்து குழந்தைப்பிள்ளைகளை கூட்டிப் போகிறார்கள் என்று அது கூக்குரல் இடுகிறது.


இந்த லட்சணத்தில் இந்த பன்னாடைகள் தமிழ், தமிழர், தமிழ்நாடு என்று இனத்திற்காகவும், மொழிக்காகவும், நாட்டிற்காகவும் உயிரையும் கொடுப்போம் என்று வீரவசனம் பேசுகின்றன. பல்லாயிரம் போராளிகள் பாடுபட்டு கொண்டு வந்த பகுத்தறிவும் சமுகநீதியும் தான் தங்களின் கொள்கையும் என்று பல்லைக் காட்டுகின்றன. இது பத்தாது என்று கார்ல் மார்க்சின் படத்தை வேறு மேடைகளில் வைத்து நாங்களும் பாட்டாளிகள் தான் என்று பம்முகின்றன. பெரியார் இருந்திருந்தால் செருப்பாலேயே இந்த வெங்காயங்களை வெளுத்திருப்பார். தமிழ்நாட்டு தமிழர்கள் இருவரை வாழவிடாமல் கொலை செய்த இந்த சாதிச்சாக்கடை பன்னிகள் தான் ஈழத்தமிழர்களின் தோழர்களாம். இலண்டன் வரை கூப்பிட்டு மாநாடு நடத்துகிறார்கள் இளிச்சவாய் ஈழத்தமிழர்கள். எஞ்சி இருக்கும் ஈழத்தமிழரில் எவராவது சாதி மாறி மணம் செய்தால் அங்கு வந்தும் கொலை செய்யக் கூடிய கொடியவர்கள் தான் இவர்கள். மகிந்து இனப்படுகொலையாளி என்றால் இவர்கள் சாதிப்படுகொலையாளிகள்.


சவுதியின் மதச்சட்டங்கள் பணக்கார வெள்ளை நாடுகளை சேர்ந்தவர்கள் குற்றம் செய்தால் தொட்டுக் கூட பார்ப்பதில்லை. ஏழைத்தொழிலாளர்கள் என்றால் ஏன் என்று கூட கேட்காமல் தலையை வெட்டும். அது போல இவர்களின் சாதிச்சட்டங்களும் இவர்களின் சாதிப்பெண்கள் வேறு உயர்சாதி ஆண்களை கலியாணம் கட்டும் போது சத்தம் போடாமல் வாயையும், மற்றதையும் பொத்திக் கொள்ளும்.


கொப்புக்கு கொப்பு பாயும் கொரில்லா போல தமிழ்குடிதாங்கி மருத்துவர் அய்யா தேர்தலிற்கு தேர்தல் கட்சி தாவி அரசியல் கூட்டுக்கலவி செய்யும் போது சாதியோ, இனமோ பார்ப்பதில்லை. அது நான் பார்ப்பனத்தி தான், என்னை ஆட்டவோ அசைக்கவோ முடியாது என்று பார்ப்பனியத்தின் நச்சுவேர்களை அறுத்தெறிந்த தமிழ் மண்ணிலேயே நின்று தம்பட்டம் அடிக்கும் ஜெயலலிதா என்றாலும் சரிதான், ஈழத்தமிழரின் இரத்தம் குடிக்கும் சோனியாவின் காங்கிரசு என்றாலும் சரிதான். மகனிற்கு மந்திரிப்பதவி கொடுத்தால் போதும்.


இளவரசனின் இரத்தம் குடித்த பின்னும் இவர்களின் சாதிவெறி சற்றும் குறையவில்லை. வேலை இல்லாதவனிற்கு காதல் எதற்கு, அறியாப் பருவத்தில் ஆசைப்பட்டால் இப்படித்தான், வாழ்க்கை வீணாகி விடக்கூடாது என்ற அக்கறையில் தான் அய்யா அட்வைசுகளை அள்ளி விட்டார் என்று அகிம்சை பேசுகின்றன. நாய்களே, அவர்களின் வாழ்க்கையை தீர்மானிப்பதற்கு நீங்கள் யார்? வேலையில்லாத வன்னியர்கள் எவரும் காதலிக்கவில்லையா? இளவயதில் மணம் செய்து கொண்டதில்லையா? அப்போதெல்லாம் உங்களின் ஊத்தை வாய்கள் ஏன் ஊளையிடவில்லை.


அவன் மனிதன் இல்லை, தமிழன் இல்லை. அவன் பறையன், ஏழை. அவன் வன்னியப் பெண்ணை காதலிக்க கூடாது. அவர்கள் வன்னியர்கள். உயர்ந்த சாதி. வன்னிய குல சத்திரியர்கள். ஏனெனில் அவர்களின் ஆண்குறிகளில் சாதி பொன்னெழுத்துக்களால் பொறிக்கப்பட்டு இருக்கிறது. ஆளுக்கொரு சாதி, சாதிக்கொரு சங்கம், சங்கத்தை வைத்து கட்சி, கட்சியை வைத்து மக்களை கொள்ளயடிப்பது, சாதிப்பெருமை பேசி கொலை செய்வது தான் ஆயிரம், ஆயிரம் மனிதர்கள் தம் உழைப்பையும், உயிரையும் கொடுத்து போரிட்ட தமிழ்மண்ணின் கையறுநிலையா? பகுத்தறிவும், சமத்துவமும் சேர்ந்து இவர்களிற்கு பாடை கட்ட வேண்டும்.

008. நாடார்கள் வியாபாரத்தில் மூழ்கி வெற்றி பெற்றான் என்றால் அது அந்த சாதிக்கே உரித்தான திரமை மட்டுமல்ல குணமும் கூட.   ஒரு நாடார் அவன் ஊரில் சொத்து பத்துகளை விற்றுவிட்டு ஊர் விட்டு ஊர் வந்து கடை போடுகிறான்என்றால்.அவன் கடையில் வேலை செய்ய அவன்ஊரிலிருந்து அவன் சாதிக்காரணை கூட்டி வந்து வைத்து நடத்துவான்.அவனும் முதலாளிக்காக விசுவாசமாக இருந்து கடுமையாக உழைப்பான்.அழுக்கு லுங்கி பணியனுடன் எல்லா இடங்களுக்கும் சென்று சொன்ன வேலையை செய்துமுடிப்பான்.முதலாளி முன்னேற பாடுபடுவான்.சிறிது காலம் கலித்து வேலை செய்தவனே தனியாக கடை வைத்து நடத்திக்கொள்கிறேன் என்றால்.அந்த முதலாளியே எல்லா உதவிகளையும் செய்து கொடுத்து.பொருட்களை கடணுக்கு வாங்கி நடத்த ஜாமீன் கொடுத்து உதவுவான் இங்கு முதலாளியும் தொழிலாளியை ஏமாற்றமாட்டான்.தொழிலாளியும் முதலாளியையும் ஏமாற்ற மாட்டான்.இப்படி சாதிக்காகாரணை நம்பி  அழைத்து வேலை கொடுப்பதும் அவன் நம்பிக்கையாக வேலை செய்து முதலாளிக்கு விசுவாசமாக இருப்பதும்.அந்த சாதிக்கே உரித்தான குணம்.இதனால் அந்த சாதிக்காரன் வியாபாரத்தில் மட்டுமல்ல எல்லா  நிறுவணங்களும் தைரியமாகவும் திரமையுடணும் செய்து வெற்றி பெருகிறார்கள். %%%%%%%%%% ஆனால் இதே ஒரு பறையன் செய்வதாக இருந்தால் முதலீட்டிற்க்கே பல படிக்கட்டுகள் ஏறி இறங்கவேண்டும்.சொந்தக்காரன் சாதிக்காரன் இவனுக்கு நாம் பணம் தருவதாம் இவன் கடை நடத்தி சம்பாறிப்பாணம் என்று நிணைத்துக்கொண்டு பணமிருந்தாலும் நொண்டி காரணங்களை சொல்லி அழையவிட்டு இல்லையென்று கடைசியில் கைவிரித்துவிடுவான்.  எப்படியோ கடணோ ஒடணோ வாங்கி நடத்துகிறான் என்று இருக்கும் போது அங்கு வேலை செய்ய தன் சாதிக்காரணையே வேலைக்கு வைக்கிறான் என்று சொன்னால்.அவன் அந்த முதலாளிக்கு விசுவாசமாக இருப்பானா என்றால் 100% வீதம் இருக்க மாட்டான்.முதலாளி ஏமாறும் நேரம் பார்த்து கள்ளாவில் கை வைத்துவிடுவான் இவனை நம்பி விட்டுப் போன முதலாளி இதெல்லாம் தெரியாமல் கடைசியில் நஷ்டம் ஏற்படும் சூழ்நிலையில்தான் தெரியும் வேலை செய்தவனால்ஏமாற்றப்பட்டது. %%%%%%% கடையை போண்டி ஆக்கியது மல்லாமல் கடைக்கு வரும் பொண்ணுங்கள கரக்ட் பண்ணி கடையையும் காலியாக்கிவிட்டு பொண்ணையு கூட்டிகிட்டு எஸ்ஸாகிறுவான்.  தானும் வாழாம அடுத்தவனையும் வாழவிடாம செய்யறவந்தா இந்த பறையன் புத்தி.நாடார்களைப் பார்த்து நாமும் அது போல நடக்க வேண்டுமென்றால் அந்த புத்தியும் செயலும் ரத்தத்திலே ஊரியிருக்க வேண்டும்.அவன் ஆரம்பித்து விண்வெளி தூரத்திற்க்கு சென்றுவிட்டான்.இப்பொழுதுதான் நமக்கு ஞாணோதையம் வந்துள்ளது.எப்போ ஆரம்பிக்கறது நடத்துறது அவன் தூரத்தை எட்டுவது.அதற்க்குள் நண்டு கதைபோல கீழிருந்து ஒருவன் இழுத்துவிட்டுக்கொண்டே இருப்பான்.இதையெல்லாம் தாண்டித்தான் அவனை பிடிக்க வேண்டும். %%%%%%% Selvinjeyachandra M இந்த சமூகத்தின் பல்ஸ் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.இந்த சமூகத்திலிருந்து ஒருவன் பள்ளி படிப்பை தாண்டி காலேஜ் சென்றுவிட்டான் என்றால்.அவன் ஊருக்குள் வரும்போதே அவனது நடை உடை பாவணை செயல்பாடெல்லாம் மாரி தன்னைத்தானே தணிமைபடுத்திக்கொண்டு நன்பனைக்கூட அந்நியநாக பார்ப்பான்.இவன் கல்லூரி முடித்து வந்துவிட்டபின் சாப்பாட்டிற்க்கே வழி இல்லையெண்றாலும் தன் படிப்புக்கேற்ற வேலைக்காக வருடக்கணக்கிள் வேண்டுமானாலும் காத்திருப்பானே ஒழிய கிடைத் வேலைக்கு போகமாட்டான்.அதுவும் வொய்ட் கலர் ஜாப் தான் வேண்டுமென்பான்.   இந்த மாதிரியா ஆட்க்கள் 80% பேர் இருக்கிறார்கள்.இவனையெல்லாம் லுங்கி கட்டிகிட்டு பணியன் போட்டுக்கொண்டு அதை தூக்கு இதைத்தூக்கு என்றால் அவனுக்கு வலையுமா.நோகாத வேலை கொடுத்தால் வேலை செய்வான்.பிசிணஸ் மைண்ட் அவனவன் மூலையில் உதிக்க வேண்டும்.ஒரு உந்துதல் வேண்டும். %%%%%% அதான் அண்ணல் சாதினா என்ன? அது எப்படி உருவாச்சி ?அதன் தாக்கம் என்ன அதிலிருந்து விடுபட என்ன வழி? ஏன் அந்த வழிய தேர்ந்தெடுத்தேன் ?ஏன் மற்றதை தேர்ந்தெடுக்கவில்லைனு அக்கு வேறா ஆணி வேறா பிரிச்சு மேய்ஞ்சு தீர்வ தந்திட்டு ....சாதிய ஓழிக்கறது உன் வேலையில்ல மூடிட்டு வெழங்குற வழிய பாருன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டாரில்ல?? அப்புறம் நான் அண்ணல அவ்ளோ படிச்சேன் இவ்ளோ படிச்சேன்னு  பெரும பீத்திட்டூ ......இந்து னு சர்டிபிகேட் வாங்கிட்டு ......டெய்லி எதுக்குங்க அதுக்கு போராடுறேன் இதுக்கு போராடுறேன்னு ......சீன் போடுறீங்க??அதுலயும் முக்கியமா சாதியொழிப்புனு எதுக்கு தூக்கினு சுத்துறீங்க சொல்லுங்க??? உங்க வேலையா ???முடியுமா??? உங்கள இந்த தத்துவம் எல்லா சொல்லி வழிநடத்துறவங்க ......ஏன் பெளத்தம் தீர்வுனு அண்ணல் சொன்னத அழுத்தி பேச மாட்டேங்குறாங்க??? நான் பறையனாவும் பேச மாட்டேன் .....பெளத்தனாவும் பேசமாட்டேன்........ஆனா தலித்து தலித்துனு கூவின்னு சாதிய ஓழிக்குறேன்னு உங்கள எல்லாம் கூட்டினு திரியறது எதுக்கு???கடைசியா பிரியாணி திங்கவா??? சபரிமலை ஐயப்பன் கோயில் இருக்கும் திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்தில் பெண்கள் எவ்வளவு அடிமைகளாக இருந்தனர் என்பது தோள் சீலைப் போராட்டத்தின் மூலமாக அறிந்து கொள்ளலாம். ஒரு காலத்தில் உயர் சாதிப் பெண்களைத் தவிர இடைநிலை பிற சாதிப் பெண்கள் மேலாடை அணியாமல் திறந்த மார்புடன் தான் இருக்க வேண்டும். அதுதான் பண்பாடு, மத கலாச்சாரம் என திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்தில் சட்டம் இருந்தது. அதன் நீட்சிதான் பெண்கள் சபரிமலை கோயிலுக்குச் செல்லக் கூடாது என்பதாகும். இன்று இந்து மதக் கலாச்சாரம் என்று பெண்களுக்கு அவர்களின் உரிமைகளுக்கு எதிராக ஐயப்பன் கோயிலுக்குச் செல்லக்கூடாது எனச் சிந்திக்கும் , பேசும் , வலியுறுத்தும் நண்பர்கள் அனைவருமே இடைநிலைச் சாதிகள் என்பதை மறந்து விடக்கூடாது.

009. தோள் சீலைப் போராட்டம் 1822 முதல் 1859 வரை கேரள மாநிலத்தின் பெரும் பகுதியும் தமிழ்நாட்டின் தென்மாவட்டங்களான கன்னியாகுமரி, திருநெல்வேலி ஆகிய மாவட்டங்களின் சில பகுதிகள் திருவாங்கூர் சமசுதானத்தின் கீழ் மன்னராட்சியின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. அப்போது மனுதர்ம அடிப்படையில் ஆட்சி நடந்து வந்த இந்து நாடாக இருந்தது.அந்தக் கால கட்டத்தில் சாதீயக் கொடுமைகளால் மக்கள் அதிக அடக்குமுறைக்கு ஆளாகினர். இந்த திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தால் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் என்று ஒதுக்கி வைக்கப்பட்ட சாணார்(நாடார்), பரவர், ஈழவர், முக்குவர், புலையர் உள்ளிட்ட 18 சாதியைச் சேர்ந்த பெண்கள் மேலாடை அணிவதற்குத் தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது. இவர்கள் மார்பகத்தைத் திறந்து போடுவதுதான் உயர் சாதியினருக்குத் தரும் மரியாதை என்று தரம் தாழ்ந்த எண்ணத்தில் திருவாங்கூர் சமசுதானம் ஒரு நடைமுறையை வகுத்திருந்தது. இதன்படி 18 சாதிகளைச் சேர்ந்த பெண்கள் மேலாடை அணியாமல் அவமானத்துடன் வாழ்ந்து வந்தனர். இந்த அடக்குமுறையை எதிர்த்து சீர்திருத்தக் கிறித்தவத்தை ஏற்றுக்கொண்ட நாடார் சாதியைச் சேர்ந்த மக்கள் தங்கள் சாதிப் பெண்களுக்கு மார்பை மறைத்துச் சேலை அணிய உரிமை கோரிப் போராடத் தொடங்கினர். இது தோள் சீலைப் போராட்டம் எனப்பட்டது. 37 ஆண்டுகள் போராட்டத்துக்குப் பிறகு திருவிதாங்கூர் அரசு, நாடார் கிருத்தவப் பெண்களுக்குத் தோள் சீலை அணியவும், மார்பகங்களை மறைக்கவும் உரிமை அளித்தது. போராட்டத்திற்கான காரணம்: ஏழாம், எட்டாம் நூற்றாண்டுகளில் ஜன்மிசம்பிரதாயமும், 10 மற்றும் 11 ம் நூற்றாண்டுகளில் ஆரியப் பிராமணர்களின் (நம்பூதிரிகள்) ஆதிக்கம் , சேரநாட்டில் ஓங்கத் தொடங்கிய வேளையில் சாதிக் கட்டுப்பாடுகள் உருவெடுத்தன. 12 ம் நூற்றாண்டில் இந்தக் கட்டுப்பாடுகள் ஜென்மி சம்பிரதாயத்தின் உத்வேகத்தால் அதிகரித்து, மேல் சாதி இந்து என்றும், கீழ் சாதி இந்து என்றும் பாகுபாடுகள் உருவாகி காணாமை, நடவாமை, தொடாமை போன்ற சமுதாய முறைகள் உருவாயிற்று. இந்தத் தீமைகளில் ஒரு பிரிவு தான் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் இடுப்புக்கு மேலும், முட்டுக்குக் கீழும் ஆடை அணியக்கூடாது என்ற கட்டுப்பாடு. உயர்ந்த சாதி இந்துக்களின் முன்பு தாழ்த்தப்பட்ட பெண்கள் மறைக்கப்படாத மார்பகங்களுடன்தான் மரியாதை செலுத்த வேண்டும். சான்றாக நம்பூதிரிகளின் முன்பு சூத்திர நாயர் பெண்கள் மார்பகங்களை மறைக்கக் கூடாது, அதே போன்று சாதி வரிசையின் அடிப்படையில் கீழ் சாதி இந்துப் பெண்கள் அனைவரும் மார்பகங்களை மறைக்காமல் நடமாட வேண்டும் என்பது மரபாகிவிட்டது. இவ்வுடைக் கட்டுப்பாட்டை மீறினால் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. உடை கட்டுப்பாடு. திருவிதாங்கூர் சமசுதானத்தால் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் என்று ஒதுக்கி வைக்கப்பட்ட மக்கள் தங்கள் இடுப்பிற்கு மேல் உடை அணிய மறுக்கப் பட்டனர். கலாச்சாரம் என்ற போர்வையில் பெண்களுக்கும் இது திணிக்கப்பட்டது. உயர் சாதி பெண்கள் தங்கள் மார்பை மறைக்க அனுமதி அளிக்கப் பட்டது என்றாலும் நம்பூதிரிப் பிராமணர்கள் முன்பு அனைத்துச் சாதிப் பெண்களும் திறந்த மார்புடனே நிற்க வேண்டும் என்ற ஈனக் கட்டுப்பாடு இருந்தது. இந்த உடை கட்டுப்பாடுகள் மிகக் கடுமையாகக் கடைபிடிக்கப் பட்டன. உடை அணியும் விதத்தை வைத்தே மக்கள் உயர்ந்தவர்களாகவும் தாழ்ந்தவர்களாகவும் அடையாளப்படுத்தப்பட்டார்கள். கொத்தனாவிளை என்ற ஊரில் 1822ஆம் ஆண்டு ஒரு சிறிய போராட்டம் நடைபெற்றது. அதன் பிறகு 37 வருட காலம் இப் பேராட்டம் மூன்று கட்டங்களாக நடைபெற்றது. முதல் கட்டப் போராட்டம் 1822 முதல் 1823 வரையும், இரண்டாம் கட்டப் போராட்டம் 1827 முதல் 1829 வரையும், மூன்றாம் கட்டப் போராட்டம் 1858 முதல் 1859 வரையும் நடைபெற்றது. முதல் போராட்டம்: சீர்திருத்தக் கிறித்தவ சமயத் தொண்டரான மீட் பாதிரியார் கிறித்தவப் பெண்களின் மார்பகங்களை மறைக்க வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தினார்.இதனால் கிறித்தவப் பெண்கள் தங்கள் மார்பகங்களைத் துணிந்து மறைத்ததுமல்லாமல், அதற்கு மேல் ஒரு மேலாடையையும் பயன்படுத்தினர். இதனால் மேல் சாதியினர் கலவரம் செய்தனர். மே மாதம் 1822ம் வருடம் கல்குளம் மற்றும் இரணியல் பகுதிகளில் கலவரம் வெடித்தது. இதன் காரணமாக மீட் ஐயர் என்ற ஐரோப்பிய மறைப்பணியாளர், ஆங்கிலேயத் தளபதி கார்னல் நேவால் என்பவருக்கு இச் சம்பவங்களைப் பற்றி விரிவாகக் கடிதம் எழுதினார். இதன் பயனாக ஆங்கிலேயத் தளபதி கார்னல் நேவால் , பத்மநாபபுரம் நீதிமன்ற விசாரணைக்கு உத்தரவிடுகிறார். இதன் பயனாக 1823 ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட நீதிமன்ற உத்தரவுப் படி சீர்திருத்தக் கிறித்தவர்களுக்கு மட்டும் குப்பாயம் என்ற உடையை அணியலாம் என்று தீர்ப்பளிக்கப் படுகிறது. இரண்டாம் கட்டப் போராட்டம்: மிக அதிகமாக பாதிக்கப் பட்ட இடங்களான ஆத்தூர், திற்பரப்பு, கண்ணனூர், அருமனை,உடையார்விளை, புலிப்பனம் ஆகிய இடங்களில் மீண்டும் 1827 ம் ஆண்டு போராட்டம் வெடித்தது. 1823 ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட அரசாணை ஒரு நிரந்தரமான தீர்வை அளிக்கத் தவறியது. இந்த ஆணையின் அடிப்படையில் கிறித்தவப் பெண்கள் உயர்சாதிப் பெண்கள் அணிவது போன்ற ஆடைகள் அணியக்கூடாது என்று தடை விதிக்கப் பட்டது. இதனால் கிறித்தவ நாடார் பெண்களிடம் அதிருப்தி ஓங்கியது. கிறித்தவ நாடார் பெண்கள் தங்களுக்கு அனுமதி அளிக்கப்பட்ட குப்பாயம் என்ற மேலாடையை விட ஐரோப்பிய மறைப்பணியாளர்கள் மற்றும் உயர் சாதிப் பெண்கள் அணியும் உடைகளை அணிய ஆரம்பித்தனர். இவர்களைப் பின்பற்றி இந்து நாடார் பெண்களும் மேலாடை அணிய ஆரம்பித்தனர். இவர்களுக்கு முத்துக்குட்டி போன்றோர் மிகவும் உறுதுணையாக இருந்தனர். இதற்கு ஆட்சியில் இருந்த நாயர்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர். மூன்றாம் கட்டப் போராட்டம்: 1858 ம் ஆண்டு விக்டோரியா மகராணியின் பிரகடனத்தையடுத்து தோள் சீலைப் போராட்டம் தீவிரமடைந்தது. விக்டோரியா மகராணியின் பிரகடனம் 'one soceity or Government should not interfere into the religious regulations or social restrictions of other society. Government servants should not intervene and discriminate anybody in the customary affairs that is being followed in the respective soceities. The violators of this order would be punished'[2] இந்தப் பிரகடனம் நவம்பர் 1, 1858 ம் ஆண்டு இங்கிலாந்து பாராளுமன்றத்தில் இந்தியாவை, ஆங்கிலேய கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியிடமிருந்து அரசாங்கக் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வரும் போது ஆற்றிய உரை. இதை எதிர்த்து கிறித்தவ மறைப் பணியாளர்கள் ஆங்கிலேய அரசிடம் முறையிட்டனர். நெய்யாற்றின் கரையில் தொடங்கிய போராட்டம் பாறசாலை, நெய்யூர் போன்ற ஊர்களுக்கும் பரவியது. பல இடங்களில் தெருக்களிலும், சந்தைகளிலும் பெண்கள் தாக்கப்பட்டனர். பெண்களின் மேலாடைகள் கிழித்து எறியப்பட்டன. ஆண்கள் தங்கள் உயிருக்கு பயந்து பல இடங்களில் ஒளிந்து வாழ்ந்து வந்தனர். பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் ஐரோப்பிய மறை பரப்பாளர்களின் பங்களாக்களில் ஒளிந்து தங்கள் உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொண்டனர். டிசம்பர் 30, 1859 ம் நாள் கோட்டாறுப் பகுதியில் வைத்து கிறித்தவ நாடார்களுக்கும் உயர் சாதி நாயர்களுக்கும் இடையே மிகப் பெரிய சண்டை மூண்டது. இந்து நாடார்களும் கிறித்தவர்களுடன் இதில் கைகோர்த்துக் கொண்டனர். உடை உடுத்த உரிமை: இப் போராட்டத்தின் விளைவாகவும், ஆங்கிலேயர்களின் நெருக்கடியின் காரணமாகவும் திருவிதாங்கூர் அரசரும், திவானும் அனைத்து நாடார் பெண்களும் மத வேறுபாடு இல்லாமல் குப்பாயம் என்கின்ற மேலாடை அணியலாம் என்று உரிமை அளித்தனர். இதற்கான அரசாணை 26, சூலை மாதம் 1859 ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்டது. ஆனால் உயர் சாதிப் பெண்கள் அணிவது போன்ற ஆடை அணிய தடை விதிக்கப்பட்டது. இந்த உரிமை, மற்ற கீழ் சாதியினருக்கு அரசு வழங்கவில்லை. எனினும் கிறித்தவப் பெண்கள் அனைவரும் மேலாடை அணிந்தனர். மேற்கோள்கள். ↑ http://www.scribd.com/doc/113708/ thesis-on-PONNAPPA-NADAR#fullscreen:on ↑ http://en.wikisource.org/wiki/ Queen_Victoria%27s_Proclamation வெளி இணைப்புகள். LIBERATION OF THE OPPRESSED, A CONTINUOUS STRUGGLE, A CASE STUDY (Since 1822 A.D.) முத்துக்கமலம் இணைய இதழில் நெல்லை விவேகநந்தா எழுதிய கட்டுரை மதத்தை வேரறுத்த தோள்சீலைப் போராட்டம் தோள் சீலைப் போராட்டம் தோள் சீலைக் கலகம்: தெரிந்த பொய்கள், தெரியாத உண்மைகள் மறுபக்கம் தோள் சீலைப் போராட்டம் சாதியத்தின் பண்பாட்டுச் சிக்கல் - 5. உடை எழுதப்படாத சரித்திரம் சமூக புரட்சியாளர் வைகுண்ட சாமி! எழுதப்படாத சரித்திரம் பொன்னீலன் எழுதிய தெற்கிலிருந்து பாளையங்கோட்டை சவேரியார் கல்லூரியின் நாட்டார் வழக்காற்றியல் மையம் வெளியிட்ட பண்பாட்டு வேர்களைத் தேடி அ.கா.பெருமாள் எழுதிய தென் குமரியின் கதை. Kalai Arasu அவர்களின் முகநூல் பக்கத்திலிருந்து.... -திருப்பூர் சுகுணாதேவி- %%%%% "ஜாதி வெள்ளைக்காரன் கொண்டு வந்தது" எப்படி இப்படி வெக்கமே இல்லாம பேசுகிறார்கள் ஹிந்துத்துவர்கள்? வெள்ளைக்காரன் ஜாதிகளை பிற்படுத்தப்பட்டோர், பட்டியலினம் என்று சூத்திர, பஞ்சம ஜாதிகளை ஒரு அமைப்பாக கொண்டு வந்து இட ஒதுக்கீடு கொடுக்க வைத்தார்கள். ஹிந்து மதத்தின் வர்ண ஜாதீய தீண்டாமைகளை எதிர்த்த சித்தார்த்தன் என்ன வெள்ளைக்காரன் காலத்திலா தோன்றினார்? கேரளாவில் இருந்த ஜாதிக் கொடுமைகளை கண்ட விவேகானந்தர் கேரளாவை பைத்திகாரர்களின் கூடாரம் என்றாரே, அது என்ன வெள்ளைக்காரர்களை எதிர்த்தா சொன்னார்?  விவேகானந்தரை ஹிந்துத்துவா ஆட்கள் கொண்டாடுகிறார்கள்😂🤣 அதே கேரளாவில் ஐயா நாராயண குரு தனியாக ஒரு இயக்கத்தை ஆரம்பித்தாரே, எதற்கு?  வெள்ளையர்கள் ஜாதியை உருவாக்கிவிட்டார்கள் என்று, வெள்ளைக்காரர்களை எதிர்த்தா உருவாக்கினார்? அதே கேரளாவில் வைக்கம் நுழைவு போராட்டம் காங்கிரஸ் நடத்தியதே, அதுவும் வெள்ளையர்களை எதிர்த்தா? தமிழ்நாட்டில்  மீனாட்சி அம்மன் கோவில் உட்பட பல கோவில்களில்  "நுழைவு போராட்டம்" நடை பெற்றதே, எதற்கு? ஐயா வைகுண்டர், வெகுண்டெழுந்தாரே ஏன்? அண்ணல் அம்பேத்கர் இன்றும் தலித் தலைவர் என்று பார்க்கப்படுகிறாரே, ஏன்? ஒரு குறிப்பிட்ட ஜாதி மட்டுமே அரசர்கள் முதல் வெள்ளையர்கள் வரை தாளம் போட்டு, காட்டிக் கொடுத்து தங்களை அறிவாளிகளாகவும், மேன்மையானவர்களாகவும் காட்டிக்கொண்டார்கள். வெள்ளைக்காரர்கள் வருகைக்கு முன் இந்தியாவில் இருந்த, பொது பள்ளிக்கூடங்கள், பொது மருத்துவமனைகள் எத்தனை? கல்வி அறிவு பெற்ற சூத்திர, பஞ்சம ஜாதியினர்களின் எண்ணிக்கை எவ்வளவு? வெள்ளைக்காரன் ஆரம்பித்த பள்ளிகளில் படிக்காத ஹிந்துத்துவா தலைவர்கள் யாராவது உண்டா? சும்மா எல்லாவற்றுக்கும் வெள்ளைக்காரன் மீது பழியை போட்டுவிட்டு தங்கள் மீதிருக்கும் அழுக்கை மறைக்க பார்க்கிறார்கள் ஹிந்துத்துவர்கள். அவர்கள் மதம் மாற்றுகிறார்கள் என்று குற்றம்  சொல்வதற்கு முன் ஹிந்து மதத்தில் சீர்திருத்தம் கொண்டு வர எத்தனை ஹிந்துத்துவா ஆட்கள் முன் வந்திருக்கிறீர்கள்? ஹிந்துக்கள் தெரு என்று   எங்காவது இருக்கிறதா? முதலில் ஜாதியை ஒழித்து ஹிந்துக்களாக ஒன்று சேருவோம் என்று சொல்ல உங்களுக்கு தைரியம் இருக்கிறதா? ஹிந்து தேசம் என்றால் அது யாருக்காக தேசம்? இதில் ஒரு கேள்விக்கு சரியான விளக்கம் கொடுத்து பதில் சொல்லுங்கள் பார்த்துவிடுவோம். ஹிந்து மத சமூக கட்டமைப்பால்,  ஒடுக்கப்பட்டவன் கேள்வி கேட்டவுடன் பழியை அடுத்தவன் மீது போடுவதுதான் உங்களுக்கு சொல்லிக் கொடுக்கப்பட்ட தத்துவமோ? 010. தீண்டாமையும் என் கிராமமும்.... ஒரு முற்போக்கு சிந்தனையுள்ள ஒரு மறவர் ஜாதி தம்பி. நன்றாகப் படிக்கும், நல்ல சிந்தனையுள்ள தம்பி. நான் படித்த உயர்நிலைப் பள்ளியில் பத்தாம் வகுப்பில் முதல் மதிப்பெண் வாங்கிய தம்பி. "நல்லவன்" என்ற வார்த்தைக்கு தகுதியான தம்பி. அன்றைய கால கட்டங்களில் அவன் அதிகமாக பழகியது பள்ளு பறை பசங்களோடுதான். ஊர் தெருவில் மெத்தப் படித்த தலைமை ஆசிரியர்கள், அரசு ஊழியர்கள் எல்லாம் அவனிடம் சொல்லுவார்கள், "நாம் ஆண்ட பரம்பரை, பள்ளு பறைகளுடன் பழக்கம் வைத்துக் கொள்ளாதே" என்று. அவன் படிக்கும்போது அவனுக்கு அவன் ஜாதி உதவவில்லை, நண்பர்களும், அவனின் பகுதி நேர உழைப்பும் மட்டுமே அவனுக்கு உதவியது. நான் கண்டிருக்கிறேன், அவன் லாரியில் லோடு மேன்னாக வேலை பார்த்துக்கொண்டு படித்ததை. ஆனால் கல்விக்கு உதவி செய்ய முன் வராதவர்கள் ஜாதி வெறியை சொல்லிக் கொடுக்க முன் வந்ததுதான் இந்த ஹிந்து ஜாதீய சமூகத்தின் பண்பாடு கலாச்சாரம். ஒரு தடவை அவனுக்கு நெருங்கிய நன்பனாக இருந்த ஒரு பள்ளர் ஜாதி பையன் வீட்டு திருமணத்தில் சாப்பிட்டுவிட்டார், ஊர் தெருவே ருத்திர தாண்டவம் ஆடிவிட்டது. ( அவர்கள் பறை பள்ளு வீட்டு விஷேஷங்களுக்கு வந்தால், எப்போதும் கலர் உடைத்து கொடுப்பது தானே வழக்கம்😂🤣). இவனின் அப்பா ஒரு சாமியாடி. அவரும் என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் உடல்நிலை சரிவில்லை என்று சொல்லி, அந்த தம்பியிடம் "இனிமேல் இப்படி செய்ய மாட்டேன்" என்று சத்தியம் வாங்கி கொண்டார். அவனும் ரொம்ப காஷ்ட்டப்பட்டு வெளிநாடுகளுக்கு சென்று, இப்போது நல்ல நிலையில் இருக்கிறான். ஆனால் அவனின் சீர்திருத்த சிந்தனைகள் மட்டும் மாறவே இல்லை. இன்றும் இவன் குடும்பத்திற்கு 80% மறவர் ஜாதி ஆட்கள் எதிராகத்தான் இருக்கிறார்கள். அவர் அப்பா எங்கள் தெருவில் நாங்கள் புதிதாக கட்டிய குல தெய்வ கோவிலுக்கு ஒருநாள் படையல் கொடுத்தார், அன்று நான் ஊரில் இருந்த போது என்னை கட்டிப்பிடித்து தன் சந்தோஷத்தை வெளிப்படுத்தினார். அப்போது நான் அவரை நினைத்து பெருமை படவில்லை, அந்த தம்பியை நினைத்து பெருமை பட்டேன், நம்மை கண்டாலே விலகி செல்லும் ஆட்கள் மத்தியில் இன்று கட்டிப்பிடித்து வாழ்த்துக்கள் சொல்லும் அளவுக்கு தன் குடும்பத்தை மாற்றியிருக்கிறான் அந்த தம்பி. அவன் எந்த இயக்கத்திலும் இல்லை. சுய சிந்தனையுள்ள ஒரு சாதாரண மனிதன். இவர்களைப் போன்ற ஆட்களால்தான் இந்தியா, தமிழ்நாடு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. இந்த தம்பி தன் தெருவில் பல நல்ல சிந்தனைகளை உருவாக்க முயற்சி செய்து அதில் தோல்வியில் முடிய, விரக்தியாகி போனதுதான் மிச்சம். ஒரு கை ஓசை ரொம்ப தொலைவு கேட்காதல்லாவா. சும்மா வாயால் வடை சுடும் திராவிட மற்றும் ஹிந்துத்துவா ஆட்கள் முதலில் உங்கள் குடும்பங்களை திருத்துங்கள் அல்லது திருத்த முயற்சியாவது செய்யுங்கள். அவன் இவன் என்று ஒருமையில் அழைத்தது, அவனும் என் தம்பிகளில் ஒருவனைப் போல என்பதால்தான்.

011. Selvinjeyachandra M செல்வின் இதற்க்கு மேல் உங்களிடம் பேசி பயணில்லை.வாதத்திற்க்கு மருந்துண்டு ஆனால் விதண்டா வாதத்திற்க்கு மருந்தில்லை. கடைசியாக ஒன்றை சொல்லிக்கொள்கிறேன் தலைவர் அமைப்பாக இருக்கும் போதோ கட்சியாக இருக்கும் போதோ நான் பறையன் பறையர்களுக்காக பறையன் முன்னேற்றத்திற்க்காக கட்சி ஆரம்பித்துள்ளோம் ஆகவே பறையர்கள் வந்து இணையுங்கள் உங்களும் அக்கௌண்டில் லட்சங்கள் போடுவோம் அண்றாட வாழ்க்கைக்கு தேவையாணவற்றை நாங்களே தருவோம் நீங்கள் கஸ்டமில்லாமல் சுகபோக வாழ்க்கை வாழலாம் என்று சொல்லி ஒவ்வொருவரையும் கட்சியில் சேர்க்கவில்லை. சாதியாலும் மதத்தாலும் மனிதனுக்கு மனிதனை இழிபடத்துவதும் தாக்குவதையும் மாற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் கூணிக்குருகி கையக் கட்டி வாயப்பொத்திகிட்டு அழுக்கு வேஸ்ட்டி சட்டைய போட்டுகிட்டு ஆமாஞ் சாமி போட்டுகிட்டு இருந்த தாழ்த்தப்பட்டவர்களை தன் முழக்கங்களாலும் கொள்கைகளாலும் தலை நிமிர செய்தவர் போராட்ட குணத்தை விதைத்தவர் அடங்க மறு அ.து மீறு திமிரி எழு திருப்பி அடி என்ற முழங்கள் மூலம் முடங்கிக்கிடந்த மக்களை உசுப்பேற்றி அணிதிரள வைத்தவர் தேர்தல்களிலே வாக்குக்கு மட்டுமே பயண்படுத்தப்பட்ட தாழ்த்தப்பட்ட மக்களை தன்னையும் தேர்தலில் பங்கேற்க்க வைத்தவர்.காலகாலமாக அடிமைப்பட்ட சமூகம் தனக்கு போட்டியாக வரக்கூடாது என்று ஆயிரம் தடைகளை போட்டவற்றை தவிடு பொடியாக்கி சாதித்தவர்.மேலவளவு படுகொலையை எந்த அரசியல் கட்சிகளும் கண்டிக்காமல் இருந்த பொழுதும் ஏன் அவர் சார்ந்த கட்சியே கைவிட்ட பிறகும் அந்த படுகொலையை கண்டி.து மாபெரும் போராட்டங்களை நட.தி நீதி பெற்றுத்தந்தவர்.இதுவரையிலும் மேலவளவு நிணைவு மண்டபம் அமைத்து வீரவணக்க நிகழ்வுகள் நடத்திக் கொண்டுதான் உள்ளார். நாளுக்கு நாள் சாதியின் பெயரால் ஆண்ங்களை வெட்டுவதும் கொலை செய்வதும் பெண்ங்களை கற்ப்பழித்து கொலைசெய்வது ஊரையே கொழுத்தி தாக்குதழ்களை சாதி மதபேதமின்றி கட்சி பேதமிண்றி பாதிக்கப்படும். களுக்காக தொடர்ந்து குரல் கொடுத்து கண்டித்து ஆர்ப்பாட்டம் போராட்டங்கள் மூலம் அரசுக்கு நெருக்கடிகளை கொடுத்து பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதியும் நிவாரணங்களையும் பெற்றுதந்து அவர்களுக்கு ஆறுதலாக இருந்து கொண்டிருக்கிறார். இதற்க்கெல்லாம் அடிப்படையான சாதியையும் சாதியை உயர்த்தி பிடிக்கும் மணுதர்மத்தையும் மணுதர்மத்தை உயர்த்தி பிடிக்கும் இந்து மதத்தையும் இந்து மதத்தை உயர்த்தி பிடிக்கும் ப.ச.க வையும் அதன் அரசையும் வீழ்த்துவதுதான் நம் தலையாய கடமை.இதில் யார் பேசிணாலும் பேசாவிட்டாலும் விடுதலைச் சிறுத்தைகள் பேசாமல் வாய் மூடிக்கிடக்காது அந்த தீய சக்திகள் வளராமல் தடுக்க ஒத்த ருத்துள்ள அமைப்புடண் தொடர்ந்து போராடும். நாட்டில் நடக்கின்ற அக்கிரமங்களையும் அநீதிகளையும் கண்டும் காணாமல் யார் போணாலும் போகாவிட்டாளும் கவலையில்லை விடுதலைச் சிறுத்தைகள் போராடும். அதன் முதல் படிதான் தேசம் காப்போம் மாநாடு இந்த மாநாட்டை பார்த்து சாதி வெறி மதவெறி கட்சிகளுக்கு எரிச்சலும் கோபமும் வருகிறதோ இல்லையோ.போலிப் பறையன்ங்களுக்கும் டுபாக்கூர் பறையன்ங்களுக்குத்தான் பொச்செரிச்சலும் கோபமும் வருகிறது.அதற்க்கு எங்களிடம் மருந்து கிடையாது இதற்க்கு மேல் நான் எதையும் பதிவிட விரும்வில்லை. நன்றி %%%% Vidudhalai Vendhan ‌அண்ணே நன்றின்னா. என்னுடைய விவாதம் அண்ணன் என்ற பொருப்பாளரிடம் செய்யும் விவாதம் மட்டும்மே. முரண்பாடுகளை பேசாமல் இருக்கமுடீயவில்லை. இருந்தாலும் கட்சியை எங்கையும் விட்டு கொடுக்கமாட்டேன். எல்லோரும் ஆதரவாக பேசிக்கொண்டிருந்தால் சில முரண்பாடுகளை களைய முற்படாமலே பயணப்படுவோம். பொதுதளங்களில் நாம் செய்யும் விவாதங்களை பலர் பார்க்ககூடும் அவர்களும் முரண்பாடுகளை பார்த்து தெளிவும் அடையலாம் இல்லைன்னா என்னை போன்று கேள்வியும் கேட்கலாம். அதற்க்கான தகுந்த பதில்களை நாம் சொல்லிவிட்டால் தீர்வும் கிடைத்தும் விடும் அதை பேசமால் பல சிறுத்தைகள் தவிர்க்கின்றனர். பிற பொது விமர்சனகாரர்கள் கூட உங்க தளத்தில் பதிவிட வரமாட்டார்கள். சிறுத்தைகளை தவிர பிறரின் முரண்பாடுகளுக்கு பதில் அளித்து அவர்களை கட்சி சார்ந்து இழுத்து வரும் போக்கை கடைபிடிங்க. பொறுமையாக பதில் கொடுங்க நாளை நல்ல தலைவராகவும் வழிகாட்டியாகவும் வர நிறைய வாய்ப்பு உங்களுக்கு இருக்கு. தங்களை போன்றவர்களின் ஆதரவு இல்லாமல் சாதிக்க முடீயாது என்பதை அறிந்தவன்தான் அதற்க்காக ஆதரவாக பேசி என்னால் உங்களிடம் நல்ல பெயர் மற்றும் கட்சிகார்களிடம் எடுக்க முடியும் எனக்கு அதில் உடன்பாடீல்லைன்னா. உங்க சகோதரன் உங்களிடம் சண்டை போட்டால் அப்படியே விட்டுறுவீங்களா அதை போல் என்னையும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். தலைவரின் உழைப்புக்கு பின் இருக்கும் பல வலிகள் அதை அறிந்தவர்களுக்கு மத்தியில் நான் அனுபவம் இல்லாதவன்தான். அதையும் தாண்டி வாழ்த்துக்கள் சொன்னதுக்கு நன்றி.

---

012. "உங்களுக்கு ரத்தக்கொதிப்பு ஜாஸ்தியாகி ஆஸ்பத்திரிக்குப் போனீங்களாமே... அப்படி என்ன பிரச்னை...?" ஒருத்தன் எனக்கு 1000 ரூபாய்க்கு 'செக்' குடுத்தான். வாங்கி பேங்க்ல போட்டேன்.... சரி..... அது கையெழுத்து சரியில்லேன்னு ரிட்டர்ன் ஆகிப் போச்சு... சரி.... பேங்க்லேருந்து மெசேஜ் குடுத்தான், 354 ரூபாய் பிடிச்சிக்கிட்டோம்னு. அதென்ன 354 ரூபாய்னு பேங்க்ல போய் கேட்டேன்... என்ன சொன்னாங்க...? 300 ரூபாய் ரிட்டர்ன் சார்ஜூ, 54 ரூபாய் GST ன்னான். அடப்பாவிகளா... நீ டென்ஷனாயிடாமக் கேளு... 300 ரூபாயே பெரிய கொள்ளை. அதுக்கு GST வரி வேறயான்னு நான் டென்ஷனாகி, செக் குடுத்த பார்ட்டிக்குப் போன் பண்ணினேன்... என்னாச்சு... அவன் உடனே வந்து 1000 ரூபாய குடுத்துட்டான். குடுத்துட்டு அவன் சொன்னான்....எனக்கு 472 ரூபாய பிடிச்சிட்டாங்க சார்னு... எப்படி...? அவன் பேங்க்ல 400 ரூபாய் ரிட்டர்ன் சார்ஜாம். அதுக்கு 18% GST 72 ரூபாய். ஆக...472 ரூபாயாம்... அட அநியாயமே... 1000 ரூபாய் வரவு செலவுல ஒரு சிறு தவறுக்கு ரெண்டு பேருக்கும் அபராதம் 926 ரூபாய். ஒரே செக்குக்கு ரெண்டு இடத்தில் ஃபைன் வித் ரெண்டு GST. இதுக்கு பேரு டிஜிடல் தேசமாம், நாடு முழுதும் ஒரே வரியாம். நம்மள எவ்வளவு கூமுட்டை ஆக்குறாங்கன்னு நினைச்சு நினைச்சு பிரஷ்ஷர் 190க்கு போயிருச்சு. அதான் ஆஸ்பத்திரிக்கு போயி செக் பண்ணிட்டு ட்ரீட்மெண்ட் எடுத்துக்கிட்டு வர்றேன்... சரி..சரி...டென்ஷனாகாதீங்க...ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் வெயிட் பண்ணுங்க...நான் போயி பெட்ரோல் போட்டுக்கிட்டு வந்துடறேன்....லேட்டானா ரேட்டை ஏத்திப்புடுவானுங்க பாவிப் பசங்க.... இதைத்தான் அன்றே #பிசிராந்தையார் புறநானூறு பாடலிலே பாடியிருக்கிறார் போலும்... அப்பாடலினை படித்து பார்த்தால் தான் அதன் அர்த்தம் விளங்கும், இதோ அப்பாடல், காய் நெல் அறுத்துக் கவளம் கொளினே, மா நிறைவு இல்லதும், பல் நாட்கு ஆகும்; நூறு செறு ஆயினும், தமித்துப் புக்கு உணினே, வாய் புகுவதனினும் கால் பெரிது கெடுக்கும்; அறிவுடை வேந்தன் நெறி அறிந்து கொளினே, கோடி யாத்து, நாடு பெரிது நந்தும்; மெல்லியன் கிழவன் ஆகி, வைகலும் வரிசை அறியாக் கல்லென் சுற்றமொடு, பரிவு தப எடுக்கும் பிண்டம் நச்சின், யானை புக்க புலம் போல, தானும் உண்ணான், உலகமும் கெடுமே. பாடியவர்: பிசிராந்தையார் – #புறநானூறு_184 இதன் விளக்கம்: மிகச் சிறிய பரப்பளவு கொண்ட நிலத்தில் விளைந்த நெல்லை அறுத்து உணவுக் கவளங்களாக்கி யானைக்குக் கொடுத்தால், அதனை யானை பல நாட்களாக உண்ணும். ஆனால், நூறு வயல்கள் இருந்தாலும், யானை தானே புகுந்து உண்ண ஆரம்பித்தால் , யானை தின்பதைவிட யானையின் கால்களால் மிதிபட்டு அழிந்த நெல்லின் அளவு அதிகமாகும். அதுபோல, ஒரு நாட்டின் தலைவன் வரி திரட்டும் முறை தெரிந்து மக்களிடமிருந்து வரி திரட்டினால் நாடு கோடிக் கணக்கில் பொருள்களைப் பெற்றுத் தழைக்கும். ஆனால், நாட்டை ஆள்பவன் அறிவில் குறைந்தவனாகி, முறை அறியாத பரிவாரங்களின் தூண்டுதலோடு, ஆரவாரமாக, ஈவு இரக்கமில்லாமல், அநியாயமாக வரியை திரட்ட விரும்பினால் யானை புகுந்த நிலம் போல தானும் கெட்டு தன் நாட்டையும் கெடுப்பான். இப்போது புரிகிறதா...!!!! நம் முன்னோர்கள் எவ்வளவு பெரிய தீர்க்கதரிசிகள் என்று...! தற்போது இந்த பதிவுதான் முகநூலிலும், வாட்சப்பிலும் வைரலாகி பகிரப்படுகிறது.

---

013. #யார்_நம்பிக்கையாளர் ?

ஒரு நாள் அய்யா பெரியார் அவர்கள் தன் இல்லத்தில் இருந்த பாேது,  ஒரு தோழர் அய்யாவிடம் வந்து, அய்யா தங்களைப் பார்க்க சர்ச்சிலிருந்து  ஒரு பாதிரியாரும் தர்காவிலிருந்து மௌலவியும் கோவிலிருந்து குருக்களும் வந்திருக்கிறார்கள் !

அய்யா அதிர்ச்சியுடன் இவர்களா ? என்னைப் பார்க்கவா ? எதற்காக? என்று தெரியலையே!

சரி வரட்டும் பார்ப்போம் என்று வீட்டு வாசலில் வந்து மரியாதையுடன் வரவேற்று அழைத்து சென்று உபசரிப்பிற்குப் பின்,  அய்யா கேட்கிறார்.  நீங்கள் மூன்று பேரும் என்னை சந்திக்க வந்தது மகிழ்ச்சி,  நான் தங்களுக்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று கேட்கிறார்!

மூன்று மதத்தை சேர்ந்த பெரியவர்களும் அய்யாவை மரியாதையுடன் வணங்கிவிட்டு,  தங்களுடைய மூடநம்பிக்கை ஒழிப்பு சகோதரத்துவம்  தாெடர்பான புரட்சிகரமான கருத்தக்களையும்  சமூகப்பணிகளையும்  வரவேற்கிறோம்.  ஏன் பாராட்டுகிறோம்.

ஆனால் ...  ஆனால் ...  என்று இழுக்க !  பெரியார் தயங்காமல் சாெல்லுங்கள் என்ன வேண்டும் ?

அது வந்து.... தங்களுடைய கடவுள் மறுப்பு காெள்கையை   மட்டும்  எங்களால் ஏற்க முடியவில்லை !  அதை மட்டும் தாங்கள் நிறுத்திக் கொள்ளுங்கள் அல்லது கொஞ்சம் தளர்த்திக் கொள்ளுங்கள் என்று கேட்டுக்கொள்ளவே நாங்கள் சேர்ந்து வந்தோம்.

அய்யா அவர்கள் கட கட கட வென்று சிரித்து விட்டு,  உங்கள் மூவரின் காேரிக்கையையும் நான் மதிக்கிறேன். என்னுடைய ஒரு  கேள்விக்கு நீங்கள் பதில் சொல்கிறீர்களா?

முதலில் பாதிரியைப் பார்த்து நீங்கள் அல்லாவையும் சிவனையும் ஏற்கிறீர்களா ? பாதிரி வேகமாக மறுனக்கிறார் ஓ !!  நோ நோ ஜீஸஸ்...  என்று நெஞ்சில் குறிபோட்டுக் கொண்டார் ..!

முஸ்லிம் பெரியவரைப் பார்த்து அய்யா நீங்கள் உங்கள் அல்லாவுடன் சேர்த்து  புள்ளையாரையும் ஜீஸஸையும் வணங்குவீர்களா ? அவர்ளும் கடவுள்கள் தானே ? என்று கேட்க ..  அவர் பதட்டுத்துடன் தரையில் மண்டி பாேட்டு கையை மேலே உயர்த்தி
யா.. அல்லா ..  என்று வேகமாக மறுத்தார்.  அல்லாவைத் தவிர வேறு யாரையும் நாங்க வணங்க மாட்டோம் ..!!

அய்யா புன்னகை பூத்தவாறு நினைத்தேன் !  என்று கடைசியாக  கோயில் குருக்களான அய்யரைப் பார்த்து,  அய்யா நீங்களாவது  அல்லாவையும் இயேசுவையும் ஏற்பீர்களா ? என்று மரியாதையாக கேட்க ..!!

அய்யராே .!!.  அபச்சாரம் அபச்சாரம் ..  நாயக்கர்வாள் என்ன கேள்வி கேட்டேள் போங்க ...  பெருமாளே !! என்று தலையில் குட்டிக் கொள்ள ..  பெரியார்  ஒவ்வொருவரையும் பார்த்து நீங்கள் மற்ற இரண்டு மதக் கடவுள்களையும் இல்லை, ஏற்கமாட்டோம் என்கிறீர்கள் !!
நான் உங்கள் முன்று பேர் சொல்லும் கடவுள்களையும் ஏற்கவில்லை ...  எனவே நாம் நான்கு பேரும் ஒவ்வொரு வகையில் கடவுள் மறுப்பாளர்கள் தானே ?  என கேட்க ...

வந்த மூன்று பேரும் ஒரு சேர தங்கள் தலையில் அடித்துக் கொண்டு ...  ம்க்கும் .. யோ! நாயக்கர்வாள் ! நீர் ஒரு மகா  குறும்புக்காரர் என்று தெரிந்தும்  உம்மக் கிட்ட கேட்க வந்தோமே?  எங்க புத்தியை செருப்பாலேயே அடிச்சிக்கணும் ... என்று வந்த வழியே  கிளம்பினார்களாம் !!

நண்பர்களே நீங்களே சொல்லுங்கள் நம்மில் யார் உண்மையில் கடவுள் எதிர்ப்பாளர்கள் ??

அன்புடன்
பி என் எம் பெரியசாமி
014.

---

014. *தாய் மதத்தைவிட்டு வெளியேறுவது பெற்ற தாயை கைவிடுவதற்கு சமம்* என்று பல இந்துத்துவ பிரியர்கள் தத்துவம் பேசுகிறார்கள். நாங்கள் கேட்கிறோம்: இந்து மதத்தை எங்கள் தாய்மதம் என்று நாங்கள் எப்போது ஏற்றுக்கொண்டோம்?

என்னைப் பெற்ற தாய் என்று நான் நம்பிக்கொண்டிருக்கும் என் அம்மா என்னைப் பார்த்து, *"டேய் உன் அண்ணன் உன்னைவிட உயர்ந்த ஜாதி, உன் தம்பி உன்னைவிட கீழ்ஜாதி"* என்று பாகுபாடு கற்பித்தால், *"அவர் உண்மையான தாயா?"* என்று எனக்கு சந்தேகம் வராதா? *"தன் மூத்த பிள்ளைக்கு அடிமையாக இருப்பதற்காக, தத்துப் பிள்ளையாக என்னை வாங்கியிருக்கலாமே!"* என்று எனக்கு சந்தேகம் வராதா? ஒரு நல்ல தாய் தன் உண்மையான பிள்ளைகளைப் பார்த்து, *“நீ கல்வி கற்கக்கூடாது; மீறி கல்வி கற்றால் உன் காதில் ஈயத்தைக் காய்ச்சி ஊற்றிவிடுவேன்; கற்றதை ஓதினால் உன் நாக்கை வெட்டிவிடுவேன், நீ இடுப்புக்குமேல் ஆடை அணியக்கூடாது”* என்று பாகுபாடு காட்டுவதை கற்பனை செய்யமுடியுமா? என்னை தத்தெடுத்த தாய்கூட இப்படி கொடுமைப்படுத்தமுடியாதே! ஒரு தாய் *‘தன் பிள்ளைகள் உயர்ந்திருக்கவேண்டும், நிம்மதியாக வாழவேண்டும்’* என்றுதானே ஏங்குவாள்? இது நம் எல்லாருடைய மனசாட்சிக்கும் தெரிந்திருக்கும்போது, *களங்கமில்லாத அன்புக்கு சொந்தமான தாயை இந்த மிருகத்தனமான ஒரு மதத்துக்கு எப்படி ஒப்புமைப் படுத்துகிறீர்கள்?*

*பறையனை தொட்டால் தீட்டு; சாணானை பார்த்தாலே தீட்டு* என்று பார்ப்பனர்களால் நாங்கள் ஒடுக்கப்பட்டு, எங்கள் அடிப்படை உரிமைகளை இழந்து, விலங்குகளைவிட கேவலமாக நடத்தப்படும்போது, வெள்ளைக்காரன் எங்கள் சேரிகளுக்குள் புகுந்து எங்கள் குழந்தைகளை தூக்கி முத்தமிட்டு அரவணைத்த அந்த அன்பு உணர்வை அவனுக்குள் வைத்த அவனுடைய கடவுளை எப்படி புறக்கணிக்கமுடியும்?

*_பிராமணர்களோடு சூத்திரர்கள் சம ஆசனத்தில் அமரக்கூடாது_*  என்னும் கொடிய ஏற்றத்தாழ்வு கொள்கை நிலவில் இருக்கும் இந்த மண்ணில் எங்கள் சேரிப் பிள்ளைகளை தங்கள் மடியில் அமரவைத்து கொஞ்சி விளையாட எங்கிருந்தோ வந்த வெள்ளைக்காரனுடைய கருணை உள்ளத்தை பார்த்து நெஞ்சுருகாமல் இருக்கமுடியுமா?

நாங்கள் பள்ளிக்கூடத்துக்கு போகக்கூடாது, படிக்கக்கூடாது என்று பார்ப்பனர்கள் சட்டம்போட்டு எங்களை இழிவுபடுத்தி, எங்கள் சொந்த நாட்டிலேயே எங்களை அநாதைகளாக, அடிமைகளாக நடத்தும்போது, எங்கேயோ ஒரு வெளிநாட்டிலிருந்து வந்த அயல்நாட்டுக்காரன் அவனுடைய செலவில் பள்ளிக்கூடத்தை எங்களுக்காக தொடங்கி, எங்களுக்கு தரமான கல்வி கொடுத்து, நல்ல பதவிகளில் எங்களை அமரவைத்து அழகுபார்த்த வெள்ளைக்காரனுக்கு அந்த கருணை உள்ளத்தை கொடுத்த அந்த அன்புக்கடவுள் போற்றத்தக்கவர் அல்லவா!

பார்ப்பனர்கள் அணிவதுபோல நாங்கள் உடையணியும் உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டு, எங்கள் சொந்த மதத்தை சார்ந்தவர்கள் எங்களை இழிவுபடுத்தி கொடுமைப்படுத்தியபோது, வெள்ளைக்காரன் தன் சொந்த இரத்தமாக எங்களை நினைத்து, சமத்துவத்தையும், சகோதரத்துவத்தையும் கடைபிடித்து எங்களிடம் அன்புகூர்ந்து ஆடை அணியச் செய்த வெள்ளைக்காரனின் மனிதநேய மார்க்கம் இந்த மண்ணில் வளர்வதில் என்ன தவறு இருக்கிறது?

சாதி பாகுபாடுகளை கற்பித்து சாதி யுத்தங்களை உருவாக்கி வளர்க்கும் காட்டுமிராண்டி மதத்திலிருந்து சாதியால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களை காப்பாற்றுவதில் என்ன தவறு இருக்கிறது?

பார்ப்பனர்கள் வெளியே பார்ப்பதற்கு *சாந்த மூர்த்திகள்* போல இருந்தாலும், இந்தியாவில் நடக்கும் எல்லா *சாதி படுகொலைகளுக்கும் மூலகாரணம்* அந்த ஆபத்தான மிருகங்கள்தான் என்று நாங்கள் கண்டுபிடித்த உண்மையை பார்ப்பனர்களின் வஞ்சக வலைக்குள் சிக்கியிருக்கும் எங்கள் சக இந்துக்களுக்கு வரலாற்று ஆதாரங்களோடு விளக்கிச் சொல்வதில் என்ன தவறு இருக்கிறது?

கடவுளை பார்ப்பதற்கு ஆண்கள் மட்டும்தான் வரமுடியும்; பெண்கள் 10 வயதிலிருந்து 50 வயதுக்குட்பட்டோர் வரக்கூடாது என்னும் சீர்கெட்ட கொள்கையை சகித்துக்கொண்டு இந்துக்களாகவே இருக்க நாங்கள் பகுத்தறிவு அற்றவர்களா சார்?

இந்து மதத்தின் எல்லா ‘'புனித’ புத்தகங்களையும் நாங்கள் மனப்பாடமாக கற்றாலும் கடவுளுக்கு அர்ச்சக பணி செய்யும் உரிமை எங்களுக்கு கொடுக்கப்படுவதில்லை என்னும் ஒரு இழிவை சகித்துக்கொண்டு இந்துவாகவே இருக்க நாங்கள் தன்மானமற்றவர்களா சார்? ஆக, *தாய்மதம் தந்தைமதம்* என்று சொல்லி எங்களை இனி யாரும் ஏமாற்றமுடியாது என்பதை பகுத்தறிவோடு பதிவு செய்கிறோம்

#நன்றி- #சகோ. அதிசயம் சாமுவேல்.

---

இந்து-ஜாதி-தீண்டாமை - அண்ணல் அம்பேத்கர்
015

சமூக, பொருளாதார வாழ்க்கை முறைகளில் இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்கு நாம் இன்னும் சமத்துவத்தை மறுக்கப் போகிறோம்? நாம் நீண்ட நாட்களுக்கு இதை மறுத்தால், அரசியல் ஜனநாயகத்தை ஆபத்தில் தள்ளுவதில்தான் அது முடியும்.

நாம் இந்த முரண்பாடுகளை மிக விரைவில் அகற்றியாக வேண்டும். இல்லையெனில், சமமற்றத் தன்மையால் பாதிக்கப்படும் மக்கள், நாம் மிகவும் சிரமப்பட்டு உருவாக்கிய அரசியல் ஜனநாயகத்தின் கட்டமைப்பையே தகர்த்தெறிந்து விடுவர். இரண்டாவது முக்கியத் தேவை, சகோதரத்துவக் கொள்கைக்கான அங்கீகாரம். சகோதரத்துவம் என்றால் என்ன? அனைத்து இந்தியர்களையும் சகோதரர்களாகக் கருதும் ஒரு உணர்வு - அனைவரும் ஒரு தாய் மக்கள் என்பது. இத்தகைய கொள்கையே சமூக வாழ்க்கை முறையில் ஒற்றுமையையும் ஒருமைப்பாட்டையும் அளிக்கும். இதை அடைவது கடினம்...



...அரசியல் எண்ணமுள்ள இந்தியர்கள், முன்பு இந்திய மக்கள்' என்று சொல்வதை எதிர்த்தது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. இந்திய தேசம்' என்று சொல்வதையே அவர்கள் விரும்பினர். நாம் ஒரு தேசம் என்று நம்புவதே ஒரு மிகப் பெரிய மாயை என்றே நான் கருதுகிறேன். ஆயிரக்கணக்கான சாதிகளாகப் பிளவுண்டிருக்கும் மக்கள், எப்படி ஒரு தேசமாக முடியும்? சமூக ரீதியாக, உளவியல் ரீதியாக நாம் இன்னும் ஒரு தேசமாக ஆகவில்லை என்பதை எவ்வளவு விரைவில் உணர்கிறோமோ, அந்தளவுக்கு நல்லது. அப்போதுதான், நாம் ஒரு தேசமாக வேண்டிய அவசியத்தை உணர்ந்து, அதை அடைவதற்கான வழிமுறையைப் பற்றி கவனமாக சிந்திப்போம்.

ஆனால், இத்தகைய உணர்வு நிலைக்கு வருவது மிகவும் கடினம். அமெரிக்காவில் வந்தது போன்ற நிலைக்கு வருவது கடினம். மேலும், அமெரிக்காவில் சாதிப் பிரச்சனை இல்லை. இந்தியாவில் சாதிகள் இருக்கின்றன. இந்த சாதிகள் தேசத்திற்கு எதிரானவை. முதலில் சாதி, சமூக வாழ்க்கை முறையில் பிளவை ஏற்படுத்துகிறது. சாதி தேசத்திற்கு எதிரானது மட்டுமல்ல; சாதிகளுக்கிடையேயும் அது பொறாமையையும் எதிர்வினையையும் உருவாக்குகிறது. நாம் உண்மையில் ஒரு தேசமாக விரும்பினால், இத்தகைய இடர்ப் பாடுகளை எல்லாம் கடக்க வேண்டும். ஒரு தேசம் உருவாகும் போதுதான் சகோதரத்துவம் உண்மையாகும். சகோதரத்துவம் இல்லாமல், சமத்துவமும் சுதந்திரமும் வண்ணப் பூச்சு போல ஆழமற்றதாகவே இருக்கும்.    _ 25.11.1949 அன்று, மக்களவையில் ஆற்றிய உரையின் ஒரு பகுதி.

இந்த நாட்டில் நிலவும் இத்தகைய சூழல், புத்துணர்வற்ற நிலையை இனி ஆயிரம் ஆண்டு காலத்திற்கு அளித்துவிடும். இந்தச் சூழல் நிலவும் வரை, நம்முடைய முன்னேற்றத்திற்-கானப் புத்துணர்வு ஒருபோதும் கிடைக்காது. இந்த மதத்திலிருந்து கொண்டு நாம் இதை எதிர்கொள்ளவே முடியாது. மநுஸ்மிருதியில் சதுர் வர்ணம் இருக்கிறது. சதுர்வர்ண அமைப்பு முறை மனித இனத்தின் முன்னேற்றத்திற்கு மாபெரும் ஊறு விளைவிக்கக் கூடியது. சூத்திரர்கள் அனைத்து வகையான இழிவான பணிகளைத்தான் செய்ய வேண்டும் என்று மநுஸ்மிருதி கூறுகிறது. அவர்களுக்கு ஏன் கல்வி அளிக்கப்பட வேண்டும்? பார்ப்பனர்கள்தான் கல்வி கற்க வேண்டும். சத்ரியன் ஆயுதங்களை எடுக்க வேண்டும். வைசியர்கள் வணிகம் செய்ய வேண்டும். ஆனால், சூத்திரர்கள் தொண்டூ-ழியம் செய்ய வேண்டும். இந்த அமைப்பு முறையை யார் அழித்தொழிப்பது? இந்த அமைப்பு முறையில், பார்ப்பனன், சத்ரியன், வைசியன் எல்லோருக்கும் ஏதோ ஒரு வகை பயன் இருக்கிறது. ஆனால், சூத்திரர்களுக்கு என்ன இருக்கிறது? இந்த மூன்று வர்ணத்தைத் தவிர, பிற சாதியினருக்குப் புத்துணர்வு எப்படி வரும்? சதுர்வர்ண முறை என்பது ஒரு வழக்கமல்ல. அதிலிருந்து தப்பித்துக் கொள்ளவே முடியாது, அதுதான் மதம்.

இந்து மதத்தில் சமத்துவம் இல்லை. நான் ஒரு முறை காந்தியை சந்தித்தபோது, அவர் சொன்னார், நான் சதுர்வர்ணத்தை நம்புகிறேன்.' நான் சொன்னேன்: உங்களைப் போன்ற மகாத்மா'க்கள்தான் சதுர்வர்ணத்தை நம்பு-கிறார்கள். ஆனால், இந்த சதுர்வர்ணம் என்பது என்ன? சதுர்வர்ணம் என்பது மேல் அல்லது கீழ் என்று உள்ளது. அது எங்கு தொடங்கி எங்கு முடிகிறது? இந்தக் கேள்விக்கு காந்தி பதில் சொல்லவில்லை. அவர் என்ன பதில் சொல்ல முடியும்? நம்மை அழித்தவர்களும் இந்த மதத்தால் அழிக்கப்படுவார்கள். நான் தேவையில்லாமல் இந்து மதத்தைக் குற்றம் சொல்லவில்லை. இந்து மதத்தால் யாருமே வாழ முடியாது; அந்த மதமே ஓர் அழிவு மதம்.

இந்து மதத்தில் படிநிலைப்படுத்தப்பட்ட சாதி முறையில், மேலிருக்கும் வர்ணத்தைச் சார்ந்தவர்கள்தான் பயன் பெற்றார்கள். மற்றவர்களுக்கு என்ன பயன்? ஒரு பார்ப்பனப் பெண் குழந்தை பெற்றால், அவருடைய மனம் ஓர் உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி பதவி எப்பொழுது காலியாகும் என்பது பற்றி சிந்திக்கிறது. ஆனால், இதற்கு நேர் மாறாக நம்முடைய துப்புரவுத் தொழிலாளர் பெண்மணி குழந்தை பெறும்-போது, அரசாங்கத்தில் ஒரு துப்புரவுப் பணி எப்பொழுது காலியாகும் என்று நினைக்கிறார். இந்து மதத்தின் வர்ண அமைப்பு முறை தான் இத்தகைய விந்தையான சமூக அமைப்புக்கு காரணம். இதிலிருந்து என்ன வகையான மேம்பாட்டை நாம் காண முடியும்? பவுத்த மதத்தின் மூலமே நீங்கள் எதையும் சாதிக்க முடியும்.

_ (15.10.1956 அன்று மாபெரும் மதமாற்ற நிகழ்வையொட்டி ஆற்றிய உரை)

சாதி முறைக்குத் தீங்கு இல்லாமல் தீண்டாமையை ஒழிக்க விரும்புவோர், மநுஸ்மிருதி பத்தாம் அத்தியாயம் நான்காம் சுலோகத்தைத் தங்கள் கருத்துக்கு ஆதாரமாகக் கொள்கிறார்கள். இந்த சுலோகத்தில் மநு, நான்கு வர்ணங்கள்தான் உண்டு என்றும், அய்ந்தாவது வர்ணம் இல்லை என்றும் கூறுகிறார். இந்த சுலோகத்தின்படி, தீண்டத்த-காதவர்கள் நான்காம் வர்ணத்தில் சேர்க்கப்-பட்டுள்ளனர் என்றும், அவர்கள் சூத்திரர்களில் ஒரு பகுதியினர் என்றும், சூத்திரர்களைத் தொடுவதற்குத் தடை இல்லாததால்  தீண்டத்தகாதவர்களைத் தொடுவதற்கும் தடை இருக்க முடியாது என்று பொருள் கூறப்-படுகிறது. அரசியல் ஈடுபாடு உள்ள இந்துவுக்கு இவ்வாறு பொருள் கூறுவது மகிழ்ச்சியளிப்-பதாக இருந்தாலும், இது மநு கூற விரும்பும் கருத்துக்குப் பொருந்துவதாக இல்லை.

இந்த சுலோகத்துக்கு மற்றொரு விதமாகவும் பொருள் கூற முடியும். நான்கு வர்ணங்களுக்கு வெளியே உள்ள இந்த சமுதாயங்களை, அய்ந்தாம் வர்ணமாக ஏற்றுக் கொண்டு, சதுர்வர்ண முறையைப் பஞ்சவர்ண முறையாக விரிவுபடுத்த மநு தயாராக இல்லை என்பதும் இதன் பொருளாக இருக்க முடியும். அய்ந்தாம் வர்ணம் இல்லை என்று அவர் கூறுவதன் பொருள், இந்த சமுதாயம் நான்கு வர்ணங்களுக்கு பதில் அய்ந்து வர்ணங்களைக் கொண்டதாகச் செய்வதன் மூலம், நான்கு வர்ணங்களுக்கு வெளியில் உள்ள மக்களை இந்து சமூகத்தில் இணைத்துவிட விரும்ப-வில்லை என்பதேயாகும். அவர் கூற விரும்பிய கருத்து இதுதான் என்பது, பாஹ்யர்கள்' அல்லது வர்ண பாஹ்யர்கள்' என்ற ஒரு பிரிவைப் பற்றி அவர் பேசுவதிலிருந்து மிகத் தெளிவாகத் தெரிகிறது.

எல்லா மக்களையும் நான்கு வர்ணங்-களுக்குள் சேர்த்துக் கொள்ள மநு விரும்பி-யிருந்தால், சிலரை வர்ண பாஹ்யர்கள்' என்று பேச காரணம் இல்லை. உண்மையில் வர்ண பாஹ்யர்களில் இரண்டு உட்பிரிவுகளை அவர் குறிப்பிடுகிறார். இந்த உட்பிரிவுகளை ஹீனர்கள்' என்றும் அந்த்யோவாசின்கள்' என்றும் அவர் அழைக்கிறார். இந்த உண்மை-களை வைத்துப் பார்க்கும்போது, மநுஸ்மிருதி சுலோகத்துக்குக் கூற முயலும் பொருள், தீவிர மதப் பற்றுள்ள இந்துவை ஏமாற்றிவிட முடியாது. தீண்டாமையைப் பின்பற்றுவது மநுஸ்மிருதிக்கு முரணானது என்றும், அதை ஒழிப்பது இந்து மதக் கோட்பாடுகளுக்கு முரணானது அல்ல என்றும் அவர் ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டார்.

மநுஸ்மிருதிக்கு இவ்வாறு பொருள் கூறி எடுத்து வைக்கப்படும் வாதம், கல்வியறிவில்லாத சாதாரண இந்துவுக்குப் புரியாத அளவுக்கு அறிவு நுட்பம் வாய்ந்தது. அவருக்குத் தெரிந்தது, சமூக உறவுகளில் தாம் பின்பற்ற வேண்டிய மூன்று தடைகள் உள்ளன என்பதே. இந்தத் தடைகள் : 1. சேர்ந்து உண்ணக் கூடாது 2. கலப்புத் திருமணம் செய்யக் கூடாது 3. சில வகுப்பு மக்களைத் தொடக் கூடாது. முதல் இரண்டு தடைகளும் சாதிப் பிரிவினையாகும்; மூன்றாவது தடை தீண்டாமையாகும். சாதி இந்துவுக்குத் தடைகளின் எண்ணிக்கை பற்றிக் கவலையில்லை. தடைகளைப் பின்பற்றி நடக்க வேண்டும் என்பதில் அவர் குறியாயிருக்கிறார். தடையைப் பின்பற்ற வேண்டாம் என்று அவரிடம் கூறினால், ஏன் வேண்டாம் என்று அவர் திருப்பிக் கேட்கிறார்.

அவருடைய வாதம் இதுதான் : முதல் இரண்டு தடைகளையும் நான் பின்பற்றலாம் என்றால், மூன்றாவது தடையைப் பின்பற்று-வதில் என்ன தவறு? உளவியல் ரீதியாக சாதியும் தீண்டாமையும் ஒரே கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் அமைந்த ஓர் ஒருங்கிணைந்த முறையாகும். சாதி இந்துக்கள் தீண்டாமையைப் பின்பற்றுகிறார்கள் என்றால், அதற்குக் காரணம் அவர்கள் சாதியில் நம்பிக்கை வைத்திருப்பதேயாகும்.

இந்தக் கருத்தை வைத்துப் பார்த்தால், சாதி முறையை அழிக்காமல் தீண்டாமையை ஒழிக்கலாம் என்று நம்புவது சற்றும் பயனற்றது. சாதியும் தீண்டாமையும் வெவ்வேறானவை என்ற கருத்து தவறானது. இரண்டும் ஒன்றி-லிருந்து மற்றொன்று பிரிக்க முடியாதவை. சாதி முறையின் நீட்சியே தீண்டாமை. இரண்டும் பிரிந்து நிற்க முடியாது. இரண்டும் சேர்ந்தே நிற்கின்றன, சேர்ந்தேதான் அவை வீழும்.

- (பாபாசாகேப் டாக்டர் அம்பேத்கர் ஆங்கில நூல் தொகுப்பு : 5, பக்கம் 94)

---

016.கமலா நீங்கள் வேறு
நாங்கள் வேறு
உங்க பண்பாடு வேறு
எங்க பண்பாடு வேறு
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::
உங்களுக்கு தயிர்சாதம்
எங்களுக்கு கறி சோறு.

உங்களுக்கு ஜால்ரா
எங்களுக்கு பறை,
உங்களுக்கு பரதம் கதாகலச்சேபம்
எங்களுக்கு சதிராட்டம் தெருக்கூத்து,

உங்களுக்கு பாசிங்கு
எங்களுக்கு வேட்டி,
உங்களுக்கு கீதை
எங்களுக்கு குறள்,
உங்களுக்கு ராமாயணம்
எங்களுக்கு ராவண காவியம்,

உங்களுக்கு பூணுல் மனுநீதி
எங்களுக்கு நீதி நூல்,
உங்களுக்கு நெய்வெத்தியம்
எங்களுக்கு படையல்,
உங்களுக்கு அய்யர்
எங்களுக்கு அய்யனார்

உங்களுக்கு புறமுதுகு
எங்களுக்கு மார்பு மீது அம்புகள்
உங்களுக்கு காட்டிகொடுக்கறது எங்களுக்கு வீரச்சாவு,
உங்களக்கு கானசபா
எங்களுக்கு நாட்டுப்புற பாடல்

#நாங்கள்_இந்து_அல்ல #தமிழர்கள்,

உங்களுக்கு சமஸ்கிருதம்
எங்களுக்கு #தமிழ்,

உங்களுக்கு ஏய்த்து பிழைப்பது எங்களுக்கு இசைந்து வாழ்வது,
உங்களுக்கு சீரழிப்பது
எங்களுக்கு சீர்படுத்துவது,

உங்களுக்கு ஒடுக்குவது
எங்களுக்கு ஒத்திசைவது,
உங்களுக்கு பறித்துண்பது
எங்களுக்கு பகிர்ந்துண்பது,

உங்களுக்கு தனியுடைமை
எங்களுக்கு பொதுயுடைமை,

உங்களுக்கு சர்வாதிகாரம்
எங்களுக்கு ஜனநாயகம்,,
உங்களுக்கு சுயநலம்
எங்களுக்கு பொதுநலம்,

உங்களுக்கு பிரித்தாழ்வது
எங்களுக்கு சேர்ந்து வாழ்வது,
உங்களுக்கு மணியாட்டுவது
எங்களுக்கு ஏரோட்டுவது

உங்களுக்கு ஆவணி அவிட்டம்
எங்களுக்கு ஆடிப்பட்டம்,

உங்களுக்கு மனுநீதி
எங்களுக்கு மனித நீதி,
உங்களுக்கு சணாக்கியநீதி
எங்களுக்கு சமநீதி,
உங்களுக்கு சாதிக்கு ஒரு நீதி
எங்களுக்கு சமூக நீதி,

ஏன்னேன்றால்
நீங்கள் நாடோடி
நாங்கள் பூர்வகுடி,
நீங்கள் காவி
நாங்கள் #கருப்பு,

உங்களுக்கு  நீட்
எங்களுக்கு  சமச்சீர்.
உங்களுக்கு வானுலகு.
எங்களுக்கு  கீழடியே உலகு...

நாங்கள் இந்து அல்ல
#தமிழர்கள்

✊✊


#சாதியும்_மதமும்

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::
பிறப்பிலே இல்லாத
பொய்யான அடையாளம் சாதியும் மதமும்
புதிதாக பெறுவதால்
பயனென்ன உண்டாகும்

சாதி மதமென்ற மாய
வலையினில் சிக்காமல்
மதியென்னும் வாள்கொண்டு
கிழித்து வரவேண்டும்

இதற்கான முதல்மாற்றம்
நம்மிலே வரவேண்டும்
எல்லோரும் பயன்பெற
இதைச்சொல்லித் தரவேண்டும்

#கமலாசிவன்ராஜ்
%%%%
♥#சிவவாக்கியம்♥
         ♦♦
#சித்தர்

சாதியாவது ஏதடா சலந்திரண்ட நீரெலோ
பூதவாசல் ஒன்றலோ பூதமைந்தும் ஒன்றலோ
காதில்வாளி காரைகம்பி பாடகம்பொன் ஒன்றலோ
சாதிபேதம் ஓதுகின்ற தன்மை என்ன தன்மையோ...
   ....♥♥.....
பொருள்:
உயிர்களில் சாதி பேதம் எப்படி பார்க்கமுடியும்
எல்லா உயிரும் சுக்கில சுரோணித கலப்பில் உருவம் எடுக்கிறது மேலும்
எல்லா உயிர்களுக்கும் மூலம் ஐம்பூதங்களகும்(நீர் நெருப்பு நிலம் காற்று வெளி)இந்த ஐம்பூதங்களும் ஒன்றின் தன்மையை ஓவ்வொன்றும் தன்னுள் கொண்டிருக்கும்
சுருங்க சொல்லவதென்றால் ஐம்பூதங்களுக்கும் மூலம் ஒன்றே
தங்கம் எனும் உலோகம் எப்படி பலவகையான அணிகலன்களாக வடிவம் பெறுகிறதோ அதுபோல் உயிராகிய ஒன்று பல்வேறு வடிவங்கள் எடுகின்றது இதில் எப்படி உயர்ந்த சாதி தாழ்ந்த சாதியென பாகுபாடு பார்க்கிறீங்க? அப்டியெல்லாம் பார்க்காதீங்க மக்கா

#கமலாசிவன்ராஜ்


%%%%%
என்ன ஒரு குறுட்டு நம்பிக்கை இடது கண் இடகால் வெட்டி எடுத்துவிடுங்கள் பார்ப்போம்

டீ சாப்பிட கடையில் இடது கையால் பணத்தை எடுத்துக்கொடுத்தேன்...
..... கடைக்காரர் வலது கையால் கொடுக்க மாட்டீர்களா என்று கேட்டார்...
ஏன் இடது கையால் கொடுத்தால் வாங்க மாட்டீர்களா? என்றேன்..
....... இடது கையை நல்ல காரியங்களுக்கு பயன் படுத்த கூடாது என்றார்..
அப்படியானால், நீங்கள் டீயை ஆற்றும்போது ஏன் இரண்டு கைகளையும் பயன் படுத்துகிறீர்கள்..? ஒரே கையினால் ஆற்ற வேண்டியது தானே..?
விபூதி கொடுக்கும் போது வலது கையால் வாங்கும் நீங்கள், பொங்கல் பிரசாதம் கொடுக்கும்போது, ஏன் இரண்டுகைகளாலும் வாங்குகிறீர்கள்..?
கடவுளை வணங்கும்போது வலது கையினால் மட்டும்வணங்கவேண்டியதுதானே..? என்றவுடன்... அவர் ஒன்றும் சொல்லாமல், சிரித்தபடியே, பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு மீதியைக் கொடுத்தார்..
%%%
மலம் திண்பவர்களுக்கு தான் சாதி / மத வெறியே வரும்..

மலத்தின் சுவை பிடித்து அதை விட்டு விட மனம் இல்லாமல் உடல் முழுதும் ஊறி இருப்பது பெருமை என்று நினைப்பது மலம் உண்ணும் பன்றிகளுக்கு கீழான சிந்தனை மதமும் சாதியும் ஆகும்..

உனக்கு மலம் மணக்கும் மற்றவர்களுக்கு மலத்தின் மீது பற்று இல்லாதவர்களுக்கு அறுவெறுப்பாணவர்கள் ஆகிவிடுவீர்கள்...

உன் சொந்தகாரன தவிற உன் மதக்காரன் சாதிக்காரன் கிட்ட வட்டி இல்லாமல் 1 லட்சம் கடன் வாங்கி காட்டு!!

வெறித்தனமான சாதி / மத த்தில் இருக்குறவன் தன் குடும்பத்து பெண்கள் உயிரை எடுக்க தயங்கமாட்டார்கள்...

சாதி வெறி / மத வெறி பிடித்தவர்கள் நிறைந்து வழியும் அளவுக்கு துர்நாற்றம் வீசுகிறது...இந்திய மண்ணில்
        #கமலாசிவன்ராஜ்
%%%
பரதக்கலை..

தேவதாசி சமூகம் என்றே பெண்களை விபசாரிகளாக்கி வளர்த்த பரத நாட்டியம் என்ற நடனம் பிராமணர்கள் தந்த பிரச்சாரத்தால் இன்று தேசிய கலையாக ஆகியுள்ளது.

பரத நாட்டியம் என்பது கோயில்களில் விபச்சாரம் செய்து கொண்டிருந்த பெண்களின் கைவண்ணம் தான்.

அது அவர்கள் தங்கள் வாடிக்கையாளர்களைத் திருப்திப்படுத்திட மேற்கொண்ட ஒரு கலை என்று அவர்களே ஒத்துக் கொண்டார்கள்.

ஆலயங்களில் தேவதாசிகளின் தொண்டுகள் என்பது சிறப்பு வாய்ந்தவைகள் மட்டுமல்ல, புனிதமானவைகளும் ஆகும் என்கிறார்கள் இந்த பார்ப்பனர்கள்.

கோயில்களில் இந்த நாட்டியத்தின் பல்வேறு பகுதிகளை சித்திரமாகச் செதுக்கி வைத்திருப்பதைப்யும், சிலைகளாக செதுக்கி வைத்திருப்பதையும் பார்க்கலாம்..

"குங்ப்பு" என்பது சீனாவின் தேசிய கலை..

"கராத்தே" என்ற வீர விளையாட்டு ஜப்பானின் தேசியக் கலை..

பெண்கள் பார்ப்பனர்களால் விபச்சாரிகளாக்கப்பட்டு
பரத்தை+ நாட்டியம் =பரதநாட்டியம்
தங்கள் வாடிக்கையாளர்களை மகிழ்விக்க ஆடும்
ஆட்டம் இந்திய நாட்டின் தேசியக்கலை..என்ன கொடும

#கமலாசிவன்ராஜ்
%%%
#இயேசுநாரதரர்பிறந்ததின

வாழ்த்துக்கள்

திருநெல்வேலியில்,நாடார் சமூகத்தவர் அதிகமாக கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றதால்,
*
இங்கு,இயேசு நாதர் கிடையாது
இயேசு நாடார் தான்.
*
மாட்டுத் தொழுவத்தில் பிறந்ததால்,
கிறிஸ்துவைக் கோனாராகக் கருதலாம்.
*
அவர் மீன் உணவை,எல்லாருக்கும் கொடுத்ததால்,மீனவராகவும் கருதலாம்.
*
தச்சு வேலை செய்ததால்,
ஆசாரி என்று அன்போடும்,
விஸ்வகர்மா என்று வீம்பாகவும் கருதலாம்.
*
எல்லோருக்கும் நற்செய்தியை அறிவித்ததால்,பறையராகவும் இருக்கலாம்.
*
யேசுவை ,ஈசா நபி என்பதால், இஸ்லாமியராகவும் இருக்கலாம்.
*
மனிதனை மண்ணில் இருந்து படைத்தார் என்று கிறிஸ்தவர்கள் நம்புவதால், குயவராகவும் இருக்கலாம்.
*
எல்லோரையும் சுத்தப்படுத்தியதால், அருந்ததியராகவும் இருக்கலாம்.
*
எல்லோரையும் குணப்படுத்தியதால், மருத்துவராகவும் இருக்கலாம்.
*
கோதுமைக் கதிர்களை அறுத்ததால் பள்ளராக இருக்கலாம்.
*
தேவ மைந்தன் என்று அழைக்கப் படுவதால், தேவராகவும் இருக்கலாம்.
*
குருமார்களை சாட்டையால் அடித்ததால்,அன்றையப் பெரியாராகவும் இருக்கலாம்.
*
அப்பத்தையும்,மீன்களையும் எல்லோருக்கும் சமமாக பங்கிட்டுக் கொடுத்ததால்,கம்யூனிஸ்டாகவும் இருக்கலாம்.
*
ஜீசஸ் க்ரைஸ்ட் என்பதை, இயேசு நாதர் என்று மொழி பெயர்த்தது யார்?
*
ஈச நாதன் என்ற சைவத்தொணி தூக்கலாக இருக்கிறது.அதனால், பிள்ளைமாராகக் கருதலாம்
*
பரதவர்கள் முதன்முதலில் கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றார்கள்.
*
நெய்தல் குடிகளை சைவம் உள்வாங்கியதன் வெளிப்பாடாய் தான், 63 நாயன்மார்களில் முதல் நாயன்மாரான அதிபத்தர்,பரதவர் சமூகத்தைச் சார்ந்தவராக இருக்கிறார்.

இந்தியக் கிறிஸ்தவர்களே!
சாதியை விட்டொழியுங்கள்.
அதுவரை உங்களுக்கு
இயேசு பிறக்கப் போவதே இல்லை.
உங்களைக் காக்கப் போவதும் இல்லை.

இங்கு கிறிஸ்தவர்கள் யாரும் கிடையாது.
சாதிக் கிறிஸ்தவர்களே உண்டு.
கர்த்தர் ஒருநாளும் உங்களை மன்னிக்கமாட்டார்.
ஆமென்.

#கமலாசிவன்ராஜ்
%%%%
மனுசன மனுசன் மதிக்கணும் அதுக்கு மதமோ சாதியோ தடையா இருக்கும் என்றால் அதையெல்லாம் அடிச்சு நொறுக்கணும்.
இது தான் நம்ம  கொள்கை.  எப்பூடி

#கமலாசிவன்ராஜ்
%%%%
முதிர் கன்னியின்
          கனவு
______________________

திருமண சந்தையில்
தீண்டப்படாத திருமேனி

காப்பி காரம் சுமந்தே
காலம் கழித்தவள்

சுமங்கலி போட்டியில்
பலமுறை முயன்றும் தோற்றுப்போனவள்

மாங்கல்ய மந்திரத்தை
மனதிற்குள் மட்டுமே
பலமுறை படித்து பார்த்தவள்

வரன் பார்க்க வந்தோர்
முகம் பார்த்தே
வயதாகிப்போனவள்

உணர்வுகளை கழுத்துக்கு கீழ் நிறுத்தி
கனவுகளை காற்றோடு
பறக்கவிட்டவள்

கனவினில் மட்டுமே
கணவனோடு வாழ்பவள்

தாம்பத்தியம் இல்லாமலே
தலையணை மந்திரம் சொல்பவள்

அப்பாவின் அழகுமுகம்
அழுதுவிடக்கூடாது என்பதற்காக
தப்பாமல் தினந்தோறும்
முகச்சாயம் பூசிக்கொள்பவள்

வந்தவர் எல்லாம்
வழித்து தின்றுவிட்டு
வயதாகிவிட்டது என்றார்கள்

அசட்டு சிரிப்புடன் நகர்கிறாள் அவள் அண்ணி
இருந்தும் அங்கேதான் வாழ்கிறாள்
இந்த முதிர் கன்னி

#கமலாசிவன்ராஜ்
%%%
#அகண்ட_பாரத்தின்_கதை

யார் இந்த பாரத மாதா? இவருக்கும் அரசியலுக்கும் என்ன சம்மந்தம்? ஏதாவது சுதந்திரப் போராட்டத்தில் பங்கெடுத்து இருக்கின்றாரா? அல்லது இந்திய மக்களின் வளர்ச்சிக்காக, அவர்களின் முன்னேற்றத்திற்காக பாடுபட்டு இருக்கின்றாரா? எதற்காக இந்தப் பொம்பளையைப் பார்த்து ஜெய் சொல்ல வேண்டும்? நீங்கள் ஒரு இந்துவாகவோ, தேசியவாதியாகவோ இருக்க விரும்பினால் கண்டிப்பாக நீங்கள் ‘பாரத் மாதா கீ ஜெய்’ என்று சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும். எப்படி என்றால் பார்ப்பன கடவுள்களைக் கும்பிடாதவன் எப்படி ஒரு இந்துவாக இருக்க முடியாதோ, இந்து ராமனை வணங்காதவர்கள் எப்படி ஒரு தேசியவாதியாக இருக்க முடியாதோ... அதே போல இந்தக் காவி சேலை கட்டிய பாரத மாதாவை வணங்காதவர்கள் ஒரு இந்தியனாக இருக்க முடியாது. காரணம் இந்தப் பாரத மாதாவும் ஒரு பார்ப்பனக் கண்டுபிடிப்பாகும்!

 இந்திய சுதந்திர போராட்டத்தில் இருந்து முஸ்லீம்களை தனிமைப்படுத்த நினைத்த பார்ப்பனக் கூட்டத்தால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு சித்திரமே இந்தப் பார்ப்பன மாதா. எப்படி என்றால் நான்கு கைகளிலும் ஆரியர்களால் இயற்றப்பட்ட வேதத்தையும், நெற்கறையும், ஜெப மாலையையும், வெள்ளைத் துணியையும் வைத்திருக்கும் இந்த மாதாவை பார்ப்பன மாதா என்றுதான் சொல்ல முடியுமே தவிர பாரத மாதாவாக என்று சொல்ல முடியாது. முஸ்லீம்களை ஒழித்துக் கட்டிவிட்டு இந்து தேசியத்தை கட்டியமைக்க நினைத்த பார்ப்பனன் பக்கிம் சந்திர  சாட்டர்ஜியால் உருவாக்கப்பட்ட வந்தே மாதரம் பாடலில் தான் இந்த பார்ப்பன மாதாவைப் பற்றிய வர்ணனை வருகின்றது. பின்னாட்களில் இதற்கு உருவம் கொடுத்து கையில் வேதத்தைக் கொடுத்து பார்ப்பன கும்பல் இதை பார்ப்பன மாதாவாக பிரகடனப்படுத்தியது.

 இப்படி இந்து தேசியத்தின் குறியீடான இந்தப் பார்ப்பன மாதாவின் சிலை 1936 ஆம் ஆண்டு காசி பல்கலைக்கழகத்தில் நிறுவப்பட்டு அது பனியா காந்தியால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. அதே போல 1983 இல் விசுவ இந்து பரிஷத்தால் கட்டப்பட்ட ஒரு சிலை அரித்துவாரில் பார்ப்பன இந்திரா காந்தியால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. இதுதான் மானங்கெட்ட பார்ப்பன மாதாவின் வரலாறு.

 இந்தப் பார்ப்பன மாதாவைத்தான் இந்தியாவில் இருக்கும் முஸ்லீம்கள், கிருஸ்தவர்கள் என அனைவரும் வணங்க வேண்டும் என பார்ப்பனக் கும்பல் ரவுடித்தனம் செய்து கொண்டிருக்கின்றது. அதற்கு பார்ப்பனக் கும்பலை நக்கிப்பிழைக்கும் சில இந்து அமைப்புகளும் ஜால்ரா போட்டுக் கொண்டு இருக்கின்றன. இந்த பார்ப்பன மாதாவுக்கு ஜெய் சொல்லும் ஒவ்வொருவனும் தேசபக்தன் அல்ல; அவன்தான் இந்தியாவில் இருந்து ஒழித்துக் கட்டப்பட வேண்டிய தேசத் துரோகி ஆவான். நீங்கள் தேசபக்தனாக இருக்க விரும்புகின்றீர்களா...
இல்லை தேச பக்த்தனா இருக்க விருப்பமா
அணைத்து மதமும் ஒன்றாக்கிய மத சார்பு அற்ற நாடு இந்தியா

#கமலாசிவன்ராஜ்
%%%


இதிலென்ன ஆச்சர்யம் எனில் ....
கிறித்தவனை உன் தாய் மதத்துக்கு வா தாய் மதத்துக்கு வா என்று ரொம்ப பொறுப்போட கூவும் சில பன்னாடைகளுக்கு தமக்கே அங்கே உரிமை முழுமையாகக் கிடையாது, என்றும், அவனுகளையே கீழ தான் தள்ளி வச்சுருக்கானுக பார்ப்பனக் கூட்டங்கள்ன்னு தெரியாம, புரியாம கூவுரானுகளே....

அய்யோ பாவம்.
%%%

---

017. மயிலை சிங்காரவேலர்
என் கடமை தொழிலாளர் வர்க்கத்திற்கு பணி செய்வது…
sridhar


மயிலை சிங்காரவேலர் 1860ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 18ம் தேதி பிற்படுத்தப்பட்ட மீனவர் சமூகத்தில் பிறந்து பள்ளிப்படிப்பு, மாநிலக் கல்லூரியில் பட்டப்படிப்பு, சென்னை சட்டக் கல்லூரியில் சட்டம் பயின்று உயர்நீதி மன்ற வழக்கறிஞராக ஆன பிறகு பணத்தையும், பதவியையும் மட்டுமே நோக்கமாக கொண்ட வழக்கறிஞர்களின் மத்தியில் ஏழை எளிய மக்களுக்காக வாதாடினார்.  குப்பம் எனப்படும் மீனவ குடியிருப்பில் பிளேக் நோய் ஏற்பட்ட போது அவரது வீட்டில் பொது சமையல் செய்து மக்களுக்கு உண வளிப்பதிலும், இன்ஃளுவென்சா காய்ச்சல் கொள்ளை நோயாக தலையெடுத்த போது தடுப்பு நடவடிக்கையும் நிவாரணப் பணிகளில் முன்நின்றவர். 1925ல் சென்னை நகராண்மை கழகத்திற்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு இரண்டரை ஆண்டு காலம் பணியாற்றினார். சாக்கடை கழிவு குப்பை, மலஜலம், நகரத்தில் நிலவும் சுகாதாரச் சீர்கேடு ஆகியவற்றை சீரமைப்பது நகராண்மை கழகத்தின் தலையாய கடமை என வாதிட்டார். மேலும் ஏழை மாணவர்களுக்கான மதிய உணவு திட்டம், பால் வழங்கும் திட்டம், பாதாள சாக்கடை கழிவுநீர் திட்டம் கொண்டு வருவதற்கு அரும்பாடுபட்டார்.

கவர்ந்து இழுத்த சோசலிச தத்துவம்
மீனவர்களுக்கு தேவைக்கு ஏற்ப வருமானம் இல்லாமல் கடற்கரையில் குடிசைகளுக் கிடையிலே மிக மோசமான, சுகாதாரமற்ற வாழ்நிலையில் கல்வியும், குடியுரிமையும் மறுக்கப்பட்டவர்களாக அவர்கள் வசித்து வந்த மக்களை கண்டு மன வேதனைப்பட்டார். மீனவ சமூகத்தை மக்கள் சந்தித்த ஏற்றத்தாழ்வுகளை கண்டு சிறு வயதிலேயே மக்களின் துன்ப துயரங்களுக்கான காரணங்களை தேட முற்பட்டார். வறுமையிலும், சகதியிலும் வாழ்ந்து வந்த ஒடுக்கப்பட்ட மக்களிடையே உருவானவர் தான் சிங்காரவேலர். ஆங்கிலம், தமிழ், இந்தி, உருது, பிரெஞ்ச், ஜெர்மன் ஆகிய மொழிகளில் தேர்ச்சி பெற்று பன்முக மொழி புலமை அவரது தேடுதலை ஏற்படுத்தியது. 1902ல் இங்கிலாந்து பயணம் மேற்கொண்ட சிங்காரவேலர் சோசலிஸ்ட் அமைப்பாளர் செர்ஹார்டியின் தலைமையின் கீழ் புதிதாக உருவாகியிருந்த தொழிலாளர் கட்சி, பிரிட்டிஷ் அரசியலில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது மட்டுமல்லாமல் மாமேதை ஏங்கல்ஸ் மறைந்து 7 ஆண்டுகள் ஆன பின்னணியில் சோசலிஸ்ட் தத்துவம் – நடைமுறை என்ற பாரம்பரியத்தை உருவாக்கியது. இந்தியாவிலிருந்து வந்திருந்த இளைஞர்களிடம் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய சோசலிச தத்துவம் சிங்காரவேலரையும் கவர்ந்து இழுத்தது.

கம்யூனிஸ்ட் அகிலத்தின் பிரதிநிதியாக
கயா காங்கிரஸ் மாநாட்டில், “உலக கம்யூ னிஸ்டுகளின் சிறப்புக்குரிய வரிசை முறையில் உலக நலனில் அக்கறை உள்ள மாபெரும் இயக்கத்தின் பிரதிநிதியாக இங்கு நான் வந்துள்ளேன். இந்திய விடுதலை இயக்கம், சுயராஜ்ய குறிக்கோள் உடைய இந்திய தொழிலாளர் ஆற்றலை திரட்ட தவறியுள்ளது; அது தேச அளவிலான வன்முறையற்ற வேலை நிறுத்தங்களை நடத்தி அவ்வாற்றலை அணி திரட்ட வேண்டும். ஒடுக்கப்பட்டவராக உள்ள தொழிலாளர்கள் வர்க்கம் அரசியல் அதிகாரத்தை ஈட்டும் மைய சக்தியாக உருவாகும்” என முன்மொழிந்து பேசினார்.

இந்திய கம்யூனிஸ்ட் மாநாட்டிற்கு தலைமை
1924 செப்டம்பர் சத்திய பகத் அமைத்த கட்சி இந்திய கம்யூனிஸ்ட்டுகளுக்கு ஈர்ப்பு மையமாக விளங்கவில்லை என்றாலும் இந்திய மார்க்சியவாதிகளின் தனித்தனி குழுக்களை ஒன்றாக இணைப்பதற்கான முன்னேற்பாடுகளை சிங்காரவேலர் தொடர்ந்தார். ஒன்றிணைப்பு மாநாடு கூட்டுவதற்காக முன்னேற்பாடுகளை செய்யும் பொருட்டு இடதுசாரி காங்கிரஸ்காரரான ஹஜரத் மொஹானியின் தலைமையில் ஒருங்கமைப்பு கமிட்டி நிறுவப்பட்டது. 1925ம் ஆண்டு டிசம்பர் 28 முதல் 30 வரை கான்பூரில் எம்.சிங்காரவேலு தலைமையில் நடைபெற்ற இந்திய கம்யூனிஸ்டுகளின் மாநாட்டு உரையில் தீண்டாமை, சாதி, மதம் ஆகிய பிரச்சனைகளை சுய ராஜ்ய திட்டத்தில் இணைக்க வேண்டுமா என்பது குறித்து விளக்குகிறார். தீண்டாமை பிரச்சனை என்பதே அடிப்படையில் விவசாய பிரச்சனையாகும்; சமூக அநீதிகளை எதிர்ப்பதை போலியாக பேசி வரும் இந்திய சீர்த்திருத்தவாதிகள் பணக்கார மனப்பான்மையுடன் இருப்பதையும் சமூக மாற்றத்தை விரும்பாதவர்களாக இருப்பதையும் சுட்டிக்காட்டுகிறார். சாதி, தீண்டாமை ஆகிய பிரச்சனைகளை பொருளாதார நோக்கிலிருந்து அணுகுவதை இந்திய சீர்த்திருத்தவாதிகள் தவிர்க்கிறார்கள். வர்க்கப் போராட்டத்தின் இரு கூறுகளான சமூக ஒடுக்குமுறைக்கு எதிரான போராட்டங்களுடன் பொருளாதார சுரண்டலுக்கு எதிரான போராட்டத்தையும் இணைத்து நடத்த வேண்டியது அவசியம் என வலியுறுத்துகிறார்.

தென்னிந்தியாவை குலுக்கிய பத்து நாட்கள்
1927, 1928 ஆம் ஆண்டுகள் இந்தியா முழுவதுமுள்ள ரயில்வே தொழிலாளர்களின் பேரெழுச்சி ஏற்பட்டது. சிக்கன சீரமைப்பு, ஆள் குறைப்பு, திட்டத்திற்கு எதிராக தென்னிந்திய இரயில்வே வேலை நிறுத்தம் சிங்காரவேலர் தலைமையில் 10 நாட்களுக்கு மேல் நீடித்தது. தொழிலாளர்களின் நேர்மையான கோரிக்கை களுக்காக பிரிட்டிஷ் கம்பெனியை எதிர்த்து நடைபெற்ற, வரலாற்றில் இடம் பெறத்தக்க நிகழ்ச்சி என மக்கள் குறிப்பிட்டனர். ரயில்வே தொழிலாளர்களின் எல்லா பிரிவுகளும் கடைநிலை ஊழியர் முதல் அலுவலர்கள் வரை வேலைநிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டதால் ரயில்கள் ஓடுவது நிறுத்தப்பட்டது. ரயில் தண்டவாளங்கள் தொழிலாளர்கள் குடியிருக்கும் வீடுகளாக மாறின. போலீஸ் பாதுகாப்புடன் ஓட்ட முயன்ற வண்டிகளை அமைதியான முறையில் ரயில் பாதையில் குறுக்கே படுத்து நிறுத்தினர். ஒரு கட்டத்தில் எல்லா வண்டிகளையும் நிர்வாகம் நிறுத்த நேரிட்டது. துப்பாக்கி சூடு, தடியடி, சிறை என அப்போராட்டம் ரத்தத்தால் நிரப்பப்பட்ட போராட்டமாக மாறியது. தென்னிந்திய இரயில்வே சதி வழக்கில் சிங்காரவேலர், முகுந்தலால் சர்க்கார், தென்னிந்திய இரயில்வே தொழிலாளர் சங்க தலைவராகிய டி.கிருஷ்ணசாமிபிள்ளை ஆகியோருக்கு 10 ஆண்டுகள் கடுங்காவல் சிறைத் தண்டனையும், பெருமாள் என்ற தொழிலாளிக்கு ஆயுள் தண்டனையும் விதிக்கப்பட்டது. 1930ல் விடுதலையான போது சிங்காரவேலருக்கு வயது 70.

இளம் தொழிலாளர் கழகம்
அமீர் ஹைதர்கான் தலைமறைவாக சென்னையில் அணி திரட்டி துவங்கிய இளம் தொழிலாளர் கழகத்தை சேர்ந்த முன்னணியிலுள்ள இளம் தொழிலாளர்களும், அதன்பின்னர் தோன்றிய தொழிலாளர் பாதுகாப்புக் கழக தொழி லாளர் தோழர்களும் அறிவுரைக்காக அவரிடம்
செல்வது வழக்கம். 1936 தோழர் எஸ்.வி.காட்டே பம்பாயிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டதும் சென்னைக்கு வந்தார். ஏ.எஸ்.கே., ப.ஜீவானந்தம், பி.ராமமூர்த்தி, பி.சீனிவாசராவ், வ.சுப்பையா, முருகேசன் ஆகியோருடன் பன்முறை சிங்காரவேலரை சந்தித்தார். இந்த இளம் தலைமுறையை சேர்ந்த கம்யூனிஸ்டுகள் 1935 முதல் தொழிலாளி வர்க்க போராட்டத்தை முன் எடுத்துச் சென்றனர். காங்கிரஸ் – சோசலிஸ்ட் கட்சியில் பணியாற்றி வந்த கம்யூனிஸ்ட்டுகள் நகரத்திலுள்ள தொழிலாளர்களை தத்தம் தொழிற்சங்கங்களில் போராட்ட மனப்பான்மை கொண்ட ஒரு சக்தியாக அமைக்க முன்முயற்சி எடுத்தனர். கள் இறக்குவோர் சங்கம், தென்னிந்திய இரயில்வே தொழிலாளர் சங்கம், கார்ப்பரேஷன் தொழிலாளர் சங்கம், கோயம்புத்தூர் ஆலை தொழிலாளர் சங்கம் மற்றும் வெவ்வேறு இடங்களில் பல்வேறு சங்கங்களை உருவாக்கினர்.

என் கடமையே தொழிலாளி வர்க்கத்திற்கு பணி செய்வது தான்
1937-38 தோழர் காட்டே வற்புறுத்தலுக் கிணங்க டிராம்பே தொழிலாளர் சங்கத்தில் தலைவராக சிறிது காலம் பணியாற்றினார். 1945 சென்னை அச்சக தொழிலாளர்கள் மாநாட்டில் “இப்போது எனக்கு வயது 84. எனினும் தொழிலாளி வர்க்கத்திற்கு என் கடமையை செய்ய நான் இங்கு வந்துள்ளேன். உங்கள் இடையே இருந்து, உங்களுடன் ஒருவராக, உங்களில் ஒருவனாக இருப்பதைக் காட்டிலும் மற்ற எதை நான் விரும்ப முடியும்” என்று பேசினார்.

முதல் மே தின விழா கொண்டாடியவர்
மே தின விழாவை உலக முழுவதிலுமுள்ள தொழிலாளர்களுடன் சேர்ந்து கொண்டாடும்படி சுவாமி தினானந்த் அவர்களுக்கு தந்தியொ ன்றை சிங்காரவேலர் அனுப்பினார். தொடக்கத்தில்மே நாள் இங்கிலாந்தில் மட்டுமே கொண்டாடப்பட்டது. பிறகு பல நாடுகளிலுள்ள தொழிலாளர்களும் அதை கொண்டாடத் தொடங்கினர். சென்னை மாநகரத்திலுள்ள தொழிலாளர்களின் நிலைமைகளை கருத்தில் கொண்டு தொழிலாளர்களின் வாழ்வு உயர வழியொன்றை காண பாட்டாளி வர்க்கத்தின் நாளாக மே முதல் நாளை கொண்டாட வேண்டுமென மே 1 – 1923 முதல் முதலாக இந்தியாவில் மே தினத்தை நடத்தியவர் சிங்காரவேலர்.

காந்திக்கு பகிரங்க கடிதம்
“அயல்நாட்டு அதிகார வர்க்கத்தை மட்டு மின்றி எதிர்காலத்தில் நம் சொந்த மக்களின் அதிகார வர்க்கத்தையும் எதிர்த்து நாம் வெற்றிபெறும் வரையில் நமது நற்பேரற்ற மக்கள் சுதந்திரமாகவும், மகிழ்ச்சியாகவும் ஒருபோதும் இருக்கமாட்டார்கள் என்று நான் நம்புகிறேன். ஆதலால் கம்யூனிசம் மட்டுமே, அதாவது நாட்டிலுள்ள எல்லாத் தொழி லாளர்களும் பொதுவாக பயன்படுத்தவும் நலம் பெறவும் நிலத்தையும் இன்றியமை யாத தொழிற்சாலைகளையும் பொதுவுடை யாக்குவதே, நம் மக்களுக்கு மன நிறைவையும் சுதந்திரத்தையும் அளிக்கும் உண்மையான நடவடிக்கையாகும்.” என 1921ல் மகாத்மா காந்திக்கு பகிரங்க கடிதம் ஒன்றை சிங்கார வேலர் எழுதினார். நாடு அரசியல் சுதந்திரம் பெறுவதற்கு முன்பே பொருளாதார சுதந்திரம் பற்றிய சிந்தனையை, சமதர்ம சமுதாயம் பற்றிய சிந்தனையை நாட்டுக்கு தந்த மகத்தான சிந்தனை சிற்பி சிங்காரவேலர்.தென் இந்தியாவின் முதல் கம்யூனிஸ்ட்டாகவும், சிந்தனைச் சிற்பியாகவும், பன்மொழி அறிஞராக, தத்துவ புலமை பெற்றவராக, தொழிற்சங்க தலைவராகவும், விவசாயி, தொழிலாளி ஒற்றுமையை உயர்த்திப் பிடித்த தலைவராகவும் பணியாற்றிய தோழர் சிங்காரவேலரின் வாழ்வும் சிந்தனையும் எப்பொழுதும் பாட்டாளி மக்களின் விடுதலை நோக்கிய பயணத்தில் இருந்தது. கான்பூர் சதி வழக்கு உள்ளிட்ட பல்வேறு வழக்குகளை சந்தித்து, மார்க்சியத்தையும், ரஷ்ய புரட்சியின் தாக்கத்தையும், லெனினை போற்றியும் கம்யூனிச கருத்துக்களை மக்களிடம் கொண்டு சேர்ப்பதில் அயராது உழைத்த மாணிக்கமாக திகழ்ந்த சிங்காரவேலர். 1946 பிப்ரவரி 11ம் நாளில் காலமானார்.

– எஸ்.குமார்
சிபிஎம் மாவட்ட செயற்குழு உறுப்பினர்,
தென்சென்னை

---

விவேகானந்தரும் பசுமாடுகளும்


ஒருமுறை விவேகானந்தரிடம் பசுக்களைப் பரிபாலிக்கும் சங்கத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பிரச்சாரகர் வந்து பசுக்கள் பாதுகாப்புப் பணிக்கு நன்கொடை கொடுக்குமாறு கேட்டார். அப்பொழுது அந்தப் பிரச்சாரகரைப் பார்த்து உங்கள் சங்கத்தின் நோக்கம் என்ன? என்று கேட்டார் விவேகானந்தர்.

நமது நாட்டில் உள்ள பசுத் தாய்களைக் கசாப்புக் காரர்களிடமிருந்து நாங்கள் பாதுகாக்கிறோம். நோயுற்ற பசுக்கள், வலிவிழந்தனவும், கசாப்புக்காரர்களிடமிருந்து வாங்கப்பட்டனவும் பரிபாலிக்கப்படுவதற்காகப் பசு வைத்தியசாலைகளை ஏற்படுத்தியிருக்கிறோம் என்று பதில் சொன்னார்.

மத்திய இந்தியாவிலே ஒரு கொடிய பஞ்சம் எழுந்து விட்டது. ஒன்பது லட்சம் மக்கள் பட்டினியால் இறந்தார்கள் - இவர்களுக்காக உங்கள் சங்கம் என்ன செய்தது? என்ற கேள்வியை எழுப்பினார் விவேகானந்தர்.

பஞ்சம் முதலிய துன்பம் வரும்போது நாங்கள் உதவி புரிவதில்லை. எங்கள் சபை பசுத் தாய்களைப் பரிபாலிக்கும் பொருட்டே ஏற்படுத்தப்பட்டது. பஞ்சங்கள் என்பவை மக்களுடைய பாவ கருமத்தினாலே ஏற்பட்டது. கருமம் எப்படியோ, பயனும் அப்படியே!

பசுத் தாய்களும் தம்முடைய கருமத்தினால் கசாப்புக்கடைக்காரர்களின் கையில் அகப்பட்டு இறக்கின்றன என்று சொல்லி விட்டுப் போக வேண்டியதுதானே என்று மடக்கினார் விவேகானந்தர்!!
ஆம், நீங்கள் சொல்வது உண்மைதான். ஆனால் பசு நம் அன்னை என்று சாஸ்திரங்கள் சொல்லுகின்றனவே என்றார் பிரச்சாரகர்.

அப்பொழுது நறுக்கென்று ஒன்று சொன்னார் விவேகானந்தர்,

"ஆம். பசு நம் அன்னை என்பதை அறிந்து கொண்டேன். இத்தகைய புத்திசாலிகளான பிள்ளைகளை ஒரு மாடுதான் பெற்றிருக்கமுடியும்?"

---

மின்னஞ்சலை (Email) கண்டுபிடித்தவர் யார் ? யாராவது வெளிநாட்டுக்காரர்தான் என்று நினைத்திருப்பீர்கள். நீங்கள் நினைத்தது உண்மைதான். அவர் வெளிநாட்டில் வசிக்கும் ஒரு தமிழர். அதுவும் தனது 14வயதில் (Email) லை கண்டுபிடித்துச் சாதனை செய்தவர் ஒரு தமிழன்  சிவா அய்யாதுரை. இப்போது அவருக்கு வயது 48.

ஒரு வீடியோ, போட்டோ, கடிதமாகா, இருக்கட்டும் உடனே ஒருவருக்கு அனுப்ப வேண்டும் என்றால் உடனே (Email) லில் அனுப்பினால் அனுப்பிய மறு நிமிடம் உங்களுக்குக் கிடைத்துவிடும்

மின்சாரம் இல்லாத மனிதனுடைய வாழ்க்கையை எப்படிக் கற்பனை செய்ய முடியாதோ, அதைப் போலவே  (Email) இல்லாத மனித வாழ்க்கையை இனி நினைத்துப் பார்க்கவும் முடியாது. தனிநபர்களுக்கு இடையிலான தகவல் பரிமாற்றமாகட்டும், நிறுவனங்களுக் கிடையிலான தகவல் பரிமாற்றமாக இருக்கட்டும் இப்போது (Email) சரணம் என்ற நிலை உருவாகிவிட்டது.

இந்த இ-மெயிலைக் கண்டுபிடித்த சிவா அய்யாதுரையை பற்றி அவரே கூரி இருந்தார்

அமெரிக்காவின் நியூஜெர்ஸி மாகாணத்தில் உள்ள நெவார்க் என்ற ஊரைச் சேர்ந்தவர்.

அவருடைய அம்மா மீனாட்சிக்குச் சொந்த ஊர் தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் உள்ள பரமன்குறிச்சி. எனது தாத்தா அரசுத்துறையில் சிவில் என்ஜினியர். அப்பாவுக்குச் சொந்த ஊர் ராஜபாளையம் அருகேயுள்ள முகவூர். அம்மா அந்தக் காலத்திலேயே எம்எஸ்ஸி படித்தவர். மாநில அளவில் தங்கப் பதக்கம் வென்றவர். அப்பா யுனிலீவர் போன்ற பெரிய நிறுவனங்களில் உற்பத்தித்துறைத் தலைவராக இருந்தவர். எனது சிறிய வயதிலேயே நாங்கள் மும்பைக்குச் சென்றுவிட்டோம்.

நான் நன்றாகப் படிப்பதைத் தெரிந்து கொண்ட என் பெற்றோர், என்னை மேலும் நன்றாகப் படிக்க வைக்க வேண்டும் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக 1970 இல் அமெரிக்காவுக்குக் குடி பெயர்ந்தார்கள். அப்போது எனக்கு வயது ஏழு. அமெரிக்காவில் நியூஜெர்ஸி மாகாணத்தில் உள்ள பேட்டர்சன் டவுனுக்குப் போனோம். அம்மா கணிதவியல் நிபுணராகவும், ஸிஸ்டம் அனலிஸ்ட்டாகவும் இருந்தார்.

எனக்குச் சிறுவயதிலேயே படிப்பிலும் விளையாட்டிலும் அதிக ஆர்வம். எனது சிறுவயதில் நான் இருவேறு உலகங்களில் வாழ்ந்தேன் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். வீட்டில் இந்தியனாகவும், வெளியே அமெரிக்கனாகவும் வாழ்ந்தேன்.

பள்ளியில் படிக்கும்போது கோடை விடுமுறையில் நியூயார்க் பல்கலைக் கழகத்தில் FORTRAN, COBOL, PL/1, SNOBOL, BASIC ஆகிய ஐந்து வித்தியாசமான கம்ப்யூட்டர் மொழிகளைப் படித்தேன். உலகம் முழுவதிலும் இருந்து 40 பேரைத் தேர்ந்து எடுத்து அந்தப் பல்கலைக் கழகத்தில் சொல்லித் தந்தார்கள். அதில் நானும் ஒருவன். கம்ப்யூட்டர் புரோகிராம் என்றால் என்ன என்று யாருக்கும் தெரியாத அந்த நாளில் நான் அங்கே கற்றுக் கொண்டது பெரிய விஷயமாக இருந்தது.

இந்தப் பின்னணியில்தான், 1978 இல் நியூஜெர்ஸி மாகாணத்தில் நெவார்க்கில் உள்ள “யுனிவர்சிட்டி ஆஃப் மெடிஸின் அண்ட் டென்ஸ்ட்ரி’யில் கம்ப்யூட்டர் புரோகிராம் பணிக்காகச் சேர்ந்தேன். பின்னாளில் உலகம் முழுவதும் பயன்படுத்தப் போகும் ஒரு கம்ப்யூட்டர் மென்பொருளை நான் அங்கே வடிவமைப்பேன் என்று கனவிலும் நினைத்ததில்லை.

அப்போது அங்கே உள்ள அலுவலகத்தில் உள்ள எல்லா தகவல் பரிமாற்றங்களும் காகிதத்தில் எழுதப்பட்டு அதன் மூலமே நடந்தன. இது மனித உழைப்பையும், நேரத்தையும் அதிகமாக எடுத்துக் கொண்டதால், இந்தத் தகவல் தொடர்பு பணியைக் கம்ப்யூட்டர்மயமாக்க முடியுமா? என்று என்னைக் கேட்டார்கள். அப்போது எனக்கு 14 வயது.

தொடர்ந்து பலநாட்கள் தூக்கம் இல்லாமல், கடுமையாக உழைத்து தகவல் தொடர்புக்கான கம்ப்யூட்டர் புரோகிராமை உருவாக்கினேன். அதன் Code ஐம்பதாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட வரிகளை உடையதாக இருந்தது. அதை E MAIL என்று அழைத்தேன்.

நான் இந்த E MAIL-ஐக் கண்டுபிடிப்பதற்கு முன்பு கம்ப்யூட்டரின் மூலம் செய்திகளை அனுப்புவது இருந்ததா? என்றால் இருந்தது. ஆனால் ஒரு கம்ப்யூட்டருக்கும் இன்னொரு கம்ப்யூட்டருக்கும் இருந்த நேரடி இணைப்பின் மூலமாக இருந்தது. அப்படி அனுப்பியதும் வெறும் டெக்ஸ்ட் மெசேஜ்ஜாக மட்டுமே இருந்தது.

நான்தான் முதன்முதலில் கம்ப்யூட்டர் மூலம் செய்திகளை அனுப்புவதற்கு புரோகிராமை உருவாக்கியவன். FORTRAN IV என்ற programming language -ஐப் பயன்படுத்தி அதை உருவாக்கினேன். இது DATABASE, LAN(LOCAL AREA NETWORK) உடன் தொடர்புடையதாக இருந்தது. இ மெயில் என்பது டெக்ஸ்ட் மெசேஜ் அல்ல. அது ஒரு ஸிஸ்டம். இ – மெயிலில் உள்ள INBOX, OUTBOX, FROM, TO, SUBJECT, CC, BCC, DATA, BODY, FORWARD, REPLY எல்லாம் நான் உருவாக்கியவை.

அதற்குப் பிறகு “மசாசூùஸட்ஸ் இன்ஸ்டிடியூட் ஆஃப் டெக்னாலஜி’யில் (MIT) மேற்படிப்புக்காகச் சென்றேன். மிக அதிகமான திறமையுள்ள, கண்டுபிடிப்புகள் செய்யும் மாணவர்களை அந்தக் கல்லூரி ஆண்டுதோறும் அடையாளம் காட்டிச் சிறப்பிக்கும். 1980 இல் 1040 மாணவர்கள் படித்தனர். இ – மெயிலைக் கண்டுபிடித்தற்காக, அப்படி அடையாளம் காட்டிச் சிறப்பிக்கப்பட்ட நான்கு மாணவர்களில் நானும் ஒருவன்.

எனது கண்டுபிடிப்புக்கான காப்புரிமையை வாங்க 1982 இல் அமெரிக்காவின் காப்புரிமை அலுவலகத்தை அணுகினேன். அதற்கான விண்ணப்பத்தை பூர்த்தி செய்வது எப்படி என்று ஆலோசனை கூறக் கூட அப்போது யாரும் இல்லை. எனக்கு அப்போது 19 வயது. 1982 ஆகஸ்ட் 30 இல் இ-மெயிலைக் கண்டுபிடித்ததற்காக எனக்கு காப்புரிமை கிடைத்தது.

ஆனால் பலர் தாங்கள்தாம் இ – மெயில் கண்டுபிடித்ததாகக் கூறிக் கொள்கின்றனர். ஆனால் நான் இ-மெயில் கண்டுபிடிக்க செய்த முயற்சிகளைப் பார்த்தவர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களில் ஒருவர் உலக அளவில் புகழ்பெற்ற மொழியியல், தத்துவத்துறைப் பேராசிரியர் நோம் சாவ்ஸ்கி. நான்தான் இ மெயில் கண்டுபிடித்தேன் என்று அவர் பகிரங்கமாக அறிவித்து வருகிறார். நான் கண்டுபிடிப்பதற்கு முன்பு இ மெயில் என்ற சொல் உலகத்தில் எந்த அகராதியிலும் இல்லை.

இ-மெயிலை நான் கண்டுபிடிக்கவில்லை என்று சிலர் கூறுவதற்குக் காரணம்,

1. நான் ஓர் இந்தியன், 2. நான் புலம் பெயர்ந்தவன், 3. தமிழன், 4. கறுப்புநிறத்தவன். 5.நெவார்க் என்ற சிறிய ஊரைச் சேர்ந்தவன். இவற்றைத் தவிர வேறு எந்தக் காரணமும் எனக்குத் தெரியவில்லை. அது போகட்டும்.

அதற்குப் பின்பு நான்தான் இ-மெயிலைக் கண்டுபிடித்தேன் என்பதை அங்கீகரித்தது, உலக அளவில் புகழ்பெற்ற “சுமித்சோனியன் தேசிய அமெரிக்க வரலாற்று அருங்காட்சியகம்’.

இ-மெயிலை நான் கண்டுபிடிக்கும்போது பயன்படுத்திய நாடாக்கள், பதிவுகள், காப்புரிமை மற்றும் 50 ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட வரிகளில் உள்ள Code கள் எல்லாவற்றையும் அங்கே பத்திரப்படுத்தி வைத்திருக்கிறார்கள். நியூயார்க் டைம்ஸ் பத்திரிகை என்னை Dr.Email என்றே குறிப்பிடுகிறது.

1993 இல் அப்போதைய அமெரிக்க அதிபராக பில் கிளிண்டன் இருந்தபோது, வெள்ளை மாளிகைக்கு ஒரு நாளைக்கு 5000 – 6000 இ-மெயில்கள் வந்தன. அந்த இ-மெயில்களைத் திறந்து படித்துப் பார்த்து, அவற்றுப் பொருத்தமான நடவடிக்கைகள் எடுப்பதற்குச் சொல்லவோ, இ – மெயில்களுக்குப் பதில் அனுப்பவோ இருநூறுக்கும் மேற்பட்ட பணியாளர்கள் தேவைப்பட்டனர். அதனால் பில் கிளிண்டன் ஒரு போட்டியை அறிவித்தார். இந்த இ – மெயில்களைக் கையாள்வதை தானியங்கிமயமாக்குபவர்களுக்குப் பரிசு என்று அறிவித்தார்.

அதாவது வெள்ளை மாளிக்கைக்கு வரும் இ – மெயில்களைப் படித்துப் பார்த்து, அந்த இ – மெயில் எதைப் பற்றியது? என்ன சொல்கிறது? குறை சொல்கிறதா? பாராட்டுகிறதா? என்ன வேண்டும் என்று அது கேட்கிறது? எதைப் பற்றிப் புகார் சொல்கிறது? இது எந்தவகையான இ – மெயில்? என்று ஒரு மனிதன் எப்படிப் படித்துப் பார்த்து முடிவெடுத்துச் செயல்படுவானோ, அதுபோல ஒரு கம்ப்யூட்டர் செயல்பட வேண்டும். அதற்கு ஏற்ற மென்பொருளை உருவாக்கித் தர வேண்டும். அதற்குப் பரிசு என்று அறிவித்தார்.

அந்தப் போட்டியில் அமெரிக்காவில் உள்ள பல பெரிய நிறுவனங்கள் கலந்து கொண்டன. அதில் கலந்து கொண்ட தனிநபர் நான் மட்டுமே.

பில் கிளிண்டன் கேட்டுக் கொண்டபடி நான் ECHO MAIL என்ற சிஸ்டத்தை உருவாக்கிக் கொடுத்தேன். எனக்குப் பரிசு கிடைத்தது. நான் உருவாக்கிய இந்த ECHO MAIL என்ற சிஸ்டம் உலகிலேயே முதன்முதல் உருவாக்கப்பட்ட இ மெயில் மேனேஜ்மென்ட் சிஸ்டமாகும். இது எனது குறிப்பிடத்தக்க இன்னொரு கண்டுபிடிப்பு.

பின்பு 1994 இல் ECHO MAIL.Inc என்ற நிறுவனத்தை ஆரம்பித்து, அந்த சிஸ்டத்தை பல அமெரிக்க நிறுவனங்கள் பயன்படுத்திக் கொள்ள உதவி வருகிறேன்.

எனக்கு கம்ப்யூட்டர்துறையில் மட்டுமல்லாமல், மருத்துவத்திலும் ஆர்வம் உண்டு.

எனது சிறிய வயதில் எனது அப்பாவின் சொந்த ஊரான இராஜபாளையத்துக்குப் பக்கத்தில் உள்ள முகவூருக்குப் போயிருக்கிறேன். எனது அப்பாவின் அம்மா சின்னத்தாய், ஒரு சித்த மருத்துவர். அவர் அங்குள்ள மக்களுக்கு பலவிதமான நோய்களுக்கு மூலிகைகளிலான மருந்துகளைக் கொடுப்பதைப் பார்த்திருக்கிறேன். அது இயல்பாகவே எனக்கு நமது பாரம்பரிய மருத்துவத்தின் மீது ஆர்வத்தைத் தூண்டியது.

தமிழகத்தில் உள்ள சித்த மருத்துவம் எப்படி அறிவியல்பூர்வமாகச் செயல்படுகிறது என்ற அடிப்படையில் ஆராய்ச்சி செய்து வருகிறேன். இன்றைய உலக மருத்துவத்துக்கு நிகரான – அதைவிட மேம்பட்ட – பல மருத்துவ வழிமுறைகள் சித்த மருத்துவத்தில் உள்ளன. வெளி உலகுக்குத் தெரியாமல் ஓலைச் சுவடிகளில் மக்கி மறைந்து போனவை நிறைய.

நான் “மசாசூùஸட்ஸ் இன்ஸ்டிடியூட் ஆஃப் டெக்னாலஜி’யில் பாரம்பரிய மருத்துவம் மற்றும் சிஸ்டம்ஸ் டெக்னாலஜி, சிஸ்டம் விசுவலைசேஷன் வகுப்புகளை எடுக்கும் பேராசியராகவும் இருக்கிறேன்.

ஒன்றைச் சொல்ல மறந்துவிட்டேனே… 2008 இல் இந்திய அரசின் அழைப்பின் பேரில் இந்தியாவுக்கு வந்து “அறிவியல் மற்றும் தொழிற்துறை ஆராய்ச்சிக் கழகம்’ (CSIR) என்ற அரசு நிறுவனத்தில் வேலை செய்ய வந்தேன். மூன்று மாதங்கள் இந்தியாவில் உள்ள 1500 க்கும் மேற்பட்ட இந்திய விஞ்ஞானிகளைச் சந்தித்து ஆய்வறிக்கை ஒன்றைத் தயார் செய்தேன்.

இங்கே அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளுக்கு உரிய சூழ்நிலை நிலவவில்லை என்பதை அறிந்தேன். இங்குள்ள விஞ்ஞானிகள் பல கண்டுபிடிப்புகளை நிகழ்த்தும் திறனுடையவர்கள் என்றாலும் அதற்குத் தடையாகப் பல விஷயங்கள் உள்ளன. சுதந்திரம் அடைந்த பிறகு இந்தியாவில் எந்த உருப்படியான கண்டுபிடிப்புகளும் இல்லாமல் இருப்பதற்கு இந்த அமைப்பின் மேலிருந்து அமுக்குபவர்களே காரணம் என்று சொன்னேன். இது இந்தியாவில் உள்ளவர்களுக்குப் பிடிக்கவில்லை என்பதால் அமெரிக்காவுக்குத் திரும்பிவிட்டேன்” என்கிறார் சிவா அய்யாதுரை.

அவருடைய கண்டுபிடிப்பான இ – மெயிலுக்குக் காப்புரிமை பெற்று 30 ஆண்டுகள் நிறைவடைந்ததையடுத்து, “இன்னோவேஷன் கார்ப்ஸ்’ என்ற நிறுவத்தை ஆரம்பித்து இருக்கிறார். அதன் மூலம் இவர் வளர்ந்த நெவார்க் நகரத்தில் பயிலும் உயர்நிலைப் பள்ளி மாணவர்கள் புதிய கண்டுபிடிப்புகளை நிகழ்த்தினால், அவர்களுக்கு 1 லட்சம் டாலர் பரிசளிக்கப் போவதாக அறிவித்துள்ளார். இதை அமெரிக்காவின் பிற ஊர்களுக்கு மட்டுமல்ல, சென்னை வரை இதை விரிவுபடுத்தப் போவதாகவும் தெரிவித்துள்ளார். இதற்கு என்ன காரணம்? என்று கேட்டோம்.

“இந்த நெவார்க் நகரம் எனக்கு நிறையக் கொடுத்திருக்கிறது. அதனால் அதற்குத் திருப்பி எதாவது செய்ய வேண்டும் என்று நினைத்தேன். எனக்கு அமைந்ததைப் போன்ற குடும்பம், எனக்கு அமைந்ததைப் போன்ற சூழல் எல்லாருக்கும் அமைந்தால், எல்லாரும் பல புதிய கண்டுபிடிப்புகளை உருவாக்க முடியும். உருவாக்குவார்கள்.

இந்தியாவில் 25 வயதுக்குட்பட்டோர் பாதிக்கும் மேல் – 50 கோடிக்கும் மேல் உள்ளனர். வெளிநாடுகளின் அவுட்சோர்சிங் மூலமாகக் கிடைக்கும் வேலைவாய்ப்பெல்லாம் வருங்காலத்தில் இந்த இளம் வயதினருக்குப் போதவே போதாது. புதிய புதிய கண்டுபிடிப்புகளின் மூலமாகத்தான் வேலை வாய்ப்புகளை உருவாக்க முடியும். கண்டுபிடிப்புகளை பெரிய பெரிய பல்கலைக் கழகங்களின் மூலமாக, தொழில்நுட்பக் கல்லூரிகள் மூலமாகத்தான் உருவாக்க முடியும் என்ற மாயை இந்தியாவில் உள்ளது. உண்மையில் புதியனவற்றைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்ற ஆர்வமும், கண்டுபிடிப்பவர்களுக்கு உரிய வசதிகளும் செய்து தரப்பட்டாலேயே போதும். அதற்கு ஊக்கமூட்டும்விதமாகவே இந்த பரிசளிப்புத் திட்டத்தை அறிவித்திருக்கிறேன்” என்ற அவரிடம், அவருடைய குடும்பத்தினரைப் பற்றிக் கேட்டோம்.

“அம்மா சமீபத்தில் இறந்துவிட்டார்கள். அம்மாவால்தான் நான் இந்த அளவுக்கு உயர்ந்தேன் . அம்மா இல்லாதது எனக்குப் பெரிய இழப்பு. மனவேதனை. அப்பாவுக்கு 80 வயதாகிவிட்டது. சகோதரி உமா தனபாலன் டாக்டராக இருக்கிறார்” என்றார்.

சிவா அய்யாதுரையின் சமீபத்திய கண்டுபிடிப்பு முயற்சி: கணையத்தில் வரும் புற்றுநோய்க்கு மருந்து.

---

018.

#கிறிஸ்தவனாக இருப்பதைவிட கிறிஸ்துக்குள் இருப்பதையே விரும்புகிறேன் - #இமான் அண்ணாச்சி


#தூ த்துக்குடி மாவட்டத்தில் எங்கோ ஒரு குக்கிராமத்தில் பிறந்த நான் இந்த அளவு வாழ்க்கையில் முன்னேறி, உலகம் முழுவதும் வாழும் தமிழர்களுக்கு ஓரளவு அறியப்பட்ட மனிதனாக இருப்பதற்குக் காரணம் இயேசுகிறிஸ்து மீதான எனது விசுவாசமும் பக்தியும்தான்.
நம்முடைய தேவைகளை தேவன் நம்மைவிட அதிகம் அறிந்திருக்கிறார்' என்று #பைபிள் கூறுகிறது. என் நண்பர்களில் பலர் குறைபட்டுக்கொள்வதுண்டு. கடவுள் என் பிரார்த்தனையைக் கேட்கவில்லையே' என்று சில நண்பர்கள் என்னிடம் வருத்தப்படுவர். அதன் பொருட்டு கடவுளை நிந்திப்பவர்களும் உண்டு.

அதில் ரகசியம் என்னவென்றால், கடவுள் நம் பிரார்த்தனைகளை உடனே கேட்பார் என்று சொல்லிவிட முடியாது.
என் பிரார்த்தனைகளை நிறைவேற்றும்படி நான் நாற்பது ஆண்டுகளாக வேண்டி இருக்கிறேன். ஆனால், அவர் அதற்குக் குறித்த நாளும் நேரமும் வரும்போதுதான் அப்பிரார்த்தனைகளை நிறைவேற்றினார். இன்று எனது பெரும்பாலான பிரார்த்தனைகளைக் கர்த்தர் நிறைவேற்றியிருக்கிறார். நான் வெளி உலகத்துக்குத் தெரிய ஆரம்பித்து கிட்டதட்ட ஆறு ஆண்டுகள்தான் ஆகியிருக்கிறது. இந்த ஆறு ஆண்டுகளில் எனக்கு ஒரு டூ-வீலர், ஒரு கார் இருக்க ஒரு இடமென்று வாழ்க்கைக்குத் தேவையான அனைத்தையும் இயேசு கிறிஸ்து எனக்குத் தந்திருக்கிறார். அதனால்தான் சொல்கிறேன் இறை பக்தியில் தொடர் பிரார்த்தனைகளும் மன உறுதியும் முக்கியமான ஒன்று.

கிறிஸ்துவுக்குள் வாழ்தல்...
ஒட்டுமொத்த பைபிள் வசனங்களின் சாரம் உன்னைப் போல் பிறரையும் நேசி' என்பதுதான். இயன்றவரை அந்த வசனத்தைக் கைக்கொள்ள வேண்டும் என்பதுதான் என் வாழ்க்கையின் குறிக்கோள்.
வறுமையின் காரணமாக பலவிதமான கஷ்டங்களை அனுபவித்து இந்த நிலைமைக்கு வந்திருக்கிறேன். எனவே என்னைப் போல இருப்பவர்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்ற எண்ணம் மனதுள் தோன்றிக்கொண்டேயிருந்தது. அதன் காரணமாகத்தான் இணைந்த கைகள்' என்ற அறக்கட்டளையைத் தொடங்கினேன்.
அடிப்படைத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்துகொள்ள முடியாதவர்களுக்கும், தொழில் தொடங்க சிரமப்படுகிறவர்களுக்கும் உதவுவதுதான் இணைந்த கைகளின்' நோக்கம்.
சினிமா மற்றும் தொலைக்காட்சிகள் வாயிலாக எனக்குக் கிடைக்கும் வருமானத்தில் ஒரு தொகையை அதற்கெனச் செலவிட்டு வருகின்றேன். இந்த எண்ணம் எனக்குள் வந்ததற்கு உனக்கு மற்றவர்கள் என்ன செய்யவேண்டும் என நினைக்கிறாயோ, அதை நீ மற்றவர்களுக்குச் செய்' என்னும் திருவசனமே காரணம். கிறிஸ்தவனாக இருப்பதைவிட என் செயல்கள் மூலம் கிறிஸ்துக்குள் இருப்பதையே நான் விரும்புகிறேன்.

தினம்தோறும் பிரார்த்தனை
தினமும், சாப்பிடும்போது, பயணம் புறப்படும்போது, இரவு தூங்கச்செல்லும்போது என மூன்று நேரங்களிலும் நான் பிரார்த்தனை செய்வேன். இந்தப் பிரார்த்தனைகள்தான் பல நற் காரியங்களை எனக்குக் கொண்டு வந்து சேர்த்திருக்கிறது என்று உறுதியாக நம்புகிறேன்.
நிகழ்ச்சிகளுக்காக காரில் பயணிக்கும்போது நான்கு முறை விபத்திலிருந்து தப்பியிருக்கிறேன். அப்பொழுதெல்லாம் கர்த்தரே என்னைக் காப்பாற்றினார் என்று நன்றியோடு அவரை நினைவுக் கூர்வேன். அன்றாடம் நாம் வாழும் வாழ்க்கையே இயேசு கிறிஸ்துவின் கருணை தான் என்று உறுதியாக நம்புகிறேன் .

மனித சமூகம் வாழப் பத்துக் கட்டளைகள்
மனித சமூகம் துன்பங்களிலிருந்து விடுபட்டு மகிழ்ச்சியுடனும் சமாதானத்துடனும் வாழ்வதற்கு ஆண்டவர் மோசேயிடம் நமக்கு பத்துக் கட்டளைகளை அளித்தார் .

அந்தப் பத்துக் கட்டளைகள்:
1. நானே உன் கடவுள். என்னைத் தவிர வேறு தெய்வங்கள் உனக்கு இருத்தல் ஆகாது.
2. உன் கடவுளாகிய ஆண்டவரின் பெயரை வீணாகப் பயன்படுத்தாதே.
3. ஓய்வுநாளைத் தூய்மையாகக் கடைப்பிடிப்பதில், கருத்தாக இரு.
4. உன் தந்தையையும் தாயையும் மதித்து நட.
5. கொலை செய்யாதே.
6. விபச்சாரம் செய்யாதே.
7. களவு செய்யாதே.
8. பிறருக்கு எதிராகப் பொய்ச் சான்று சொல்லாதே.
9. பிறர் மனைவிமீது ஆசை கொள்ளாதே.
10. பிறருக்கு உரியது எதையும் கவர்ந்திட விரும்பாதே. இவையே அந்தப் பத்துக் கட்டளைகள்.

புதிய ஏற்பாட்டுக் காலத்தில் இயேசு, இந்தப் பத்துக் கட்டளைகளையும் இரண்டு கட்டளைகளாகச் சுருக்கமாக்கித் தந்தார். அவை
அதில் முதலாவது எல்லாவற்றுக்கும் மேலாகக் கடவுளை அன்பு செய்.
இரண்டாவது உன்னிடத்தில் நீ அன்பு செய்வது போலப் பிறரிடத்திலும் நீ அன்பாக இரு என இரண்டே கட்டளைகளாக ஆக்கினார்.
இவற்றை நான் முழுமையாகக் கடைப்பிடிக்க முடியாவிட்டாலும் ஓரளவு கடைப்பிடிக்கவே முயல்கிறேன். அதுதான் என் வாழ்வின் நோக்கம்.

கால மாற்றங்களுக்கு ஏற்ப நான் கடந்து வந்த வாழ்க்கைப் பாதையிலிருந்து கற்ற பாடங்கள் மூலம் உருவாக்கிக்கொண்ட சிலவற்றை நெறிகளாகக் கடைப்பிடிக்க முயல்கிறேன்:
1. பிறர் மனம் நோக வாழாதே.
2) உன்னால் முடிந்த அளவு மற்றவர்களுக்கு உதவிசெய்.
3) போலித்தனமாகப் பழகாதே.
4) தேவையில்லாமல் புகழாதே
5) நன்றி மறவாதே.
6) மன்னிக்கக் கற்றுக்கொள்
7) தீமை செய்பவரையும் நேசி.

கர்த்தருக்குப் பிரியமானவனாக வாழ அனைவரையும் நேசிப்பதைத் தவிர நமக்கு வேறு வழியில்லை.

---

019. ஒரு வியப்பான உண்மைச் செய்தி...

இந்த நாட்டில் எப்போது இந்து இந்துமதம் என்ற சொல் உள்ளே வந்தது தெரியுமா நண்பர்களே . . . . .

. . . . 1921 April 14க்கு முன்பு இந்தியா வரலாற்றில் """இந்து """ என்ற சொல்லே கிடையாது . .

அப்போது தான் british அரசாங்கம்

அப்போது தான் இந்தியாவில் மொத்தமாக எத்தனை கிருத்துவர்கள்
இருக்கிறார்கள் என்று தெரிந்து கொள்ள விரும்பிய பிரிட்டிசு அரசாங்கம்

மதரீதியான கணக்கெடுப்பை நடத்தியது..

கிருத்துவர்கள் முசுலிம்களைத் தனித்தனியாக எளிதாகப் பிரித்த ஆங்கிலேய அரசாங்கத்தால் அதன் பிறகு ஒரு பெரிய மக்கள் தொகையைப் பிரிக்க முடியாமல் திணறியது...

ஏனென்றால் அவர்களுக்கு மதம் என்ற ஒன்றே கிடையாது ; அப்போது தான் ...

பார்ப்பனர்கள் தாங்கள் இந்துக்கள் என்று சொன்னதை ஏற்றுக் கொண்டது . .

மற்றவர்கள் எல்லாம் யார் என்று கேட்டபோது அவர்களைப் பற்றி எங்களுக்குத் தெரியாது என்று சொன்னது இந்த பிராமண கும்பல்.

இந்துக்களாக இருக்க இந்த பிராமணன்கள் அனுமதித்தால் இந்துக்களாக இருக்கலாம் . . . .

அதனால் தான் மற்ற எல்லா சாதிக்காரர்களின் சாதிச் சான்றிதழிலும்...

இந்து---- செட்டியார் . . இந்து வன்னியர் என்றுதான் எழுதியிருக்கும்...

ஆனால் பிராமணன்கள் சாதிச் சான்றிதழில் வெறும் பிராமணன் என்று தான் எழுதியிருக்கும்...

ஏனென்றால் நம் நாட்டுச் சட்டப்படி பிராமணன் தான் இந்து . .

மற்றவர்கள் எல்லாம் இந்து அல்ல..

நம்பிக்கை இல்லையென்றால் தகவல் அறியும் சட்டத்திலேயே தகவல் கேட்டு உறுதிப்படுத்திக் கொள்ளலாம்...

இதைவிட ஒரு வியப்பான செய்தி என்னவென்றால்

Who is a hindu  என்று கேட்டால் நம் சட்டம் சொல்வது என்ன தெரியுமா . . .

யாரெல்லாம் முசுலீம்கள் இல்லையோ.... யாரெல்லாம் கிருத்துவர்கள் இல்லையோ யாரெல்லாம் சீக்கியர்கள், பார்சிக்கள் இல்லையோ அவர்கள் தான் hindu என்று சொல்கிறது . . .

இது எப்படி இருக்கிறதென்றால் . . . . .

மாடு என்றாலென்ன என்று கேட்டால் எதெல்லாம்  நாய் இல்லையோ எதெல்லாம் பூனையில்லையோ எதெல்லாம் கழுதை இல்லையோ அதெல்லாம் மாடு ஓஎன்று சொல்வது போல் உள்ளது .

---

#020.தந்தை வீட்டிற்கு

தன் தந்தையை பார்ப்பதற்கு வீட்டிற்கு சென்றபோது, மகளின் ஆடை சிறிது கவர்ச்சியாக இருந்துள்ளது.

அதற்காக தன் மகளுக்கு எப்படி அறிவுரை கூறியுள்ளார் என்பதை அவரின் மகள் வெளியிட்டுள்ளார்.

நானும், எனது தங்கை லைலாவும் தந்தையின் அறைக்குச் சென்றோம்.

வழக்கம்போல், தந்தை கதவிற்குப் பின்னால் ஒளிந்துகொண்டு எங்களை பயமுறுத்துவது போல் நின்றார்.

நாங்கள் உள்ளே சென்றவுடன், எங்களை ஆரத் தழுவி, முத்தமிட்டப் பின்பு, அவர் எங்களை உற்றுப் பார்த்தார்.

எங்களை அருகில் அமர்த்திக்கொண்டு, என் கண்களை நோக்கி நேராகப் பார்த்து,

" ஹானா, இந்த உலகில் மி்க மதிப்பு மிக்கதாக இறைவன் படைத்த அனைத்தும் மறைக்கப்பட்டவையாகவும், இன்னும் பெறுவதற்கு மிகக் கடினமாகவும் தான் உள்ளது.

வைரங்களை எங்கு எடுப்பாய்?

பூமியின் ஆழமான பகுதியில் மறைக்கப்பட்டதாகவும், பாதுகாக்கப்பட்டதாகவும் தான் வைரங்கள் உள்ளன.

முத்துக்களை எங்கு எடுப்பாய்?

கடலின் ஆழமான பகுதியில் அழகான சிப்பிக்குள் மறைக்கப்பட்டதாகவும், பாதுகாக்கப்பட்டதாகவும் தான் முத்துக்கள் உள்ளன.

தங்கத்தை எங்கு எடுப்பாய்?

சுரங்கத்தினுள்ளே, அடுக்கடுக்கான பாறைகளுக்குள்ளே மறைக்கப்பட்ட நிலையில், அதை எடுப்பத்தர்க்கு நீ மிகக் கடினமாக உழைக்க வேண்டும். "

என்னை உற்று நோக்கியவராக,
"உன்னுடைய உடல் புனிதமானது. வைரங்கள், முத்துக்களை விட நீ புனிதமானவள்.

உன் உடலை முறையாக நீ மறைத்துக்கொள்ள வேண்டும்"..
பெண்களின் உடலமைப்பு என்பது இறைவன் தந்த பொக்கிஷம்

பொக்கிஷங்களை பொத்திப்பாதுகாப்பதே
அறிவார்ந்தவர் செயல்

அதைவிடுத்து பொக்கிஷம் உள்ள வீட்டை திறந்து போட்டால்

பொறுக்கிகளால் உங்கள் பொக்கிஷம் சூறையாடத்தான்படும்

பொக்கிஷமாய் போற்றி வளர்த்த தாய்தந்தைக்கு அழகு என்ற போர்வையில் அசிங்கத்தை பரிசளிக்காதீர்கள்

நாகரீகம் என்ற போர்வையில் நாய்களுக்கு எலும்புத்துண்டு போடாதீர்கள்.... ~ ச.ரகு ~!*

---

021.பரமேஸ்வரா குற்றச்சாட்டு
‘‘தலித் என்பதால் எனக்கு முதல்வர் பதவி மறுக்கப்பட்டது’’ காங்கிரஸ் தலைவர் பரமேஸ்வரா குற்றச்சாட்டு
         
‘‘தலித் என்பதால் எனக்கு முதல்வர் பதவி மறுக்கப்பட்டது’’ என காங்கிரஸ் தலைவர் பரமேஸ்வரா குற்றம் சாட்டியுள்ளார்.

கர்நாடக காங்கிரஸ் கட்சியின் மூத்த தலைவரான பரமேஸ்வரா கூட்டணி ஆட்சியில் துணை முதல்வராக உள்ளார். கர்நாடக கூட்டணியில் நாளொறு பிரச்சினை வந்துக்கொண்டுதான் இருக்கிறது. விரைவில் 2019 பாராளுமன்றத் தேர்தல் வரவுள்ள நிலையில் காங்கிரசுக்கு மற்றொரு பிரச்சினையாக அக்கட்சியின் தலைவர் பரமேஸ்வரா பேச்சு அமைந்துள்ளது. தேவநாகரியில் நடைபெற்ற நிகழ்ச்சியொன்றில் பேசிய பரமேஸ்வரா, தலித் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவன் என்பதால் எனக்கு முதல்வர் பதவி மறுக்கப்பட்டது. கட்சியில் சிலர் என்னை அரசியல் ரீதியாக வளரவிடாமல் தடுக்கின்றனர்.


3 முறை முதல்வர் வாய்ப்பு வந்தபோதும், அந்த பதவியில் அமர எனக்கு வாய்ப்பளிக்கப்படவில்லை. அதற்கு காரணம் நான் தலித் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவன் என்பதால் தான். எனக்கு மட்டும் இந்நிலை கிடையாது, தலித்  சமூகத்தைச் சேர்ந்த பசவலிங்கப்பா, மல்லிகார்ஜூன கார்கே  போன்றவர்களுக்கும் இதுதான் நடந்தது. மல்லிகார்ஜூன கார்கே போன்ற தலித் தலைவர்களாலும் முதல்வர் பதவியில் அமர முடியவில்லை.

தலித் சமூக தலைவர்களை வளரவிடாமல் தடுப்பதை குறிக்கோளாக கொண்டு சில தலைவர்கள் செயல்பட்டு வருகிறார்கள். நீண்ட போராட்டத்திற்கு பின்னர்தான் துணை முதல்வர் பதவியே கிடைத்தது. அப்போதும் சிலர்  வாய்ப்பை பறிக்க முயற்சி செய்தனர். அரசியல் ரீதியாக தலித் மக்களை அடக்க பார்க்கிறார்கள்’’ என கூறியுள்ளார்.

---

22.உமா #சாமான்ய_மனிதர்களின்_பேரன்பில்_சுழல்கிறது_இப்பொன்னுலகம்...!

         சென்னை கண்ணகி நகரில் சூப் கடை நடத்தி வருபவர் உமா.படித்தது 6 ஆம் வகுப்பு வரை மட்டுமே. ஆனால், மூன்று ஆசிரியைகளை சம்பளத்துக்கு பணியில் அமர்த்தி 300 மாணவர்களுக்கும் மேல் கண்ணகி நகரில் பயிற்சி வகுப்புகள் நடத்திக்கொண்டிருக்கிறார். சைதாப்பேட்டை, புதுப்பேட்டை, சிந்தாரிப்பேட்டை எனச் சென்னையின் எல்லாப் பேட்டைகளிலிருந்தும் பெயர்த்தெடுக்கப்பட்டு கண்ணகி நகரில் ஏழை மக்கள் குடியமர்த்தப்பட்டதில் பல நூறு குழந்தைகள் பள்ளியிலிருந்து நின்றுவிட்டனர்.அவர்கள் ஒவ்வொருவர் வீட்டுக்கும் சென்று பிள்ளைகளைப் பள்ளிக்கு அனுப்ப சொல்லி உமா வலியுறுத்த பெரும் மாணவர் கூட்டம் மீண்டும் பாடப்புத்தகத்தின் வாசனை உணர்ந்திருக்கிறது.உமாவின் பயிற்சி வகுப்புகள் மூலம் ப்ளஸ் டூ படித்த 25 மாணவர்கள் வெற்றிகரமாகத் தேர்ச்சிப் பெற்றுக் கல்லூரிக்குள் நுழைந்திருக்கிறார்கள்.சூப் கடை மற்றும் கணவர் வாசுதேவனின் ஆட்டோ வருமானத்தில் இவ்வளவையும் செய்துவரும் உமாவின் பெருங்கனவு கண்ணகி நகர்ப் பகுதிகளில் அமைந்திருக்கும் மிகப்பெரிய ஐடி நிறுவனங்களில் பல ஆயிரம் சம்பளத்தில் தங்கள் பகுதி மாணவர்களும் வேலை பார்க்கவேண்டும் என்பதே...
(இவ்வாறு டாப் 10 மனிதர்களில் உமா வாசுதேவன் அவர்களை சிறப்பித்திருக்கிறது ஆனந்தவிகடன்.உண்மையில் மனம் நெகிழ்ச்சி கொள்கிறது நண்பர்களே.நமக்கு கிடைத்திடாத இந்த கல்வி நம் கண் முன்னே வாடிநிற்கும் இந்த குழந்தைகளுக்கு கிடைத்தாக வேண்டும் என்பதோடு நின்றுவிடாமல் அதுவும் தொடர்ந்தாகவேண்டும் என்று நினைத்திட்ட உமா வாசுதேவன் அவர்கள் சாமான்ய மக்களின் நம்பிக்கை ஒளியில் பிரகாசிக்கிறார்)

                          நன்றி விகடனுக்கு....❤️

---

23.தீட்டு! தீட்டு!!
தீட்டு புனிதம் என்று எதுவுமே இல்லை

இதை புரியாத மனம் தான் தீட்டு

பிறந்தால்  தீட்டு
இறந்தால் தீட்டு

கருவறை  தீட்டு
கல்லறை  தீட்டு

கணவனும்  மனைவியும்
இணைந்தால்  தீட்டு

கணவனை இழந்த பெண்
வாழ்நாள்  முழுவதும் தீட்டு

கன்னியானால் தீட்டு
கடவுளுக்கே தீட்டு

மனைவி  தீட்டு
மாதாமாதம்  தீட்டு

பிணம்  தீட்டு
மலர் மாலை தீட்டு

காலம் தீட்டு
நேரம்  தீட்டு

ஒத்தப் பாப்பான்
எதிரில்  வந்தால்  தீட்டு

தாய் தீட்டு
தகப்பன்  தீட்டு

மனைவி  தீட்டு
மகள்    தீட்டு

பார்த்தால் தீட்டு
படித்தால் தீட்டு

தொட்டால்  தீட்டு
தொட்டதெல்லாம தீட்டு

கொடுமையிலும்  கொடுமை
மனிதனுக்கு மனிதனே தீட்டு

ஏங்க உங்கள்

முத்திப்போன மூடனே
அத்தனையும்  தீட்டு என்றால்

உந்தன்  புத்தி மட்டுமே  தீட்டு

புத்தியைத் தீட்டு  உந்தன்  புத்தியைத்  தீட்டு

#கமலாசிவன்ராஜ்

---

024.காஷ்மீர் பண்டிட்டுகள் பற்றி கவலைப்படும் எவனும் தங்கள் ஊரில் ஊருக்கு வெளியே இவனுகளால் ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும்  மக்களை பற்றி கவலைப் பட்டதில்லை. அடுத்தவன் விரட்டினால் அய்யோ அடிக்கிறான் என்று கூவ வேண்டியது. இவனுக மற்றவர்களை அடித்தால் அது தர்மம் மயிரு என்று கதை சொல்ல  வேண்டியது.

கஜினிமுகமது கொலை, கொள்ளை செய்தால் ஐயையோ கொலைகாரன் என்று சொல்ல வேண்டியது இதையே ராஜராஜன் செய்தால் மாவீரன் என்று புகழ வேண்டியது.

ஊரை விட்டு ஒதுக்கப் பட்டதின்  வலியை உணர காஷ்மீர் போய்த்தான் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய அவசியமில்லை. உங்கள் ஊரில் உங்களால் 2000 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக  ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டு,  ஊருக்கு வெளியே வாழும் பட்டியலின் மக்களிடம் வாழ்ந்து பாருங்கள் புரியும்.

இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாக உங்களால் ஒரு சமூகமே ஊருக்கு வெளியே ஒதுக்கப்பட்டு இன்றும் அவமானப் படுத்தப்படுகிறது. அவர்கள் எல்லோரும் உங்களைப் போன்று அடிப்போம், குத்துவோம் என்று இறங்கினால் ஹிந்து மதமே இருக்காது.

காஷ்மீர் பண்டிட்டுகள் பற்றி கவலைப்படும் கொஞ்ச நேரத்தில் உங்கள் ஊரில் உங்களால் ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும் மக்களை பற்றி சிந்தியுங்கள்.

ஈழத்தமிழர்கள் பற்றி கவலைப்படும் எவனும் உள்ளூரில் ஊருக்கு வெளியே வாழும் தமிழ் பேசும்  மக்கள் பற்றி கவலைப்பட்டதில்லை அது போலத்தான் இந்த ஹிந்துத்துவா ஆட்களும். முதலில் உங்கள் வீடு எப்படி இருக்கிறது என்று பாருங்கள் அப்புறம் போகலாம் பிளைட் பிடித்து காஷ்மீருக்கு.

---

025.உங்களக்கு எங்களுக்கு உங்களக்கு கானசபா
எங்களுக்கு நாட்டுப்புற பாடல்

#நாங்கள்_இந்து_அல்ல #தமிழர்கள்,

உங்களுக்கு சமஸ்கிருதம்
எங்களுக்கு #தமிழ்,

உங்களுக்கு ஏய்த்து பிழைப்பது எங்களுக்கு இசைந்து வாழ்வது,
உங்களுக்கு சீரழிப்பது
எங்களுக்கு சீர்படுத்துவது,

உங்களுக்கு ஒடுக்குவது
எங்களுக்கு ஒத்திசைவது,
உங்களுக்கு பறித்துண்பது
எங்களுக்கு பகிர்ந்துண்பது,

உங்களுக்கு தனியுடைமை
எங்களுக்கு பொதுயுடைமை,

உங்களுக்கு சர்வாதிகாரம்
எங்களுக்கு ஜனநாயகம்,,
உங்களுக்கு சுயநலம்
எங்களுக்கு பொதுநலம்,

உங்களுக்கு பிரித்தாழ்வது
எங்களுக்கு சேர்ந்து வாழ்வது,
உங்களுக்கு மணியாட்டுவது
எங்களுக்கு ஏரோட்டுவது

உங்களுக்கு ஆவணி அவிட்டம்
எங்களுக்கு ஆடிப்பட்டம்,

உங்களுக்கு மனுநீதி
எங்களுக்கு மனித நீதி,
உங்களுக்கு சணாக்கியநீதி
எங்களுக்கு சமநீதி,
உங்களுக்கு சாதிக்கு ஒரு நீதி
எங்களுக்கு சமூக நீதி,

ஏன்னேன்றால்
நீங்கள் நாடோடி
நாங்கள் பூர்வகுடி,
நீங்கள் காவி
நாங்கள் #கருப்பு,

உங்களுக்கு  நீட்
எங்களுக்கு  சமச்சீர்.
உங்களுக்கு வானுலகு.
எங்களுக்கு  கீழடியே உலகு...

நாங்கள் இந்து அல்ல
#தமிழர்கள்

---

026.சாதியும்_மதமும்

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::
பிறப்பிலே இல்லாத
பொய்யான அடையாளம் சாதியும் மதமும்
புதிதாக பெறுவதால்
பயனென்ன உண்டாகும்

சாதி மதமென்ற மாய
வலையினில் சிக்காமல்
மதியென்னும் வாள்கொண்டு
கிழித்து வரவேண்டும்

இதற்கான முதல்மாற்றம்
நம்மிலே வரவேண்டும்
எல்லோரும் பயன்பெற
இதைச்சொல்லித் தரவேண்டும்

#கமலாசிவன்ராஜ்

---

027.பரதக்கலை..

தேவதாசி சமூகம் என்றே பெண்களை விபசாரிகளாக்கி வளர்த்த பரத நாட்டியம் என்ற நடனம் பிராமணர்கள் தந்த பிரச்சாரத்தால் இன்று தேசிய கலையாக ஆகியுள்ளது.

பரத நாட்டியம் என்பது கோயில்களில் விபச்சாரம் செய்து கொண்டிருந்த பெண்களின் கைவண்ணம் தான்.

அது அவர்கள் தங்கள் வாடிக்கையாளர்களைத் திருப்திப்படுத்திட மேற்கொண்ட ஒரு கலை என்று அவர்களே ஒத்துக் கொண்டார்கள்.

ஆலயங்களில் தேவதாசிகளின் தொண்டுகள் என்பது சிறப்பு வாய்ந்தவைகள் மட்டுமல்ல, புனிதமானவைகளும் ஆகும் என்கிறார்கள் இந்த பார்ப்பனர்கள்.

கோயில்களில் இந்த நாட்டியத்தின் பல்வேறு பகுதிகளை சித்திரமாகச் செதுக்கி வைத்திருப்பதைப்யும், சிலைகளாக செதுக்கி வைத்திருப்பதையும் பார்க்கலாம்..

"குங்ப்பு" என்பது சீனாவின் தேசிய கலை..

"கராத்தே" என்ற வீர விளையாட்டு ஜப்பானின் தேசியக் கலை..

பெண்கள் பார்ப்பனர்களால் விபச்சாரிகளாக்கப்பட்டு
பரத்தை+ நாட்டியம் =பரதநாட்டியம்
தங்கள் வாடிக்கையாளர்களை மகிழ்விக்க ஆடும்
ஆட்டம் இந்திய நாட்டின் தேசியக்கலை..என்ன கொடும

#கமலாசிவன்ராஜ்

---

#028.இயேசுநாரதரர்பிறந்ததின

வாழ்த்துக்கள்

திருநெல்வேலியில்,நாடார் சமூகத்தவர் அதிகமாக கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றதால்,
*
இங்கு,இயேசு நாதர் கிடையாது
இயேசு நாடார் தான்.
*
மாட்டுத் தொழுவத்தில் பிறந்ததால்,
கிறிஸ்துவைக் கோனாராகக் கருதலாம்.
*
அவர் மீன் உணவை,எல்லாருக்கும் கொடுத்ததால்,மீனவராகவும் கருதலாம்.
*
தச்சு வேலை செய்ததால்,
ஆசாரி என்று அன்போடும்,
விஸ்வகர்மா என்று வீம்பாகவும் கருதலாம்.
*
எல்லோருக்கும் நற்செய்தியை அறிவித்ததால்,பறையராகவும் இருக்கலாம்.
*
யேசுவை ,ஈசா நபி என்பதால், இஸ்லாமியராகவும் இருக்கலாம்.
*
மனிதனை மண்ணில் இருந்து படைத்தார் என்று கிறிஸ்தவர்கள் நம்புவதால், குயவராகவும் இருக்கலாம்.
*
எல்லோரையும் சுத்தப்படுத்தியதால், அருந்ததியராகவும் இருக்கலாம்.
*
எல்லோரையும் குணப்படுத்தியதால், மருத்துவராகவும் இருக்கலாம்.
*
கோதுமைக் கதிர்களை அறுத்ததால் பள்ளராக இருக்கலாம்.
*
தேவ மைந்தன் என்று அழைக்கப் படுவதால், தேவராகவும் இருக்கலாம்.
*
குருமார்களை சாட்டையால் அடித்ததால்,அன்றையப் பெரியாராகவும் இருக்கலாம்.
*
அப்பத்தையும்,மீன்களையும் எல்லோருக்கும் சமமாக பங்கிட்டுக் கொடுத்ததால்,கம்யூனிஸ்டாகவும் இருக்கலாம்.
*
ஜீசஸ் க்ரைஸ்ட் என்பதை, இயேசு நாதர் என்று மொழி பெயர்த்தது யார்?
*
ஈச நாதன் என்ற சைவத்தொணி தூக்கலாக இருக்கிறது.அதனால், பிள்ளைமாராகக் கருதலாம்
*
பரதவர்கள் முதன்முதலில் கிறிஸ்தவத்தை ஏற்றார்கள்.
*
நெய்தல் குடிகளை சைவம் உள்வாங்கியதன் வெளிப்பாடாய் தான், 63 நாயன்மார்களில் முதல் நாயன்மாரான அதிபத்தர்,பரதவர் சமூகத்தைச் சார்ந்தவராக இருக்கிறார்.

இந்தியக் கிறிஸ்தவர்களே!
சாதியை விட்டொழியுங்கள்.
அதுவரை உங்களுக்கு
இயேசு பிறக்கப் போவதே இல்லை.
உங்களைக் காக்கப் போவதும் இல்லை.

இங்கு கிறிஸ்தவர்கள் யாரும் கிடையாது.
சாதிக் கிறிஸ்தவர்களே உண்டு.
கர்த்தர் ஒருநாளும் உங்களை மன்னிக்கமாட்டார்.
ஆமென்.

#கமலாசிவன்ராஜ்

---

029.#அகண்ட_பாரத்தின்_கதை

யார் இந்த பாரத மாதா? இவருக்கும் அரசியலுக்கும் என்ன சம்மந்தம்? ஏதாவது சுதந்திரப் போராட்டத்தில் பங்கெடுத்து இருக்கின்றாரா? அல்லது இந்திய மக்களின் வளர்ச்சிக்காக, அவர்களின் முன்னேற்றத்திற்காக பாடுபட்டு இருக்கின்றாரா? எதற்காக இந்தப் பொம்பளையைப் பார்த்து ஜெய் சொல்ல வேண்டும்? நீங்கள் ஒரு இந்துவாகவோ, தேசியவாதியாகவோ இருக்க விரும்பினால் கண்டிப்பாக நீங்கள் ‘பாரத் மாதா கீ ஜெய்’ என்று சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும். எப்படி என்றால் பார்ப்பன கடவுள்களைக் கும்பிடாதவன் எப்படி ஒரு இந்துவாக இருக்க முடியாதோ, இந்து ராமனை வணங்காதவர்கள் எப்படி ஒரு தேசியவாதியாக இருக்க முடியாதோ... அதே போல இந்தக் காவி சேலை கட்டிய பாரத மாதாவை வணங்காதவர்கள் ஒரு இந்தியனாக இருக்க முடியாது. காரணம் இந்தப் பாரத மாதாவும் ஒரு பார்ப்பனக் கண்டுபிடிப்பாகும்!

 இந்திய சுதந்திர போராட்டத்தில் இருந்து முஸ்லீம்களை தனிமைப்படுத்த நினைத்த பார்ப்பனக் கூட்டத்தால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு சித்திரமே இந்தப் பார்ப்பன மாதா. எப்படி என்றால் நான்கு கைகளிலும் ஆரியர்களால் இயற்றப்பட்ட வேதத்தையும், நெற்கறையும், ஜெப மாலையையும், வெள்ளைத் துணியையும் வைத்திருக்கும் இந்த மாதாவை பார்ப்பன மாதா என்றுதான் சொல்ல முடியுமே தவிர பாரத மாதாவாக என்று சொல்ல முடியாது. முஸ்லீம்களை ஒழித்துக் கட்டிவிட்டு இந்து தேசியத்தை கட்டியமைக்க நினைத்த பார்ப்பனன் பக்கிம் சந்திர  சாட்டர்ஜியால் உருவாக்கப்பட்ட வந்தே மாதரம் பாடலில் தான் இந்த பார்ப்பன மாதாவைப் பற்றிய வர்ணனை வருகின்றது. பின்னாட்களில் இதற்கு உருவம் கொடுத்து கையில் வேதத்தைக் கொடுத்து பார்ப்பன கும்பல் இதை பார்ப்பன மாதாவாக பிரகடனப்படுத்தியது.

 இப்படி இந்து தேசியத்தின் குறியீடான இந்தப் பார்ப்பன மாதாவின் சிலை 1936 ஆம் ஆண்டு காசி பல்கலைக்கழகத்தில் நிறுவப்பட்டு அது பனியா காந்தியால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. அதே போல 1983 இல் விசுவ இந்து பரிஷத்தால் கட்டப்பட்ட ஒரு சிலை அரித்துவாரில் பார்ப்பன இந்திரா காந்தியால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. இதுதான் மானங்கெட்ட பார்ப்பன மாதாவின் வரலாறு.

 இந்தப் பார்ப்பன மாதாவைத்தான் இந்தியாவில் இருக்கும் முஸ்லீம்கள், கிருஸ்தவர்கள் என அனைவரும் வணங்க வேண்டும் என பார்ப்பனக் கும்பல் ரவுடித்தனம் செய்து கொண்டிருக்கின்றது. அதற்கு பார்ப்பனக் கும்பலை நக்கிப்பிழைக்கும் சில இந்து அமைப்புகளும் ஜால்ரா போட்டுக் கொண்டு இருக்கின்றன. இந்த பார்ப்பன மாதாவுக்கு ஜெய் சொல்லும் ஒவ்வொருவனும் தேசபக்தன் அல்ல; அவன்தான் இந்தியாவில் இருந்து ஒழித்துக் கட்டப்பட வேண்டிய தேசத் துரோகி ஆவான். நீங்கள் தேசபக்தனாக இருக்க விரும்புகின்றீர்களா...
இல்லை தேச பக்த்தனா இருக்க விருப்பமா
அணைத்து மதமும் ஒன்றாக்கிய மத சார்பு அற்ற நாடு இந்தியா

#கமலாசிவன்ராஜ்

---

030.இதிலென்ன ஆச்சர்யம் எனில் ....
கிறித்தவனை உன் தாய் மதத்துக்கு வா தாய் மதத்துக்கு வா என்று ரொம்ப பொறுப்போட கூவும் சில பன்னாடைகளுக்கு தமக்கே அங்கே உரிமை முழுமையாகக் கிடையாது, என்றும், அவனுகளையே கீழ தான் தள்ளி வச்சுருக்கானுக பார்ப்பனக் கூட்டங்கள்ன்னு தெரியாம, புரியாம கூவுரானுகளே....

அய்யோ பாவம்.

---

031.இந்து-ஜாதி-தீண்டாமை - அண்ணல் அம்பேத்கர்


சமூக, பொருளாதார வாழ்க்கை முறைகளில் இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்கு நாம் இன்னும் சமத்துவத்தை மறுக்கப் போகிறோம்? நாம் நீண்ட நாட்களுக்கு இதை மறுத்தால், அரசியல் ஜனநாயகத்தை ஆபத்தில் தள்ளுவதில்தான் அது முடியும்.

நாம் இந்த முரண்பாடுகளை மிக விரைவில் அகற்றியாக வேண்டும். இல்லையெனில், சமமற்றத் தன்மையால் பாதிக்கப்படும் மக்கள், நாம் மிகவும் சிரமப்பட்டு உருவாக்கிய அரசியல் ஜனநாயகத்தின் கட்டமைப்பையே தகர்த்தெறிந்து விடுவர். இரண்டாவது முக்கியத் தேவை, சகோதரத்துவக் கொள்கைக்கான அங்கீகாரம். சகோதரத்துவம் என்றால் என்ன? அனைத்து இந்தியர்களையும் சகோதரர்களாகக் கருதும் ஒரு உணர்வு - அனைவரும் ஒரு தாய் மக்கள் என்பது. இத்தகைய கொள்கையே சமூக வாழ்க்கை முறையில் ஒற்றுமையையும் ஒருமைப்பாட்டையும் அளிக்கும். இதை அடைவது கடினம்...



...அரசியல் எண்ணமுள்ள இந்தியர்கள், முன்பு இந்திய மக்கள்' என்று சொல்வதை எதிர்த்தது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. இந்திய தேசம்' என்று சொல்வதையே அவர்கள் விரும்பினர். நாம் ஒரு தேசம் என்று நம்புவதே ஒரு மிகப் பெரிய மாயை என்றே நான் கருதுகிறேன். ஆயிரக்கணக்கான சாதிகளாகப் பிளவுண்டிருக்கும் மக்கள், எப்படி ஒரு தேசமாக முடியும்? சமூக ரீதியாக, உளவியல் ரீதியாக நாம் இன்னும் ஒரு தேசமாக ஆகவில்லை என்பதை எவ்வளவு விரைவில் உணர்கிறோமோ, அந்தளவுக்கு நல்லது. அப்போதுதான், நாம் ஒரு தேசமாக வேண்டிய அவசியத்தை உணர்ந்து, அதை அடைவதற்கான வழிமுறையைப் பற்றி கவனமாக சிந்திப்போம்.

ஆனால், இத்தகைய உணர்வு நிலைக்கு வருவது மிகவும் கடினம். அமெரிக்காவில் வந்தது போன்ற நிலைக்கு வருவது கடினம். மேலும், அமெரிக்காவில் சாதிப் பிரச்சனை இல்லை. இந்தியாவில் சாதிகள் இருக்கின்றன. இந்த சாதிகள் தேசத்திற்கு எதிரானவை. முதலில் சாதி, சமூக வாழ்க்கை முறையில் பிளவை ஏற்படுத்துகிறது. சாதி தேசத்திற்கு எதிரானது மட்டுமல்ல; சாதிகளுக்கிடையேயும் அது பொறாமையையும் எதிர்வினையையும் உருவாக்குகிறது. நாம் உண்மையில் ஒரு தேசமாக விரும்பினால், இத்தகைய இடர்ப் பாடுகளை எல்லாம் கடக்க வேண்டும். ஒரு தேசம் உருவாகும் போதுதான் சகோதரத்துவம் உண்மையாகும். சகோதரத்துவம் இல்லாமல், சமத்துவமும் சுதந்திரமும் வண்ணப் பூச்சு போல ஆழமற்றதாகவே இருக்கும்.    _ 25.11.1949 அன்று, மக்களவையில் ஆற்றிய உரையின் ஒரு பகுதி.

இந்த நாட்டில் நிலவும் இத்தகைய சூழல், புத்துணர்வற்ற நிலையை இனி ஆயிரம் ஆண்டு காலத்திற்கு அளித்துவிடும். இந்தச் சூழல் நிலவும் வரை, நம்முடைய முன்னேற்றத்திற்-கானப் புத்துணர்வு ஒருபோதும் கிடைக்காது. இந்த மதத்திலிருந்து கொண்டு நாம் இதை எதிர்கொள்ளவே முடியாது. மநுஸ்மிருதியில் சதுர் வர்ணம் இருக்கிறது. சதுர்வர்ண அமைப்பு முறை மனித இனத்தின் முன்னேற்றத்திற்கு மாபெரும் ஊறு விளைவிக்கக் கூடியது. சூத்திரர்கள் அனைத்து வகையான இழிவான பணிகளைத்தான் செய்ய வேண்டும் என்று மநுஸ்மிருதி கூறுகிறது. அவர்களுக்கு ஏன் கல்வி அளிக்கப்பட வேண்டும்? பார்ப்பனர்கள்தான் கல்வி கற்க வேண்டும். சத்ரியன் ஆயுதங்களை எடுக்க வேண்டும். வைசியர்கள் வணிகம் செய்ய வேண்டும். ஆனால், சூத்திரர்கள் தொண்டூ-ழியம் செய்ய வேண்டும். இந்த அமைப்பு முறையை யார் அழித்தொழிப்பது? இந்த அமைப்பு முறையில், பார்ப்பனன், சத்ரியன், வைசியன் எல்லோருக்கும் ஏதோ ஒரு வகை பயன் இருக்கிறது. ஆனால், சூத்திரர்களுக்கு என்ன இருக்கிறது? இந்த மூன்று வர்ணத்தைத் தவிர, பிற சாதியினருக்குப் புத்துணர்வு எப்படி வரும்? சதுர்வர்ண முறை என்பது ஒரு வழக்கமல்ல. அதிலிருந்து தப்பித்துக் கொள்ளவே முடியாது, அதுதான் மதம்.

இந்து மதத்தில் சமத்துவம் இல்லை. நான் ஒரு முறை காந்தியை சந்தித்தபோது, அவர் சொன்னார், நான் சதுர்வர்ணத்தை நம்புகிறேன்.' நான் சொன்னேன்: உங்களைப் போன்ற மகாத்மா'க்கள்தான் சதுர்வர்ணத்தை நம்பு-கிறார்கள். ஆனால், இந்த சதுர்வர்ணம் என்பது என்ன? சதுர்வர்ணம் என்பது மேல் அல்லது கீழ் என்று உள்ளது. அது எங்கு தொடங்கி எங்கு முடிகிறது? இந்தக் கேள்விக்கு காந்தி பதில் சொல்லவில்லை. அவர் என்ன பதில் சொல்ல முடியும்? நம்மை அழித்தவர்களும் இந்த மதத்தால் அழிக்கப்படுவார்கள். நான் தேவையில்லாமல் இந்து மதத்தைக் குற்றம் சொல்லவில்லை. இந்து மதத்தால் யாருமே வாழ முடியாது; அந்த மதமே ஓர் அழிவு மதம்.

இந்து மதத்தில் படிநிலைப்படுத்தப்பட்ட சாதி முறையில், மேலிருக்கும் வர்ணத்தைச் சார்ந்தவர்கள்தான் பயன் பெற்றார்கள். மற்றவர்களுக்கு என்ன பயன்? ஒரு பார்ப்பனப் பெண் குழந்தை பெற்றால், அவருடைய மனம் ஓர் உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி பதவி எப்பொழுது காலியாகும் என்பது பற்றி சிந்திக்கிறது. ஆனால், இதற்கு நேர் மாறாக நம்முடைய துப்புரவுத் தொழிலாளர் பெண்மணி குழந்தை பெறும்-போது, அரசாங்கத்தில் ஒரு துப்புரவுப் பணி எப்பொழுது காலியாகும் என்று நினைக்கிறார். இந்து மதத்தின் வர்ண அமைப்பு முறை தான் இத்தகைய விந்தையான சமூக அமைப்புக்கு காரணம். இதிலிருந்து என்ன வகையான மேம்பாட்டை நாம் காண முடியும்? பவுத்த மதத்தின் மூலமே நீங்கள் எதையும் சாதிக்க முடியும்.

_ (15.10.1956 அன்று மாபெரும் மதமாற்ற நிகழ்வையொட்டி ஆற்றிய உரை)

சாதி முறைக்குத் தீங்கு இல்லாமல் தீண்டாமையை ஒழிக்க விரும்புவோர், மநுஸ்மிருதி பத்தாம் அத்தியாயம் நான்காம் சுலோகத்தைத் தங்கள் கருத்துக்கு ஆதாரமாகக் கொள்கிறார்கள். இந்த சுலோகத்தில் மநு, நான்கு வர்ணங்கள்தான் உண்டு என்றும், அய்ந்தாவது வர்ணம் இல்லை என்றும் கூறுகிறார். இந்த சுலோகத்தின்படி, தீண்டத்த-காதவர்கள் நான்காம் வர்ணத்தில் சேர்க்கப்-பட்டுள்ளனர் என்றும், அவர்கள் சூத்திரர்களில் ஒரு பகுதியினர் என்றும், சூத்திரர்களைத் தொடுவதற்குத் தடை இல்லாததால்  தீண்டத்தகாதவர்களைத் தொடுவதற்கும் தடை இருக்க முடியாது என்று பொருள் கூறப்-படுகிறது. அரசியல் ஈடுபாடு உள்ள இந்துவுக்கு இவ்வாறு பொருள் கூறுவது மகிழ்ச்சியளிப்-பதாக இருந்தாலும், இது மநு கூற விரும்பும் கருத்துக்குப் பொருந்துவதாக இல்லை.

இந்த சுலோகத்துக்கு மற்றொரு விதமாகவும் பொருள் கூற முடியும். நான்கு வர்ணங்களுக்கு வெளியே உள்ள இந்த சமுதாயங்களை, அய்ந்தாம் வர்ணமாக ஏற்றுக் கொண்டு, சதுர்வர்ண முறையைப் பஞ்சவர்ண முறையாக விரிவுபடுத்த மநு தயாராக இல்லை என்பதும் இதன் பொருளாக இருக்க முடியும். அய்ந்தாம் வர்ணம் இல்லை என்று அவர் கூறுவதன் பொருள், இந்த சமுதாயம் நான்கு வர்ணங்களுக்கு பதில் அய்ந்து வர்ணங்களைக் கொண்டதாகச் செய்வதன் மூலம், நான்கு வர்ணங்களுக்கு வெளியில் உள்ள மக்களை இந்து சமூகத்தில் இணைத்துவிட விரும்ப-வில்லை என்பதேயாகும். அவர் கூற விரும்பிய கருத்து இதுதான் என்பது, பாஹ்யர்கள்' அல்லது வர்ண பாஹ்யர்கள்' என்ற ஒரு பிரிவைப் பற்றி அவர் பேசுவதிலிருந்து மிகத் தெளிவாகத் தெரிகிறது.

எல்லா மக்களையும் நான்கு வர்ணங்-களுக்குள் சேர்த்துக் கொள்ள மநு விரும்பி-யிருந்தால், சிலரை வர்ண பாஹ்யர்கள்' என்று பேச காரணம் இல்லை. உண்மையில் வர்ண பாஹ்யர்களில் இரண்டு உட்பிரிவுகளை அவர் குறிப்பிடுகிறார். இந்த உட்பிரிவுகளை ஹீனர்கள்' என்றும் அந்த்யோவாசின்கள்' என்றும் அவர் அழைக்கிறார். இந்த உண்மை-களை வைத்துப் பார்க்கும்போது, மநுஸ்மிருதி சுலோகத்துக்குக் கூற முயலும் பொருள், தீவிர மதப் பற்றுள்ள இந்துவை ஏமாற்றிவிட முடியாது. தீண்டாமையைப் பின்பற்றுவது மநுஸ்மிருதிக்கு முரணானது என்றும், அதை ஒழிப்பது இந்து மதக் கோட்பாடுகளுக்கு முரணானது அல்ல என்றும் அவர் ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டார்.

மநுஸ்மிருதிக்கு இவ்வாறு பொருள் கூறி எடுத்து வைக்கப்படும் வாதம், கல்வியறிவில்லாத சாதாரண இந்துவுக்குப் புரியாத அளவுக்கு அறிவு நுட்பம் வாய்ந்தது. அவருக்குத் தெரிந்தது, சமூக உறவுகளில் தாம் பின்பற்ற வேண்டிய மூன்று தடைகள் உள்ளன என்பதே. இந்தத் தடைகள் : 1. சேர்ந்து உண்ணக் கூடாது 2. கலப்புத் திருமணம் செய்யக் கூடாது 3. சில வகுப்பு மக்களைத் தொடக் கூடாது. முதல் இரண்டு தடைகளும் சாதிப் பிரிவினையாகும்; மூன்றாவது தடை தீண்டாமையாகும். சாதி இந்துவுக்குத் தடைகளின் எண்ணிக்கை பற்றிக் கவலையில்லை. தடைகளைப் பின்பற்றி நடக்க வேண்டும் என்பதில் அவர் குறியாயிருக்கிறார். தடையைப் பின்பற்ற வேண்டாம் என்று அவரிடம் கூறினால், ஏன் வேண்டாம் என்று அவர் திருப்பிக் கேட்கிறார்.

அவருடைய வாதம் இதுதான் : முதல் இரண்டு தடைகளையும் நான் பின்பற்றலாம் என்றால், மூன்றாவது தடையைப் பின்பற்று-வதில் என்ன தவறு? உளவியல் ரீதியாக சாதியும் தீண்டாமையும் ஒரே கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் அமைந்த ஓர் ஒருங்கிணைந்த முறையாகும். சாதி இந்துக்கள் தீண்டாமையைப் பின்பற்றுகிறார்கள் என்றால், அதற்குக் காரணம் அவர்கள் சாதியில் நம்பிக்கை வைத்திருப்பதேயாகும்.

இந்தக் கருத்தை வைத்துப் பார்த்தால், சாதி முறையை அழிக்காமல் தீண்டாமையை ஒழிக்கலாம் என்று நம்புவது சற்றும் பயனற்றது. சாதியும் தீண்டாமையும் வெவ்வேறானவை என்ற கருத்து தவறானது. இரண்டும் ஒன்றி-லிருந்து மற்றொன்று பிரிக்க முடியாதவை. சாதி முறையின் நீட்சியே தீண்டாமை. இரண்டும் பிரிந்து நிற்க முடியாது. இரண்டும் சேர்ந்தே நிற்கின்றன, சேர்ந்தேதான் அவை வீழும்.

- (பாபாசாகேப் டாக்டர் அம்பேத்கர் ஆங்கில நூல் தொகுப்பு : 5, பக்கம் 94)

---

032.நீங்கள் வேறு
நாங்கள் வேறு
உங்க பண்பாடு வேறு
எங்க பண்பாடு வேறு
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::
உங்களுக்கு தயிர்சாதம்
எங்களுக்கு கறி சோறு.

உங்களுக்கு ஜால்ரா
எங்களுக்கு பறை,
உங்களுக்கு பரதம் கதாகலச்சேபம்
எங்களுக்கு சதிராட்டம் தெருக்கூத்து,

உங்களுக்கு பாசிங்கு
எங்களுக்கு வேட்டி,
உங்களுக்கு கீதை
எங்களுக்கு குறள்,
உங்களுக்கு ராமாயணம்
எங்களுக்கு ராவண காவியம்,

உங்களுக்கு பூணுல் மனுநீதி
எங்களுக்கு நீதி நூல்,
உங்களுக்கு நெய்வெத்தியம்
எங்களுக்கு படையல்,
உங்களுக்கு அய்யர்
எங்களுக்கு அய்யனார்

உங்களுக்கு புறமுதுகு
எங்களுக்கு மார்பு மீது அம்புகள்
உங்களுக்கு காட்டிகொடுக்கறது எங்களுக்கு வீரச்சாவு,
உங்களக்கு கானசபா
எங்களுக்கு நாட்டுப்புற பாடல்

#நாங்கள்_இந்து_அல்ல #தமிழர்கள்,

உங்களுக்கு சமஸ்கிருதம்
எங்களுக்கு #தமிழ்,

உங்களுக்கு ஏய்த்து பிழைப்பது எங்களுக்கு இசைந்து வாழ்வது,
உங்களுக்கு சீரழிப்பது
எங்களுக்கு சீர்படுத்துவது,

உங்களுக்கு ஒடுக்குவது
எங்களுக்கு ஒத்திசைவது,
உங்களுக்கு பறித்துண்பது
எங்களுக்கு பகிர்ந்துண்பது,

உங்களுக்கு தனியுடைமை
எங்களுக்கு பொதுயுடைமை,

உங்களுக்கு சர்வாதிகாரம்
எங்களுக்கு ஜனநாயகம்,,
உங்களுக்கு சுயநலம்
எங்களுக்கு பொதுநலம்,

உங்களுக்கு பிரித்தாழ்வது
எங்களுக்கு சேர்ந்து வாழ்வது,
உங்களுக்கு மணியாட்டுவது
எங்களுக்கு ஏரோட்டுவது

உங்களுக்கு ஆவணி அவிட்டம்
எங்களுக்கு ஆடிப்பட்டம்,

உங்களுக்கு மனுநீதி
எங்களுக்கு மனித நீதி,
உங்களுக்கு சணாக்கியநீதி
எங்களுக்கு சமநீதி,
உங்களுக்கு சாதிக்கு ஒரு நீதி
எங்களுக்கு சமூக நீதி,

ஏன்னேன்றால்
நீங்கள் நாடோடி
நாங்கள் பூர்வகுடி,
நீங்கள் காவி
நாங்கள் #கருப்பு,

உங்களுக்கு  நீட்
எங்களுக்கு  சமச்சீர்.
உங்களுக்கு வானுலகு.
எங்களுக்கு  கீழடியே உலகு...

நாங்கள் இந்து அல்ல
#தமிழர்கள்

✊✊


#சாதியும்_மதமும்

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::
பிறப்பிலே இல்லாத
பொய்யான அடையாளம் சாதியும் மதமும்
புதிதாக பெறுவதால்
பயனென்ன உண்டாகும்

சாதி மதமென்ற மாய
வலையினில் சிக்காமல்
மதியென்னும் வாள்கொண்டு
கிழித்து வரவேண்டும்

இதற்கான முதல்மாற்றம்
நம்மிலே வரவேண்டும்
எல்லோரும் பயன்பெற
இதைச்சொல்லித் தரவேண்டும்

#கமலாசிவன்ராஜ்
%%%%
♥#சிவவாக்கியம்♥
         ♦♦
#சித்தர்

சாதியாவது ஏதடா சலந்திரண்ட நீரெலோ
பூதவாசல் ஒன்றலோ பூதமைந்தும் ஒன்றலோ
காதில்வாளி காரைகம்பி பாடகம்பொன் ஒன்றலோ
சாதிபேதம் ஓதுகின்ற தன்மை என்ன தன்மையோ...
   ....♥♥.....
பொருள்:
உயிர்களில் சாதி பேதம் எப்படி பார்க்கமுடியும்
எல்லா உயிரும் சுக்கில சுரோணித கலப்பில் உருவம் எடுக்கிறது மேலும்
எல்லா உயிர்களுக்கும் மூலம் ஐம்பூதங்களகும்(நீர் நெருப்பு நிலம் காற்று வெளி)இந்த ஐம்பூதங்களும் ஒன்றின் தன்மையை ஓவ்வொன்றும் தன்னுள் கொண்டிருக்கும்
சுருங்க சொல்லவதென்றால் ஐம்பூதங்களுக்கும் மூலம் ஒன்றே
தங்கம் எனும் உலோகம் எப்படி பலவகையான அணிகலன்களாக வடிவம் பெறுகிறதோ அதுபோல் உயிராகிய ஒன்று பல்வேறு வடிவங்கள் எடுகின்றது இதில் எப்படி உயர்ந்த சாதி தாழ்ந்த சாதியென பாகுபாடு பார்க்கிறீங்க? அப்டியெல்லாம் பார்க்காதீங்க மக்கா

#கமலாசிவன்ராஜ்

---

33.மலம் திண்பவர்களுக்கு தான் சாதி / மத வெறியே வரும்..

மலத்தின் சுவை பிடித்து அதை விட்டு விட மனம் இல்லாமல் உடல் முழுதும் ஊறி இருப்பது பெருமை என்று நினைப்பது மலம் உண்ணும் பன்றிகளுக்கு கீழான சிந்தனை மதமும் சாதியும் ஆகும்..

உனக்கு மலம் மணக்கும் மற்றவர்களுக்கு மலத்தின் மீது பற்று இல்லாதவர்களுக்கு அறுவெறுப்பாணவர்கள் ஆகிவிடுவீர்கள்...

உன் சொந்தகாரன தவிற உன் மதக்காரன் சாதிக்காரன் கிட்ட வட்டி இல்லாமல் 1 லட்சம் கடன் வாங்கி காட்டு!!

வெறித்தனமான சாதி / மத த்தில் இருக்குறவன் தன் குடும்பத்து பெண்கள் உயிரை எடுக்க தயங்கமாட்டார்கள்...

சாதி வெறி / மத வெறி பிடித்தவர்கள் நிறைந்து வழியும் அளவுக்கு துர்நாற்றம் வீசுகிறது...இந்திய மண்ணில்
        #கமலாசிவன்ராஜ்

---

034........ "நீதி மன்றங்களில் சாட்சி சொல்ல நேரிட்டால் குறிப்பிட்ட தூரத்திற்கு அப்பால் நின்றுதான் சாட்சி சொல்ல வேண்டும்."......

#தந்தை பெரியார் #தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்காக போராடத் தொடங்கிய காலத்தில் #தமிழ்நாடு இருந்த நிலை...........
1.ஆதிதிராவிடர்கள், ..... பார்ப்பன தெருக்கள், கோயில்களை சுற்றியுள்ள தெருக்கள் ஆகிய எதிலும் நடந்து கூடச் செல்லக் கூடாது.
2. ஆதி திராவிடர்கள் முழங்காலுக்குக் கீழ் வேட்டிக்கட்டக் கூடாது.
3.தங்க நகைகள் அணியக் கூடாது.
4.மண் குடத்தை தான் தண்ணீர் பிடிக்க பயன்படுத்த வேண்டும்.
5.ஆதிதிராவிடர் விட்டுக் குழந்தைகள் படிக்கக் கூடாது.
6.சொந்த நிலம் வைத்திருக்கக் கூடாது.
7.திருமணக் காலங்களில் மேளம் வாசிக்கக் கூடாது.
8.பூமி குத்தகைக்கு வாங்கி சாகுபடி செய்யக் கூடாது.
9.குதிரை மீது ஊர்வலம் செல்லக் கூடாது.
10.பொதுக் கிணற்றில் நீர் எடுக்கக் கூடாது.
11.மேல் அங்கியோ, துண்டுடோ அணிந்து கொண்டு செல்லக் கூடாது.
12.உயர்ந்தோர் குடியிருப்பின் வழியாக தாழ்ந்தோர் சுடுகாட்டிற்கு செல்லக் கூடாது.
13.பெண்கள் ரவிக்கைகள் அணியக் கூடாது என்பதோடு மேல் சாதியினர் வரும்போது மேலே அணிந்திருக்கும் வேறு துணிகளையும் எடுத்து அக்குலில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
14.நீதி மன்றங்களில் சாட்சி சொல்ல நேரிட்டால் குறிப்பிட்ட தூரத்திற்கு அப்பால் நின்றுதான் சாட்சி சொல்ல வேண்டும்.
..........இந்த நிகழ்வுகளெல்லாம் இன்று தமிழகத்தில் மாறியிருப்பதற்கு காரணம் யார்? '' தந்தை பெரியார்'' அல்லவா, ??

---

35.Savitha Munuswamy

எவனாவது ஒருத்தன் பிரபலமாயிட்டான்னா போதுமே சாதிவெறிபயலுங்களுக்கு இந்தியன் என்ற டேஷ பக்தியெல்லாம் போயி என்சாதி , உன்சாதி என அடிச்சிப்பானுங்களே ஏன்னா இவனுங்க டிசைன் அப்படி .

ஏசு நாடார்தான் ஏசுநாதர் ஆனார்னு ஒரு குரூப்பு சுத்துது.

கவுண்டர்கள் வாரிவழங்குவதில் பாரிவள்ளல்கள் என்பதால்தான் வெள்ளைக்காரன் அவர்களின் நியாபகமாக பேங்க் , டிக்கெட் வழங்குமிடம் இதற்கெல்லாம் கவுண்ட்டர் என பெயர் வைத்துவிட்டு போனார்கள் என அந்தசாதி வரலாற்று நிபுணர்கள் எழுதரானுங்க.

காந்திய செட்டியார் சாதி சங்கத்துக்காரன் எடுத்துக்கிட்டான்.

சுபாஷ்சந்திரபோஷ் எங்கசாதில பொறந்தவருன்னு முக்குளத்தான் சொல்ரான்.
ஏன்  நாடுகடந்து உலகம் முழுவதும் ஓங்கி நிற்கும் புத்தரையே தலித் ஆளு இவரு இங்குரானுங்க ஊர்தெரு சாதிவெறியனுங்க

இயற்கையாவது உட்டுவச்சானுங்காலான்னு பார்த்தா
சூரியன  இந்துக்காரன் எங்களது அடையாளம் என சொந்தங்கொண்டாடுரான்

நிலவை இசுலாமியன் எங்களது மத அடையாளம் என எடுத்துக்கிட்டானுங்க

நட்சத்திரத்தை கிருத்தவன் எடுத்துக்கிட்டான்.

இந்தியன் குறிப்பாக தமிழன்சாதிவெறியில அடிச்சுக்கிட்டா, இந்த உலகத்துல இருக்கவன் மதத்துக்காக அடிச்சிக்கிறானுங்க.

நாட்ல இருக்க பிரச்சனைகளெல்லாம் உட்டுட்டு இதோ இந்த அபிந்ந்தன் என்னசாதி என்ற லேப் டெஸ்ட் ஆராய்ச்சியில் சினிமாநடிகையின் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட் பிராமணாள் என்றது.

அக்கினி ஜட்டி ரிப்போர்ட் வீர வன்னியகுல ஷத்ரியன் என்கிறது.

அந்த பக்கமா ஒரு குரூப்பு மீசையப்பாருடா எங்க முக்குலத்தான்டா இங்குரானுங்க. இவனுங்களுக்கு எப்படி சொல்ரது மீசை என்பது வெறும் மயிறுதான் என்று.

நல்லா இருக்குடா  ஒங்க டேஷ பக்தியெல்லாம் பிளடி சாதிவெறி இன்டியன்ஸ்

---

36.Sentamil Tamil Selvan சகோதரா இப்பவே தாத்தாவை மறக்கடீக்க முனைகிறார்கள். 1998 ல் அவர் யார்ன்னே எனக்கு தெரியாது.

எனக்கு பறையர் தலைவர்களால் புகுத்தப்பட்டது அம்பேத்கர் ஒருவரைத்தான்.

வரலாறு அறிந்த பிறகுதான் நாம் தவறு செய்து விட்டோம் என்னை என் மக்களை  ஏமாற்றிய இவனுங்களை விடக்கூடாது தோலுரித்து என் இனத்தை இன்னும் முடக்கி அரசியல் செய்யும் வித்தைகாரனுங்களை கத்தைகாரனுங்களை சமுகத்துக்கு சொல்லும் நோக்கில்தான் பதிவுகளை இட்டு வருகிறேன்.

தாத்தா பக்கத்தில் எடுத்து போடுகிறேன் கவலை வேண்டாம்.

என் ஊரிலோ தெருவிலோ இவர்கள் அண்ணலுக்கு பதிலாக  வைத்திருந்தால் இப்பவே போய் எடுத்து பதிந்திருப்பேன்.

இந்த சமுகம் பிறரால் பின்தங்கியிருப்பதை விட பறையனால் முட்க்கப்பட்டு விட்டதே சகோதரர்.

கேவலம்மா இருக்கு 20 வருட காலத்தை இவன் உயர்த்துவான் இவன் உயர்த்துவான்னு ஏமாந்திட்டோமேன்னு விரக்தி மேலோங்குது.

எனக்கு நம் மக்களை உயர்த்தனும்முன்னு வேட்கை இருக்கு நிறைய திட்டங்கள் இருக்கு கைகோர்க்க இளைஞர்கள் இல்லை எல்லாவனும் ஒரு கொள்கை சங்கம் அமைப்புன்னு இருக்கிறார்களே. பணம் வேனும் அதை கொடுக்க ஆள் வேனும்.

இங்கே உள்ள இளைஞர்களின் நோக்கம் கொடி தோரணம் குடீ கோஷம் என மந்திரித்து விடப்பட்டுள்ளார்களே.

தலித் கோஷத்தை விட பறையனின் பறை எழுச்சி  கோஷம் மேல் எழும்பனும் அதற்க்கு முயற்சிப்போம்.

---

FB1
FB2
37.புதிய ஆதித்தமிழன் செய்திகள்.
==============================
#தேவதாசி

20-ம் நூற்றாண்டு தொடக்கம்வரை தேவதாசிகள் இல்லாத கோவில்களே தென்னிந்தியாவில் இல்லை. இராசராச சோழன் காலத்தில் தஞ்சை பெரிய கோவிலில் மட்டும் 400 தேவதாசிகள் (தேவரடியார்கள்) இருந்ததாக தெரிய வருகின்றது.

கோவிலுக்கு தேவதாசியாக பணிசெய்யும் பெண்கள், வழிபாடு நேரங்களை தவிர பார்ப்பனர்களுக்கு விபச்சாரிகளாக செயல்படவேண்டும். 45 வயதுக்கு மேலான பெண்களை கோவில் நிர்வாகமே ஏலத்தில் விற்கும் வழக்கமும் இருந்தது.

இன்றைய இளைஞர்களுக்கு பெரியாரின் சமூக சீர்திருத்தங்களை பற்றிய இந்த வரலாறு தெரியாது.
முத்துலட்சுமி அம்மையார் தேவதாசி ஒழிப்பு பற்றிய தீர்மானத்தை சட்டசபையில் கொண்டு வந்தார். அப்போது இராஜாஜி இதில் அக்கறையில்லாமல் நடந்து கொண்டார். சத்தியமூர்த்தி அய்யர், சீனிவாச அய்யங்கார், கோவிந்த ராகவய்யர், ஷேசகிரி அய்யர், மு. வ. ராமநாத அய்யர் எனும் பார்ப்பன அணி இதை எதிர்த்தனர். பெண் விடுதலைச் சட்டம் அனைத்தையும் எதிர்த்தவர்கள் இவர்களே.

இதற்கு பார்ப்பனர்கள் சொன்ன காரணம் என்னவென்றால்.. இது சாஸ்திர விரோதம், மத விரோதம், இந்த சட்டத்தை எதிர்த்து நான் ஜெயிலுக்குப் போனாலும் போவோமே தவிர, சாஸ்திரத்தை எதிர்த்து நாங்கள் நரகத்திற்குப் போக சம்மதிக்க மாட்டோம் என்று கூறி தேவதாசி பெண்களை வைத்தே இந்த தீர்மானத்தை எதிர்த்து போராட வைத்தனர்.

இந்த இக்கட்டான சூழலில் பெரியாரிடம் வந்து "இந்த மாதிரி சட்டமன்றத்தில் பேசினார்கள். இதற்கு என்ன பதில் சொல்லுவது? நாளைக்கு இந்த மசோதா மீது பேசியாக வேண்டும் என்ன செய்வது" என்று முத்துலெட்சுமி ரெட்டி அம்மையார் ஆலோசனை கேட்டார்.

அதற்கு பெரியார் " நான் சொல்லுகிறபடி நீங்கள் சட்டமன்றத்தில் பேசுங்கள்" என்று சொல்லி அனுப்பினார். பெரியார் சொன்னதை உள்வாங்கிக் கொண்டு அடுத்த நாள் இந்த அம்மையார் சட்டமன்றத்தில் விளக்கம் கொடுக்கத் தயாராக இருந்தார்.

அப்போது சத்தியமூர்த்தி அய்யர் பேசினார். "தேவர்களுக்கு அடியாள் என்றால் அது கடவுள் தொண்டு என்று அர்த்தம் என்று சொன்னார். அவர்கள் தங்களை அர்ப்பணித்து தொண்டு செய்வதால் புண்ணியம் பல சேர்த்து புண்ணியவதியாகிறார்கள்.'' என்றார்

அதற்கு முத்துலட்சுமி அம்மையார், எதிர்க்கட்சி பார்ப்பனர்களைப் பார்த்து "தேவதாசி ஒழிப்பு தீர்மானத்திற்கு எதிராக பேசும் உங்களிடம் ஒன்றே ஒன்று கேட்டுக் கொள்கிறேன். இதுவரையில் எங்க ஜாதியிலேயே கடவுளுக்கு இந்தத் தொண்டை எல்லாம் செய்தார்கள். எக்கச்சக்க புண்ணியத்தை சேர்த்து வைத்துள்ளார்கள்.
இனிமேல் அந்தத் தொண்டை உங்கள் பிராமண பெண்களே செய்யட்டும்.. நீங்களும் புண்ணியம்  சேர்த்து கொள்ளுங்கள், அதற்கு யாரும் எதிர்ப்பு கூறமாட்டார்கள், உங்கள் சாத்திர சம்பிரதாயங்களும் கெட்டுப் போகாது" என்றார்.

இதைக் கேட்ட பார்ப்பனர்களுக்கு, ஒரு செருப்பை வாயில கவ்வக் கொடுத்து, இன்னொரு செருப்பை சாணில முக்கி அடித்தது போல் இருந்தது.

இவ்வளவு பிரச்சினைகளை மீறித்தான் தேவதாசி ஒழிப்பு தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.

#பெரியார்_என்றாலே ஏன் பார்ப்பனர்கள் வெறுப்பை உமிழ்கிறார்கள் என்று இப்பொழுதாவது புரிகிறதா..?
தொகுப்பு
ஆசிரியர், புதிய ஆதித்தமிழன்.

---

038.ஈழத்தமிழர் போண்டா மணி


என் இயற்பெயர் கேதீஸ்வரன்.
அம்மா கடல்பயணத்தில் குண்டுபோட்டபோது தவறிவிட்டார்கள்.
இப்போது அவர் இருக்கிறாரா இல்லையா என்று தெரியவில்லை.

தமிழ்நாட்டில் சேலம் அகதி முகாமில் தஞ்சமடைந்தேன்.
எடப்பாடியில் இப்போதும் நண்பர்கள் இருக்கிறார்கள்.

இலங்கையில் வசதியாக வாழ்ந்தவன்.
இப்போது அப்படியிருக்க முடியவில்லையே என்கிற கவலையை தமிழக மக்கள் போக்கிவிட்டார்கள்.
என்னை வளர்த்துவிட்ட மண்ணுக்கு நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கிறேன்.

1985இல் அப்பாவை தமிழகம் அழைத்துவந்து கோவில்களை சுற்றிக் காட்டியபோது சிதம்பரம் பஸ் நிலையத்தில் டீ வாங்கித் தரமுடியாத நிலையில் என் மடியில் அப்பாவின் உயிர் பிரிந்தது.

பசியைப் போக்க போன்டா சாப்பிட்டு வந்ததால் அதுவே பெயராகிவிட்டது.
'ஒண்ணா இருக்க கத்துக்கணும்' (1992) என் முதல் படம்.

முன்னணி நடிகர்களுடன் நடித்திருந்தாலும் வடிவேலு அண்ணனுடன் நடிக்க ஆரம்பித்த பிறகே பிரபலம் ஆனேன்.
வடிவேலு அண்ணன் சொல்லித்தான் எனக்கு பெண்கொடுத்தனர்.

சிங்கமுத்து அண்ணன் நிறைய உதவிகள் செய்திருக்கிறார்.
என் திருமணத்தை தன் செலவில் நடத்திவைத்தவர் அவர்தான்.

நான் வாய்ப்பு தேடிய காலங்களில் மன்சூர் அலிகான் அண்ணன்தான் தங்க இடம் கொடுத்து மளிகை சாமான்கள் வாங்கித் தந்தவர்.
நல்ல தமிழ் பற்றாளர்.

ஒரு முறை ரஜினி சாரிடம் வாய்ப்பு கேட்டேன்.
'இயக்குனர் கையில்தான் எல்லாமே இருக்கிறது' என்று சொல்லிவிட்டார்.

சினிமாவில் நிறைய ஆண்டுகள் இருந்தாலும் சொந்தமாக வீடு, வாசல் அமைத்துக் கொள்ளவில்லை.
ரசிகர்கள்தான் என் சொத்து.
தற்போதும் 15 படங்கள் கைவசம் உள்ளன.

நன்றி: தினமலர் 24.02.2019
---
எங்கெங்கோ அலைஞ்சு திரிஞ்சு உயிர் தப்பிச்சு, குண்டு பட்ட காயங்களோட 90-ம் வருஷம் நான் வந்து சேர்ந்த இடம் எடப்பாடி முகாம்.
படுகாயத்தோட வந்த என்னை வீரப்பன் என்கிற அண்ணன்தான் ஆஸ்பத்திரியில சேர்த்து உசிரைக் காப்பாத்தினார்.
அப்புறம் டீக் கடையில வேலை பார்த்தேன்.
எடப்பாடி மக்கள் என்கிட்ட சொந்தக்காரங்க மாதிரி பழகுவாங்க.
எப்பவுமே பிரிச்சுப் பார்த்ததே இல்லை.

உதாரணத்துக்கு என் குழந்தைகள் படிக்க வசதி இல்லாம இருந்தாங்க.
சம்பத் அண்ணன், மகாலிங்கம் அண்ணன் உட்பட ஊர்ப் பெரிய மனுஷங்க சேர்ந்து உள்ளூர் அரசுப் பள்ளியில எங்க முகாம் குழந்தைகளைச் சேர்த்து படிப்புக்கு ஏற்பாடு செஞ்சாங்க.

இன்னொரு விஷயம் தெரியுமா?
சேலம் பழைய பஸ் ஸ்டாண்டில் இருந்து எடப்பாடிக்குப் போக நிறைய டவுன் பஸ்கள் வரும்.
நாங்கசேலத்துக்குப் போகும்போது பஸ் நடத்துனர்கள் யாருமே எங்ககிட்ட காசு வாங்க மாட்டாங்க.

இந்தப் பகுதியில மில்கள் அதிகம்.
அப்பப்ப முகாம் பக்கம் எட்டிப் பார்க்கிற மில் முதலாளிங்க அரிசி மூட்டை, பருப்பு மூட்டைனு கொடுத்துட்டுப் போவாங்க.

மனசு விட்டு சொல்றேங்க.
இலங்கையில வயித்துக்குச் சாப்பாடு இல்லாம பலநேரம் கொலைப்பட்டினி கிடந்து இருக்கேன்.
ஆனா, இங்க வந்தபின்னாடி நானும் சரி,  என்னை சேர்ந்த மக்களும் சரி, ஒருவேளைகூடப் பட்டினி கிடந்தது கிடையாதுங்க.

டீக்கடை பாலு அண்ணன், முகாமில் இருந்து வெளியே கூலி வேலைக்குப் போறவங்களுக்குத் தினமும் காலையில 25 போண்டா இலவசமா கொடுப்பார்.

ஒருமுறை என் அண்ணன் இலங்கையில குண்டடிபட்டு ராமேஸ்வரம் கடற்கரைப் பக்கமா ஒதுங்கி இருக்கிறதாத் தகவல் கிடைச்சுது.
கையில காசு இல்லாம தவிச்சப்ப, நடுராத்திரி எடப்பாடியில் உள்ள அன்புமதி அண்ணன் செலவுக்குப் பணம் கொடுத்து, கூடவே ராமேஸ்வரம் வரைக்கும் வந்தார்.
நாங்க போறதுக்குள்ள அண்ணன் உசிரு போயிடுச்சு.
எடப் பாடிக்குத் தகவல் கொடுத்து, ஊர்க்காரங்களை வரவழைச்சு, இறுதிச் சடங்கைச்  செஞ்சாங்க.
நன்றி: விகடன் 01.05.2012@
---------------

போண்டாமணி தமிழ்த் திரைப்பட நகைச்சுவை நடிகராவார்.
நூற்றி எழுபத்தியைந்து திரைப்படங்களுக்கும் மேல் நடித்துள்ளார்.
இவருடைய இயற்பெயர் கேதீஸ்வரன் என்பதாகும்.
இவருடன் உடன் பிறந்த 16 நபர்களில் 8 நபர்கள் இலங்கை இனக்கலவரத்தில் இறந்துவிட்டார்கள்.

எம்.மாரிமுத்து செட்டியார் - மகேஷ்வரி தம்பதியரின் மகனாக போண்டாமணி 15 செப்டம்பர் 1963ல் பிறந்தார்.
இவருடைய தாயகம் இலங்கையில் உள்ள மன்னார் பகுதியாகும்.

---

039.உதயசூரியன் சி்ன்னத்தை உருவாக்கியவர்! தியாகி இரட்டைமலை சீனிவாசன் நினைவு தின சிறப்புக் கட்டுரை

ப. திருமாவேலன்


‘‘மாதமோ சித்திரை
மணியோ பத்தரை
உங்களுக்கோ நித்திரை
போடுங்கள்
உதயசூரியனுக்கு முத்திரை!’’ - என்று இரவு நேரத்தில் ஐந்தே நொடிகளில் அழகுத் தமிழில் அண்ணா வாக்குக் கேட்டார் என்று படித்து இருப்பீர்கள்.

‘‘நாடு நலம் பெற, நாசகார ஆட்சி தொலைய, உங்கள் இதயசூரியனில் உதிக்கட்டும் உதயசூரியன்!’’ என்று உங்கள் ஊர் மைதானத்தில் கரகர தொண்டையில் கலைஞர் கருணாநிதி  பேசியதை ரசித்திருப்பீர்​கள்.

இந்த உதயசூரியன் சின்னம் யார் சிந்தனையில் முதன் முதலில் உதயமானது என்று தேடிப்போனால் கண்டு அடையும் முகம் ரெட்டைமலை சீனிவாசன்.

1929-ம் ஆண்டு செங்கல்பட்டில் நடந்த முதலாவது சுயமரியாதை இயக்க மாநாட்டுக்காக ஒரு கொடி தயார் செய்யப்பட்டது. தியாகராயர், டி.எம்.நாயர், பனகல் அரசர், பெரியார் உருவம் தாங்கிய அந்தக் கொடியில் சூரியன் உதிப்பதுபோல இருக்கும். ஆனால், இரண்டு மலைகளில் இருந்து உதயம் ஆவதைப் போன்ற சின்னம் ரெட்டைமலை இயக்கத்தைச் சார்ந்தவர்கள் உருவாக்கியதாக அமைந்திருந்தது.

‘சென்னை மாகாண செட்யூல்டு வகுப்பினர் ஃபெடரேஷன்’ என்ற அமைப்பை 1936-ல் இவர் தொடங்கியபோது அந்த அமைப்புக்கு சூரியன்தான் சின்னமாக அமைந்து இருக்கிறது. சூரியனைவைத்து கொடி தயாரித்துள்ளார். மாநாடுகளில் அந்தக் கொடியையே ஏற்றியுள்ளார். அதனால், அந்தக் கட்சிக்கு ‘சூரியக் கட்சி’ என்ற பெயரும் இருந்து உள்ளது.

சுவர் விளம்பரங்களில் பார்த்திருப்பீர்கள், இரண்டு மலைகளுக்கு நடுவே சூரியன் உதயமாவதைப்போல. ரெட்டைமலை சீனிவாசனின் பெயரில் இருந்த இரட்டை மலைகளை வரைந்து அதில் இருந்து சூரியன் உதயமாவதைப்போல அந்தக் காலத்தில் வடிவம் கொடுத்துள்ளார்கள். இந்த அமைப்புக்காக குடியாத்தம் பகுதியில் இருந்து எஸ்.பி.பாலசுந்தரமும், ஜெ.ஜெ.தாஸும் இணைந்து 1941-ல் ஓர் இதழ் தொடங்கினார்கள். இந்த இதழின் பெயர் ‘உதயசூரியன்.’

“உதயசூரியன் இதழில்தான் இரண்டு மலைகளுக்கு நடுவில் உதயசூரியன் இருப்பது போன்ற சின்னம் வரையப்பட்டது’’ என்கிறார் ரெட்டைமலை சீனிவாசனின் பேத்தி முனைவர் நிர்மலா அருட்பிரகாஷ்.

ரெட்டைமலை சீனிவாசன் மனதில் உதயசூரியன் எப்படி உதித்தது? இளம் பருவத்தில் இருந்தே தினமும் சூரியனை வணங்கும் பழக்கத்தை விடாமல் கடைப்பிடித்தவர் அவர். இதைச் சொல்லும்போது கலைஞர் கருணாநிதியின் பழைய கிண்டல் ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது. ஒழுங்காகக் கட்சிப் பணி செய்யாத சில தூங்குமூஞ்சிகளைத் திட்டிய கருணாநிதி, ‘‘நம்முடைய தேர்தல் சின்னத்தை உதிக்கும்போது பார்க்காத பலபேர் நம் கட்சியில் உண்டு என்று எனக்குத் தெரியும்’’ என்றார்.

ரெட்டைமலை சீனிவாசன் தினமும் அதிகாலையில் சூரிய வணக்கம் செய்வார். அது அவரது இறை நம்பிக்கை. அவரது சிந்தனையே வித்தியாசமானது.

பட்டியல் இனத்து மக்களுக்கு ‘ஹரிஜன்’ என்று புதுப் பெயர் வைத்து கோயிலுக்குள் அழைத்துச் செல்லும் ஆலய நுழைவுப் போராட்டத்தை காந்தியின் நிர்மாணத் திட்டங்களின் அடிப்படையில் காங்கிரஸ் கட்சி முன்னெடுத்தபோது, அனைவரையும் அதிர்ச்சி அடைய வைக்கும் வகையில் அதனை எதிர்த்தார் ரெட்டைமலை சீனிவாசன்.

‘‘ஒரு காலத்தில் இந்தக் கோயில்கள் எல்லாம் எங்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தவை. அதில் இருந்து எங்களை விரட்டிவிட்டு கைப்பற்றிக்கொண்டீர்கள். எங்களுக்குச் சொந்தமான கோயில்களைத் திரும்பக் கேட்காமல் அதனுள் நுழைய மட்டும் அனுமதி கேட்பது என்ன நியாயம்?’’ என்று கேட்டார் ரெட்டைமலை சீனிவாசன். ‘‘ஆலயத்துக்குள் அனுமதித்தால் மட்டும் சாதி இழிவு போய்விடாது” என்றும் சொன்னார்.

சாதிக் கொடுமையில் இருந்தும், தீண்டாமைத் தீ வினையில் இருந்தும் விடுபட வேண்டுமானால், இந்து மதத்தில் இருந்து மாற்று மதத்துக்கு மாற வேண்டும் என்று டாக்டர் அம்பேத்கர் சொன்னபோது, காந்தி உள்ளிட்ட பலரும் எதிர்த்தார்கள். அனைவரையும் அதிர்ச்சி அடைய வைக்கும் வகையில் ரெட்டைமலை சீனிவாசனும் எதிர்த்தார்.

‘‘நாம்தான் இந்து மதத்தில் இல்லையே. அவர்ணஸ்தர் அதாவது, வருணம் அற்றவர் ஆயிற்றே! இந்துக்களே அல்லாத நாம் இந்து மதத்தில் இருந்து எப்படி விலக முடியும்?’’ என்று கேட்ட இவர், ‘‘ஆதி திராவிடர் மதம் மாறுவது தேவையற்றது. எந்த மதத்துக்கு மாறினாலும் இழிவுபோகாது’’ என்று சொன்னார். அவர் சொன்னதைத்தான் இன்று கண் கூடாகப் பார்க்கிறோம்.

கிறிஸ்துவத்துக்குள் மதம் மாறிய பின்னாலும் சாதி கழுவப்படுவது இல்லை. சர்ச்சுகளை சாதி பங்கிட்டுக்கொள்கிறது. இஸ்லாத்துக்கு மதம் மாறிய தாழ்த்தப்பட்ட மக்களில் சிலர் அனுபவித்த கொடுமையை விளக்கி, ‘கருப்பாயி என்கிற நூர்ஜஹான்’ புத்தகத்தை அன்வர் பாலசிங்கம் எழுதி இருக்கிறார்.  இப்படி எல்லாம் நடக்கும் என்பதை முன்பே உணர்ந்தவராக ரெட்டைமலை சீனிவாசன் இருந்தார். தியாசாபிக்கல் சொசைட்டியைச் சேர்ந்த பிளாவட்ஸ்கி அம்மையாரும், கர்னல் ஆல்காட்டும் இவருக்கு நண்பர்களாக இருந்துள்ளார்கள்.   பௌத்த மதத்துக்கு இவரை மாற்ற முயற்சிக்கிறார் ஆல்காட். ஆனால், அதனை இவர் ஏற்கவில்லை. இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் தாக்கி தங்களது இதழ்களில் எழுதிக்கொண்டார்கள்.

‘‘நீ எதில் இருக்கிறாயோ, அதில் இருந்து போராடு. ஒரு மதத்தில் இருக்கும்போது என்ன சலுகையை அனுபவிக்கிறாயோ அந்தச் சலுகையை இன்னொரு மதத்துக்குப்போன பிறகு எதிர்பார்க்காதே!” என்று கட்டளையிடக் கூடியவராக ரெட்டைமலை சீனிவாசன் இருந்தார்.

இளமைக்காலம் முதல், தான் அனுபவித்த தீண்டாமைக் கொடுமையே அவரை இப்படி யோசிக்க வைத்தது. இந்தச் சமூக அழுக்கைத் துடைப்பதற்காகவே 1890-ம் ஆண்டு திராவிட மகாசன சபையை பண்டித அயோத்திதாசருடன் இணைந்து தொடங்கினார். பிறகு தனது அமைப்பின் பெயரை, ‘ஆதிதிராவிட மகாசன சபை’ என மாற்றினார். ‘பறையன்’ என்ற இதழைத் தொடங்கினார். ‘‘எந்த வார்த்தையைச் சொல்லி இழிவுபடுத்துகிறார்களோ, அதையே ஆயுதமாகப் பயன்படுத்த வேண்டும்’’ என்றார். 1894-ல் இவர் அனுப்பிய விரிவான மனுதான், இந்தியாவில் குறிப்பாக தமிழகத்தில் மிகமோசமான சாதி, தீண்டாமைக் கட்டமைப்பு தலைவிரித்து ஆடுகிறது என்பதை பிரிட்டிஷ் அரசுக்கு உணர்த்தியது. இதன்பிறகு உருவாக்கப்பட்டதே தொழிலாளர் நல ஆணையம். இதுதான் பட்டியல் இன மக்களுக்குக் கல்வி நிலையங்கள், குடியிருப்புகள், மனைகள், விவசாய நிலங்கள் போன்ற அடிப்படை வசதிகள் கிடைக்க வழி வகுத்தது.

இந்தக் கோரிக்கைகளை நேரடியாக பிரிட்டிஷாரிடம் சொல்வதற்காக லண்டன் பயணமானார். லண்டன் செல்வதற்கு முன் தென்னாப்பிரிக்கா போனார். உடல்நலம் பாதிக்கப்பட்டதால் அங்கேயே தங்கிவிட்டார். அங்கு காந்திக்கும் இவருக்கும் நட்பு ஏற்பட்டது. அனைவரும் பார்த்து இருப்பீர்கள், எம்.கே.காந்தி என்று தமிழில் காந்தி போட்ட கையெழுத்தை. அதைக் கற்றுக்கொடுத்தவர் இந்த ரெட்டைமலை சீனிவாசன்தான். 20 ஆண்டுகளுக்குப் பின் இந்தியாவுக்கு மீண்டும் வந்தவர், முன்னிலும் உற்சாகமாகப் போராடத் தொடங்கினார்.

வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த வட்டமேஜை மாநாட்டில் பங்கெடுத்தவர் ரெட்டைமலை சீனிவாசன். ஜார்ஜ் மன்னரையும் ராணியையும் வின்சர் கேஸல் மாளிகையில் ரெட்டைமலை சீனிவாசன் சந்தித்தார். மன்னர் கைகொடுத்தார். சீனிவாசன் கை கொடுக்கவில்லை. ‘‘என்னைத் தொட்டால் உங்களுக்கு தீட்டுப் பட்டுவிடும்’’ என்றார் இவர். ‘‘அப்படியா... தீண்டாமை என்றால் என்ன?’’ என்று ஜார்ஜ் மன்னர் கேட்டார். ‘‘எங்கள் நாட்டில் மேல்சாதிக்காரன், கீழ்சாதிக்காரனை தொடமாட்டான். தொட்டால் தீட்டாகிவிடும்’’ என்றார். ‘‘அப்படியானால் கீழ்சாதிக்காரன் தெருவில் விழுந்தால் மேல்சாதிக்காரன் தொட்டுத் தூக்கமாட்டானா?’’ என்று ஜார்ஜ் மன்னர் திருப்பிக் கேட்டார். ‘‘தூக்க மாட்டான்’’ என்றார் ரெட்டைமலை சீனிவாசன். ‘‘அப்படி நடக்க எனது ராஜ்யத்தில் நான் விடமாட்டேன்’’ என்ற ஜார்ஜ், ரெட்டைமலை சீனிவாசனின் இரண்டு கையையும் பிடித்துக் குலுக்குகிறார். ‘‘அன்புக்குரிய இந்திய மக்கள் வளமுடன் ஆனந்தமாக வாழ வழிகாட்டிய மாமனிதர்களின் வரலாற்றில் உங்கள் பெயரும் இடம்பெறும்’’ என்று அப்போது ஐந்தாம் ஜார்ஜ் மன்னன் சொன்னது இவரைத்தான்.

தம் இன மக்களுக்காக சலனமில்லாமல் ஒரு நீரோடையைப்போல 80 ஆண்டுகளுக்கு மேல் போராடியும் வாதாடியும் வந்த வாழ்க்கை ரெட்டைமலை சீனிவாசனுடையது. அவரை மதம் மாற்ற நினைத்தார்கள்; மதம் மாறவில்லை. வன்முறைப் பாதைக்குத் தூண்டினார்கள்; மசியவில்லை. ‘‘தடி எடுத்தால் ஒரே நாளில் சமாதானத்துக்கு வழி ஏற்பட்டுவிடும். ஆனால் நான் அதனை விரும்பவில்லை’’ என்றார். ‘‘விரோதமும் வெறுப்பும் மமதையும் பாவமானவை’’ என்ற அவர், ‘‘அரசியல் தந்திரங்களை அறிந்து ஆட்சியைக் கைப்பற்றும் முறையை நாடி உழைக்க வேண்டும்’’ என்று அவர் சொல்லி 80 ஆண்டுகள் ஆகிவிட்டன.

அப்படி ஓர் இயக்கம் பட்டியல் இன மக்கள் மத்தியில் ஏன் உருவாகவில்லை? அதை உருவாக்கத் தடங்கலாக இருந்த அக, புறக்காரணிகள் எவை என்பதை சிந்திப்பார் யாருமில்லை. இன முன்னேற்றத்துக்குப் பயன்படாத விவாதங்கள் மட்டுமே நடக்கிறது. ஆக்கபூர்வமான வரலாற்று, தத்துவார்த்த ஆய்வுக்கு யாருமே தயாராகவில்லை. 1890-ம் ஆண்டு முதல் 125 ஆண்டு காலப் பாரம்பர்யம் கொண்ட பட்டியல் இன அரசியல் அமைப்புக்கு முறையான வரலாறு இன்னும் தொகுக்கப்படவில்லை.

1772-ல் இந்த இன மக்கள்பால் தனது கவனத்தைக் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி திருப்பியது. அந்த ஆவணங்கள் தொகுக்கப்படவில்லை. ஆனால், சில வார்த்தைகளைப் பிடித்துத் தொங்கிக்கொண்டு தங்களது மேதமைகள் வெளிப்பட்டால் போதும் என்ற பூசிமொழுகும் எழுத்துகள் நித்தமும் எழுதப்படுகின்றன.

திராவிட இயக்கம் பட்டியல் இனமக்களை உள்வாங்கிக் கொண்டது உண்மைதான். பின்னர் மார்க்சிஸ இயக்கங்களில் இவர்கள் தங்களை ஐக்கியப்படுத்திக் கொண்டதும் உண்மைதான். இந்த இயக்கங்கள் அந்த மக்களை கபளீகரம் செய்து விடாமல் தடுக்கும் தடுப்பணைத் தலைவர்கள் ரெட்டைமலை சீனிவாசன், எம்.சி.ராஜா, என்.சிவராஜ் ஆகியோருக்குப் பிறகு இல்லாமல் போனது ஏன்? இருந்தவர்களும் பெரிய சக்திகளாக ஆகாமல் போனது ஏன்?

பாதி பேரை அரசியலும் சினிமாவும் காவு வாங்க, மீதி பேரை இரண்டு மதங்கள் தங்கள் கோரப்பசிக்கு இரையாக்கிக்கொள்ளும் சூட்சுமத்தை இன்னுமா உணரவில்லை? பெரியாரியத்தையும், மார்க்சிஸத்தையும், தமிழ்த் தேசியத்தையும் அரவணைக்கும் சக்தியாகப் பார்க்கவிடாமல் பிளவுபடுத்தும் ஆராதனைகள் எந்தப் பின்னணியில் இருந்து படையெடுக்கின்றன என்பதை தலித் இயக்கங்கள் இன்னுமா அறியவில்லை?

Rettamalai Srinivasan

---

040.ஒடுக்கப்பட்ட நாடர்கள் பாகம் 1
கேரள மாநிலத்தின் பெரும் பகுதியும் தமிழ்நாட்டின் தென்மாவட்டங்களான கன்னியாகுமரி, திருநெல்வேலி ஆகிய மாவட்டங்களின் சில பகுதிகள் திருவாங்கூர் சமசுதானத்தின் கீழ் மன்னராட்சியின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. அப்போது இந்து நாடாக இருந்தது. அந்த காலகட்டத்தில் சாதீயக் கொடுமைகளால் மக்கள் அதிக அடக்குமுறைக்கு ஆளாகினர். இந்த திருவிதாங்கூர் நாட்டால் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் என்று ஒதுக்கி வைக்கப்பட்ட சாணார்[பனையேறி நாடார்], பரவர், ஈழவர், முக்குவர், புலையர் உள்ளிட்ட 18 சாதியைச் சேர்ந்த பெண்கள் மேலாடை அணிவதற்குத் தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது. நாடான் என்ற பட்டங்களுக்குரிய நிலக்கிழார் நாடார்களும் இப்பகுதியில் இருந்தனர். இவர்கள் உயர்சாதிகாரர்கள் போல் உயர்வான நிலைமையில் இருந்தனர். நாடான் பெண்கள் மேலாடை அணிந்து கொள்ள முழு உருமை இருந்தது.[1]. இவர்கள் மார்பகத்தை திறந்து போடுவதுதான் உயர் சாதியினருக்குத் தரும் மரியாதை என்று தரம் தாழ்ந்த எண்ணத்தில் திருவாங்கூர் நாடு ஒரு நடைமுறையை வகுத்திருந்தது. இதன்படி 18 சாதிகளைச் சேர்ந்த பெண்கள் மேலாடை அணியாமல் அவமதிப்புடன் வாழ்ந்து வந்தனர். இந்த அடக்குமுறையை எதிர்த்து சீர்திருத்த கிறித்தவத்தை ஏற்றுக்கொண்ட சாணார்(நாடார்) சாதியைச்சேர்ந்த மக்கள் தங்கள் சாதிப் பெண்களுக்கு மார்பை மறைத்து சேலை அணிய உரிமை கோரிப் போராடத் தொடங்கினர். இது தோள் சீலைப் போராட்டம் எனப்பட்டது. 37 ஆண்டு போராட்டத்துக்குப் பிறகு திருவிதாங்கூர் அரசு நாடார் கிருத்தவ பெண்களுக்கு தோள் சீலை அணியவும், மார்பகங்களை மறைக்கவும் உரிமை அளித்தது.
திருவிதாங்கூர் என்ற இந்து மன்னர் நாட்டில் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு முடிவு வரை நிலைத்து இருந்த சமுதாய கோட்பாடுகளை இவர்கள் ஆய்ந்தறிந்தால் மட்டுமே இங்கே உயர் இந்துக்கள் என்று தாங்களாகவே வகுத்துக் கொண்ட நம்பூதிரிப் பிராமணர்களும், நாயர் தறவாட்டுக்காரர்களும், வெள்ளாளப் பண்ணைகளும் இழிவு அல்லது தாழ்ந்த இந்துக்களின் மேல் அடித்தேற்றியிருந்த சமூகச் சீர்கேடுகளை அறிந்து கொள்வதற்கு இயன்றிருக்கும். தீண்டாமை, காணாமை, நடவாமை போன்ற கோட்பாடுகள் ஆழமாக பதிந்திருந்த நாடு இந்தியாவில் திருவிதாங்கூர் மட்டும் தான் என்பதை இவர்கள் உணர வேண்டும். “சாணார்(நாடார்) அல்லது ஈழவ இனத்தைச் சார்ந்த ஒருவன் பிராமனிடமிருந்து 36 அடி தொலைவிற்கப்பாலும், நாயரிடமிருந்து 12 அடி தூரத்திற்கப்பாலுமே நிற்க முடியும். புலையர் இனத்தைச் சார்ந்த ஒருவனுக்கும், பார்ப்பனுக்குமிடையே இருக்க வேண்டிய குறைந்த அளவு தொலைவு 96 அடியாகும். புலையன் ஒருவன் நாயர் இனத்தைச் சேர்ந்தவனிடமிருந்து 60 அடி அகன்று நிற்க வேண்டும். நாயடி அல்லது புலையன் ஒருவனை ஒரு பார்ப்பனன் பார்க்க நேரிட்டால் அவன் தீட்டுப்பட்டவனாகக் கருதப்படுவான். இங்ஙனம் தீட்டுப்பட்டவன் ஆற்றிலோ, குளத்திலோ மூழ்கி நீராடி தன்னைச் துப்புறவுச் செய்துக்கொள்ள வேண்டும்”. [2] வருணாசிரமக் கொடுமைகள் நிறைந்திருந்த திருவிதாங்கூர் என்ற “தெய்வத்தின்றே” நாட்டில் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் தங்களது மார்பகத்தை மறைத்து, மானமாக வாழ்ந்திருக்க முடியுமா? என்று சற்று சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டும். இந்த நிலை தென் தாலுகாக்களான அகத்தீசுவரம், தோவாளை, கல்குளம், விளவங்கோடு, நெய்யாற்றின்கரை போன்ற தாலுகாக்களில் நிலையில் இருந்தது என்பது உண்மை.

மேலாடை அல்லது தோள் சீலை
திருவிதாங்கூரில் “மேலாடை”, அல்லது “Upper cloth” என்பதை மலையாளிகள் “மேல்முண்டு” என்றே அழைக்கின்றனர். நாயர் பெண்கள் இன்றும் இந்த மேல் முண்டை சில சமயச் சடங்குகள் மற்றும் திருமணச் சடங்குகளில் கடைபிடித்து வருகின்றனர். நாடான் என்ற பட்டங்களுக்குரிய நிலக்கிழார் நாடார்களும் இப்பகுதியில் இருந்தனர். இவர்கள் உயர்சாதியார்களைப் போல் உயர்வான நிலைமையில் இருந்தனர். நாடான் பெண்கள் மேலாடை அணிந்து கொள்ள முழு உருமை இருந்தது.[4]. இவர்கள் சாதாரணமாக மூன்று முண்டுகளை பயன்படுத்துகின்றனர். ‘உடுமுண்டு’ அதாவது உடுத்திக் கொள்ளுகின்ற முண்டு (வேட்டி – ஒற்றை அல்லது இரட்டை), மார்பு துண்டு, அதாவது மார்பகங்களை மறைக்கின்ற கச்சை போன்ற வேட்டி, அதற்கும் மேலாக தோளோடு தோளில் இட்டு மறைக்கின்ற “மேல்முண்டு” அதாவது மேலடை போன்ற வேட்டித்துண்டுகளாகும். நம்பூரிப் பெண்கள் பொதுவாக மார்புமுண்டு அணியாமல், மேல்முண்டால் மார்பகங்களை இலைமறைவு காய்மறைவாக போர்த்திக் கொள்வர். இதை சித்தரிக்கின்ற வகையில் வரலாற்றாசியர் சங்கை எ.எசு.சாமுவேல் மேற்றீற் அவர்களின் தர்மபூமி (Land of charity) 1870-யில் பக்கம் 30-ல் படம் ஒன்று தந்துள்ளார். இதுதான் “தோள்சீலை”யே (மேல்முண்டு) தவிர ‘தோள் சேலை அல்ல’. பெண்களின் சேலை[புடவை] (Saree) முந்தாணை அல்ல தோள்சீலை என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். திருவிதாங்கூர் நாட்டு அரசிகளே கூட இந்த மேல்முண்டை (தோள் சீலை) அணிவது இல்லை. இதை திருவிதாங்கூர் வரலாற்றை விரிவாக எழுதின நாகம் ஐயாவின் முதல் பாகத்தில் பக்கம் 520-ல் காணலாம். தவிரவும் இவருக்கு முன்பு (1878-ல்) திருவிதாங்கூர் வரலாற்றை அதன் தொன்மைக்காலம் தொட்டு எழுதிய திரு.பி.சங்குண்ணிமேனன் கூட அரசி கவுரிலெட்சுமிபாய் (பக்கம் – 362) மற்றும் அரசி பார்வதிபாய் (பக்கம் – 383) மற்றும் இளவரசு உருக்குமணிபாய் (பக்கம் – 389) போன்றோர்களின் ஆடை அலங்காரமும், கீழ்முண்டு, மார்பு முண்டு, மேல்முண்டு (Upper Cloth) என்றுதான் காணப்படுகின்றது. இந்த முறைதான் உயர் சாதி இந்துக்கள் அன்று அணிந்து வந்த ஆடை அலங்காரம். இந்த முறையில் இழிவு சாதி இந்துக்களும், மதம் மாறின கிறுத்ததியியர்களும், ஆடை அணிக்கூடாது என்பது மரபு ஆகும்.
போராட்டத்திற்கான காரணம்
ஏழாம், எட்டாம் நூற்றாண்டுகளில் ஜன்மி சம்பிரதாயமும், 10 மற்றும் 11 ம் நூற்றான்டுகளில் ஆரியப் பார்ப்பனர்களும் (நம்பூதிரிகள்) ஆதிக்கம் சேர நாட்டில் ஓங்கத் தொடங்கிய வேளையில் சாதிக் கட்டுப்பாடுகள் உருவெடுத்தன. 12 ம் நூற்றாண்டில் இந்தக் கட்டுப்பாடுகள் ஜென்மி சம்பிரதாயத்தின் உத்வேகத்தால் அதிகரித்து, மேல் சாதி இந்து என்றும், கீழ் சாதி இந்து என்றும் பாகுபாடுகள் உருவாகி காணாமை, நடவாமை, தொடாமை போன்ற சமுதாய முறைகள் உருவாகிற்று. இந்த தீமைகளில் ஒரு பிரிவு தான் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் இடுப்புக்கு மேலும், முட்டுக்கு கீழும் ஆடை அணியக்கூடாது என்றக் கட்டுப்பாடு. உயர்ந்த சாதி இந்துக்களின் முன்பு தாழ்த்தப்பட்ட பெண்கள் மறைக்கப்படாத மார்பகங்களுடன்தான் மரியாதை செலுத்த வேண்டும். சான்றாக நம்பூதிரிகளின் முன்பு சூத்திர நாயர் பெண்கள் மார்பகங்களை மறைக்க கூடாது, அதே போன்று சாதி வரிசையின் அடிப்படையில் கீழ் சாதி இந்து பெண்கள் அனைவரும் மார்பகங்களை மறைக்காமல் நடமாட வேண்டும் என்பது மரபாகிவிட்டது. இந்த உடைக் கட்டுப்பாட்டை மீறினால் மரணத் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது.
உடை கட்டுபாடு
திருவிதாங்கூர் நாட்டால் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் என்று ஒதுக்கி வைக்கப்பட்ட மக்கள் தங்கள் இடுப்பிற்கு மேல் உடை அணிய மறுக்கப் பட்டனர். கலாச்சாரம் என்ற போர்வையில் பெண்களுக்கும் இது திணிக்கப்பட்டது. உயர் சாதி பெண்கள் தங்கள் மார்பை மறைக்க அனுமதி அளிக்கப் பட்டது என்றாலும் நம்பூதிரிப் பிரானணர்கள் முன்பு அனைத்துச் சாதிப் பெண்களும் திறந்த மார்புடனே நிற்க வேண்டும் என்ற ஈனக் கட்டுப்பாடு இருந்தது. இந்த உடை கட்டுப்பாடுகள் மிக கடுமையாக கடைபிடிக்கப் பட்டன. உடை அணியும் விதத்தை வைத்தே மக்களை உயர்ந்தவர்களாகவும் தாழ்ந்தவர்களாகவும் அடையாளப்படுத்தப்பட்டார்கள். கொத்தனாவிளை என்ற ஊரில் 1822ம் ஆண்டு ஒரு சிறிய போராட்டம் நடைப்பெற்றது. அதன் பிறகு 37 வருட காலம் இப் பேராட்டம் மூன்று கட்டங்களாக நடைபெற்றது. முதல் கட்ட போராட்டம் 1822 முதல் 1823 வரையும், இரண்டாம் கட்டப் போராட்டம் 1827 முதல் 1829 வரையும், மூன்றாம் கட்டப் போராட்டம் 1858 முதல் 1859 வரையும் நடைப்பெற்றது.
முத்துக்குட்டி சாமியார் பங்கு
முத்துக்குட்டி சாமியார் 1808-ம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 2-ம் தேதி (கொல்லமாண்டு மாசி மாதம் 20-ம் நாள்) பிறந்தார். இவரது தாய் தந்தையர் திருநெல்வேலி மாவட்டம், இடையன்குடியிலிருந்து பனைத்தொழில் செய்து பிழைப்புக்காக திருவிதாங்கூர் வந்தனர். வாலிப பருவத்தில் இவர் பனைத்தொழிலையே செய்தார். எனவே எஸ். இராமச்சந்திரன் சித்தாந்தத்தின்படி இவர் நாடான் அல்லது சத்திரியன் ஆக முடியாது் இவர் சாணான் ஆகவே முடியும். இவர் நோய்வாய்ப்பட்டு, திருச்செந்தூர் முருகன் சன்னிதானத்திற்கு தரிசனத்துக்காகத் தூக்கிச் சென்ற வேளையில், 1833 ஆம் ஆண்டு, தனது 25-ம் வயதில் விஞ்சைப் பெற்று ஊர் திரும்பினார். அதனைத் தொடர்ந்து சுவாமிகள் தவ வாழ்க்கை மேற்கொண்டு 1834 ஆம் ஆண்டில் தனது சமயத் தொண்டைத் தொடங்கினார். இதற்கும் நான்கு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அதாவது 1838 முதற்கொண்டு அருளாசிகள் வழங்கத் தொடங்கி புகழ் அடைந்தார். இவரது கொள்கையான “ஏக கடவுள், ஏகச் சமயம், ஒரே சாதி” என்ற கோட்பாட்டால் சாணார் மக்கள் அனேகர் ஈர்க்கப்பட்டு இந்து சமயத்தைவிட்டு இப்புதிய சமயத்தைத் தழுவினர். 1851 ஆம் ஆண்டு தனது 43 அகவையில் உலக வாழ்க்கையை முடித்துக் கொண்டார். இவரது பூத உடல் பூவண்டர்தோப்பு என்ற சாமித்தோப்பில் சமணமுறை போன்று உட்கார்ந்த நிலையில் அடக்கம் செய்யப்பட்டு, அதன்மேல் தலைமைப்பதி நிறுவப்பட்டுள்ளது.
இவரது மக்கள் தொண்டு 1838-ல் தான் தொடங்கப்பட்டது. ஆனால் தோள்சீலைப் போராட்டம் 1822-ல் தொடங்கப்பட்டுவிட்டது. அதன் இரண்டாவது கட்டப் பேராட்டம் கூட 1829-ல் தொடங்கப்பட்டது. அதாவது சாமியார் மக்கள் தொண்டு தொடங்குவதற்கு முன்பே, (1838-ல்) ஒன்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பே கலகத்தின் இரண்டாவது நிலை எட்டிவிட்டது. எனவே பெண்கள் தோள்சீலை (Upper Cloth) அணிவதில் இவருக்கு எந்தவித பங்களிப்பும் இருப்பதற்கு வாய்ப்பு இல்லை என்பதை உறுதியாகக் கூறலாம். தோள்சீலைப் போராட்டம் முழு வெற்றி பெற்றது 1859-ல் ஆகும். இதற்கும் எட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே சாமியார் காலமாகிவிட்டார்கள். அந்த வகையிலும் அவருக்கு பங்கு எடுத்துக் கொள்ள இயலவில்லை. அவரது ஆயுட் காலத்தில் சில குறுகிய காலகட்டங்களில் தோள்சீலைப் போராட்டம் நடந்தது என்பது உண்மை. இப்போராட்டங்களை கிறிஸ்தவ மிஷனறிமார்கள் முன்னின்று நடத்தினார்களேத் தவிர, முத்துக்குட்டிசாமிகள் முன்னின்று, குறைந்தபட்சம் அவரது கொள்கைகளை ஏற்றுக் கொண்டவர்களிடத்தில் கூட விரிவாகச் செய்யவில்லை.
“        பூமகள் நிதமுடன் போட்ட
தோள்சீலை தன்னைப் போடாதே என்றடித்தானே சிவனே அய்யா
”
என்று இறைவனிடம் ஆவலாதி கூறுகிறாரேத் தவிர, அடித்த உயர்சாதியானனைப் பார்த்து “ஏய் நீ ஏன் எங்கள் பெண்ணை அடிக்கிறாய், அடித்தால் உன் கையை நான் உடைப்பேன்” என்றாவது கூறி இவர் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கவில்லை. தவிரவும் பெண்களை அழைத்து “ஏ, கண்மணிகளா சேலையைக் கட்டிக் கொண்டும், ரவிக்கையை அணிந்து கொண்டும் தைரியமாக நடமாடுங்கள், அதனால் என்ன வந்தாலும் நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன்” என்று பெண்களுக்கு இவர் ஊக்கமளித்ததாகக்கூட அகிலத்தில் குறிப்பு உண்டா?
முதல் போராட்டம்


சார்ல்சு மீட்
சீர்திருத்தக் கிறித்தவ சமயத் தொண்டரான மீட் பாதிரியார் [6] கிறித்தவ பெண்களின் மார்பகங்களை மறைக்க வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தினார்.இதனால் கிறித்தவ பெண்கள் தங்கள் மார்பகங்களை துணிந்து மறைத்ததுமல்லாமல், அதற்கு மேல் ஒரு மேலாடையையும் பயன்படுத்தினர். இதனால் மேல் சாதியினர் கலவரம் செய்தனர். மே மாதம் 1822ம் வருடம் கல்குளம் மற்றும் இரணியல் பகுதிகளில் கலவரம் வெடித்தது. இதன் காரணமாக மீட் ஐயர் என்ற ஐரோப்பிய மறைப்பணியாளர் ஆங்கிலேய தளபதிகார்னல் நேவால் என்பவருக்கு இச் சம்பவங்களைப் பற்றி விரிவாக கடிதம் எழுதினார். இதன் பயனாக ஆங்கிலேய தளபதி கார்னல் நேவால் பத்மநாபபுரம் நீதிமன்ற விசாரனைக்கு உத்தரவிடுகிறார். இதன் பயனாக 1823 ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட நீதிமன்ற உத்தரவுப் படி சீர்திருத்தக் கிறித்தவர்களுக்கு மட்டும் குப்பாயம் என்ற உடையை அணியலாம் என்று தீர்ப்ளிக்கப் படுகிறது.
இரண்டாம் கட்ட போராட்டம்
மிக அதிகமாக பாதிக்கப் பட்ட இடங்களான ஆத்தூர், திற்பரப்பு, கண்ணனூர், அருமனை,உடையார்விளை,புலிப்புனம் ஆகிய இடங்களில் மீண்டும் 1827 ம் ஆண்டு போராட்டம் வெடித்தது. 1823 ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட அரசாணை ஒரு நிரந்தரமான தீர்வை அளிக்கத் தவறியது. இந்த ஆணையின் அடிப்படையில் கிறித்தவப் பெண்கள் உயர்சாதிப் பெண்கள் அணிவது போன்ற ஆடைகள் அணியக்கூடாது என்று தடை விதிக்கப் பட்டது. இதனால் கிறித்தவ நாடார் பெண்களிடம் அதிருப்தி ஓங்கியது. கிறித்தவ நாடார் பெண்கள் தங்களுக்கு அனுமதி அளிக்கப்பட்ட குப்பாயம் என்ற மேலாடையை விட ஐரோப்பிய மறைப்பணியாளர்கள் மற்றும் உயர் சாதி பெண்கள் அணியும் உடைகளை அணிய ஆரம்பித்தனர். இவர்களைப் பின்பற்றி இந்து நாடார் பெண்களும் மேலாடை அணிய ஆரம்பித்தனர். இவர்களுக்கு போன்றோர் மிகவும் உறுதுணையாக இருந்தனர். இதற்கு ஆட்சியில் இருந்த நாயர்கள் எதிர்பு தெரிவித்தனர். விக்டோரியா மகராணியின் பிரகடனத்தையடுத்து தோள் சீலைப் போராட்டம் தீவிரமடைந்தது. விக்டோரியா மகராணியின் பிரகடனம்
'one soceity or Government should not interfere into the religious regulations or social restrictions of other society. Government servants should not intervene and discriminate anybody in the customary affairs that is being followed in the respective soceities. The violators of this order would be punished'[7]

இந்த பிரகடனம் நவம்பர் 1, 1858 ம் ஆண்டு இங்கிலாந்து பாராளுமன்றத்தில் இந்தியாவை ஆங்கிலேய கிழக்கு இந்திய கம்பெனியிடமிருந்து அரசாங்க கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வரும் போது ஆற்றிய உரை. இதை எதிர்த்து கிறித்தவ மறைப் பணியாளர்கள் ஆங்கிலேய அரசிடம் முறையிட்டனர். நெய்யாற்றின்கரையில் தொடங்கியப் போராட்டம் பாறசாலை, நெய்யூர் போன்ற ஊர்களுக்கும் பரவியது. பல இடங்களில் தெருக்களிலும், சந்தைகளிலும் பெண்கள் தாக்கப்பட்டனர். பெண்களின் மேலாடைகள் கிழித்து எறியப்பட்டன. ஆண்கள் தங்கள் உயிருக்கு பயந்து பல இடங்களில் ஒளிந்து வாழ்ந்து வந்தனர். பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் ஐரோப்பிய மறைபரப்பாளர்களின் பங்களாக்களில் ஒளிந்து தங்கள் உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொண்டனர். டிசம்பர் 30, 1859 ம் நாள் கோட்டாறுப் பகுதியில் வைத்து கிறித்தவ நாடார்களுக்கும் உயர் சாதி நாயர்களுக்கும் இடையே மிகப் பெரிய சண்டை மூண்டது. இந்து நாடார்களும் கிறித்தவர்களுடன் இதில் கைகோர்த்து கொண்டனர்.
உடை உடுத்த உரிமை
1829-ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 3-ம் நாள் திருவிதாங்கூர் அரசு வெளியிட்ட நீட்டில் (அரசு ஆணையில்) இந்து மதத்தில் நீடிக்கின்ற சாணார் பெண்டிர், கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறிய சாணார் பெண்டிர் போன்று குப்பாயம் அணியலாம் என்று கூறப்படவில்லை. இந்த உத்தரவுப்படி இந்து சமயத்தில் நீடித்த சாணார் பெண்களுக்கு தங்களது மார்பகங்களை மறைப்பதற்கு உரிமை வழங்கவில்லை என்பது வெட்ட வெளிச்சம். இதனால் கிறிஸ்தவர்களுக்கு கிடைக்கப் பெற்ற உரிமையும் பறிபோயிற்று. சுருக்கமாகக் கூறின்
“        “… As it is not reasonable on the part of the Shanar women to wear cloths over their breasts, such custom being prohibited, they are required to abstain in future from covering the upper part of their body. An order (circular) had been issued on the 7th Edavam 989, to all places prohibiting the Shanar women of the families of such Sanars as may have embraced Christianity from wearing cloths, over their breasts, and requiring them to substitute for these the Kuppayam (a kind of short bodice used by their Christians and by Mohamadan native females) but with regard to their (the Shanars) allegation as an authority for wearing clothes over their breasts, that a decree has been passed subsequently by a law court, permitting the Shanar women on the contrary the use of clothes on the upper part of their body. Such a decision since if it be admitted as establishing a rule, it would be a direct contravention of the order alluded to, cannot but be considered as invalid. Therefore the order referred to is hereby republished to be held as a document (or authority) in their respect”.

மிஷனறிகள் அல்ல குப்பாயத்தை வடிவமைத்தது. அவர்களின் மனைவிகளே இதை உருவாக்கி கையால் தைத்துக் கொடுத்தனர். இதை உருவாக்கிக் கொடுப்பதற்கான காரணத்தை அவர்கள் கூறும் பொழுது
“        “… that the Shanars and such other castes women, as have embraced Christianity ought to wear an upper cloth for the sake of decency when they go to church, the fairs, markets and similar places, and they were instructed to do so and that it ought to be ordered agreeably to Christianity...” No doubt at this fag end of the nineteenth century it passes strange a government should make restrictions and laws as to the domestic economy and dress of individuals; but the Travancore Govt. was so unenlightened in those days that it made such indecent restrictions regarding the dress of inferior women”.        ”
இதற்கான அரசாணை 26, சூலைத் 1859 ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்டது. ஆனால் உயர் சாதி பெண்கள் அணிவது போன்ற ஆடை அணிய தடை விதிக்கப்பட்டது. இந்த உரிமை மற்ற கீழ் சாதியினருக்கு அரசு வழங்கவில்லை. எனினும் கிறித்தவப் பெண்கள் அனைவரும் மேலாடை அணிந்தனர்.
மூன்றாம் கட்ட போராட்டம்
இதனால்தான் மீண்டும் போராட்டம் தொடர்ந்தது. இப்பேராட்டத்தை மிஷனறிகள் பொறுப்பேற்று நடத்தினர். ஆனால் இப்போராட்டத்தைப் பூனூல் அணிந்த சத்திரிய நாடார்கள் எதிர்த்தனர். ஆனாலும் சாணார் கிறிஸ்தவர்கள் சற்றும் சளைக்காமல் நாயர்களை எதிர்த்துப் போராடி 1859-ல் வெற்றிவாகை சூடினர். “அதன் பயனாக 1859 ஆம் ஆண்டு ஜுலை 26-ம் நாள் அதிகாரபூர்வ அரசு அறிக்கை ஒன்று வெளியிடப்பட்டது. அனைத்து சமயத்தைச் சேர்ந்த நாடார் பெண்களும், கிறிஸ்தவப் பெண்களைப் போன்று குப்பாமிட்டுக் கொள்ளவோ, மீனவப் பெண்களைப் போன்று கட்டிச் (Coarse) சீலை உடுத்திக் கொள்ளவோ செய்யலாம் என்றும், ஆனால் உயர் சாதிப் பெண்கள் (நாயர், நம்பூதிரிகள், வெள்ளாளர்கள்) மேலாடை அணிவது போன்று அணியாமல் வேறு எவ்விதத்திலாவது மார்பை மறைத்துக் கொள்வதற்கு எந்தவிதத் தடையும் இல்லை என அந்த அறிக்கை தெரிவித்தது”.  இந்த நீட்டுப்படித்தான் இந்து சமயத்தில் நீடித்த சாணார் பெண்களுக்கும் புனூல் பூண்ட நாடார் பெண்களுக்கும் சேர்த்து குப்பாயம் அணியும் உரிமை கிடைத்தது. ஆயினும் இவ்வுரிமை தாழ்ந்த சாதிப் பெண்களுக்குக் கிடைக்கவில்லை. தாழ்த்தப்பட்ட பிற சமுதாயத்தினருக்கு இவ்வறிப்பால் உரிமை கிடைக்கவில்லை. எனவே இந்த ஆணையைக் கண்டித்து மிஷனறிகள் ஆங்கில அரசிடம் மீண்டும் மேல்முறையீடு செய்தனர். சென்னை மாகாண ஆளூனர் சார்லஸ்ட்ரெவிலின் திருவிதாங்கூருக்கான ஆங்கிலப் பிரதிநிதி மால்ட்பியை நேரடியாக அழைத்துப் பேசினார். திருவிதாங்கூரில் பெண்கள் உடை அணிவதில் இருக்கின்ற எல்லா கட்டுப்பாடுகளையும் நீக்க ஆங்கிலப் பிரதிநிதி மகாராஜாவிடம் தன்னுடைய செல்வாக்கைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார். மால்ட்பி இதனைக் குறித்து மகாராசாவிடம் (ஆயில்லியம் திருநாள் ராமவர்மா – 1860 – 1080) பேசினார். ஆங்கில அரசின் உணர்ச்சிகளுக்கு மதிப்பளிக்காவிட்டால் ஆங்கில அரசுடனான தங்களது உறவு பாதிக்கப்படும் என்றுணர்ந்த மகாராஜா 1865-ம் ஆண்டு மற்றோரு அறிவிப்பு வெளியிட்டார். இதன் மூலம் இந்து கிறிஸ்தவ நாடார் பெண்களுக்கு மேலாடை அணிவதற்குக் கொடுக்கப்பட்ட உரிமை அனைத்து சாதியைச் சேர்ந்த பெண்களுக்கும் கொடுக்கப்பட்டது. ஆனால் நாயர் பெண்களைப் போன்று ஆடை அணியும் உரிமை மட்டும் அனைவருக்கும் மறுக்கப்பட்டிருந்தது”. [11]



உடை உடுத்த உரிமை வழங்கிய அரசாணை
ரவிக்கை அணிவதற்கான உரிமையை கர்னல் மன்றோ (Resident) 1813-ல் வழங்கப்பட்டு கிறிஸ்தவப் பெண்கள் அன்று முதல் பகிரங்கமாக அணிந்து கொண்டனர்.
இப் போராட்டத்திம் விளைவாகவும் ஆங்கிலேயர்களின் நெருக்கடியின் காரணமாகவும் திருவிதாங்கூர் அரசரும், திவானும் அனைத்து நாடார் பெண்களும் மத வேறுபாடு இல்லாமல் குப்பாயம் என்கின்ற மேலாடை அணியலாம் என்று உரிமை அளித்தனர்.

தாலி அறுத்தான் சந்தை சம்பவம்
போராட்டத்தின் போது குப்பாயம் அணிந்த தாழ்த்தப்பட்டவர்களது ஆடைகள் கிழிக்கப்பட்டு தனியாகத் தொங்கவிடப்பட்டன. சில இடங்களில் அவற்றிற்குத் தீ வைக்கப்பட்டன. பெண்களின் மேலாடைகளை கிழிப்பதற்காக உயர் சாதியினர், ஒரு சிறிய அரிவாளை, நீண்ட கழியின் முனையில் கட்டிப் பயன்படுத்தினார்கள். அதை தொரட்டி என்று திருநெல்வேலி, தஞ்சை மாவட்டங்களிலும் தோட்டை என்று கன்னியாகுமரி மாவட்டத்திலும் குறிப்பிடுகிறார்கள். தாழ்த்தப்பட்ட பெண்களின் அருகே சென்றால் தீட்டு என்ற காரணத்தால் இக்கருவியை பயன்படுத்தினார்கள்.ஒரு முறை சந்தைக்குக் குப்பாயம் அணிந்து வந்த ஒரு பெண்ணின் மேலாடையைக் கிழிக்கப் பயன்படுத்தப்பட்ட தொரட்டி அவரது தாலிக் கயிற்றையும் அறுத்துக் கொண்டு வந்து விட்டது. அன்றிலிருந்து அந்த சந்தைக்குத் தாலி அறுத்தான் சந்தை என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. இன்றும் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்திலிருக்கும் இச்சந்தை தாலி அறுத்தான் சந்தை என்ற பெயரிலேயே வழங்கப்படுகிறது.[12]
இரண்டாம் கட்ட போராட்டம்
மிக அதிகமாக பாதிக்கப் பட்ட இடங்களான ஆத்தூர், திற்பரப்பு, கண்ணனூர், அருமனை,உடையார்விளை,புலிப்புனம் ஆகிய இடங்களில் மீண்டும் 1827 ம் ஆண்டு போராட்டம் வெடித்தது. 1823 ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட அரசாணை ஒரு நிரந்தரமான தீர்வை அளிக்கத் தவறியது. இந்த ஆணையின் அடிப்படையில் கிறித்தவப் பெண்கள் உயர்சாதிப் பெண்கள் அணிவது போன்ற ஆடைகள் அணியக்கூடாது என்று தடை விதிக்கப் பட்டது. இதனால் கிறித்தவ நாடார் பெண்களிடம் அதிருப்தி ஓங்கியது. கிறித்தவ நாடார் பெண்கள் தங்களுக்கு அனுமதி அளிக்கப்பட்ட குப்பாயம் என்ற மேலாடையை விட ஐரோப்பிய மறைப்பணியாளர்கள் மற்றும் உயர் சாதி பெண்கள் அணியும் உடைகளை அணிய ஆரம்பித்தனர். இவர்களைப் பின்பற்றி இந்து நாடார் பெண்களும் மேலாடை அணிய ஆரம்பித்தனர். இவர்களுக்கு போன்றோர் மிகவும் உறுதுணையாக இருந்தனர். இதற்கு ஆட்சியில் இருந்த நாயர்கள் எதிர்பு தெரிவித்தனர். விக்டோரியா மகராணியின் பிரகடனத்தையடுத்து தோள் சீலைப் போராட்டம் தீவிரமடைந்தது. விக்டோரியா மகராணியின் பிரகடனம்
'one soceity or Government should not interfere into the religious regulations or social restrictions of other society. Government servants should not intervene and discriminate anybody in the customary affairs that is being followed in the respective soceities. The violators of this order would be punished'

இந்த பிரகடனம் நவம்பர் 1, 1858 ம் ஆண்டு இங்கிலாந்து பாராளுமன்றத்தில் இந்தியாவை ஆங்கிலேய கிழக்கு இந்திய கம்பெனியிடமிருந்து அரசாங்க கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வரும் போது ஆற்றிய உரை. இதை எதிர்த்து கிறித்தவ மறைப் பணியாளர்கள் ஆங்கிலேய அரசிடம் முறையிட்டனர். நெய்யாற்றின்கரையில் தொடங்கியப் போராட்டம் பாறசாலை, நெய்யூர் போன்ற ஊர்களுக்கும் பரவியது. பல இடங்களில் தெருக்களிலும், சந்தைகளிலும் பெண்கள் தாக்கப்பட்டனர். பெண்களின் மேலாடைகள் கிழித்து எறியப்பட்டன. ஆண்கள் தங்கள் உயிருக்கு பயந்து பல இடங்களில் ஒளிந்து வாழ்ந்து வந்தனர். பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் ஐரோப்பிய மறைபரப்பாளர்களின் பங்களாக்களில் ஒளிந்து தங்கள் உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொண்டனர். டிசம்பர் 30, 1859 ம் நாள் கோட்டாறுப் பகுதியில் வைத்து கிறித்தவ நாடார்களுக்கும் உயர் சாதி நாயர்களுக்கும் இடையே மிகப் பெரிய சண்டை மூண்டது. இந்து நாடார்களும் கிறித்தவர்களுடன் இதில் கைகோர்த்து கொண்டனர்.
உடை உடுத்த உரிமை
1829-ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 3-ம் நாள் திருவிதாங்கூர் அரசு வெளியிட்ட நீட்டில் (அரசு ஆணையில்) இந்து மதத்தில் நீடிக்கின்ற சாணார் பெண்டிர், கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாறிய சாணார் பெண்டிர் போன்று குப்பாயம் அணியலாம் என்று கூறப்படவில்லை. இந்த உத்தரவுப்படி இந்து சமயத்தில் நீடித்த சாணார் பெண்களுக்கு தங்களது மார்பகங்களை மறைப்பதற்கு உரிமை வழங்கவில்லை என்பது வெட்ட வெளிச்சம். இதனால் கிறிஸ்தவர்களுக்கு கிடைக்கப் பெற்ற உரிமையும் பறிபோயிற்று. சுருக்கமாகக் கூறின்
“        “… As it is not reasonable on the part of the Shanar women to wear cloths over their breasts, such custom being prohibited, they are required to abstain in future from covering the upper part of their body. An order (circular) had been issued on the 7th Edavam 989, to all places prohibiting the Shanar women of the families of such Sanars as may have embraced Christianity from wearing cloths, over their breasts, and requiring them to substitute for these the Kuppayam (a kind of short bodice used by their Christians and by Mohamadan native females) but with regard to their (the Shanars) allegation as an authority for wearing clothes over their breasts, that a decree has been passed subsequently by a law court, permitting the Shanar women on the contrary the use of clothes on the upper part of their body. Such a decision since if it be admitted as establishing a rule, it would be a direct contravention of the order alluded to, cannot but be considered as invalid. Therefore the order referred to is hereby republished to be held as a document (or authority) in their respect”.

மிஷனறிகள் அல்ல குப்பாயத்தை வடிவமைத்தது. அவர்களின் மனைவிகளே இதை உருவாக்கி கையால் தைத்துக் கொடுத்தனர். இதை உருவாக்கிக் கொடுப்பதற்கான காரணத்தை அவர்கள் கூறும் பொழுது
“        “… that the Shanars and such other castes women, as have embraced Christianity ought to wear an upper cloth for the sake of decency when they go to church, the fairs, markets and similar places, and they were instructed to do so and that it ought to be ordered agreeably to Christianity...” No doubt at this fag end of the nineteenth century it passes strange a government should make restrictions and laws as to the domestic economy and dress of individuals; but the Travancore Govt. was so unenlightened in those days that it made such indecent restrictions regarding the dress of inferior women”.
இதற்கான அரசாணை 26, சூலைத் 1859 ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்டது. ஆனால் உயர் சாதி பெண்கள் அணிவது போன்ற ஆடை அணிய தடை விதிக்கப்பட்டது. இந்த உரிமை மற்ற கீழ் சாதியினருக்கு அரசு வழங்கவில்லை. எனினும் கிறித்தவப் பெண்கள் அனைவரும் மேலாடை அணிந்தனர்.
மூன்றாம் கட்ட போராட்டம்
இதனால்தான் மீண்டும் போராட்டம் தொடர்ந்தது. இப்பேராட்டத்தை மிஷனறிகள் பொறுப்பேற்று நடத்தினர். ஆனால் இப்போராட்டத்தைப் பூனூல் அணிந்த சத்திரிய நாடார்கள் எதிர்த்தனர். ஆனாலும் சாணார் கிறிஸ்தவர்கள் சற்றும் சளைக்காமல் நாயர்களை எதிர்த்துப் போராடி 1859-ல் வெற்றிவாகை சூடினர். “அதன் பயனாக 1859 ஆம் ஆண்டு ஜுலை 26-ம் நாள் அதிகாரபூர்வ அரசு அறிக்கை ஒன்று வெளியிடப்பட்டது. அனைத்து சமயத்தைச் சேர்ந்த நாடார் பெண்களும், கிறிஸ்தவப் பெண்களைப் போன்று குப்பாமிட்டுக் கொள்ளவோ, மீனவப் பெண்களைப் போன்று கட்டிச் (Coarse) சீலை உடுத்திக் கொள்ளவோ செய்யலாம் என்றும், ஆனால் உயர் சாதிப் பெண்கள் (நாயர், நம்பூதிரிகள், வெள்ளாளர்கள்) மேலாடை அணிவது போன்று அணியாமல் வேறு எவ்விதத்திலாவது மார்பை மறைத்துக் கொள்வதற்கு எந்தவிதத் தடையும் இல்லை என அந்த அறிக்கை தெரிவித்தது”. [10] இந்த நீட்டுப்படித்தான் இந்து சமயத்தில் நீடித்த சாணார் பெண்களுக்கும் புனூல் பூண்ட நாடார் பெண்களுக்கும் சேர்த்து குப்பாயம் அணியும் உரிமை கிடைத்தது. ஆயினும் இவ்வுரிமை தாழ்ந்த சாதிப் பெண்களுக்குக் கிடைக்கவில்லை. தாழ்த்தப்பட்ட பிற சமுதாயத்தினருக்கு இவ்வறிப்பால் உரிமை கிடைக்கவில்லை. எனவே இந்த ஆணையைக் கண்டித்து மிஷனறிகள் ஆங்கில அரசிடம் மீண்டும் மேல்முறையீடு செய்தனர். சென்னை மாகாண ஆளூனர் சார்லஸ்ட்ரெவிலின் திருவிதாங்கூருக்கான ஆங்கிலப் பிரதிநிதி மால்ட்பியை நேரடியாக அழைத்துப் பேசினார். திருவிதாங்கூரில் பெண்கள் உடை அணிவதில் இருக்கின்ற எல்லா கட்டுப்பாடுகளையும் நீக்க ஆங்கிலப் பிரதிநிதி மகாராஜாவிடம் தன்னுடைய செல்வாக்கைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார். மால்ட்பி இதனைக் குறித்து மகாராசாவிடம் (ஆயில்லியம் திருநாள் ராமவர்மா – 1860 – 1080) பேசினார். ஆங்கில அரசின் உணர்ச்சிகளுக்கு மதிப்பளிக்காவிட்டால் ஆங்கில அரசுடனான தங்களது உறவு பாதிக்கப்படும் என்றுணர்ந்த மகாராஜா 1865-ம் ஆண்டு மற்றோரு அறிவிப்பு வெளியிட்டார். இதன் மூலம் இந்து கிறிஸ்தவ நாடார் பெண்களுக்கு மேலாடை அணிவதற்குக் கொடுக்கப்பட்ட உரிமை அனைத்து சாதியைச் சேர்ந்த பெண்களுக்கும் கொடுக்கப்பட்டது. ஆனால் நாயர் பெண்களைப் போன்று ஆடை அணியும் உரிமை மட்டும் அனைவருக்கும் மறுக்கப்பட்டிருந்தது”.



உடை உடுத்த உரிமை வழங்கிய அரசாணை
ரவிக்கை அணிவதற்கான உரிமையை கர்னல் மன்றோ (Resident) 1813-ல் வழங்கப்பட்டு கிறிஸ்தவப் பெண்கள் அன்று முதல் பகிரங்கமாக அணிந்து கொண்டனர்.
இப் போராட்டத்திம் விளைவாகவும் ஆங்கிலேயர்களின் நெருக்கடியின் காரணமாகவும் திருவிதாங்கூர் அரசரும், திவானும் அனைத்து நாடார் பெண்களும் மத வேறுபாடு இல்லாமல் குப்பாயம் என்கின்ற மேலாடை அணியலாம் என்று உரிமை அளித்தனர்.

தாலி அறுத்தான் சந்தை சம்பவம்
போராட்டத்தின் போது குப்பாயம் அணிந்த தாழ்த்தப்பட்டவர்களது ஆடைகள் கிழிக்கப்பட்டு தனியாகத் தொங்கவிடப்பட்டன. சில இடங்களில் அவற்றிற்குத் தீ வைக்கப்பட்டன. பெண்களின் மேலாடைகளை கிழிப்பதற்காக உயர் சாதியினர், ஒரு சிறிய அரிவாளை, நீண்ட கழியின் முனையில் கட்டிப் பயன்படுத்தினார்கள். அதை தொரட்டி என்று திருநெல்வேலி, தஞ்சை மாவட்டங்களிலும் தோட்டை என்று கன்னியாகுமரி மாவட்டத்திலும் குறிப்பிடுகிறார்கள். தாழ்த்தப்பட்ட பெண்களின் அருகே சென்றால் தீட்டு என்ற காரணத்தால் இக்கருவியை பயன்படுத்தினார்கள்.ஒரு முறை சந்தைக்குக் குப்பாயம் அணிந்து வந்த ஒரு பெண்ணின் மேலாடையைக் கிழிக்கப் பயன்படுத்தப்பட்ட தொரட்டி அவரது தாலிக் கயிற்றையும் அறுத்துக் கொண்டு வந்து விட்டது. அன்றிலிருந்து அந்த சந்தைக்குத் தாலி அறுத்தான் சந்தை என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. இன்றும் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்திலிருக்கும் இச்சந்தை தாலி அறுத்தான் சந்தை என்ற பெயரிலேயே வழங்கப்படுகிறது.[12]
சி.பி.எஸ்.இ. பாடதிட்டத்திட்ட சர்ச்சை கருத்துக்கள்
மத்திய இடைநிலைக் கல்வி வாரிய (சி.பி.எஸ்.இ) பாடத்திட்டத்தின் கீழ் வெளியிடபட்டுள்ள 9ம் வகுப்புக்கான சமூக அறிவியல் பாடப் புத்தகத்தின் 168வது பக்கத்தில் காலணி ஆதிக்க இந்தியாவில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள் என்ற தலைப்பிலான பாடத்தில் நாடார் சமுதாயத்தை இழிவு படுத்தும் வகையில் சில கருத்துக்கள் இடம் பெற்றுள்ளதாகவும் அது உடனே நீக்க வேண்டும் என்றும் தமிழகத்தை சேர்ந்த திமுக, மதிமுக, பமக, சமக ஆகிய கட்சிகள் கூறி வருகின்றன. இப்பாட திட்டத்தை ஜானகி நாயர் என்பவர் தயாரித்துள்ளார். அவர்கள் நீக்குவதற்கு முன் வைக்கும் முக்கிய காரணங்கள்.
சாதி மற்றும் மோதலும், ஆடை மாற்றமும் என்ற குறுந்தலைப்பின் கீழ் இடம் பெற்றுள்ள பத்தியில், ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் தெற்கு திருவிதாங்கூர் என்றழைக்கபட்ட குமரி மாவட்டத்தின் பூர்வக்குடி மக்கள் நாயர்கள் தான் என்றும், நாடார் சமுதாயம் அங்கு பிழைப்பு தேடி இடம் பெயர்ந்து வந்தது என்றும் தவறாக குறிப்பிடபட்டிருக்கிறது. தமிழர் நாகரீகத்தின் ஓர் அங்கமாக இந்து கடலில் மூழ்கிய குமரிக்கண்டத்தின் ஒருபகுதி தான் கன்னியாக்குமரி மாவட்டம் மாகும். நாடர்கள் தான் அம்மாவட்டத்தின் பூர்வகுடிமக்கள் ஆவர். அவ்வாறு இருக்கும்போது அவர்களை பிழைப்பு தேடி வந்தவர்கள் என்றும், பிழைப்பு தேடி வந்த மலையாள நாயர்களை பூர்வகுடிமக்கள் என்றும் பாடநூலில் குறிப்பிடபட்டிருக்கிறது.
நாடார்களை சாணார்கள் என்று அழைக்கும் வழக்கம் வெகுகாலத்திற்கு முன்பே ஒழிந்துவிட்ட நிலையில், இந்த பாடத்தின் அனைத்து இடங்களிலும் நாடார் சமுதாயத்தினரை சாணார்கள் என்று குறிப்பிட்டிருப்பது அவர்களை இழிவுபடுத்தும் செயலாகும்.
நாடார் சமுதாயப் பெண்கள் மேலாடை அணியத் தடை விதிக்கப் பட்டிருந்ததை எதிர்த்து, கிறித்தவ மறைபரப்பு பணியாளர்களின் துணை கொண்டு நடத்திய போராட்டங்கள் மட்டுமே முன்னிலைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. 1836ம் ஆண்டிலிருந்து அய்யா வைகுந்தர் அவர்கள் நடத்திய போராட்டங்களை பற்றிய குறிப்புகளை பாட புத்தகத்தில் சேர்க்கவில்லை.
திருவிதாங்கூர் சாதிக் கொடுமைகள்


(திருவிதாங்கூர் சாதி கொடுமைகள் இலிருந்து வழிமாற்றப்பட்டது)
திருவிதாங்கூர் என்பது, இந்தியாவின் தற்காலக் கேரளா மாநிலத்தில் தென்பகுதிகளையும், தமிழ் நாட்டின், கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தையும் உள்ளடக்கியிருந்த ஒரு சமஸ்தானம் ஆகும். இங்கு தீண்டாமை, காணாமை,நடவாமை, கல்லாமை போண்ற சமூக கட்டுப்பாடுகள் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் மேல் திணிக்கப்பட்டிருந்தது. அவையே திருவிதாங்கூர் சாதிக் கொடுமைகள் என்றழைக்கப்படுகின்றன. உயர் சாதியினர் வாழும் இடங்களில் கீழ்சாதியினரை விலக்கி வைத்தல், பொது குளங்கள், கிணறுகள், சந்தைகள், சாலைகள் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தவதற்கும் இவர்களுக்கு தடை விதிக்கப் பட்டிருந்தது. சமுதாயத்தில் இவர்களது கீழான நிலையை விளக்கும் வண்ணம் அவர்கள் அணியும் ஆடை, அணிகலன்கள், உபயோகிக்கும் பாண்டங்கள் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்துவதற்கு பலவிதமான விதிமுறைகள் கடைபிடிக்கக் கட்டாயப்படுத்தப்பட்டனர். இறைவழிபாடு செய்வதிலும் பல கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டன. சாதிக் கட்டுப்பாடுகளை மீறுபவரகளுக்கு கடுமையான தண்டனையும் வழங்கப்பட்டது.[1] பொருளாதார ரீதியாகவும் பல கட்டுப்பாடுகள் அவர்கள் மீது திணிக்கப்பட்டன. அபராதம், வரி என்ற பெயர்களில் பல விதமான சுமைகள் அவர்கள் மீது ஏற்றப்பட்டன. இந்துக் கோவில்களுக்கும், சாதி நிலக்கிழார்களுக்கும் ஊதியமின்றி பணி செய்யக் கட்டாயப்படுத்தப்பட்டனர். கல்விக் கூடங்களில் அனுமதியும், அரசுப் பணிகளில் வாய்ப்பும் மறுக்கப்பட்டன. இதில் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தென் பகுதியில் வாழ்ந்து வந்த நாடார் இனத்தவராவர்.
சாதி வரிசை

இங்கு நம்பூதிரி பிராமணர்களான ஆரிய வம்சா வழியினர் சாதி வரிசையின் முதலிடத்திலும், நாட்டையாண்ட அரச பரம்பரையினர்களான சத்திரியர்கள் இரண்டாமிடத்திலும், வணிகத்தைத் தங்கள் தொழிலாக கொண்ட வைசியர்கள் மூன்றாமிடத்திலும், இம்மூவர்களுக்கும் ஏவல் தொழில் புரிந்து வந்த ஆரிய கலப்பின சூத்திரர்களான நாயர்கள் நான்காம் இடத்திலும் மனுதர்ம அடிப்படையில் வரிசைப் படுத்தப்பட்டனர். இந்த நான்கு பிரிவுகளிலும் உள்ளடங்காத பூர்வகுடி மக்களை பஞ்சமர்கள் அல்லது சண்டாளர்கள் என்று குறிப்பிட்டனர்.
சமூகக் கட்டுப்பாடுகள்
ஒரு நம்பூதிரி பிராமணனுக்குப் பக்கத்தில் நாடாளுகின்ற சத்திரியர்கள் செல்லலாம். ஆனால் தொடக்கூடாது. மன்னனின் அருகில் சூத்திரர்களான நாயர்கள் செல்லலாம். ஆனால் தொடக்கூடாது. ஒரு நம்பூதிரியிடமிருந்து நாயர் இரண்டு அடித் தொலைவிலும், ஒரு நாடார் 12 அடி தொலைவிலும், ஒரு செறுமர் முப்பது அடி தொலைவிலும். ஒரு பறையர் அல்லது புலையர் 72 அடி தொலைவிலும் நிற்க வேண்டும் என்று கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டது. [3]இல்லையென்றால் அவர்கள் தீண்டாமைக்கு ஆளாக்கப்படுவர். தீண்டத்தகாதவர்களுக்கு கோவிலில் சென்று இறை வழிபாடு மறுக்கப்பட்டிருந்தது. கோவில் தெருக்களில் நடக்க அனுமதி மறுக்கப்பட்டது. நாடார் இனத்தவர் அணியும் ஆடை அணிகலன்களிலும் கடுமையான கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டன. உயர் சாதியினரைப் போன்று குறிப்பாக நாயர் சாதியினரைப் போன்று ஆடை அணிய அனுமதிக்கப்படவில்லை. ஆண்களும், பெண்களும் கால் மூட்டுக்கு கீழும், இடைக்கு மேலும் ஆடை அணிய தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது.[4]உயர் சாதியினர் முன் கீழ் சாதி பெண்கள் மார்பை மறைத்து ஆடை அணிந்து சென்றால் அது அவர்களை அவமதிக்கும் செயல் என்று உயர் சாதியினர் கருதினர்.[5] இக் கட்டுப்பாடுகளை மீறுபவர்கள் அடித்து துன்புறுத்தப்பட்டு அவர்கள் மேலாடைகள் கிழித்து எறியப் பட்டது. விலையுயர்ந்த ஆபரணங்களை அணியவும்,குடை பிடிக்கவும், காலணி அணியவும், அனுமதி மறுக்கப்பட்டது. ஓடு வேய்ந்த வீடுகளில் வசிப்பதும், பால்கொடுக்கும் பசுக்கள் வளர்ப்பதும், வாகனங்கள் உபயோகிப்பதும் தடை செய்யப்பட்டிருந்தது.[6] திருமண பந்தல்கள் அலங்காரம் மறுக்கப்பட்டது.[7] பெண்கள் தண்ணீர் குடத்தை இடையில் சுமந்து செல்ல அனுமதிக்கப்படவில்லை.[8] குடத்தை தலையில் வைத்து இருகைகளாலும் அதை தாங்கிப் பிடித்துச் செல்லவே அனுமதிக்கப்பட்டனர.
சமயக் கட்டுப்பாடுகள்
இறைவழிபாடு செய்வதிலும், பலவிதக் கட்டுப்பாடுகள் கீழ்சாதியினர் என்று அடையாளப்படுத்தப்பட்டவர்களுக்கு விதிக்கப்பட்டிருந்தது. அரசும், உயர்சாதியினரும் நிர்வகித்து வந்த கோவில்களில் நுழையவோ, வழிபாடு நடத்தவோ, கோவில்களின் வெளிப் பிரகாரங்களில் செல்லவோ அவர்கள் அனுமதிக்கப்படவில்லை. தங்கள் வழிபாட்டிற்கென இவர்கள் எழுப்பிய கோவில்களில் கூட உயர்சாதியினர் வழிபடும் சிவன், பிரம்மா, விட்னு போன்ற தெய்வங்கள் வழிபட தடை விதிக்கப்பட்டிருந்தது. வீரபத்திரன், மாடன், சுடலை, வீரன், மாடசுவாமி, இருளன், முத்தாரம்மன், பத்ரக்காளி போன்ற தெய்வங்களையே இவர்கள் வழிபட்டனர்.[9]மதச்சடங்குகள் அனுசரிப்பதிலும் பலவிதக் கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டன. நெய், பால், போன்ற பொருட்களை வழிபாட்டில் பயன்படுத்த இவர்களுக்கு அனுமதியில்லை. கள், சாராயம் போன்ற பொருட்களை இவர்கள் பயன்படுத்தினர்.[10]
பொருளாதாரக் கட்டுப்பாடுகள்
பொருளாதார ரீதியாகவும கீழ்சாதியினர் பல இன்னலுக்கு ஆளாகினர். அபராதம், வரி, நன்கொடை, என்ற பெயரில் வருமானத்தின் பெரும் பகுதியை அவர்கள் இழந்தனர்.
பிராயசித்தம்
தவறு செய்து தண்டிக்கப்பட்டவரகள் அரசுக்கு செலுத்திய அபராதத் தொகையே பிராயச்சித்தம் எனப்பட்டது. பிராயச்சித்தம் என்று பெயரில் தங்களுக்கு விருப்பமான தொகையை அரசு அதிகாரிகள் வசூலித்துக் கொள்ளலாம். வசூலிக்கப்பட்ட தொகையில் 20 விழுக்காடு தொகை போக மீதியை அரசுக் கருவூலங்களில் செலுத்த வேண்டும். இதனால் காரியக்காரர்கள் வசுலில் ஒரு பகுதியை மட்டும் கருவூலத்தில் செலுத்திவிட்டு மீதியை தங்களுக்கென வைத்துக் கொண்டனர்.
புருசந்தாரம்
பரம்பரை சொத்துக்கு உரிமையுடைய வாரிசுகளிடமிருந்து வசூலிக்கப்பட்ட வரி புருசந்தாரம் ஆகும்.இதன் படி சொத்து மதிப்பில் 40 விழுக்காடுக்கும் அதிகமான தொகையை அரசுக்கு வரியாக செலுத்த வேண்டும். பிராயசித்தத்தைப் போன்றே இந்த வரியிலும் ஒரு பகுதியை அதை வசூலித்த காரியக்காரர்களே வைத்துக் கொண்டனர்.
தலைவரி
நாடார் இனத்தவரை அதிகம் பாதிப்புள்ளாக்கிய மற்றொரு வரி தலைவரி (Poll tax) ஆகும். பதினாறு முதல் அறுபது வயது வரையுள்ள ஆண்கள் அனைவரிடமிருந்தும் இவ்வரி வசூலிக்கப்பட்டது. இறந்தவர்களுக்கும் இவ்வரியை உறவினர்கள் கொடுக்க வேண்டியிருந்தது. இவ்வரியை கொடுக்க முடியாத காரணத்தால் பலகுடும்பங்கள் அண்டைமாநிலமான தமிழ நாட்டிற்கு குடிபெயர்ந்தனர். அவ்வாறு குடிபெயர்ந்தவர்களின் உறவினர்களிடமிருந்தும் இவ்வரி வசூலிக்கப்பட்டது.[15]
இதர வரிகள்
தலைவரியைத் தவிர தொழில் வரி, வீட்டு வரி, சொத்து வரி, என்று பல விதமான வரிகள் வசூலிக்கப்பட்டன. நாடார்கள் பனையேறுவதற்கு அவர்கள் பயன்படுத்திய ஏணிக்கு ஏணிகாணம் என்ற வரியும், தளைக்கு (தளை என்பது பணை ஏறும் தொழிலாளிகள் பணை ஏறும் போது கல்களில் அணிந்து கொள்ளும் பனை நாரினால் செய்யப்பட்ட வளையம்) தளைகாணம் என்ற வரியும் வசூலிக்கப்பட்டன. கள் தயாரிப்பவர்களிடமிருந்து ஒருகுடம் கள்ளிற்கு ஒரு நாளி கள் வீதம் வரியாக வசூலி்க்கப்பட்டது. [16]ஒரு குடிசைக்கு ஒரு பணம் வீதம் குப்ப காச்சா(kuppa katch) என்ற வீட்டு வரியும் வசூலிக்கப்பட்டது. வீடுகளுக்கு கூரை மாற்றும் போது மனை மேய்ப்பான் கொள்ளுமிறை என்றொரு வரியும் வசூலிக்கப்பட்டது. அவர்களுக்கு சொந்தமான நிலங்களுக்கும் அங்கு வளர்கின்ற பனை, தென்னை, கமுகு, மா, பலா, புளி, புன்னை, இலுப்பை போன்ற மரங்களுக்கும் வரி கொடுக்க வேண்டும். திருமணமான பெண்களிடமிருந்து தாலியிறை வசூலிக்கப்பட்டது. சிலவகையான ஆடைகள் அணிவதற்கும், அணிகலன்கள் அணிவதற்கும், தலைப்பாகை அணிவதற்கு, குடைப் பிடிப்படதற்கு, பல்லக்கில் செல்வதற்கு, திருமணம் நடத்துவதற்கு என ஒவ்வொன்றிற்கும் அரசுக்குப் பணம் செலுத்தி அனுமதி பெற வேண்டும். அரசுக்கு சேர வேண்டியப் பணத்தைவிட பன்மடங்கு அதிகமாக அதிகாரிகள் வரி வசூலித்து வந்ததால், அதிலிருந்து விடுபட சம்பந்தப் பட்ட அதிகாரிகளுக்கு லஞ்சம் கொடுத்தார்கள்.
வரி கொடுக்க தவறியவர்கள் கடுமையான தண்டனைகளுக்கு ஆளாக்கப்பட்டார்கள் முதுகில் பாரமான கற்கள் எற்றி வைத்து வெயிலில் பல மணி நேரம் நிற்க வைத்தல், பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்புக் கம்பியை காதில் நுழைத்து தொங்க விடுதல், சிறையிலடைத்துச் சித்திரவதை செய்தல் போன்றக் கொடுமைகளுக்கு ஆளாக்கப்பட்டார்கள்.
விருத்தி, ஊழியம்
உப்பளங்களிலிருந்து மண்டிகளுக்கும், விற்பனை நிலையங்களுக்கும் உப்பு மூடை சுமந்து செல்லுதல், அரசு பண்டகச் சாலைகளைப் பாதுகாத்தல், காடுகளிலிருந்து வெட்டிக் கொண்டு வரும் மரத்தடிகளைப் பாதுகாத்தல்,யானைகளைப் பிடிக்கும் குழிகள், வெட்டிப் போடப்பட்ட காடுகளைப் பாதுகாத்தல் போன்ற வேலைகளை கீழ்சாதியினர் ஊதியமின்றி செய்ய கட்டாயப் படுத்தப்பட்டனர். தொடர்ந்து பல நாட்கள் இவ்வேலைகளைச் செய்யச் சொல்லி கட்டாயப்படுத்தியதால் பல குடும்பங்கள் நெருக்கடிகளைச் சந்தித்தது.
நிலங்களுக்கு வேலி அமைத்தல், வண்டிகளில் சுமைகளை ஏற்றி இறக்குதல், அரசனின் குதிரைகளுக்குப் புல்வெட்டிக் கொண்டு போடுதல், அரசுக் கட்டிடங்களைப் பழுது பார்த்தல், காவல் காத்தல் போன்ற வேலைகளை விருத்திக்காரர்கள் ஊதியம் பெறாமல் செய்து கொடுக்க வேண்டும். நாடார்கள் மாத்திரமே இவ்வேலையில் ஈடுபடுத்தப்பட்டனர். இலவசமாக வேலை செய்வதுடன் விருத்திக்காரர்கள் எழுதுவதற்கு தேவையானஎழுத்தோலை, கோவில்களுக்கு தேவையான கருப்புக்கட்டி, எண்ணெய், பூமாலை, பால் போன்ற பொருட்களையும், ஊட்டுப் புரைகளுக்கு தேவையான விறகு மற்றும் காய்கறிகளையும், அரசு யானைகளின் தீவனத்திற்கான தென்னை ஓலைகள் ஆகியவற்றை இலவசமாக கொடுப்பதும் விருத்திக்காரர்களின் வேலையாகும். இவற்றைத் தவிர பண்டிகை நாட்களில் அரச குடும்பத்தினருக்கும், உயர் சாதியினருக்கும்கோழிகள், முட்டைகள், காய்கறிகள், பழங்கள் போன்றவற்றை இலவசமாக கொடுக்க வேண்டியிருந்தது.மேலும் இந்தப் பொருட்களை திருவனந்தபுரத்திற்குத் தலைச்சுமையாகச் சுமந்து கொண்டு சேர்க்கவும் வேண்டும்.

---

041.என்னதான் முங்கி முங்கி ஹிந்துத்துவம் பேசினாலும் உங்களால் இந்த ஜென்மத்தில் இல்லையோ இன்னும் ஆயிரம் ஜென்மங்கள் வந்தாலும் ஹிந்து மதத்தில் சீரத்திருத்தம் கொண்டு வர முடியாது, வரவும் மாட்டீர்கள், அதற்கு முயற்சி கூட செய்ய மாட்டீர்கள்.

ஆன்மீகம் என்ற பெயரில் பிரிவினையை மட்டுமே உருவாக்கி வைத்திருக்கிறீர்கள். அதை வெளிநாட்டுக்காரர்களுக்கும் போதிக்கிறீர்கள், இங்கே வந்து வேதாந்தம் கற்றுக்கொண்ட என் மாணவி ஒருவர் வர்ண அதர்மம் பற்றி பேசியதும், இதில் நீ எதில் வருகிறாய் என்று கேட்டதும் எனக்கு தூக்கிவாரிப் போட்டது. கேட்டால், ஹிந்து மத நூலான பகவத் கீதையயே சொல்லி இருக்கிறதே, அதுதான் கேட்டேன் என்கிறார்.

நான் யாராக இருந்தால் என்னுடன் இதே போன்று நட்புடன்  பழகுவாய் என்று கேட்டேன், அமைதியாக இருந்தார். "உங்களைப் போன்ற ஆன்மீக தேடல் என்ற பெயரில் இந்தியாவுக்கு வரும் ஆட்களின் மனதிலும் வர்ண ஆதர்ம பேதங்களை திணித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்."

"நல்லதை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு கெட்டதை இந்தியாவிலேயே விட்டுவிட்டு வாருங்கள். இன்னும் ஆயிரம்  ஆண்டுகள் ஆனாலும் இந்த வர்ண அதர்ம பேதங்கள் ஒழியாது, ஒழிக்கவும் விடமாட்டார்கள். நவீன சாமியார்கள் அனைவருமே ஒன்றுதான், சொல்வதொன்று செய்வதொன்று. நீங்கள் நீங்களாக இருங்கள், நவீன சாமியார்களுக்கு அடியாள் வேலை பார்க்க இந்தியாவில் பலர் இருக்கிறார்கள், அதில் நீங்களும் ஒருவராகிவிடாதீர்கள்.

நீங்களும் இந்திய கிருத்துவர்கள் போலாகிவிடாதீர்கள், படிப்பது பைபிளாகவும் பின்பற்றுவது ஹிந்து மதமாகவும் இருக்காதீர்கள். என்னைக் கேட்டால் மதக் குப்பைகளை தூக்கிப் போட்டுவிட்டு, கடவுளை மட்டும் மனதில் வைத்து மனிதனாக இருக்க முயற்சி செய்யுங்கள். சக மனிதனை நேசிக்க கற்றுக்கொள்ளுங்கள்.

உலகம் கைக்குள் வந்துவிட்டது ஆனால் மனித மனங்கள் மதம், மொழி, இனம் என்று பிரிந்து கிடக்கிறது. நான் பறையன், இன்னமும் என் வீடு ஊருக்கு வெளியே ஒதுக்கப்பட்டுத்தான் இருக்கிறது. நான் என்னதான்  கல்வியில், அறிவில்
சிறந்திருந்தாலும் என் ஊரில் நான் தீண்டத்தகாதவந்தான், அப்படித்தான் பார்ப்பார்கள், உன்னை, உன் ஊரில் தீண்டத்தகாதவள் என்று ஊருக்கு வெளியே வைத்தால் உன் மனநிலை எப்படி இருக்கும் என்று யோசி."

இப்படி சொன்னவுடன் என்னை இறுக்கமாக கட்டிப்பிடித்து  "I am extremely sorry Bala" என்றார்.

என்றுதான் திருந்துவார்கள்?  பொள்ளாச்சியில் நூற்றுக்கணக்கான இந்து பெண்களை பாலியல் பலாத்காரம் செய்த அக்யூஸ்ட்டுங்களின் முகநூல் புரொபைல் படத்தையெல்லாம் பார்த்தா, தேசபக்தியும் கடவுள் பக்தியும் கரைபுரண்டு ஓடுதே..

ஒருவர் ஷ்ரிடி சாய் பாபாவின் தீவிர பக்தர். ஒருவர் திருப்பதி வெங்கடாசலபதி பக்தர்.
ஒருவர் இருமுடி கட்டும் தீவிர ஐயப்ப பக்தர். ஒருவர் செல்லப்பிராணி வளர்ப்பவர்.
ஒருவர் இந்திய தாய்த் திருநாட்டிற்கு இரத்தம் சிந்தக்கூடிய ஜெய்ஹிந்த் பக்தர். ஒருவர் ஏரிகளை சுத்தம் செய்யும் சமூக செயற்பாட்டாளர்.

ஆம், இவர்கள் ஜீன்ஸ் பேண்ட் அணிந்திருந்தனர். ஒருவர் நெற்றியில் காவி பொட்டு வைத்திருக்கிறார். எல்லோரும் கையில் சாதி அடையாள கயிறு கட்டியிருந்தனர்.
ஒருவர் நதிநீருக்கும் போராடுகிறார். ஒருவர் RSSகாரர்.

ஆக, பொள்ளாச்சி கொடுமையை நிகழ்த்திய எல்லோரும் நம்முடனே கலந்து வாழ்ந்துக்கொண்டிருக்கும் நம்மில் ஒருவர்.

பொள்ளாச்சியில் நூற்றுக்கணக்கான இந்து பெண்களை பாலியல் வன்கொடுமை செய்த ஆர்எஸ்எஸ் பிஜேபி அதிமுகவை சேர்ந்த தேச பக்தாள்கள் சமூக வலைத்தளங்களில் போட்ட வாசகங்கள் இவை:

“I support Indian army” “மோடி ஆணையிட்டால் அரை மணி நேரத்தில் பாகிஸ்தான் உலக வரைபடத்திலிருந்து நீக்கப்படும்” “I proud to be an Indian” “Jai hind” “பாரத் மாதா கீ ஜெய்”

- அயோக்கியர்கள் இப்படி தான் தங்களை தேச பக்தர்களாக உங்களிடம் காட்டி உங்களையும் உங்கள் குடும்பத்தையும் நம் இந்திய நாட்டையும் நாசம் செய்வார்கள்! ஜாக்கிரதை!

பெரியாரையும், திராவிட கொள்கைகளை பற்றி ஓரளவாவது படித்தவன் எவனும், பெண்கள் மீது எப்போதும் வன்முறையினை திணிக்கமாட்டான்...

100% உறுதியாக சொல்கிறேன்...

---

042.தாலி அறுத்தான் சந்தை

குமரி மாவட்டம் மலையாளிகள் பிடியில் இருந்தபோது தாழ்த்தப்பட்ட தமிழர்கள் மீது பல கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டன.

பெண்கள் மார்பு அளவிற்கேற்ப முலைவரி வசூலிக்கப்பட்டது.

மார்பை மூடவும் அனுமதி இல்லை.

அந்நிலையில் ஒரு சந்தையில் மலையாள சண்டியர்கள் அமர்ந்துகொண்டு மார்பை மூடியுள்ள பெண்களின் முந்தானைகளை அறுத்து எறிந்து தாலியை அபராதம் என்று எடுத்துக்கொண்டு பரிகாசம் செய்துவந்தனர்.

அச்சந்தை  இன்றும் தாலியறுத்தான் சந்தை என்று அழைக்கப்படுகிறது.

இந்த முலைவரி நாஞ்செலி அல்லது நங்கெலி எனும் தமிழ்ப்பெண் முலைவரி கட்டமுடியாமல் மார்பை அறுத்து கொடுத்ததால் எழுந்த பெரும்போராட்டத்திற்குப் பிறகு (தோள்சீலைக் கலகம்) விலக்கப்பட்டது.

 1950 களில் நேசமணி தலைமையில் போராடி கன்னியாகுமரி மலையாள மாநிலத்தில் இருந்து தமிழகத்துடன் இணைந்தது.

---

043.சுடலைமாடன்.
 இசக்கியம்மா.
பேச்சியம்மா.
`இவையெல்லாம் இந்துமத தெய்வம் இல்லை என்பவர் விளக்கம் தர முடியுமா?
###########
BALA.
உங்களை அவர்கள் பாவாடை என்பதில் தவறே இல்லை போலிருக்கு. நீங்கள் மதம் மாறிவிட்டீர்கள். ஹிந்து மதம் வெற்று மதம் இப்போது. உங்கள் மதத்தை கிண்டல் செய்யும் போது அதற்கு பதில் சொல்லுங்கள்.  உங்கள் மதம் இந்தியாவில் எப்படி இருக்கிறது என்பது பற்றி சிந்தியுங்கள். ஜாதி வெறியும், ஜாதி வேற்றுமையும் நிறைந்ததே இந்திய கிருத்துவம். முதலில் அதை கலைய முற்படுங்கள். அப்புறம் போகலாம் எசக்கியம்மனுக்கும், பேச்சியம்மனுக்கும்.
SEKAR.
Balasubramanian Saraswathy பாலா எதர்க்கெடுத்தாலும் கோபப்படாதீர்கள். ஒரு இந்து சகோதரர் பறையர் எல்லோரும் பறையர் என்று  பெயருக்கு பின் பொடவேண்டுமென்றும்  அப்போதுதான் நம் சமுதாயம் முன்னேருமென்கிரார். மேலேகுறிப்பிட்ட தெய்வங்கள் இந்துமத தெய்வம் இல்லை என்கிறார் உங்கள் கறுத்து?????
BALA.
Sekar Suppiah எசக்கியம்மன் ஹிந்து மத தெய்வமும் இல்லை, இசக்கிமுத்து என்பது ஹிந்துக்கள் வைக்கும் பெயர் அல்ல. பேச்சியம்மாள் என்பது தமிழர்களின் நடுகள்  தெய்வங்களில் ஒன்று. ஆமாம், அவர்களுக்கு ஏன் இந்த ஆராய்ச்சி? அவரவர்களுக்கென்று  ஒரு குல தெய்வம் இருக்கும், அதை சார்ந்து பல நடுகல் தெய்வங்கள் இருக்கும் அதை வழிபட்டால் போதும்.
SEKAR
Balasubramanian Saraswathy நான் கிறிஸ்தவனாக இருந்தாலும் அங்கும் குறைகண்டு சுட்டிக்காட்டி திருத்த முற்படுபவன். ஒரு கிறிஸ்தவனாக இருந்தால் அதை திருத்த முதிர்ச்சி செய்வான் ஆனால் ஒரு இந்துவாக இருந்தால் பறப்பயல உனக்கு என்ன என்று கேட்பான்.
BALA
Sekar Suppiah செம, கிறித்துவ வெள்ளாளர்கள் உங்களை சிவப்பு கம்பளம் போட்டு வரவேற்கிறார்கள். வாழ்த்துக்கள்.
SEKAR
Balasubramanian Saraswathy  பாலா எங்க குடும்பத்துல பல கலப்பு திருமணத்தை பார்கலாம் ஆனால் இந்து மதத்தில் இது சற்று இறுக்கமாக உள்ளது. பிராமண மருமகன், நாடார் மருமகள், வன்னியர் மருமகன் உண்டு அவர்கள் சாதியை தூக்கிப்பிடிப்பதில்லை brother நம்ம எல்லோரும் சகோதரர்கள் என்பார் ஒரு கிரிஸ்தவர் ஆனால் ஒரு இந்து நாடார் இப்படி சொல்லுவது உலக அதிசயமாகிவிடும்.
Mt.
நீங்கள் குறிப்பிட்டது அனைத்தும் தாழ்த்தப்பட்டவர்களின்.சாமி. எல்லோரும் இந்து என்றால் சாமிகள் ஏன் தனியாக. சிந்தித்து பாருங்கள்
Jim
இவர்களெல்லாம்தமிழ்குடிமக்களின் தெய்வங்கள்.இத்தெய்வங்களை பிராமணர்கள் வழிபடுவதில்லை.இவர்கள் இந்து தெய்வங்கள்  அல்ல. பிராமணர்களை தவிர எல்லா தொல்குடி தமிழ் மக்களும் வணங்குகிறார்கள்.பிராமணர்கள் பிற்காலத்தில் முருகன் கணேசன்,விஷ்ணு  போன்ற கடவுள்களை இம்மக்களிடையே  புகுத்திசாதி என்ற விஷத்தை காற்றிலவீசிவிட்ட்னர்..நம் மக்கள் இதிலிருந்து இன்னும் மீளாமல்  இருக்கிறார்கள். ஆனால் கிருத்தவர்கள் இன்றும் வேதம் வாசிக்கும் இந்துக்கள் தான்..
Vi
தற்காலத்தில் நாட்டிற்கு உழைத்த தியாகிகளை கௌரவிக்கும் பொருட்டு நினைவு சின்னங்கள், நினைவு மண்டபங்கள் கட்டி குரு பூஜை செய்வதுபோல் அக்காலத்தில்  கோவில்கட்டி மரியாதை செலுத்தியுள்ளனர்.அன்னை வேலாங்கன்னி கோவில் ஒரு புத்த பிக்கு னியின் நினைவிடம் என்று படித்துள்ளேன்.
Se
Viswanathan Anand  நீங்கள் சொல்வதை ஒப்புக்கொள்கிரேன் இவர்கள் இந்த தெய்வம் போல ஆட்டையும் கோழியையும் பலி கேட்பதில்லையே.
Vi
Sekar Suppiah நாம் விரும்பும் உணவு வகைகளையே ஆண்டவனுக்கு படைக்கிறோம்.
SEKAR.


இவர்கள் எல்லாம் நமக்காக மரித்த மாமனிதர்கள். நம் முன்னோர் அவர்களை காவல் தெய்வங்களாக பரம்பரை பரம்பரையாக தொடரந்து வழிபட்டு வருகிறார்கள்.அவ்வளவு தான்.
SEKAR KANNU
இவர்கள் அனைவரும் நமது
முன்னோர்கள்
கடவுள் கிடையாது
sEKAR KANNU
கடவுளும் கிடையாது
இவர்களை வழிபடுவது என்பது பணம் விரயம் மட்டுமே
Jim
இவர்கள் நமது முன்னோர்கள் தான். சரி என்று வைத்துக்கொள்வோம்.நம் இனத்திலும் இவர்களை வணங்கு கிறார்கள் .இதே பெயர்கள் நாடார் தேவர் மற்றும் இதர பிற்படுத்தபடட மக்களிடையேயும் வருகிறதே .இது எப்படி ?
SEKAR KANNU
Jeyam Mookkan
நாடார் தேவர் என்பது கடந்த நூற்றாண்டில் உருவாக்கிய சாதிகள்
இன குழுக்களாக இருந்த போது உள்ள முன்னோர்கள் இவர்கள்
Jim
சங்க நூல்களில் குறிப்பிடப்படும் இசைக் கலைஞர்களான பாணன், கிணையன் ஆகியனவும் தொழில் ரீதியாக பாணன் வீணை வாசித்து அரசர்களிடமும் செல்வந்தர்களிடமும் தங்கள் இசையினை அரங்கேற்றி அதனைத் தமது வாழ்வாதாரமாகக் கொண்டவர்களாகும். இவர்கள் செல்வந்தர்களின் தூதர்களாகவும் செயற்பட்டுள்ளார். எனினும் இவர்கள் ஏழ்மையின் எல்லையில் இருந்த காரணத்தினாலும் சமூகத்தின் பிற்படுத்தப்பட்டோராகவே கணிக்கப்பட்டனர். இவர்களின் மனைவிகள் விறலியர் என அழைக்கப்பட்டனர். இவர்களே பாணன் வாசிக்கும் வீணையின் இசைக்கு நடனம் ஆடுபவர்களாகவும் இருந்தனர். இவர்களை விடத்;தாழ்ந்தவர்களே கிணையர் என்போராகும். இவர்கள் தொழில் சிறு பறை வாசிப்பதாகும். இத்தகைய சிறு பறையே கிணை எனப்படும். இவர்களே அரசர்களின் அறிவித்தல்களைப் பறை அறைந்து பொது மக்களுக்குத் தெரிவிப்பவர்களாவர். இவர்களின் வளர்ச்சியே இன்றைய பறையர்கள் எனப்படும் சாதியின் தொடர்ச்சியாகும். அடுத்ததாக சங்க நூல்களில் குறிப்பிடப்படுவோர் துடியர், இவர்கள் துடி எனப்படும் ஒரு வகைப் பறையை இசைப்பவர்களாவர். இவர்களே போர்ப்பறை முழங்குபவர்களாவர். இவர்கள் யாவரும் நாடு நாடாகவும் ஊர் ஊராகவும் திரிந்து தமது கலையினை சந்தைப் படுத்தியே தமது சீவியத்தைக் கொண்டு செல்ல வேண்டிய ஒரு நாடோடி வாழ்க்கை வாழ நிர்ப்பந்திக்கப் பட்டவர்களாவர். சங்ககால நூல்களில் குறிப்பிடப்படும் புலை என்பனை அடியொற்றிப் பிறந்த புலால் என்பது மச்ச, மாமிசம் என்ற பொருளில் கி.மு 3ஆம் நூற்றாண்டின் நூலாகிய திருக்குறள் என்னும் நீதி நூலில் “புலால் மறுத்தல்” என்னும் ஒரு அதிகாரமே வகுக்கப்பட்டிருப்பதனைக் காண்க. ஆனால் திருக்குறளில் சாதிப்பிரிவுகள் பற்றி எங்கும் குறிப்பிடப்பவேயில்லை. இதன் அடிப்படையிலும் ஏனைய நீதி நூல்கள் தோன்றிய காலம் சமண சமயம், புத்தசமயம் ஆகியன தமிழ்நாட்டில் நிலைபெற்ற காலமாகையால் திருக்குறள் என்னும் நீதி நூல் கி.பி 3ஆம் நூற்றண்டில் தேன்றியதாலேயே சாதி பற்றிய எந்தக்குறிப்புக்களும் திருக்குறளில் இடம்பெறவில்லை என்று ஹாட் கூறுகின்றார்.
சாதிப்பிரிவு பற்றிய சங்க நூற் சான்றுகள்
“இந்நான் கல்லது உணாவும் இல்லை,
துடியன், பாணன், பறையன், கடம்பன் என்று
இந்நான்கல்லது குடியும் இல்லை” புறநானூறு 335 வது பாடல் வரி 6லிருந்து .இப்படி இருக்க ஒரே குழுவாக எப்படி இருந்திருக்கமுடியும்?
Selvin
ஐயா இவர்கள் அல்லாத நான்கு குடீ இல்லைன்னா இவனை ஆண்ட மன்னன் எந்த குடீ சொல்லுங்க.
Guna.singh
இவைகள் பண்டையத்தமிழர்களின் குலதெய்வங்கள்.பிற்காலத்தில்  இந்துத்துவாவோடு இசைக்கப்பட்டது.

---

044.The apologists of caste system should remember that it is caste which has weakened India. Islam entered India with the faith in one Supreme God upholding the concept of an equalitarian society.


They ridiculed the Hindu social order and the spiritual licentiousness prevailing among Hindus. Islam dissected India into three after the struggle for independence. That it will continue to do so should be more or less clear to us going by the dangerous Jihadist philosophy. If Kashmir was Islamized and which wants cessation now, the credit goes to the ignoble caste rigidity which prevailed in the valley in the beginning. The evil was eradicated by the efforts of spiritual leaders like Lal Ded and Noorudin Rishi (a convert from lower caste), opening the door for a socially inclusive ideology preached by Islam. If Kerala is 50% Muslim and Christian, it is because of caste. The conversion of low caste Hindus, especially in states like Tamil Nadu, is defacing the culture face of India, thanks to caste system. The only reason why there is no formal conversion into Hinduism from outside is due to its abhorrent caste order. Suppose a Christian or a Muslim wants to convert into Hinduism, the immediate problem before him or her would be the question to what caste would he be ultimately tagged.
The people in the lower caste ladder, who make the bulk of India, would never support a caste based society. If they now accept caste identity, it is for crushing the dominance of upper castes and to claim their rightful share in an unjust social order. If the political system of the country has been corrupted, it is because of the caste based politics which includes all castes. Caste remains the bed rock of corruption, disintegration and disunity of India. I feel the people who utter words in support of a caste based society, past or present, should be banished to Antarctica, where they should be buried deep under the Ice Mountains to die there. Probably, it is the only way if the Indian society is to be cleansed from this evil avatar of discrimination and domination. The atrocities that were committed on the poor people of India in the name of caste and untouchability are horrendous and a tale bigger than Mahabharata and Ramayana put together.

Just a few decades ago, the so called lower castes in Kerala had to jump off the road and hide behind bushes if a higher caste person comes from either side of the road.


Then they began a Satyagraha. It is called Vaikkam Satyagraha, in which Mahatma Gandhi also took part. The Satyagraha, one should remember, was not for entry of lower castes into a temple, but for the right to walk on the road near a temple. It was much later temple entry for the lower castes was allowed by a government decree. Almost the same period, there was another sinful caste tradition in Kerala. If a lower caste woman has to cover her nakedness, she had to pay tax to the king. It was known as ‘mulakkaram’ – tax for covering woman’s breast. Both lower caste women and men were not allowed to wear proper clothes in the society of higher castes.
Once, a self respecting lady from Alappuzha cut her breast and gave it to the collectors of breast-tax, in a platter. Today she is worshipped as a local deity in Alapuzha. Such were the atrocities inflicted upon the people by the Brahmin-Kshatriya combine in the country. If there is a darkest history of India, that begins with the caste system, which made the country corrupt, disunited and ultimately a slave to other barbarians from outside. No civilized society will tag human beings as inferior and superior on the basis of birth in poor social conditions which itself is the byproduct of an unjust social order. And funnily enough, some of you may like to offer final libations to this social evil by karma theory.

What all crimes the wily priests have committed against the poor people in Kerala and elsewhere in the country by way of taboos, rites and rituals! A lower caste woman during her seventh month of pregnancy was to be fed with tamarind, while the Brahmins fed their pregnant women with honey and milk.


The consumption of tamarind during the seventh month of pregnancy will ensure the birth of a dark and brainless child. At the time of the menstruation of women in a Brahmin family, they would celebrate it in a unique way. A rice pudding (poriyada) would be made and the menstruated woman would be made to sit on it ceremoniously. After that this pudding would be given to the Sudras, mostly Nairs working as servants in their households. Those who partake of the pudding would never have BrahmaJnana, it is said. Fortunately, all these black rituals have stopped now by the initiatives of reformers like Sri Narayana Guru.
Another obnoxious tradition was the observance of ‘pitru tarpanam’ which the Sudras were supposed to do on the most inauspicious dark month of the year (karkidaka), at the most inauspicious time of Amavasya (dark moon day), while the Brahmins did it on pournami, the full moon day of a most auspicious month. By doing pitru tarpanam during amavasya, the influences of dark forces will be extremely high and the ancestral souls of the Sudras would ever remain hooked with dark spirits in hellish regions. The twice-borns of Kerala used all dirty tricks to keep the Sudras under subjection. Is this system one is eulogizing about? Every version of caste theory should be sickening to a civilized society.

Caste system is allowed to continue here because a few people could feel superior to their unfortunate brethren, who are made up of the same blood. But no one would commit such a crime against their own brethren. So it has been committed by a people whose blood is not purely Indian.


One cannot deny the fact that the caste system was institutionalized by a people who had different blood in their vein than Indian. So it is also racism which is behind the perpetuation of caste theory. And racism is a crime. Let no right thinking Hindus ever support or justify caste system, because it would be equal to supporting racism and an unjust social order which will further weaken India and the cause of Hinduism.
However, Hindus generally continue to remain carefree enjoying the sumptuous feast of caste, cricket and corruption. They sleep in the mansion of an old bygone era, remaining oblivious to the spiritual transformation taking place around the globe in the new age of Kali.  Is India again heading for a disaster much worst than it had endured during the past thousand years? Probably yes, if Hindus do not wake up. Their dream castle might crumble any time if they do not remain alert and truly dharmic, not in words, but by deeds. The endless talk on caste and the vain glory of Hindu culture would not yield any practical good. Also Hindus cannot prosper ridiculing other religions while they themselves are subject to ridicule because of their allegedly philistine exclusivist character not in true sync with the tenets of Sanatana Dharma.

---

045.

சமூகம்
அனைவரும் கோவிலில் நுழைய உரிமைக் கிடைத்து 82 ஆண்டுகள் முடிகிறது!
த.ராம்



இந்தியாவில், ஆங்கிலேயரிடம் சுதந்திர உரிமைக்காகப் போராட்டம் நடந்து கொண்டிருக்கும்போது, தாழ்த்தபட்ட மக்களின் உரிமைக்கான போராட்டங்களும் நடந்துகொண்டு இருந்தன .அப்போது பல போராட்டங்கள் வெடித்தன. பல தலைவர்கள் படையெடுத்தார்கள். கோயிலினுள் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் நுழையக் கூடாது. அது தீட்டு என்று திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தில் உயர் ஜாதியினர் என்று கருத்தப்பட்டவர்கள் சொன்னார்கள். ஆனால் இந்தியாவில் முதல்முதலில் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் கோயிலுக்குள் செல்ல 1936 - ம் ஆண்டு நவம்பர் 12 - ம் தேதி அனுமதி கொடுத்தது திருவிதாங்கூர் அரசு. 2018 நவம்பர் 12 -ம் தேதியான இன்றோடு அனைவருக்கும் ஆலயப் பிரவேச உரிமை கிடைத்து 82 ஆண்டுகள் முடிகிறது . தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் உரிமைக்காக நடந்த ஆலயப் பிரவேச உரிமை போராட்டத்தின் வரலாறு மிக நீளமானது.

வைக்கம் போராட்டம்:
அன்றைய திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தில் (இன்றைய கேரளா மற்றும் குமரிமாவட்டம்) கோவிலைச் சுற்றி உள்ள சந்நிதித் தெரு உள்ளிட்ட முக்கிய வீதிகளில், தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் , வருவதற்கு மிகக் கடுமையான விதிமுறைகள் நடைமுறையில் இருந்தன. தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் தீண்டத்தகாதவர் என்னும் கொள்கையுடன் உயர் ஜாதியினர் இருந்தனர். ஆனால் பிராமணர் அல்லாத உயர் ஜாதியினர் என்று அழைக்கப்பட்ட வெள்ளாளர், நாயர், செட்டியார் போன்றவர்கள், கோவில் அர்த்த மண்டபம் மற்றும் கற்ப கிரகத்திற்குப் பின்னால் காணப்படுகிற வராந்தா பகுதிவரை அனுமதிக்கப்பட்டனர்.

1924 - ம் ஆண்டு வைக்கம் சத்தியாகிரகம் டி.கே.மாதவன், ஜார்ஜ் ஜோசப் போன்ற பலரால் ஆரம்பிக்கப்பட்டு, இந்தியா கவனிக்கும் முறையில் நடைபெற்றுக் கொண்டிருத்தது .வைக்கம் கோவிலைச் சுற்றியுள்ள வீதிகளில் இந்து மதத்திலுள்ள தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் நடமாடக் கூடாது என்றிருந்த கொடுமையை அகற்ற, சத்தியாகிரகப் போராட்டம் நடந்து கொண்டிருந்தது. ஜார்ஜ் ஜோசப்பின் அழைப்பினை ஏற்று பெரியாரும் வைக்கம் போராட்டத்திற்கு வந்தார்.நாஞ்சில் நாட்டில் டாக்டர். நாயுடுவின் தலைமையில் வைக்கம் சென்றனர். வைக்கம் சத்தியாகிரக முகாம் பெரிய மைதானத்தில் ஓலைகளால் பல அறைகளுடன் அழகாக அமைக்கப்பட்டிருந்தது. அதில் தபால் பிரிவு, மருத்துவப் பிரிவு போன்ற பல பிரிவுகள் இருந்தன.

பஞ்சாபிலிருந்து வந்த சீக்கியர்கள் முகாமில் தங்கி சத்தியாகிரகத்தில் ஈடுபட்டவர்களுக்கு உணவளித்து வந்தனர். பெரியார் தலைமையில் போராட்டம் நடந்து கொண்டு இருந்தது. 50 தொண்டர்களுக்கு ஒரு தலைவரும் எல்லா தலைவருக்கும் மேலாக ஒரு தளபதி (தொண்டர் படைத் தலைவர்) கொண்ட போராட்டக் குழு அமைக்கப்பட்டிருந்தது. காலை 7 மணி முதல் தொண்டர்கள் முகாமிலிருந்து ஊர்வலமாகப் புறப்பட்டு தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் போகக் கூடாது எனத் தடுக்கப்பட்ட இடத்திற்கு பஜனையுடன் ‘ஜே’ முழக்கமிட்டு செல்வார்கள். குறிப்பிட்ட எல்லையை அடையும்போது போலீஸார், தொண்டர்களைக் கைது செய்து கொண்டு போவார்கள். நீதிபதியும் தொண்டர்களுக்கு தண்டனை கொடுத்து சிறைக்கு அனுப்பி விடுவார். கோவிலைச் சுற்றி நாலு பக்கமுள்ள தெருக்களின் எல்லையில்தான் தினமும் சத்தியாகிரகம் நடக்கும். அதாவது வடக்கே இருந்து தெற்கே போக வேண்டியிருந்தாலும், பல மைல் சுற்றித்தான் போக வேண்டும். போராட்டக்காரர்கள் பல மைல்கள் சுற்றி வரும்போது சந்து, பொந்துகளில் உயர்ஜாதித் தலைவர்களின் ஆட்கள் கூட்டமாக நின்று கொண்டு சத்தியாகிரகத் தொண்டர்களைத் தாக்கி உடைகளைக் கிழித்து அனுப்பி விடுவார்கள்.

காந்தியின் வருகை:
இந்த காலகட்டத்தில் தான் ,காந்தி வைக்கம் போராட்டத்தைக் காண வந்தார். காந்தி வருவதும் அதுவே முதல் முறை. காந்தியின் வருகையை எதிர்பார்த்துப் பலர் வைக்கம் வந்தனர். காந்தி அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்த டாக்டர் .எம் .இ. நாயுடுவின் காரில் ஊர்வலமாக சத்தியாகிரக முகாமிற்கு அழைத்து வரப்பட்டார். பின்னர் திருவனந்தபுரம், நாகர்கோவில், கன்னியாகுமரி ஆகிய இடங்களுக்கு காந்தி பயணமானார். நாஞ்சில் நாட்டிலிருந்து சத்தியாகிரகத்தில் கலந்து கொண்ட காந்திதாஸ் முத்துசுவாமி பல துன்பங்களுக்கு ஆளானார். பொதுக்கூட்ட விளம்பரத்திற்கு நோட்டீஸ் கொடுப்பதற்குப் பதிலாக தமுக்கு அடித்துக் கொண்டுப் போவார். எதிரிகள் தமுக்கைப் பிடுங்கிக் கொண்டு அடித்து விரட்டிவிடுவார்கள். போராட்டத்தில் கலந்து கொண்டு சிறை சென்ற ஒரு முஸ்லீம் நாகர்கோயிலைச் சேர்ந்த ரஹிம்சாகிப் என்பவர் தான்.

சீக்கியர்கள் வைக்கம் வந்து இந்துமதத்திற்கு எதிராக கலகம் ஏற்படுத்துகிறார்கள் என உயர்ஜாதி இந்துக்கள் காந்திக்குக் கடிதம் எழுதினார்கள். உடனே காந்தி, இந்துக்கள் அல்லாத மற்ற மதத்தினர் போராட்டத்தில் கலந்து கொள்ளக்கூடாது என அறிக்கைவிட்டார். அதனால் பலர் சொந்த ஊருக்குத் திரும்பினர். எம்.சிவதாணுப்பிள்ளை மற்றும் டாக்டர்.எம்.இ.நாயுடுவின் தலைமையில் கொஞ்சகாலம் சத்தியாகிரகம் நடந்தது. பெரியார்தான் சத்தியாகிரகத்தின் பொதுத்தலைவர். ராஜாஜி, வரதராஜிலு நாயுடு போன்றோரும் இதில் கலந்து கொண்டனர். திருவிதாங்கூர் அரசு பெரியாரை கோட்டயம் மாவட்டத்தை விட்டு உடனடியாக வெளியேற வேண்டும் என தடைஉத்தரவிட்டது.தடை உத்தரவை ஏற்றுக்கொண்டு பெரியார் தலைமைப் பதவியை டாக்டர்.எம்.இ.நாயுடுவிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு, ஈரோடு சென்று விட்டார். நான்கு நாட்கள் கழித்து மனைவி நாகம்மாளுடன் பெரியார் வைக்கம் வந்தார். மீண்டும் பெரியார் தலைமைப் பதவியை ஏற்றுக் கொண்டார். பெரியாருக்கு ஒரு வருட சிறைத் தண்டனை அளிக்கப்பட்டு திருவனந்தபுரம் மத்தியச் சிறைக்குக் கொண்டு போகப்பட்டார். பரபரப்பு உண்டானது. பெரியாரின் மனைவி நாகம்மாள் தலைமையில் பெண்கள் பல நாட்கள் போராட்டம் செய்தனர். சில மாதங்கள் கழித்து நாஞ்சில் நாட்டில் இருந்து போனவர்கள் திரும்பினார்கள்.

போராட்டத்தின் விளைவாக அரசின் அப்போதைய அறிக்கையின்படி பிரச்சனைக்குரிய சாலைகள் இந்து அல்லாதவர்களுக்கும் திறக்கப்பட்டது. வைக்கத்திலிருந்து ஒரு பேரணியானது ஒழுங்கு செய்யப்பட்டது. இதே போன்று மற்றொரு பேரணி தென் திருவிதாங்கூர் கோட்டாறிலிருந்து திருவனந்தபுரம்வரை சென்றது. அப்போது வைக்கத்தில் இருந்து வந்த பேரணியும், கோட்டாறிலிருந்து வந்த பேரணியும் ஒன்றிணைந்தது. இவர்கள் ஒரு அஹிம்சை வழி அறிக்கையைத் தயாரித்து திருவிதாங்கூர் மகாராணி சேதுலெட்சுமி பாயிடம் 1924 - ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 13 - ம் தேதி சமர்ப்பித்தனர்.

காந்திக்குக் கோவிலில் நுழைய அனுமதி மறுப்பு:
இந்நிலையில் ,1925 மார்ச் மாதம் 10 - ஆம் தேதி மீண்டும் காந்தி வைக்கம் சென்று அங்கு ஒரு பொதுக்கூட்டத்தில் உரையாற்றினார். அதோடு 14 - ம் தேதி கன்னியாகுமரியில் உள்ள பகவதி அம்மன் கோவிலுக்குள் செல்ல காந்திக்கு அனுமதி வழங்கப்படவில்லை. காந்தி நாகர்கோவிலில் நடைபெற்ற பொதுக்கூட்டத்தில் பங்கேற்று தீண்டாமையினால் ஏற்படும் தீமைகளைப் பற்றியும், இந்து சமயத்தில் காணப்படும் தீமைகளைக் கண்டித்தும் உரையாற்றினார். பின்பு வைக்கம் கோவிலுக்குச் செல்லும் சுற்றுச் சாலைகள் ஜாதி வேறுபாடின்றி அனைவரும் பொதுவாகப் பயன்படுத்துவதுக்கு திருவிதாங்கூர் மகாராணியால் அறிவிக்கப்பட்டது. இந்தச் சலுகையானது, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு திருவிதாங்கூரில் உள்ள மற்ற கோவில்களுக்கு வழங்கப் படவில்லை. இதனால் தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் கோவில் செல்லும் சுற்றுச் சாலைகளைப் பயன்படுத்துவதற்கான திருவிதாங்கூர் தழுவிய போராட்டங்களை சுசீந்திரம் போன்ற இடங்களில் நடத்த ஆலோசித்தனர்.

சுசீந்திரம் போராட்டம் தொடக்கம்:
தென் திருவிதாங்கூரில் கோவில் நுழைவுப் போராட்டம் தொடக்கமாக 1926 ஜனவரி 26 - ஆம் தேதி காந்திதாஸ் முத்துசாமி தலைமையில் சுசீந்திரம் கோயிலுக்குள் செல்ல முயற்சி செய்தனர் . அவர்கள் தடுக்கப்பட்டனர். மீண்டும் ஜனவரி 30 - ம் தேதி, பிப்ரவரி 11 ஆகிய நாட்களிலும் மீண்டும் கோவில் நுழைவுப் போராட்டம் நடந்தது. சுசீந்திரம் தாணுமாலயன் கோவிலைச் சுற்றி உள்ள சந்நிதித் தெரு உள்ளிட்ட முக்கிய வீதிகளில் தாழ்த்தப்பட்ட ஜாதியினர் வருவதற்கு கடுமையான விதிமுறையில் இருந்தன. தீண்டாமைக்கு எதிராக வைக்கம், குருவாயூர் போன்ற இடங்களில் போராட்டம் தீவிரமடைந்தது. அப்போது கேரள மாகாண காங்கிரஸ் கமிட்டி இந்தத் தீண்டாமைச் செயலைக் கண்டித்து வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியது. அதை வழக்கம்போல ஆங்கிலேயர் தடை செய்தனர்.



திருவிதாங்கூரில் உயர் ஜாதியில் பிராமணர்களுக்கு இணையாக நம்பூதிரிகளும் இருந்தனர். ரிஷப மண்டபத்திற்குள் பிராமணர் அல்லாத உயர் ஜாதியினர் மட்டுமே கடவுளை வழிபட அனுமதிக்கப்பட்டனர். இந்த ஜாதிப் பாகுபாடானது குமாரன் ஆசானால் திருவிதாங்கூர் அரசவையின் 12-வது கூட்டத்தின் கவனத்திற்குக் கொண்டு வரப்பட்டது. சுசீந்திரம் சாலைகளில் நடமாட காணப்படும் ஜாதி பாகுபாடு மற்றும் கோயிலுக்குப் பக்கத்தில் காணப்படும் தாழ்ந்த ஜாதியினரை சாலைகளில் நுழைய விடாமல் தடுக்கக்கூடிய தடுப்புப் பலகைகள், மற்றும் கோயிலின் முக்கியத் தெருக்களின் வாசலில் தாழ்த்தபட்ட ஜாதி மக்களைத் தடுப்பதற்காக வைக்கப்பட்டிருக்கும் மூங்கில் திரைகள் போன்றவையும் அரசவையின் கவனத்திற்கு சென்றன.

1926 பிப்ரவரி 19 - ம் தேதி சுசீந்திரத்தில் கோவில் நுழைவுப் போராட்டத்தை டாக்டர்.எம்.இ.நாயுடு, எம்.சிவதாணுபிள்ளை, செய்குதம்பிப்பாவலர், ரகீம் சாயுபு, பெருமாள் பணிக்கர், முத்துக்கருப்பப் பிள்ளை, காந்திராமன் போன்ற பலர் சேர்ந்துத் தொடங்கினர். மறுநாள் பெரியாரும் கலந்துக் கொண்டார்.கோவில் நுழைவுக்கு எதிராக நாஞ்சில் நாட்டின் 12 பிடாகைக்காரர்களும் சுசீந்திரத்தில் வைதீக நெறியின் காவலர்கள் போல் மேல்கரை மாதேவன் பிள்ளையின் தலைமையில் கூடி ஆலோசித்தனர்.

'சுசீந்திரம் வீதிகளை மக்கள் வரிப்பணத்தில் அரசு சீரமைக்கிறது. தெருக்களில் இரவு வெளிச்சத்திற்கு விளக்குகள் அமைப்பதும், துப்புரவு பணி செய்வதும் மக்கள் வரிப்பணம் தான். ஜாதி, மத வேறுபாடுகளின்றி அரசு ஊழியர்கள் சுசீந்திரம் வீதிகளில் செல்கின்றனர். அப்போது ஏற்படாத தீட்டு இப்போது எங்கிருந்து வந்தது? இந்து மதத்தை சேர்ந்த தாழ்த்தப்பட்ட மக்களை வீதிகளில் நடமாடத் தடுக்கும் பீடாகைக்காரர்களின் தீர்மானத்தை எதிர்க்கிறோம்' என காந்திராமனும் சிவதாணுப்பிள்ளையும் எதிர்த்தனர். அதன்பின் சத்தியாகிரகம் தொடர்ந்தது. அதுவரை சுசீந்திரம் வடக்குவீதி நுழைவில்தான், சத்தியாகிரகம் நடந்தது. பின்பு சன்னதி தெருவிலும், நுழைவிலும் சத்தியாகிரகம் ஆரம்பமானது.


தமிழ்நாட்டிலிருந்து கல்லிடைக்குறிச்சி லட்சுமி அம்மாள் அவரது கணவர் சங்கர அய்யரும் போராட்ட முகாமுக்கு வந்தனர். சத்தியாகிரகம் சூடு பிடிக்கத் தொடங்கியது, எதிர்ப்பும் கிளம்பியது. சுசீந்திரத்தை அடுத்துள்ள கற்காட்டில் வசிக்கும் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களை அடித்து விரட்ட வேண்டும் என்பது பிடாகைக்காரர்களின் திட்டம் கற்காடு மக்கள்தான் அதிகளவில் போராட்டத்தில் கலந்து கொண்டார்கள். எதிர்ப்பாளர்கள் ஆயுதங்களோடு தாக்கத் தயாராக, கற்காடு மக்களும் எதிர்த் தாக்குதலுக்குத் தயாரானார்கள்.

இந்தச் செய்தி டாக்டர். எம். இ நாயுடுவுக்குத் தெரியவர காந்திராமனையும், ஜீவாவையும் கற்காட்டிற்கு அனுப்பினார். இருவரும் ரகசியமாக கற்காட்டில் நுழைந்தனர். கற்காடு மக்களை அமைதியாக்க காந்திராமனும், எதிர்ப்பாளர்களை அமைதியாக்க ஜீவாவும் தனித்தனியே பிரிந்து சென்றனர். கற்காடு மக்கள் காந்திராமனின் பேச்சுக்குக் கட்டுப்பட்டனர். எதிர்ப்பாளர்களை ஜீவா அமைதியாக்கினார்.

காந்தி சுசீந்திரம் வருகை:
சுசீந்திரத்தில் இன்னொரு விசேஷம் என்னவென்றால், தாழ்த்தப்பட்ட மக்களில் சிலர் இஸ்லாமியராக, கிறிஸ்தவராக வேஷம் போட்டுக் கொண்டு வீதிகளில் திரிந்தனர். சுசீந்திரம் கற்காடு பகுதியைச் சேர்ந்த தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் காளை வண்டிகளில் சுசீந்திரம் சாலையைக் கடந்து செல்ல வேண்டுமானால், அதனை உயர்ஜாதி இந்து மதத்தைைைச்ச சார்ந்தவர்கள் கையில் ஒப்படைத்து நான்கு அணா என்கிற திருவிதாங்கூர் அரசு நாணயத்தை மாமூலாக கொடுத்தால்தான் அவர்கள் காளை வண்டிகளை சாலையை கடத்தி கொண்டு சென்று ஒப்படைப்பார்கள். இதுவே வழக்கமாக நடந்து வந்தது.

1927 அக்டோபர் 8 - ம் தேதி திருவிதாங்கூர் வந்த காந்தி, ராணி சேதுலட்சுமிபாயிடம் இதுபற்றிப் பேசினார். காந்தியின் வருகையானது சுசீந்திரம் சத்தியாகிரகத்தில் ஈடுபட்ட மக்களுக்கு உற்சாகத்தைக் கொடுத்தது. இந்த சுற்றுப்பயணத்தின்போது காந்தி ஆற்றிய உரையில், மக்கள் சட்டத்திற்கு உட்பட்டு போராட்டத்தைத் தொடருமாறு வலிவுறுத்தினார்.

போராட்டத்தை நிறுத்த பல நாட்கள் பேச்சுவார்த்தை நடந்தது. இறுதியாக சுசீந்திரம் வடக்கு ரதவீதியில் கோவிலின் வடக்கு வாசலிலும், அதற்கு நேர் எதிரே வடபுறம் மடப்பள்ளி வழியாக தெப்பக்குளத்து நீர் சுவாமி அபிஷேகத்திற்குக் கொண்டு வரவேண்டி இருப்பதால், அந்த இடத்திலிருந்து 60 அடி கிழக்கு, மேற்கு தூரத்துக்குள் நீங்கலாக அனைத்து தெருவீதிகளிலும் எல்லோரும் நடமாடலாம் என திருவிதாங்கூர் அரசு சொன்னது. ஆனால் அது அரசு ஆணையாக பல மாதம் கழித்தும் வெளிவரவில்லை. தொண்டர்கள் பலர் தங்கள் ஊருக்கும் கிளம்பி போய் விட்டனர். அரசின் தந்திரம் வென்றது. சத்தியாகிரகமும் நின்றது.ஆனாலும் தாழ்த்தப்பட்ட ஜாதியினர் சாலைகளில் நடமாட அரசு அனுமதித்ததுபோல கோயில் வளாகத்திற்குள் சென்று சாமியை தரிசிக்க வேண்டும் என கோரிக்கை எழுந்தது. காந்திராமன் தலைமையில் 1930 - ம் ஆண்டு மே மாதம் 12 - ம் தேதி சுசீந்திரம் சத்தியாகிரகம் மீண்டும் தொடங்கியது.போராட்டக்காரர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர்.

கோவிலில் நுழைய அனுமதி கிடைத்தது:
சத்தியாகிரகத்திற்குப் பிறகு உயர்நீதிமன்றமானது, மனித உரிமையின் பேரில் சுசீந்திரம் கோவில் தெருக்களை எந்தவிதமான ஜாதி வேறுபாடின்றி அனைவருக்கும் திறந்துவிட உத்தரவிட்டது.மீண்டும் காந்திராமன் தலைமையில் 1931 - ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 9 - ம் தேதி சத்தியாகிரகப் போராட்டம் தொடங்கியது. அதன்பின் திருவிதாங்கூர் அரசானது 1932 - ம் ஆண்டு நவம்பர் 8 - ம் தேதி ஒரு குழுவை நியமித்து, கோவில் நுழைவுப் போராட்டத்தைப் பற்றி விசாரித்து ஆலயப் பிரவேசம் பற்றி அறிக்கை சமர்ப்பிக்கும் முடிவை அறிவித்தது. அந்தக் குழு தனது அறிக்கையை 1934 - ம் ஆண்டு ஜனவரி 11 - ம் தேதி தாக்கல் செய்தது. அடுத்தகட்ட நடவடிக்கையாக திருவிதாங்கூர் அரசு இந்த விஷயத்தில் சமஸ்தானம் முழுவதும் ஒரு மக்கள் தீர்ப்புக்கான வாக்கெடுப்புக்கு உத்தரவிட்டது. இதன் விளைவாக பெருவாரியான உயர்ஜாதி இந்துக்கள், தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் கோவில்களுக்குள் நுழைய தங்களுக்கு எந்த ஆட்சேபணையும் இல்லை என்று தெரிவித்தனர். இறுதியில் 1936 - ம் ஆண்டு நவம்பர் 12 - ம் தேதி திருவிதாங்கூர் மகாராஜா சித்திரைத் திருநாள் ராமவர்மா வெளியிட்ட உத்தரவின் பேரில் அனைத்து ஜாதி மக்களும் கோவிலுக்குள் சென்று வழிபட அனுமதி கிடைத்தது.இதற்கு பிறகு தான் தமிழகத்தில் அனைவருக்கும் கோவிலில் நுழைய அனுமதி கிடைத்தது. திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தில் இந்த ஆண்டோடு ஆலயப்பிரவேச உரிமை கிடைத்து 82 ஆண்டுகள் முடிகிறது.

-த.ராம்

---

046.எழுத்தாளர்: பேரா.மு.ஆல்பென்ஸ் நதானியேல்

எல்லைக் காப்புப் போராளி மார்சல் நேசமணி



எல்லைக் காப்புப் போராளிகளை அறிவோம்!

தெற்கெல்லைப் போராட்டத்தின் மக்கள் தலைவர் மார்சல் நேசமணி என்பது எல்லோரும் அறிந்த உண்மை. அவரைக் குமரி மக்கள் ‘குமரியின் தந்தை’ என்றுதான் இன்றும் அழைத்து வருகின்றனர். திருவிதாங்கூர் சமசுதானத்தில் நிலவிய சாதிய ஒடுக்குமுறை, மலையாள மொழித்திணிப்பு, தாயக மண்பறிப்பு ஆகிய மூன்று நிலைகளிலும் தமிழர் விடுதலை காண வேண்டுமென்று போர்க்குரல் எழுப்பிய பெருமகனார் மார்சல் நேசமணி ஆவார். இவருக்கு எத்தனையோ பட்டப் பெயர்கள் சூட்டப்பட்டிருப்பினும், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் திரு. இரசாக் சூட்டிய மார்சல் என்னும் பட்டப் பெயரே இவரின் பெயரோடு நிலைத்து விட்டது.

12.6.1895இல் அப்பல்லோசுட், ஞானம்மாள் இணையருக்கு மகனாகப் பிறந்தார். இவரின் சொந்த ஊர் கன்னியாகுமாரி மாவட்டம் பள்ளியாடி ஆகும். இவர் நாகர்கோவில் ஸ்காட் உயர்நிலைப்பள்ளியில் படித்துவிட்டு, பின்னர் நெல்லை சி.எம்.எஸ்.கல்லூரியில் பட்ட முன்படிப்பில் சேர்ந்து படித்தார். திருவனந்தபுரம் மகாராசா கல்லூரியில் பட்ட மேல் படிப்பைத் தொடர்ந்து பி.ஏ. பட்டம் பெற்றார். கர்நூல், திருச்சியில் ஆசிரியர் பணி புரிந்த நிலையில், பாதிக்கப்படும் மக்களுக்குப் பணியாற்ற விரும்பி திருவனந்தபுரத்தில் சட்டப்படிப்பைக் கற்றார். 1.9.1914இல் பெற்றோரின் விருப்பத்திற்கிணங்க கரோலின் அம்மையாரைத் திருமணம் செய்து கொண்டார்.

1921ஆம் ஆண்டில் நாகர்கோவிலில் வழக்கறிஞர் தொழிலைத் துவக்கினார். அங்கிருந்த நீதி மன்றத்தில் கையுள்ளள நாற்காலிகள் மேல் சாதியாருக்கும்,’ ஸ்டூல்கள்’ ஒடுக்கப்பட்ட சாதியினருக்கும் ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டு அமரும் நிலை இருந்து வந்தது. இதைக் கடுமையாக எதிர்த்து, முதன்முதலாக்க் கையுள்ள நாற்காலியில் அமர்ந்து தனது எதிர்ப்பபைக் காட்டினார். குற்றவியல் வழக்குகளில் திறம்பட பணியாற்றியதால் மக்களிடையே செல்வாக்குப் பெறத் தொடங்கினார். இதன் காரணமாக 1943ஆம் ஆண்டில் நாகர்கோவில் வழக்கறிஞர் சங்கத்தின் தலைவராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

திருவிதாங்கூரில் சொத்துரிமை உள்ளவர்கள் சொத்துவரியின் அடிப்படையில் நிர்வாக சபைத் தேர்தல்களில் போட்டியிடவோ, வாக்களிக்கவோ முடியும் என்கின்ற நிலையை மாற்றியமைக்கும்படி திவான் சர்.சி.பி. இராமசாமி அய்யரிடம் போராடி வெற்றி பெற்றார். பின்னர் அதே ஆண்டில் நாகர்கோவில் நகர்மன்றத் தலைவராகப் பொறுப்பேற்றார். முதன் முதலாக கல்குளம், விளவங்கோடு வட்டங்களின் பிரதிநிதியாக திருவிதாங்கூர் சட்டமன்றத்திற்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். திருவிதாங்கூர் சமசுத்தானத்தில் தமிழர்கள் சாதி, மொழி, இன அடிப்படையில் புறக்கணிக்கும் நிலைகண்டு, கொதிப்படைந்து 9.12.1945இல் நெய்யூர் எட்வின் நினைவு அரங்கத்தில் ஒரு கூட்டத்ததை ஏற்பாடு செய்தார். அதில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்குக் குரல் கொடுக்கும் இயக்கமொன்றைத் தொடங்க விரும்பினார். புகழ் பெற்ற வழக்கறிஞர் பர்ணபாசு தலைமையில் திருவிதாங்கூர் தமிழ்நாடு காங்கிரசு எனும் சமூக நீதி இயக்கத்தை உருவாக்கினார். பின்னர் திருவிதாங்கூர் தமிழர்களுக்கென்று தனி மாகாணம் அமைத்திட அரசியல் இயக்கம் ஒன்று தேவையெனக் கருதினார்.ஆலன் நினைவு அரங்கத்தில் 8.9.1947ஆம் ஆண்டு சிவதாணுப்பிள்ளை, சிதம்பரம் பிள்ளை, அப்துல்ரசாக் ஆகியோர் கலந்து கொண்ட கூட்டத்திற்குத் தலைமை வகித்து திருவிதாங்கூர் தமிழ்நாடு காங்கிரசு இயக்கத்தை அரசியல் இயக்கமாக மாற்றினார். அது முதல் தமிழர்களின் மத்தியில் இவ்வியக்கம் வீறுகொண்டெழுந்தது.

1947 இல் திருவிதாங்கூர் சமசுத்தானத்தில் தேர்தல் அறிவிக்கப்பட்டது. சமசுத்தான காங்கிரசுக் கட்சிக்கும் திருவிதாங்கூர் தமிழ்நாடு காங்கிரசுக்கும் பலத்த போட்டி உருவானது. மாங்காடு கீழ்க்குளம் ஆகிய இடங்களில் தமிழர்களின் மீது துப்பாக்கிச்சூடு நடத்தப்பட்டது. வலுத்த எதிர்ப்பிற்கிடையில் 13 இடங்களை தமிழ்நாடு திருவிதாங்கூர் காங்கிரசு கைப்பற்றியது. நேசமணி எதிர்க்கட்சித் தலைவரானார்.

1949 இல் திருவிதாங்கூர் கொச்சி சமசுத்தானங்கள் இணைக்கப்பட்டன. ஐக்கியக் கேரள அமைப்பிற்கு இது முதல்படியாக அமைந்தது. மொழிவழி மாகாணக் கோரிக்கையை முன்னெடுத்து முழங்கிய தெலுங்கர்களுக்கு வெற்றி கிடைக்கவில்லை. திருவிதாங்கூர், கொச்சி, மலபார் பகுதிகளை இணைத்து ஐக்கியக் கேரளம் அமைத்தது சரியென்று வாதிட்ட நேசமணி அதே வேளையில் தமிழ்ப் பகுதிகளை ஐக்கியக் கேரளத்திடமிருந்து நீக்க விட வேண்டும என்று சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் நடத்திய மாநாட்டுக் கூட்டத்தில் முழங்கினார். 1952இல் திருவிதாங்கூர் தமிழ்நாடு காங்கிரசு பிளவுபட்ட நிலையில் நடைபெற்ற தேர்தலில் 8 இடங்களில் நேசமணி வெற்றி பெற்றார். இது அவருக்கு மக்களிடமிருந்த செல்வாக்கை மெய்ப்பித்தது. இதை உணர்ந்து பிரிந்து போன தாணுலிங்க நாடார் தலைமையிலான குழுவினர் மீண்டும் ஓரணியில் இணைந்தபோது நேசமணி தாயுள்ளத்தோடு ஏற்றுக்கொண்டார். அப்போது நடைபெற்ற பாராளுமன்றத் தேர்தலில் நாகர்கோவில் தொகுதியில் நேசமணி போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்றார். 1954இல் திருவிதாங்கூர் கொச்சியில் மீண்டும் தேர்தல் அறிவிக்கப்பட்டது. அப்போது தலைமை அமைச்சர் நேரு கேரள காங்கிரசு கட்சிக்கு ஆதரவாகவும், நேசமணிக்கு எதிராகவும் தமிழர் பகுதிகளில் பரப்புரை செய்தார். தமிழர்களோ திருவிதாங்கூர் தமிழர் காங்கிரசு கட்சியை 12 இடங்களில் வெற்றி பெறச் செய்து நேருவின் முகத்தில் கரியைப் பூசினர்.

காங்கிரசு ஆதரவோடு பட்டம் தாணுப்பிள்ளை தேவிகுளம், பீர்மேடு வாழ் தமிழர்கள் மீது அடக்கு முறையை ஏவினார். அம்மக்களுக்கு ஆதரவாக மூணாறு சென்ற நேசமணி, சிதம்பரநாதன், அப்துல்ரசாக் ஆகியோரை கைது செய்து ஆறு வார காலம் சிறையிலடைத்தார். 1954 ஆகஸ்ட் 11ஆம் நாள் நடந்த ‘விடுதலை நாள்’ போராட்ட அறிவிப்பால் திருவிதாங்கூர் தமிழர் பகுதிகளில் வேலை நிறுத்தம், கடையடைப்பு, சாலை மறியல் நடந்தது. அப்போது நடத்தப்பட்ட மலையாள காவல்துறையின் துப்பாக்கிச் சூட்டிற்கு 11 பேர் மாண்டனர். ‘கண்டால் அறியும் புள்ளி’ என்ற கொடிய சட்டத்தினால் தமிழர்களின் வீடுகள், கடைகள், அடித்து நொறுக்கப்பட்டன; சொத்துகள் சூறையாடப்பட்டன. அய்யத்தின் பேரில் அழைத்துச் செல்லப்பட்ட தமிழர்கள் கடும் சித்திரவதைக்குள்ளாயினர். அவப்பெயர் வருவதைக் கண்ட பின்னரே பிரசா சோசலிசுட் கட்சியின் தலைமை, பட்டம் தாணுப்பிள்ளையின் அடக்கு முறையைக் கண்டித்து பதவி விலகும்படி கூறியது. அவரும் வேறு வழியின்றி பதவி விலகினார். பின்னர் விடுதலை செய்யப்பட்ட நேசமணி பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு நேரில் சென்று ஆறுதல் அளித்தும், சட்டப்படி அம்மக்களுக்கு எதிராகப் போடப்பட்ட வழக்குகளுக்குத் தானே நேரில் வாதாடி விடுதலையும் பெற்றுத் தந்தார்.

பசல் அலி தலைமையிலான புனரமைப்புக்குழு தேவிகுளம், பீர்மேடு பகுதிகளைக் கேரளவோடு இணைத்ததை எதிர்த்து நாடாளுமன்றத்தில் 1955 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் திங்கள் 14,15,16 ஆகிய மூன்று நாள்கள் அவர் ஆற்றிய எழுச்சியுரை பொன்னெழுத்துகளால் பொறிக்கப்பட வேண்டிய ஒன்றாகும். 1956இல் சென்னை மாகாணத்தோடு திருவிதாங்கூர் தமிழர் பகுதிகள் கன்னியாகுமாரி மாவட்டம் பெயரில் இணைக்கப்பட்டது. 1957ஆம் ஆண்டு சனவாரி 26ம் நாள் காமராசர் தலைமையிலான தமிழ்நாடு காங்கிரசில் திருவிதாங்கூர் தமிழ்நாடு காங்கிரசை இணைக்க பெரும்பாலனோர் ஒப்புக்கொள்ளவே, வேறு வழியின்றி நேசமணி அதனோடு இணைத்தார். தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்திற்குள் கிள்ளியூர் தொகுதியில் போட்டியின்றி வெற்றி பெற்று காலடி வைத்தார்.

1967ஆம் ஆண்டு சட்டமன்றத் தேர்தலில் காங்கிரஸ் கட்சி தி.மு.க.விடம் மண்ணைக் கவ்வியது. ஆனால் குமரி மாவட்டத்தில் அது 6 இடங்களில் வெற்றி பெற்றது. இது நேசமணியின் தனிப்பட்ட செல்வாக்கை வெளிப்படுத்தியது. அப்போது நடைபெற்ற நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் மீண்டுமொரு போட்டியிட்டு வெற்றியும் பெற்றார். ஒரு முறைகூட மக்களால் தோற்கடிக்கப்படாத மாபெரும் தலைவர் மார்சல் நேசமணி அவர்கள் நேரு, காமராசர் சூழ்ச்சியால் கவரப்பட்டு தேவிகுளம், பீர்மேடு பகுதிகளை மீட்டெடுக்காமலே 1.6.1968இல் இந்த மண்ணை விட்டு மறைந்தார்.

---

047.சாதிகளால் பிளவுண்ட மக்கள் ஒரு தேசமாக முடியுமா?
ஜனநாயகம்  சாதி ஒழிப்பு


Ambedkar

சமூக, பொருளாதார வாழ்க்கை முறைகளில் இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்கு நாம் இன்னும் சமத்துவத்தை மறுக்கப் போகிறோம்? நாம் நீண்ட நாட்களுக்கு இதை மறுத்தால், அரசியல் ஜனநாயகத்தை ஆபத்தில் தள்ளுவதில்தான் அது முடியும். நாம் இந்த முரண்பாடுகளை மிக விரைவில் அகற்றியாக வேண்டும். இல்லையெனில், சமமற்றத் தன்மையால் பாதிக்கப்படும் மக்கள், நாம் மிகவும் சிரமப்பட்டு உருவாக்கிய அரசியல் ஜனநாயகத்தின் கட்டமைப்பையே தகர்த்தெறிந்து விடுவர். இரண்டாவது முக்கியத் தேவை, சகோதரத்துவக் கொள்கைக்கான அங்கீகாரம். சகோதரத்துவம் என்றால் என்ன? அனைத்து இந்தியர்களையும் சகோதரர்களாகக் கருதும் ஒரு உணர்வு - அனைவரும் ஒரு தாய் மக்கள் என்பது. இத்தகைய கொள்கையே சமூக வாழ்க்கை முறையில் ஒற்றுமையையும் ஒருமைப்பாட்டையும் அளிக்கும். இதை அடைவது கடினம்...

...அரசியல் எண்ணமுள்ள இந்தியர்கள், முன்பு ‘இந்திய மக்கள்' என்று சொல்வதை எதிர்த்தது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. ‘இந்திய தேசம்' என்று சொல்வதையே அவர்கள் விரும்பினர். நாம் ஒரு தேசம் என்று நம்புவதே ஒரு மிகப் பெரிய மாயை என்றே நான் கருதுகிறேன். ஆயிரக்கணக்கான சாதிகளாகப் பிளவுண்டிருக்கும் மக்கள், எப்படி ஒரு தேசமாக முடியும்? சமூக ரீதியாக, உளவியல் ரீதியாக நாம் இன்னும் ஒரு தேசமாக ஆகவில்லை என்பதை எவ்வளவு விரைவில் உணர்கிறோமோ, அந்தளவுக்கு நல்லது. அப்போதுதான், நாம் ஒரு தேசமாக வேண்டிய அவசியத்தை உணர்ந்து, அதை அடைவதற்கான வழிமுறையைப் பற்றி கவனமாக சிந்திப்போம்.

ஆனால், இத்தகைய உணர்வு நிலைக்கு வருவது மிகவும் கடினம். அமெரிக்காவில் வந்தது போன்ற நிலைக்கு வருவது கடினம். மேலும், அமெரிக்காவில் சாதிப் பிரச்சனை இல்லை. இந்தியாவில் சாதிகள் இருக்கின்றன. இந்த சாதிகள் தேசத்திற்கு எதிரானவை. முதலில் சாதி, சமூக வாழ்க்கை முறையில் பிளவை ஏற்படுத்துகிறது. சாதி தேசத்திற்கு எதிரானது மட்டுமல்ல; சாதிகளுக்கிடையேயும் அது பொறாமையையும் எதிர்வினையையும் உருவாக்குகிறது. நாம் உண்மையில் ஒரு தேசமாக விரும்பினால், இத்தகைய இடர்ப் பாடுகளை எல்லாம் கடக்க வேண்டும். ஒரு தேசம் உருவாகும் போதுதான் சகோதரத்துவம் உண்மையாகும். சகோதரத்துவம் இல்லாமல், சமத்துவமும் சுதந்திரமும் வண்ணப் பூச்சு போல ஆழமற்றதாகவே இருக்கும்.

நம் முன்னால் இருக்கும் சவால்கள் பற்றிய என்னுடைய பார்வை இது. இது, சிலருக்கு மகிழ்ச்சியை அளிக்காது. ஆனால், இந்த நாட்டில் அரசியல் அதிகாரம் என்பது, நீண்ட நாட்களாக ஒரு சிலரின் ஆதிக்கத்தின் கீழேயே இருந்தது. அதுமட்டுமல்ல; பெரும்பான்மை மக்கள் துன்பத்தைச் சுமந்து திரிந்தனர்; அவர்கள் அதற்கு இரையாகியும் போனார்கள். ஒரு சிலரின் ஆதிக்கம், அவர்களின் முன்னேற்றத்தைப் பறித்ததோடு, அவர்களின் முக்கிய வாழ்க்கையே மூழ்கிவிட்டது. இத்தகைய தாழ்த்தப்பட்ட வர்க்கங்கள் அடிமைகளாக இருந்து சோர்ந்து போய்விட்டனர். அவர்கள் மற்றவர்களால் ஆளப்படுவதை விரும்பவில்லை. அவர்கள் தங்களைத் தாங்களே ஆள விரும்புகின்றனர். ஒடுக்கப்பட்ட வகுப்பினர் தன்னிலை உணர்ந்து, ஒரு வர்க்கப் போர் அல்லது போராட்டத்திற்குச் சென்றுவிடக் கூடாது. இதனால் நாட்டில் வேற்றுமைகள்தான் வளரும். அது ஒரு போரழிவுக்கான நாளாக அமைந்து விடும்.

ஆபிரகாம் லிங்கன் சரியாகச் சொன்னார்: "தங்களுக்குள்ளாகவே பிளவுபட்டுப் போராடும் ஒரு குடும்பம், நீண்ட நாட்கள் நீடித்திருக்காது.'' எனவே, இம்மக்களின் ஆதங்கம் எவ்வளவு சீக்கிரம் உணரப்படுகிறதோ, புரிந்து கொள்ளப்படுகிறதோ, ஆதிக்கம் செலுத்தும் அந்த சிலருக்கும், நாட்டுக்கும், நாட்டின் சுதந்திரத்தைக் காப்பதற்கும், ஜனநாயகக் கூட்டமைப்பைத் தொடங்குவதற்கும் அது நல்லது. இது, வாழ்க்கையின் அனைத்துத் தளங்களில் சமத்துவத்தையும் சகோதரத்துவத்தையும் பேணுவதின் மூலமே சாத்தியமாகும். எனவேதான், நான் இதற்கு மிகுந்த அக்கறையும் அழுத்தமும் கொடுத்தேன்.

நான் இந்த அவையை மேலும் களைப்படைய வைக்கப் போவதில்லை. சுதந்திரம் என்பது, மகிழ்ச்சிக்கான ஒரு செய்தியே என்பதில் சந்தேகமில்லை. ஆனால், இந்த சுதந்திரம் நம்மீது பெரும் பொறுப்புகளைச் சுமத்தியுள்ளது என்பதை நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. சுதந்திரம் பெற்று விட்டதால், இனிவரும் தவறுகளுக்கு நாம் ஆங்கிலேயர்களைக் காரணம் காட்டிக் கொண்டிருக்க முடியாது. இனி இங்கு நடைபெறும் தவறுகளுக்கு நம்மைத் தவிர வேறு எவரையும் குறைகூற முடியாது. பெரும் தவறுகள் நடக்கும் ஆபத்துள்ளது. நாட்கள் விரைந்து செல்கின்றன. புதுப்புது கொள்கைகளால் நம் மக்கள் உந்தப்படுகிறார்கள். அவர்கள் மக்களால் ஆளப்படும் அரசு என்பதில் சோர்வடைந்து விட்டனர். மக்களுக்கான அரசு அமைய அவர்கள் தயாராகி விட்டனர்.

மக்களால் மக்களுக்காக ஆளப்படும் அரசு என்று சொல்லப்பட்டுள்ள இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தை நாம் பாதுகாக்க விரும்பினால், நாம் ஒன்றைத் தீர்மானித்துக் கொள்ள வேண்டும். நமது முன்னேற்றப் பாதையில் உள்ள தீமைகளை அகற்றி, மக்களால் மக்களுக்கான அரசு அமைய மக்களைத் தூண்ட வேண்டும். நாட்டுக்குத் தொண்டாற்றுவதற்கு இதுதான் ஒரே வழி. இதைவிட மேலான வழி எனக்குத் தெரியவில்லை.

25.11.1949 அன்று, மக்களவையில் ஆற்றிய உரையின் ஒரு பகுதி.


111

---

48.Freedom fighters 10 in tamilnadu
1. Chinnaswami Subramanya Bharathiyar
Bharathiyar

 Mahakavi Subramanya Bharathiyar was born to Chinnasami Subramanya Iyer and Lakhsmiammaal as “Subbayya” on December 11, 1881 in the Tamilnadu village of Ettayapuram. He was educated at a local high school called “The M.D.T. Hindu College” in Tirunelveli. From a very young age he learnt music and at 11th, he learnt songs. It was here that he was conferred the title of “Bharathi” (one blessed by Saraswati, the goddess of learning).

Bharathi lost his mother at the age of 5 and his father at the age of 16. He was brought up by his disciplinarian father who wanted him to learn English, excel in arithmetic, become an engineer and lead a comfortable life. However, Bharathi was given to day dreaming and could not concentrate on his studies. In 1897, perhaps to instill a sense of responsibility in him, his father had the 14 year old Bharathi, married to his seven year younger cousin, Chellamal.
During his stay in Benares (also known as Kashi and Varanasi), Bharathi was exposed to Hindu spirituality and nationalism. This broadened his outlook and he learned Sanskrit, Hindi and English. In addition, he changed his outward appearance. He also grew a beard and wore a turban.

Soon, Bharathi saw beyond the social taboos and superstitions of orthodox South
2. Tiruppur Kumaran
Tirupur Kumaran OKSR Kumaraswamy Mudaliar who was a famous freedom fighter in Tamil Nadu and he was born on 04-10-1904 in the small down named as Chennimalai in Tiruppur District of Tamil Nadu. He was popularly known as Tiruppur Kumaran. He involved himself in the Indian freedom movement in his young age and he participated in many struggles in the Indian freedom movement.

Tiruppur Kumaran had played a major vital role in the Indian freedom movement. He started “Desa Bandhu Youth Association” by grouping the youths and young persons from Tamilnadu to struggle against the British government to get freedom. Many persons got inspire and involved in the freedom struggle with Tiruppur Kumaran. He conducted many protest march against the British government in many places of Tamil Nadu. He got more inspiration from the father our Nation Mahatma Gandhi. He followed the procedures and methods which was suggested by Gandhiji in the Indian freedom movement. Tiruppur Kumaran had also participated in Congress movement from the Tiruppur’s contribution.

The Tamil Nadu people are always remembering the contribution of Tiruppur Kumaran for the freedom of India by conducting various functions and programmes by the name of Tiruppur Kumaran. A memorial statue for Tiruppur Kumaran was erected in the park which is very near to Tiruppur Railway station. There is a street by his name which is called as “Kumaran Salai”. There is also a college in his name in Tiruppur and it is called as “Tiruppur Kumaran College”. The Government of India had released a commemorative stamp in his name on October 2004 during the 100th birth anniversary of Tiruppur Kumaran. Get to know more about Freedom fighters from Tamilnadu here!

The great and famous freedom fighter of Tamil Nadu, Tiruppur Kumaran died on 11th January, 1932. His dead was very cruel that the Police assaulted him during the protest against the British colonial government. He was so patriotic that he died by holding the National flag of India which was banned by the British government. He is also called as “Kodi Kaththa Kumaran” due to this incident.

3. Veera Mangai Velunachiyar

Veera Mangai Velunachiyar was one of the queens in the 18th century in South India. She rebelled against the British Empire and fought for the freedom of India.  She was born in 1730 AD to the Mannar Sellamuthu Sethupathy and to Rani Sakandhimuthal of  Ramnad Kingdom.  She was the only daughter of this Royal family. The Royal couple had no male heir.  The royal family brought up the Princess, Velunachiyar, like  Prince of Ramnad due to this reason. She was trained in the skills of using weapons and also in martial arts like Valari, stick fighting  etc. She learnt horse riding and archery earlier. The Royal couple had engaged teachers to teach her many languages like French, English and Urdu. Thus this young brave Princess had excellent training in all war techniques. She was a scholar in many languages and was ready to rule the Ramnad Kingdom . She married Sivagangai Mannar Muthuvaduganathar at the age of sixteen.  In the year 1772 , the English invaded her kingdom . Velu Nachiyar heard that her husband Raja Muthu Vaduganathar and her daughter young Princess Gowri Nachiyar were killed in Kalaiyar Koil war. This war was held in Kalaiyar Koil palace. British troops attacked the palace under the command of Lt.Col. Bon Jour . She was very much worried and wanted to take revenge. Dalavay Thandavaraya Pillai and Maruthu brothers sustained injuries. They promised to recapture the samasthan to punish the English. Dalavay Thandavaraya Pillai, an incredible and distinguished person was the most powerful administer in Sivagangai samsthanam.  Thandavaraya Pillai, the loyalist served (1700-1773) as Palavay and also as Pirathani under the three rulers of Sivagangai samsthanam. He was responsible for the development of Sivagangai samsthanam . At first he served the King Sasivarna Periya Udaiya Thevar during 1730-1750. Later he served under Muthu Vaduganatha Thevar, the King during 1750-1772 . He also served as *Pirathani to the queen Rani Velu Nachiyar.Here Dalavay means  military chief and the Pirathani means  chief minister. Pirathani was responsible for  the improvement of Foreign affairs. Thus the two charges were the most important and also  powerful .


(Thandavaraya Pillai was the son of Kathavaraya Pillai who was an accountant and also as Karvar, (administer) in this samsthan.He rendered his service with loyalty from the beginning of this samsthanam. He administered well and helped in the development. The King Udaiya Thevar was very much pleased because of his good administration and granted him his hereditary management. It shows the significance of loyalty of Dalavay Thandavaraya Pillai.   He advised Veera Mangal Velunachiar to move to different places often in order to avoid British invaders . Meanwhile Dalavay Thandavarayan Pillai wrote a letter to Sultan Hyder Ali on behalf of Velu Nachiyar to provide 5000 infantry and 5000 cavalry to defeat the British army. But unfortunately he passed away due to old age. She decided to meet Hyder Ali after the demise of Dalavay Thandavarayan Pillai  at  Mysore with the help of his son. She could explain in detail in Urdu all her problems with East India Company. She explained him her strong opposition of British regime. Hyder Ali was very much pleased and promised to help her in this conflict… He accepted her request with sympathy and provided the necessary military assistance. He orderd Syed Karki of Dindigul fort gladar to provide the required military equipments to Rani Velu Nachiyar. He released 5000 infantry and 5000 cavalry to Rani Velu Nachiyar immediately. Her troops advanced to Sivaganga with the help provided by Maruthu brothers. The Nawab of Arcot put so many hindrances to avoid the advancement of Rani Velu Nachiyar’s combined troops. The queen and Maruthu brothers overcame all hurdles. They geared up the troops and entered Sivaganga. She defeated the Nawab of Arcot and took him as a captivator. She re-captured her Sivaganga samsthan with the help of Hyder Ali and crowned as queen of the Sivagangai seemai. Velu Nachiyar is only the first queen who raised the revolt  against the British emperor. According to historians. Prof.Sanjeevi  mentioned in his ‘ Maruthiruvar’ book that ‘ the bravery queen Velu Nachiyar raised revolt against English emperor and fought for the freedom of India 85 years before Jhansi Rani’s freedom struggle in North . Venkatam further stated that Velu Nachiyar is India’s Joan of Arc.

4.Vanchinathan

Vanchinathan (1886 – June 17, 1911) , popularly known as Vanchi, was an Indian Tamil independence activist. He is best remembered for having shot dead Ashe, the Collector of Thirunelveli and having later committed suicide in order to evade arrest.
Vanchinathan was born in 1886 in Shenkottai to Raghupathy Iyer and Rukmani Ammal. His actual name was Shankaran. He did his schooling in Shenkottai and graduated in M.A. from Moolam Thirunal Maharaja College in Thiruvananthapuram. Even while in college, he married Ponnammal and got into a lucrative Government job.

On June 17, 1911, Vanchi assassinated Ashe, the district collector of Tirunelveli, who was also known as Collector Dorai. He shot Ashe at point-blank range when Ashe’s train had stopped at the Maniyachi station, en route to Madras. He committed suicide thereafter. The railway station has since been renamed Vanchi Maniyachi.

Vanchi was a close collaborator of Varahaneri Venkatesa Subrahmanya Iyer (normally shortened to V.V.S.Aiyar or Va.Ve.Su Iyer), another freedom fighter who sought arms to defeat the British.

Vanchinathan’s letter

“I dedicate my life as a small contribution to my motherland. I am alone responsible for this. 3000 youths of this brave country have taken an oath before mother Kali to send King George to hell once he sets his foot on our motherland. I will kill Ashe, whose arrival here is to celebrate the crowning of King George in this glorious land which was once ruled by great samrats. This I do to make them understand the fate of those who cherish the thought of enslaving this sacred land. I, as the youngest of them, wish to warn George by killing Ashe who is his sole representative and has destroyed the Swadeshi shipping company and several other freedom fighters by subjecting them to severe torture.

Vande Mataram. Vande Mataram. Vande Mataram”


 5. Veerapandiya Kattabomman (1760 – 1799)


Veerapandiya Kattabomman  also known as Katta Bomman was an 18th century Indian Palaiyakkarar chieftain from Panchalankurichi and who was one of the earliest to oppose the British rule. He waged a war with the British six decades before Indian War of Independence which occurred in 1857 in Northern parts of India. After a bloody war with the British he was captured by British and hanged in 1799 CE. His fort was destroyed and his wealth looted by the British army. Today Panchalankurichi is a historically important place in the present day Thoothukudi district of Tamil Nadu state, India.

Veerapandiya Kattabomman was born to Jagaveera Kattabomman and Arumugathammal on January 4, 1760. He had two younger brothers Dalavai Kumarasami and Duraisingam. Veerapandiyan was fondly called ‘Karuthaiah’ (the black prince), and Dalavai Kumarasami, ‘Sevathaiah’ (the white prince). Duraisingam, a good orator, was nicknamed ‘Oomaidurai’ meaning the Mute Prince.
Azhagiya Veerapandiapuram (Otta-pidaram of today) was ruled by Jagaveera Pandiyan. He had a minister Bommu, also a brave warrior, who was known as Getti-bommulu in Telugu, after the god Sastha Ayyappan Swamy to describe his strength and fighting qualities which over a period of time, became Kattabomman in Tamil. Katta-bomman ascended the throne after Jagaveera Pandiyan, who had no issue, as Adi Kattabomman, the first of the clan of Katta-bomman.

Legend has it that during a hunting trip into the forests of Salikulam (close to Azhagiya Pandiyapuram) one of the Kattabommans watched the spectacle of a hare chasing seven hounds. Kattabomman was amazed at this miracle. Believing that the land possessed great powers that could instil courage in people, he built his fort there and named it Panchalankurichi.

On February 2, 1790, Veerapandiyan, 30, became the king of Panchalankurichi as Veera Pandia Kattabomman supposed to be the 47th ruler of the region and the 5th ruler from the Kattabomman clan and a Palya-karrar (or Polygar) of the Madurai Nayak kingdom.

After the collapse of the Vijayanagara Empire in the mid-16th century, their governors of Tamil Nadu, declared independence and established independent kingdoms. The old Pandiya country came to be governed by Naicker rulers in Madurai, who in turn divided their territories into 72 Palayams. These 72 Palayams were franchised to a Palayakarrar (Tamil word) or Polygar or Poligar (a British Term), who had to administer their territories, collect taxes, run the local judiciary, and maintain a battalion of troops for the Naicker rulers. Their function was a mixture of military governance and civil administration.

The regional/local chieftains and rulers who were earlier subordinates to the Madurai Kings became Polygars (or Palaya-karrar).

The Nayak rule in Madurai which controlled the entire West Tamil Nadu after two centuries came to an abrupt end in 1736 when Chanda Sahib of Arcot seized the Madurai throne from the last queen of Madurai in an act of treason. Chanda Sahib was later killed after the Carnatic Wars and the territory came under the Nawab of Arcot. The Palaya-karrars of the old Madurai country refused to recognize the new Muslim rulers driving the Nawab of Arcot to bankruptcy, who also indulged in lavishes like building palaces before sustaining his authority in the region.

Finally the Nawab resorted to borrowing huge sums from the British East India Company, erupting as a scandal in the British Parliament. The Nawab of Arcot finally gave the British the right to collect taxes and levies from the southern region in lieu of the money he had borrowed. The East India Company took advantage of the situation and plundered all the wealth of the people in the name of tax collection. They even leased the country in 1750’s to a savage warrior Muhammed Yusuf Khan (alias Marutha Nayagam), who killed many of the Polygars including and later got himself killed by the Arcot British forces.

Many of the Polygars submitted, only with the exception of Katta-bomman.

Kattabomman refused to pay his dues and for a long time refused to meet Jackson the Collector of the East India Company. Finally, he met Jackson at Ramalinga Vilasam, the palace of Sethupathi of Ramanathapuram. The meeting turned violent and ended in a skirmish in which the Deputy Commandant of the Company’s forces, Clarke was slain. Kattabomman and his men fought their way to freedom and safety, but Thanapathi Pillai, Kattabomman’s secretary was taken prisoner.

The Commission of Enquiry that went into the incident fixed the blame on Jackson and relieved him of his post, thinking the Company’s plan to take over the entire country gradually could be marred by Jackson’s fight with Veerapandiya Kattabomman.

The new Collector of Tirunelveli wrote to Kattabomman calling him for a meeting on 16 March, 1799. Kattabomman wrote back citing the extreme drought conditions for the delay in the payment of dues and also demanded that all that was robbed off him at Ramanathapuram be restored to him. The Collector wanted the ruling house of Sethupathis to prevent Kattabomman from aligning himself with the enemies of the Company and decided to attack Kattabomman.

The British also instigated his long time feuding neighbor Ettayapuram Poligar to make provocative wars over Kattabomman on their long pending territorial disputes.


Kattabomman refused to meet the Collector and a fight broke out. Under Major Bannerman, the army stood at all the four entrances of Panchalankurichi’s fort. At the southern end, Lieutenant Collins was on the attack. When the fort’s southern doors opened, Kattabomman and his forces audaciously attacked the corps stationed at the back of his fort, and slew their commander Lt. Collins.
The British after suffering heavy losses, decided to wait for reinforcements and heavy artillery from Palayamkottai. Sensing that his fort could not survive a barrage from heavy cannons, Kattabomman left the fort that night.
A price was set on Kattabomman’s head. Thanapathi Pillai and 16 others were taken prisoners. Thanapathi Pillai was executed and his head perched on a bamboo pole was displayed at Panchalankurichi to demoralise the resisters. Soundra Pandian Nayak, another rebel leader, was brutally done to death by having his brains dashed against a village wall.
Veerapandiya Kattabomman hid in so many places including thirumayam, virachilai and finally stayed at Kolarpatti at Rajagopala Naicker’s house where the forces surrounded the house. Kattabomman and his aides fled from there and took refuge in the Thirukalambur forests close to Pudu-k-kottai. Bannerman ordered the Raja of Pudukkottai to arrest Kattabomman. Accordingly, Kattabomman was captured and on October 16, 1799 the case was taken up (nearly three weeks after his arrest near Pudukkottai).

After a summary trial, Kattabomman was hanged unceremoniously on a Tamarind tree in Kayathar (near Thirunelveli).

Some of the other noteworthy persons who were hanged along with Kattabomman were Veeraghechayan Naicker, Dali Ethalappa Naicker and Palayakarrars of Kaadalkudi, Nagalapuram Puthur, Vripachy, Sivagangai, to death by hanging on charges of treason.

The Fort of Panchalankurichi was razed to the ground and all of Kattabomman’s wealth was looted by the English soldiers. Few years later, after the second Polygar war, the site of the captured fort was ploughed up and sowed with castor oil and salt so that it should never again be inhabited by the orders of the colonial government.


In subsequent years, a good deal of legend and folklore developed around Kattabomman and the Marudu Brothers. Kayatharu, where Kattabomman was executed has remained a place of political pilgrimage.


In his Tinnevelly Gazetteer of 1917, H. R. Pate notes the presence, in Kayatharu, of “a great pile of stones of all sizes, which represents the accumulated offerings by wayfarers of the past hundred years. Folk songs recalling the heroism of the Poligar leaders remain alive in Tamil Nadu to this day…”


The popular Tamil slang for a traitor or committing treason is Ettapa or Ettapan, courtesy the Ettayapuram Polygar whom the British later conferred the title of Raja. But it is disputed that Ettapan committed treason Kattabomman was arrested by King of Pudukottai. The Campa Cola ground in Chennai belongs/belonged to Ettappan family. Lately there is cry that unfair portrayal of Ettappan in the film Kattabomman in which actor Sivaji Ganesan gave a great performance, is the main cause for this. It seems that Ma.Po.Si(Ma.Po.Sivanyanam) who wrote the dialogues for the film had some misunderstanding with the Ettappan family.

6. V.O. Chidambaram Pillai

V.O. Chidambaram Pillai, popularly known by his initials, V.O.C, Va Voo Cee, Kappal Oottiya Tamilzhan, was an Indian freedom fighter born on 5 September 1872 in Ottapidaram, Tirunelveli district of Tamil Nadu State of India. He was a prominent lawyer, and a trade union leader. He gets credit for launching the first indigenous Indian shipping service between Turicorin and Colombo with the Swadeshi Steam Navigation Company, competing against britis ships. He was an Indian National Congress (INC) member, later charged with sedition by the British government and sentenced to life imprisonment; his barrister license was stripped. He is also known as “Kappalottiya Tamilan”.

Vulaganathan Othapidaram Chidambaram Pillai or V.O.C was born on 05 September 1872 to an eminent lawyer Vulaganathan Pillai and Paramyee in Ottapidaram, Tirunelveli district of Tamil Nadu state in India. After completing schooling in Othapidaram and Tirunelveli he worked for a few years in the Othapidaram district administrative office. Later following his father’s footsteps he completed law.

As a lawyer he often pleaded for the poor, at times appearing against his father, who appeared for the affluent. Among his notable cases, he proved corruption charges on three sub-magistrates. In the Kulasekaranallur Asari case he proved innocence for the accused.

In the 1890s and 1900s India’s independence movement and the Swadeshi movement, initiated by Bal Gangadhar Tilak and Lala Lajpat Rai of Indian National Congress (INC), were at their peak. Mahatma Gandhi was yet to land in India. They were against the British Imperial coercion of trade, which was damaging traditional Indian industries and the communities dependent on them. They are the essence of the Swadeshi movement. In Madras Presidency the Independence movement was championed by the likes of Subramanya Siva, the poet Subramanya Bharathi, and Aurobindo Gosh later to be joined by V.O.C He entered politics in 1905 following the partition of Bengal, joining the Indian National Congress and taking a hardliner stand. He also presided at the Salem District Congress session.

V.O.C., drawing inspiration from Ramakrishnananda, a disciple of Swami Vivekannanda, resorted to Swadeshi work. Following requests by local citizens, he initiated steps to break the monopoly of British shipping in the coastal trade with Ceylon.

On 12 November 1905, V.O.C. formed the Swadeshi Steam Navigation Company, by purchasing two steamships ‘S.S. Gaelia’ and ‘S.S. Lawoe’, thanks to the assistance and support of Lokamanya Bal Gangadhar Tilak and Aurobindo Ghose. The ships commenced regular service between Turicorin and Colombo (Srilanka), against the opposition of the British traders and the Imperial Governmetn. V.O.C. was thus laying the foundation for a comprehensive shipping industry in the country, more than just a commercial venture.

Until then the commerce between Tuticorin and Colombo was a monopoly enjoyed by the British India Steam Navigation Company (BISN). This was later to be merged with P&O lines and its Tuticorin agents, A & F. Harvey.

His efforts to widen the base of the Swadeshi movement, by mobilizing the workers of the Coral Mills (also managed by A. F. Harvey) brought him into increasing conflict with the British Raj. On 12 March 1908, he was arrested on charges of sedition and for two days, Tirunelveli and Tuticorin witnesses’ unprecedented violence, quelled only by the stationing of a punitive police force. But newspapers had taken note of VOC. Autobindo Ghosh, acclaimed him in Bande Mataram (March 27, 1908)

“Well Done, Chidambaram! A true feeling of comradeship is the salt of political life; it binds men together and is the cement of all associated action. When a political leader is prepared to suffer for the sake of his followers, when a man, famous and adored by the public, is ready to remain in jail rather than leave his friends and fellow workers behind, it is a gign theat political life in India is becoming a reality. Srijut Chidambaram Pillai has shown throughout the Turicorin affair a loftiness of character, a practical energy united with high moral idealism which show that the is a true Nationalist. His refusal to accept release on bail if his fellow-workers were left behind is one more count in the reckoning. Nationalism is or ought to be not merely a political creed but a religious aspiration and a moral attitude. Its business is to build up Indian character by educating it to heroic self-sacrifice and magnificent ambitions, to restore the tone of nobility which it has lost and bring back the ideals of the ancient Aryan gentleman. The qualities of courage, frankness, love and justice are the stuff of which a Nationalist should be made. All honor to Chidambaram Pillai for having shown us the first complete example of an Aryan reborn, and all honor to Madras which has produced such a man”.


The British had assumed the Indian venture would collapse like a house of cards, but soon found the Indian company to be a formidable challenge. To thwart the new Indian company they resorted to the monopolistic trade practice of reducing the fare per trip to Re.1 (16 annas) per head. Swadeshi company responded by offering a fare of Re. 0.5 (eight annas). The British company went further by offering a free trip to the passengers plus a free umbrella, which had ‘S.S. Gaelia’ and ‘S.S. Lawoe’ running nearly empty. By 1909 the company was heading towards bankruptcy.


To widen the Swadeshi base and to create awareness of British Imperialism V.O.C. became instrumental in mobilizing the workers of Coral Mills (also managed by A. & F. Harvey) (now part of Madura Coats) in Tirunelveli. This brought him into increasing conflict with the British Raj. On 12 March, 1908, he was arrested on charges of sedition and for two days, Tirunelveli and Tuticorin witnessed unprecedented violence, quelled only by shooting four people to deah (a Muslim, a Dalit, a baker and a Hindu temple priest). Punitive police forces were brought in from neighboring districts.


But newspapers had taken not of V.O.C. Sri Aurobindo’s nationalist Bengali newspaper Bande Mataram (splet and pronounced as Bonde Matorom in the Bengali language) acclaimed him (March 27, 1908) with “Well Done, Chidambaram”. Apart from the Madras press, Ananad Bazaar Patrika from Koldata (Calcutta) carried reports of his prosecution every day. Funds were raised for his defence not only in India but also by the Indians in South Africa.


Apart from the Madras press, Ananad Bazaar Patrika from Koldata (Calcutta) carried reports of his prosecution every day. Funds were raised for his defence not only in India but also by the Indians in South Africa. Bharathy gave evidence in the case which had been instituted against him. V.O.C was confined in the Central Prison, Coimbatore from 9 July 1908 to 1 December 1910.


 7. Dheeran Chinnamalai
Dheeran Chinnamalai was an Indian revolutionary and chief of Kongu Nadu who revolted against the supremacy of British rule in India. He was a Palayakkarar in Tamil Nadu who fought against the British Easy India Company in the 18th century B. C.

He was born on 17th April 1756 in Melapalayam near Erode in Tamil Nadu. His birth name was Theerthagiri Sarkkarai Mandraadiyaar. He belonged to the famous Palaiya Kottai Pattakarar family. His parents are Rathnaswamy and Periyaatha. He had four brothers, Kudandiswamy, Thambi, Kilothar and Kuttiswamy and one sister Parvatham.

He got good training of Silambu and archery. He headed a huge army that fought in the Second Polygar War in 1801 to 1802. In late 1700s he Kongu Nadu was controlled by Mysore King Hyder Ali. When the diwan of Hyder Ali came to collect taxes from the farmers, he with his brothers seized the entire tax collected and distributed them back to the farmers. This incident took place between Sivan Malai and Chennimalai. He refused to accept the supremacy of Hyder Ali.


After the death of Hyder Ali on 12th July 1782, his son Tipu Sultan became the king of Mysore. He helped Tipu Sultan to gain victory in the battles at Chitheswaram, Mazahavalli and Srirangapatna by providing a big army of soldiers. More than 1000 Kongu Tamils joined the regiment of Tipu. After the death of Tipu he settled at Odanilai and fought with British at Cauvery, Odanilai and Arachalur.
As Dheeran Chinnamalai was running his own kingdom and did not respect the rules and regulations of the British East India Company they were annoyed. So they sent Colonel Makistan and his men to arrest him. Chinnamalai fought against him and won the battle. Again Captain Harris was sent to capture him. By his intelligence Chinnamalai was able to win this time also.
Velappan in the British army acted as an informer to Dheeran Chinnamalai. Later he was shot dead. After that the British arrested him and his brothers and kept them in the prison at Sankagiri. When they were asked to accept the rule of British they refused and so they were hanged by rope at the top of the Sankagiri fort on 31st July 1805.

8.Subramaniya Siva


Subramaniya Siva was an Indian freedom fighter. He was a revolutionary and had to spend many years in prison. He was also a versatile writer and has written many books. He was born on 4th October 1884 in Vathlagundu town of Dindigul district of the then Madras Presidency. His father was Rajam Iyer and he was his eldest son.

He followed the traits of Bala Ganghadhara Tilak. V. O. Chidambaram and Subramanya Bharathi are his contemporaries. He disagreed with Gandhiji and his non-violence attitude. He believed that only violence could counteract violence and so he adapted revolutionary methods of showing protest.

He was married and was survived by his son Sabhapathi Sharma. He was arrested in 1908 and 1922 for his anti-political activities. He wrote a book named Jail Life which gives an account of his life in prison. He was the author of the journal Gnana Bhanu which contains the collection of poetry.


He was a devotee of Swami Vivekananda and Sri Ramakrishna Paramahamsa. He wrote the books Ramanuja Vijayam and Madhya Vijayam. He wanted to create enlightenment among people through his dramas and bhajans.


He chose Papparapatti village in Pennagaram taluk for his activities. In 1921 he came to Papparapatti and tried to establish Bharatashram there which was not successful. He was suffering from leprosy when he was in prison. In those days leprosy was considered to be a contagious disease and many restrictions were imposed on him by the British Government. He was not allowed to travel in trains. In spite of these difficulties he walked on foot to many places and continued his struggle for Indian independence.


He was the first political prisoner in the Madras jail. He died on 23rd July 1925 and his Samadhi is situated in Papparapatti. Dindugul district collector office and Vathlagundu Bus Stand were named after him. In 2010 it was announced by the Government of Tamil Nadu that a memorial would be established for him in Papparapatti.


9.The Maruthu Pandiyar
The Maruthu Pandiyar brothers (Periya Maruthu & Chinna Maruthu) ruled Sivagangai, Tamil Nadu during the last part of the 18th century and they were the first to issue a proclamation of independence from the British rule from Trichy Thiruvarangam Temple, Tamil Nadu on June 10, 1801, which is 56 years before the North Indian rebellion – Sepoy mutiny of 1857.
In the year 1772, the English military of the East India Company, under the command of Lt.Col. Bon Jour attacked the state at Kalayar Kovil. As the war worsened, Raja Muthu Vaduganadhar lost his life on the spot. But the Maruthu brothers managed to escape along with Rani Velu Nachiar, wife of Raja Muthu Vadughanadhar and arrived at Dindigul which was ruled by Hyder Ali – the Sultan of Mysore as refugees. Hyder Ali supported them with all respects.

Arcot Nawab, the alliance partner of East India Company was not able to collect any taxes from the people of Sivaganga state for eight years, arranged for an agreement whereby the rule of Sivaganga was restored to Rani Velu Nachiar after he collected his dues from her. The Marudu brothers with 12,000 armed men surrounded Sivaganga and plundered Arcot Nawab’s territories. The Nawab on the 10th of March 1789 appealed to the Madras Council for aid. On 29th April 1789, the British forces attacked Kollangudi. It was defeated by a large body of Marudu’s troops.

They were in close association with Veera Pandiya Kattabomman of Panchalankurichi. Kattabomman held frequent consultations with Marudhus. After the execution of Kattabomman in 17th October 1799 at Kayattar, Chinna Marudhu gave asylum to Kattabomman’s brother Oomadurai (dumb brother). But, the British took this reason to invade and attacked Sivaganga in 1801 with a powerful army. The Maruthu Pandiyars and their allies were quite successful and captured three districts from the British. British considered it as a serious threat to their future in India that they rushed additional troops from Britain to put down Maruthu Pandiyars’ rebellion. These forces surrounded Maruthu Pandiyars’ army at Kalayar Koil, and the latter scattered. The Maruthu Brothers and their top commanders escaped. They regrouped and fought the British and their allies at Viruppatchi, Dindigul and Cholapuram. While they won the battle at Viruppatchi, they lost the other two battles.

10. Puli Thevar
Puli Thevar was a poligar (or palayakarar) who ruled Nerkattumseval situated in the Sankarankoil taluk of Tamil Nadu. Puli Thevar who belongs to the warrior Maravar community was one of the earliest freedom fighters. He is one of the first Indian kings to have fought and defeated the British in India.

He is one of the earliest opponents of the British rule in South India. He was involved in a vendetta with the Nawab of Arcot who was supported by the British. Thevar’s prominent exploits were his confrontations with Marudhanayagam, who later rebelled against the British in the late 1750s and early 1760s.

Nelkatumseval was the headquarters of Puli Thevar, the first chieftain in India to resist the British.The author of the Thirunelveli District Gazetteer, H.R. Pate, observes as follows:

Nelkatumseval is chiefly memorable as having been in the eighteenth Century stronghold of the redoubtable Puli Thevar, who figured for many years as the leader of the Marava Confederacy against the troops of the Nawab and the Company. He had a shrewd insight into the political situation of the time and was a veritable thorn against the side of the Nawab’s agents.

Pulithevar remains one of the illustrious figures in the chequered history of palayakarars. The vivacity of his character gave him an ascendancy over the western palayakarars, while his determined resistance to the Nawab’s overlordship made him a potential enemy of the Wallajahs. He was the principal architect of the coalition of the palayakkars organised against the Nawab. The Nawab acknowledged his victory by presenting him with a gold plate and sword.

Pulithevar is regarded as the first ruler in Indian history, who sowed the seed, by his gallant resistance, to expel foreigners from his native land. His services to the nation are honoured; the government of Tamil Nadu has erected a memorial for him in Nelkatumseval where there are the remnants of his palace.

---

49.At Ambedkar's Birthplace in MP, Dalit Groom Beaten for Riding Horse, Burning Crackers
17/05/2019
CASTE
At Ambedkar's Birthplace in MP, Dalit Groom Beaten for Riding Horse, Burning Crackers
The police arrested four accused belonging to the Rajput community and booked them under the SC/ST Atrocities Act.
CASTE

Bhopal: Days after the Dalits in Gujarat’s Mehsana came under the threat of a social boycott after a man from the community rode a horse at his wedding there, a similar such

incident has surfaced in Madhya Pradesh’s Mhow tehsil – the birthplace of Bhim Rao Ambedkar.

A Dalit bridegroom was on Tuesday night attacked for riding a horse and burning crackers during a wedding procession. According to the police, the incident took place at Datoda

village, about 15 kms away from Indore district.
According to an FIR filed by the victim, one Rohan Chouhan at the Simrol police station, men from an ‘upper-caste’ community in the same village objected to his riding a horse

during his wedding procession and asked him not to burn crackers in front of their homes.

When the baratis protested, the miscreants, armed with sticks and iron roads, attacked the marriage procession and beat up the groom and his relatives. As per the complaint, there

were two dozen attackers.
Subsequently, the groom, a resident of Nemawar road in Indore rushed to the Simrol police station with his relatives and a case was registered under sections 341, 294, 323, 506 and

34 of the IPC.
Later, Chouhan, along with his relatives, left for Datoda village and held the wedding under police protection.
Dissatisfied with police action, the next day, Chouhan – along with his relatives and members of the Bhim Army – met with the deputy inspector general of police and the additional

director general of police in Indore, and demanded strict action against the attackers and the imposition of the SC/ST Atrocities Act section in the case.

he subsequent day, the police arrested four accused belonging to the Rajput community and booked them under the SC/ST Atrocities Act.

Confirming it, the town inspector of Simrol police station, R.K. Nain said, “After the inclusion of SC/ST Atrocities Act sections in the FIR, we have arrested four persons of upper caste

and sent to the court.”
Kashif Kakvi is a Delhi-based journalist who reports on Madhya Pradesh.

---

50. indian women freedom fighters India being a ‘Sone ki Chidiya’, has always been the apple of the eyes of every ambitious ruler all over the world. Many came to our motherland and ruled. But have you ever wondered why did the Indians unite to fight against the Britishers in specific? The British East India Company initially came to India in 1600 to trade items, but it was an utter treachery when a trading company gradually started to become a political ruler of the country. Not only this but also with a lot many discriminations made against Indians in daily life, education,  job opportunities, the East India Company passed inhuman laws against the Indians. Our pre-independence struggle history speaks volumes about the extent to which the British settlers ruthlessly tortured our ancestors treating them as inherently inferior and therefore causing a massive damage to the entire ecosystem of the society. But as Shashi Tharoor said in his book, An Era of Darkness: The British Empire in India: “I do not look to history to absolve my country of the need to do things right today. Rather I seek to understand the wrongs of yesterday, both to grasp what has brought us to our present reality and to understand the past for itself.” We should also remember our freedom fighters to take inspiration from their lives. Bhagat Singh, Subhash Chandra Bose, Ram Prasad Bismil etc. are some of the forward thinkers of that time. But apart from these well-known names, an unknown number of Indian freedom fighters have also fought against the British Raj with incredible valor and determination. And let us never forget that women of our country have never been at the back seat in this war for freedom. Several women freedom fighters have their stories unsung, many have gathered praises but their contribution towards the society is and will always be laudable. Let us thus remember some of the greatest ladies of our country, who have fought for the freedom of their motherland with ultimate grace, wit, and courage. I went through a lot of goosebumps while writing their stories. 1. Begum Royeka “Had God Himself intended women to be inferior, He would have ordained it so that mothers would have given birth to daughters at the end of the fifth month of pregnancy. The supply of mother’s milk would naturally have been half of that in case of a son. But that is not the case. How can it be? Is not God just and most merciful?” Begum Royeka Born: 9 December 1880, Rangpur District, Bangladesh Died: 9 December 1932, Kolkata This great lady was perhaps the first amongst the other female freedom fighters, who fiercely fought for the gender equality, back in that time when the freedom was only a dream. She wrote novels, poems, short stories, science fiction, satires, treatises, and essays where she advocated that both men and women should be treated equally. She also emphasized the lack of education and claimed it, being the main reason for women's lagging behind. (Although it's really tough to be like these Women, but here are 11 Strong & Confident Quotes for Women just to keep you motivated) 2. Sarojini Naidu “We want deeper sincerity of motive, a greater courage in speech and earnestness in action.” Sarojini Naidu Born: 13 February 1879, Hyderabad Died: 2 March 1949, Lucknow Born to a Bengali Hindu family, Sarojini Naidu was indeed a gifted poet and was one of the most prominent faces of Indian freedom struggle. Being a prodigious child, Sarojini wrote the play "Maher Muneer", that had earned her a scholarship to study abroad. Sarojini became the second woman president of the Indian National Congress and was the first woman Governor of an Indian state after independence. Her relentless work for the independence of the country like actively supporting M.K Gandhi’s movement and other campaigns like the Montagu-Chelmsford Reforms, the Khilafat issue, the Sabarmati Pact, the Satyagraha Pledge and the Civil Disobedience Movement gained her great respect and appreciation. Along with these, due to her political activities and role in the freedom struggle She had to lead several stints in prison – in 1930, 1932, and 1942 where she was in prison for 21 months. 3. Kittur Rani Chennamma “Why should I pay you tax (Translated from Kannada phrase: Nimageke kodabeku kappa)? Are you my brother, sister, relative or a friend?” Kittur Rani Born: 23 October 1778, Belgaum Died: 21 February 1829, Bailhongal Kittur Rani Chennamma, was India’s valiant freedom fighter and was the first ruler woman independence activist. Nevertheless being born in a small village, the present Belagavi District of Karnataka, she never feared to oppose the wrong. She belonged to the Lingayat community and was proficiently trained in horse riding, sword fighting and archery from a young age. She got married to Raja Mallasarja of the Desai family at the age of 15. Rani Chennamma, after losing her husband and son, had to take over the responsibility of her kingdom as well as carry out the uphill task to save it from the British led an armed rebellion against the British East India Company in 1824 after the Doctrine of Lapse was imposed on the territory. She initially tried her best to avoid the war, but the request was turned down. Rani Chennamma could not succeed in the final war but did evoke the fire of freedom in everyone’s heart. 4. Jhalkari Bai “Amidst the sound and fury of the battle at Jhansi, Jhalkari plunged herself into the battlefield to confront the British” jhakari bai Born: 22 November 1830, Jhansi Died: 1890, Gwalior We all know about Rani Laxmi Bai. No wonder her grit and valor have been a tremendous source of inspiration for both women and men. But not many know about another such lion-hearted lady, Jhalkari bai. Born to a Dalit family, Jhalkari was an extremely courageous woman and history states the same. She once had an encounter with a tiger in the jungle and killed it with her axe. On account states that she not only challenged a gang of dacoits who raided the house of a village but also forced them to retreat. Her remarkable resemblance to Rani Laxmi Bai and incredible fighting tactics led her in the ‘Durga Dal’. Jhalkari Bai was the one who played a very crucial role in the battle of Jhansi as she disguised herself as Rani Laxmibai and took command of the army, thus giving the real queen a chance to escape in the meantime. 5. Umabai Kundapur Umabai Kundapur Born: 1892 Died: 1992, Hubli. Married off at the age of nine, Umabai was yet lucky, as her father in law encouraged her to complete her studies from the Alexandra High School in Mumbai. Umabai grew up to be a part for a number of freedom fighting acts and was the founder of the of 'Bhagini Mandal'. She was also the leader of women's wing of Hindustani Seva Dal. Very less are like Umabai Kundapur who shunned limelight from the beginning and refused all voluntary posts and honors that came her way. She was the one who used to provide shelter to the freedom fighters from the British. Her life and achievements are an example of a long life of unselfish service to the country. 6. Savitri Bai Phule “If you are an Indian woman who reads, you owe her. If you are an educated Indian woman, you owe her. If you are an Indian schoolgirl reading this chapter in English, you owe her. If you are an educated international desi woman, you owe her." Savitri bai phule Born: 3 January 1831, Naigaon Died: 10 March 1897, Pune Above lines are referring to Savitri Bai Phule, said in Thom Wolf and Suzana Andrade's piece titled 'Savitribai and India's Conversation on Education', published in the Oikos Worldviews Journal in 2008. Savitri Bai Phule was India’s first female teacher at India’s first girl school. In the 19th Century, this lady along with the support of her husband, Jyotirao Phule, rose and dared to break the traditional stereotype of the society during the British regime. Back then, to educate women was considered a bad omen, but Savitri Bai was not a lady who would succumb to the people’s criticism. Some orthodox localities used to throw stones, mud, rotten eggs, tomatoes, cow-dung and dirt at her, but she still taught the girls by carrying an extra sari with her to tackle this issue. She has brought about social reform in Maharashtra and is widely acknowledged for the same through her literary works. 7. Capt Laxmi Sehgal “Political democracy has given a new meaning to our independence. We have got the resources and the manpower. But, because of widespread greed, we have not been able to make the best use of them, to benefit all of us.” Capt. Laxmi Sehgal Born: 24 October 1914, Malabar District Died: 23 July 2012, Kanpur This multi-faceted personality, a hidden gem in our Indian women, Capt Laxmi Sehgal, was Not Only Led India’s First All-Women Regiment but was also A Doctor, Social Activist & More. She was the one who led the Rani Jhansi Regiment, one of the first women contingents of the world. Born in Madras in the family of lawyers, Laxmi always listened to her heart. It is said, when untouchability was in practice in India, she went to a tribal girl, held her by hand and requested her to play. She looked after the patients in Kanpur and charged them a minimum fee till she was 92 years old. She received the Padma Vibhushan, the second highest civilian award, for the undying contribution to the society. 8. Moolmati Moolmati Moolmati is yet another great woman, a fierce patriot,  who inspired the freedom struggle. She was the mother of Ram Prasad Bismil. Bismil was the one who famously formed the Hindustan Socialist Republican Association in 1928 along with Bhagat Singh, Chandrashekhar Azad, Ashfaqulla Khan, Rajguru, and others. Moolmati was a simple lady who was unmoved when her son was hanged till death by the British rulers, on the contrary, she was proud about the fact. She also addressed a public gathering and offered her other son to the freedom movement. It is always due to such brave mothers of India, that the sons serve the country and do it with happiness. 9. Uda Devi Song on Uda Devi and other women says, “Koi unko habsin kehta, koi kehta neech achchut. abla koi unhein batlaye, koi kahe unhe majboot.” Uda devi Born: Lucknow Died: November 1857, Lucknow. Uda  Devi and other female Dalit participants are fondly remembered as the warriors or “Dalit Veeranganas” of the 1857 Indian Rebellion. Bold, resolute and a woman, Uda Devi had a humble background. The anger of the Indian people with the British administration was at the peak when Uda Devi reached out to the queen Begum Hazrat Mahal to enlist for war. The Begum helped Uda Devi form a women’s battalion under her command to prepare for the battle that was headed their way. Uda Devi and her husband, both fought bravely for the war. Based on varying accounts it is claimed, Devi had climbed a pipal tree, from where she shot dead 32 or 36 British soldiers. It is believed that, in respect in recognition of her brave feat, British officers like Campbell had bowed their heads over her dead body. 10. Janaky Athi Nahappan Janaky Athi Nahappan Born: 25 February 1925, Kuala Lumpur, Malaysia Died: 9 May 2014, Cheras, Kuala Lumpur, Malaysia Not many might have heard this name, but she was the founding member of the Malaysian Indian Congress. Belonging to a well to do Tamilian family, when Janaky heard about Subhas Chandra Bose’ appeal to give whatever they could to help in gaining Indian independence, she immediately donated her gold earrings and determined to join the women’s wing in the Rani of Jhansi regiment of the INA. She was among the first women to join the Indian National Army that was organized during the Japanese occupation of Malaya to fight for Indian independence with the Japanese. After the second world war, she emerged as a welfare activist. She was awarded the fourth highest civilian honor of Padma Shri in 2000, by the Indian Government. 11. Ammu Swaminathan One of the arrogant inmates in the Vellore jail once called a sanitary worker “Shudrachi” (making her caste as her identity). Ammu, even though belonging to a Nair  stood up against this and sternly replied to the inmate, “I am Shudrachi too. Now say what do you want?” Ammu Swaminathan Born: 1894, India Died: 1978, Palakkad district Ammu Swaminathan was an Indian social worker and political activist during the Indian independence movement and also a member of the Constituent Assembly of India. Ammu never went to school.  She received only a rudimentary education at home, to prepare her for married life. After her father’s death, through Sambandam System, she was later married to  Dr. Subbarama Swaminadhan. Under her husband's tutelage, her life transformed and blossomed. She studied, honed her skills and transformed to be one of the prominent faces in the pre-independence struggle of India. Ammu was very conscious of the arrogance of the upper-caste. By all the means, she constantly tried to unsettle them by standing against it. She was also a member of the committee for drafting the Indian Constitution. ALong with numerous social work, she had a political career and went to Russia (erstwhile USSR), China, USA, and Ethiopia as a goodwill ambassador. She also served as the President of the Bharat Scouts and Guides from 1960 to 1965. 12. Matangini Hazra Matangini Hazra Born: 19 October 1870, Tamluk Died: 29 September 1942, Tamluk Matangini Hazra, was a die-hard patriot and is well known for her unshakeable spirit. She was an Indian revolutionary who actively participated in the Indian independence movement. Affectionately known as the ‘Gandhi Buri’  meaning the old Lady Gandhi, she was shot dead by the British Indian police in front of the Tamluk Police Station (of erstwhile Midnapore District) on 29 September 1942. Her contributions toward the country have been commendable in spite of having a tragic personal life. Being born to a poor peasant family, widowed at the age of 18 without any offspring, Matangini has always participated in many protests against the British Raj and has been jailed a couple of times. During the involvement in the Quit India Movement, 71 years old Matangini led a procession of six thousand supporters. She was shot repeatedly by the police but she chanted “Vande Mataram” till her last breath and held the Indian flag high up. 13. Nellie Sengupta Nellie Sengupta Born: 1886, Cambridge, United Kingdom Died: 1973, Kolkata Nellie was an English woman, who went door to door during the pre-independence time to sell Khadi. When she was a young girl, she fell in love with Jatindra Mohan Sengupta, a young Bengali student at Downing College. Despite severe parental opposition, she married Jatindra and returned to Calcutta with him. Her husband was a renowned Lawyer by the time he had decided to join in the freedom movement initiated by M.K Gandhi. Neelie also supported her husband and went down on the street to show her protest. She did not stop there, she defied the law by selling Khadi (hand-spun cloth) door to door. For addressing an unlawful assembly, she suffered four months' imprisonment at Delhi for addressing an unlawful assembly, in 1931. Nellie was also appointed as the President of Congress when many senior leaders of the party were arrested during Salt Satyagraha. 14. Rani Gaidinliu “We are free people, the white man should not rule over us.” Rani Gaidinliu Born: 26 January 1915, Manipur Died: 17 February 1993, Manipur Known for the armed resistance against the British Raj, Rani Gaidinliu, is the forgotten daughter of the hills. At the age of 13, she started to preach the people in her tribe. She joined her cousin Haipou Jadonang, who had led the Heraka Movement. This movement was for the revival of the Naga Tribal religion. She led this movement against the British when she was 17, which resulted in her arrest. She was then sent for a 14-year long imprisonment. Her forces had started to engage in armed rebellion against the British in Cachar Hills (16 February 1932) and the Hangrum village (18 March 1932). Her growing followers and popularity threatened the British forces, which made them launch a manhunt for her. This, in turn, forced her to go underground. With many more sacrifices, this Rani of Nagas was fondly acknowledged by Pandit Jawaharlal Nehru, for her indomitable spirit and for the freedom that she fought for valiantly. 15. Sucheta Kriplani Sucheta Kriplani Born: 25 June 1908, Ambala Died: 1 December 1974, New Delhi India’s first woman chief minister, Sucheta Kriplani, chartered her own independent course. She was committed to the Gandhian ideology, Sucheta was fearless in her mind and spirit. She was born in Ambala, Punjab (now in Haryana) to a Bengali Brahmin family. She completed her education at Indraprastha College and Punjab University prior to becoming a Professor of Constitutional History at Banaras Hindu University. She came to the forefront during the Quit India Movement. She worked with other Gandhians during the partition riots and was one of the few women who were elected to the Constituent Assembly and was part of the subcommittee that drafted the Indian Constitution. Sucheta also became a part of the subcommittee that laid down the charter for the constitution of India. 15342549571534254957Sainy Banerjee Pal An engineer by profession but an ardent writer by heart, Sainy has been writing from the age of 12. She has a huge collection of her handwritten diaries. Her friends call her a therapist for broken hearts and can connect instantly with anyone. She lives with her doting husband who is also her critic for her write ups. Imaginative, spirited and filled with compassion, she always has a lot to say, to those who care to listen.

051.BJP.30.05.2019 Name        Ministries 1.PM Narendra Modi        Ministry of Personnel, Public Grievances and Pensions; Department of Atomic Energy; Department of Space; and All important policy issues; and All other portfolios not allocated to any Minister. 2.Amit Shah Minister of Home Affairs 3.Rajnath Singh        Minister of Defence 4.Nitin Gadkari        Minister of Road Transport & Highways, Minister of Micro, Small and Medium Enterprises 5.Nirmala Sitharaman        Minister of Finance 6.Piyush Goyal        Minister of Railways and Commerce and Industry 7.S Jaishankar        Minister of External Affairs 8.Ravi Shankar Prasad        Minister of Law; Communication and IT 9.Ramesh Pokhriyal Minister of Human Resource Development 10.Narendra Singh Tomar        Minister of Agriculture, Rural Development and Panchayati Raj 11.Smriti Irani        Ministry of Women and Child Development; Minister of Textiles. 12.Ram Vilas Paswwan        Minister of Consumer Affairs; Food and Public Distribution 13.Dharmendra Prasad        Ministry of Petroleum and Natural Gas; and Minister of Steel 14.D.V. Sadananda Gowda        Minister of Chemicals and Fertilizers 15.Harsimrat Kaur Badal        Minister of Food Processing Industries 16.Thaawar Chand Gehlot        Minister of Social Justice and Empowerment 17.Arjun Munda        Minister of Tribal Affairs 18.Harsh Vardhan        Minister of Health and Family Welfare; Minister of Science and Technology; and Minister of Earth Sciences 19.Prakash Javadekar        Minister of Environment, Forest and Climate Change; and Information and Broadcasting 20.Mukhtar Abbas Naqvi        Minister of Minority Affairs 21.Prahlad Joshi        Minister of Parliamentary Affairs; Coal; and Minister of Mines 22.Mahendra Nath Pandey        Minister of Skill Development and Entrepreneurship 23.Arvind Ganpat Sawant        Minister of Heavy Industries and Public Enterprise 24.Giriraj Singh        Minister of Animal Husbandry, Dairying and Fisheries 25.Gajendra Singh Shekhawat        Minister of Jal Shakti Ministers of State (Independent Charge) 26.Santosh Kumar Gangwar        Ministry of Labour and Employment 27.Rao Inderjit Singh        Ministry of Statistics and Programme Implementation; Ministry of Planning 28.Shripad Yesso Naik        Ministry of AYUSH; and MoS Ministry of Defence 29.Jitendra Singh        Ministry of DoNER; PMO; Personnel, Public Grievances and Pensions; Department of Atomic Energy; and Department of Space 30.Kiren Rijiju        Ministry of Youth Affairs and Sports; and Minority Affairs 31.Prahalad Singh Patel        Ministry of Culture; and Minister of State (Independent Charge) of the Ministry of Tourism 32.Raj Kumar Singh        Ministry of Power; New and Renewable Energy; and Skill Development and Entrepreneurship 33.Hardeep Singh Puri        Ministry of Housing and Urban Affairs; Civil Aviation; and Commerce and Industry 34.Mansukh L. Mandaviya        Ministry of Shipping; and Chemicals and Fertilizers Ministers of State 35.Faggansingh Kulaste        Ministry of Steel Ashwini Kumar Choubey        Ministry of Health and Family Welfare 36.Arjun Ram Meghwal        Ministry of Parliamentary Affairs; and Heavy Industries and Public Enterprises 37.General (Retd.) V. K. Singh        Ministry of Road Transport and Highways 38.Krishan Pal        Ministry of Social Justice and Empowerment 39.Danve Raosaheb Dadarao        Ministry of Consumer Affairs, Food and Public Distribution 40.G. Kishan Reddy        Ministry of Home Affairs 41.Parshottam Rupala        Ministry of Agriculture and Farmers Welfare 42.Ramdas Athawale        Ministry of Social Justice and Empowerment 43.Sadhvi Niranjan Jyoti        Ministry of Rural Development 44.Babul Supriyo        Ministry of Environment, Forest and Climate Change 45.Sanjeev Kumar Balyan        Ministry of Animal Husbandry, Dairying and Fisheries 46.Dhotre Sanjay Shamrao        Ministry of HRD; Communications; and Electronics and Information Technology 47.Anurag Singh Thakur        Ministry of Finance; and Corporate Affairs 48.Angadi Suresh Channabasappa        Ministry of Railways 49.Nityanand Rai        Ministry of Home Affairs 50.Rattan Lal Kataria        Ministry of Jal Shakti; and Social Justice and Empowerment 51.V. Muraleedharan        Ministry of External Affairs; and Parliamentary Affairs 52.Renuka Singh Saruta        Ministry of Tribal Affairs 53.Som Parkash        Ministry of Commerce and Industry 54.Rameswar Teli        Ministry of Food Processing Industries 55.Pratap Chandra Sarangi        Ministry of MSME; and Animal Husbandry, Dairying and Fisheries 56.Kailash Choudhary        Ministry of Agriculture and Farmers Welfare 57.Debasree Chaudhuri        Ministry of Women and Child Development. ******************************** ******************************** The second NDA government led by Narendra Modi has the maximum number of 10 ministers from Uttar Pradesh, including Prime Minister Narendra Modi himself, followed by seven from Maharashtra and six from Bihar. The new government also has three ministers each from Gujarat, Rajasthan, Haryana and Karnataka -- the states where voters gave the BJP a clean sweep -- followed by two each from West Bengal, Odisha and Madhya Pradesh. The new Council of Ministers has representation from almost all the states, except Andhra Pradesh and the north-eastern states of Nagaland, Manipur, Mizoram, Sikkim and Tripura. With representation from almost all states spreading across various caste and social groups, the new government has sought to broaden BJPs reach with induction of some first-time MPs while nearly half of his previous Cabinet ministers have been replaced. Meet the men and women who will run India for the next 5 years While several experienced hands have been retained, there are 19 first-time ministers. Nearly 35 ministers of the previous council of ministers have been replaced. The composition of council of ministers showed apparent desire of Modi to expand BJP's reach in new areas where it has made forays in this election including West Bengal and Odisha as also consolidate its social base in areas where it has been traditionally strong. Former Foreign Secretary S. Jaishankar's inclusion in the cabinet shows Modi's desire to have experts handling key areas. Former Indian Foreign Service Officer Hardeep Singh Puri, who lost Lok Sabha election from Amritsar, has also been inducted. With only 57 ministers having been sworn-in on Thursday, Modi has enough scope for an expansion and reshuffle of cabinet. ############################

052. நிர்மலா சீதாராமன் & தமிழிசை ஒரு ஒப்பீட்டு பார்வை! பிறந்த ஆண்டு: நிர்மலா=1956 தமிழிசை=1961 (தமிழிசை இளையவர்) கல்வித்தகுதி: நிர்மலா=MA(eco) Phd(textile trade) தமிழிசை=MBBS.Sonology&FET in canda (கைனகாலஜிஸ்ட்) பிஜேபி கட்சி இணைவு: நிர்மலா=2006 தமிழிசை=1999 (தமிழிசைதான் சீனியர்) பதவி உயர்வு கிராப்: நிர்மலா: கட்சி இணைவு=2006 செய்தி தொடர்பாளர்=2008 (நிதின் கட்கரி தயவால்) தனி அமைச்சக அமைச்சர்=2014 (நிதி&கார்ப்ரேட் விவகாரம்) காபினெட் அமைச்சர்=2016 பாதுகாப்புத்துறை அமைச்சர்=2017 (வியர்வை சிந்தாம வெல்லம் திங்கறது இதுதானோ?!) தமிழிசை: கட்சி இணைவு=1999 தென்சென்னை மருத்துவர் அணி செயலர்=1999 மாநில மருத்துவர் அணி செயலர்=2001 தென்னிந்திய மருத்துவர் அணி துணை செயலர்=2005 மாநில பொது செயலர்=2007 மாநில துணை பிரெசிடெண்ட்=2010 பிஜேபி தேசிய செயலர்=2013 தமிழக பாஜக தலைவர்=2014 பாரத் பெட்ரோலிய டைரக்டர்=2017 தேர்தல் பங்கெடுப்பு: நிர்மலா:தேர்தலா?மூச்.. (எப்பவும் ராஜ்யசபா எம்பி தான்..வெய்யில்ல அலைஞ்சி திரிஞ்சி எம்பி ஆகுறது சூத்திரச்சி பாணி!) ஆந்திரா ராஜ்யசபா எம்பி=2014 கர்நாடக ராஜ்யசபா எம்பி=2016 தமிழிசை: எந்த தேர்தல்லயும் ஜெயிச்சதில்ல! ராதாபுரம் சட்டமன்ற தொகுதி (தோல்வி) =2006 வேளச்சேரி சட்டமன்ற தொகுதி(தோல்வி)=2011 வடசென்னை மக்களவை தொகுதி(தோல்வி)=2009 தூத்துக்குடி மக்களவை தொகுதி(தோல்வி)=2019 (பாவம்..இந்தக்கா எத்தன தடவ தேர்தல்ல நின்னு தோத்திருக்கு.. ஒரு ராஜ்யசபா எம்பி ஆக்க மனசில்லயே "ச்சண்டா" அமித்சாவுக்கு! (பிராமணராக இருந்திருந்தால் ஆக்கியிருப்பானுங்க) பிறகுறிப்புகள்: நிர்மலா: நிர்மலா கட்சியில் சேர்ந்தது 2006ல்..ஆனால் 2007ல் நிர்மலாவின் கணவர்,நடிகர் சிரஞ்சீவி ஆரம்பித்த பிரஜாராஜ்யம் கட்சியில் இணைகிறார்..சிரஞ்சீவி காங்.உடன் கட்சியை இணைத்ததும் மீண்டும் பிஜேபிக்கே வருகிறார்! தமிழிசை: தமிழிசையின் கணவர் சௌந்தர்ராஜன் எப்போதும் பிஜேபிதான்! இருந்தும் என்ன புண்ணியம்? எம்ஜிஆர் மருத்துவ பல்கலைக்கழக துணை வேந்தர் பதவிக்கு விண்ணப்பித்தார் சௌந்தர்ராஜன். ஆனால் அந்த பதவி "சுதா சேஷைய்யன்" என்ற பிராமணருக்குத்தான் போய் சேர்ந்தது! தகுதி திறமை படிப்பு உழைப்பு என அனைத்து தகுதிகளும் தமிழிசைக்கு இருந்தாலும், அவரால் மத்திய அரசில் ஒரு இணை அமைச்சர் பதவி கூட பெற முடியவில்லை! ஆனால் எந்த தகுதியும் இல்லாமல் ஸ்மிதி இரானி எல்லாம் கூட மத்திய அமைச்சர் ஆக முடிகிறது! கட்சியில் சேர்ந்த குறைந்த காலத்தில் இந்தியாவின் பாதுகாப்புத்துறை அமைச்சர் என்ற உயர்நிலைக்கு நிர்மலாவால் போகமுடிகிறது என்றால், அதுவும் எந்த தேர்தலிலும் பங்கெடுக்காமல், மக்களை சந்திக்காமல், ராஜ்யசபா எம்பி எனும் பின்வாசல்வழியாக வந்து காபினெட் அமைச்சராக ஆக முடிகிறதென்றால் பார்பணீயத்தின் பலத்தை புரிந்துகொள்ள வேண்டும்! வியர்வை சிந்தாமல்,  வெய்யிலில் அலையாமல், வசை சொற்களை ஏற்காமல், வாத பிரதிவாதங்களுக்கு பதில் சொல்லாமல், மக்களின் சாபங்களை பெறாமல், தேர்தல் தோல்விகளை அடையாமல், தெருப்புழுதி மேனியில் படாமல், முதல்பந்தியில் அமர்ந்து மூக்குபிடிக்க பாயசம் குடிப்பதுதான் பார்ப்பணீயம்! கட்சிசெய்யும் தவறுகளுக்கெல்லாம் முட்டுக்கொடுத்து, பாசிச பாஜக ஒழிக என்ற கோஷங்களுக்கெல்லாம் சண்டையிட்டு வக்காலத்து வாங்கி, தாமரை மலர்ந்தே தீரும் என்று தொண்டை தண்ணீர் வற்ற கத்தி, கேலிச்சித்திரங்கள், மீம்சுகள், உருவத்தை கேலிப்பொருளாக்கி பேசுபவர்களை சமாளித்து, கட்சி வளர்ப்பது தமிழிசை மாதிரியான ஏமாளிகள்தான்! இந்நாட்டில் "நோகாமல் நுங்கு தின்பது" நிர்மலா சீதாராமன் போன்ற பாப்பாத்திகள்தான்! நமக்கு புரிந்துவிட்டது..! தமிழிசைக்கு இது எப்போதுதான் புரியும்? புரியுமா?

இந்தியாவில் சாதிக்கொடுமை தலைவிரித்து ஆடிய காலத்தில் 'முலை வரிச்சட்டம்' என்ற பெயரில் ஒரு சட்டம் அமுலில் இருந்தது. அதாவது தாழ்த்தப்பட்ட சாதியைச் சேர்ந்த பெண்கள் தமது மார்பின் அளவுக்கேற்ப வரி செலுத்த வேண்டும் என்பது கட்டாயம். மார்பை மறைக்காவிட்டால் வரி செலுத்தத் தேவையில்லையாம். குறிப்பாக கேரளா, நாகர்கோவில், கன்னியாகுமரி உள்ளிட்ட பகுதிகளில் இச்சட்டம் கடுமையாக அமுலில் இருந்ததாம். அப்போது கேரளா திருவாங்கூர் அரசின் முலைவரிச் சட்டத்துக்கு எதிராக நாஞ்செலி என்ற தாழ்த்தப்பட்ட பெண் போராடி இருக்கிறாள். 30 வயதை நெருங்கிக் கொண்டிருந்த அழகியான நாஞ்செலியின் மார்புகள் ரொம்பவும் பெரிதாக இருந்ததினால் திருவாங்கூர் அரசு அம்முலைகளுக்கு இரட்டை வரி செலுத்த வேண்டும் என்று கட்டளை பிறப்பித்ததாம். அதனால் ஆத்திரப்பட்ட நாஞ்செலி வரி செலுத்த மறுத்துவிட்டாள். ஆனாலும் திருவாங்கூர் அரசு விடாமல் அவளிடம் வரி கேட்டு வற்புறுத்தி வந்தது. ஒருநாள் வரி வசூலிப்பவர்கள் வீடுவரை வந்து நாஞ்செலியிடம் வரி கேட்டபோது, கொஞ்சம் பொறுங்கள் எடுத்து வருகிறேன் என்று வீட்டுக்குள் சென்ற நாஞ்செலி, ஒரு கத்தியுடன் வெளியே வந்தாள். முலைவரிச்சட்ம் அமுலில் இருந்த காலத்தில் கேரள கடைத்தெருவில் தலித் பெண்கள். வாழை இலையை நிலத்தில் பரப்பி தமது கையிலிருந்த கத்தியால் மார்புகள் இரண்டையும் அறுத்து இலையில் வைத்தாளாம்! அந்தக் கொடுமையான காட்சியை நேரில் பார்த்த வரிவிதிப்பவர்கள் ஆடிப்போனார்களம். 'இது இருந்தால் தானே வரி கேட்பாய்? நீயே எடுத்துக்கோ'என்று சொல்லிவிட்டு நாஞ்செலி தரையில் வீழ்ந்து இறந்தாள். இந்த சம்பவத்தால் அதிர்ந்து போன திருவாங்கூர் அரசு உடனடியாக முலை வரிச் சட்டத்தை நீக்கியது. இந்த சம்பவம் நடந்து நூறு வருடங்கள் கடந்து விட்டன.சம்பவம் நடந்த இடம், கேரளாவில் சேர்தலா அருகே உள்ளது. அதன் பெயர் முலைச்சிபுரம். அந்த ஊர் மக்கள் இன்னும் நாஞ்செலியை ஞாபகத்தில் வைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் கேரளாவில் நாஞ்செலிக்கு எந்த நினைவுச் சின்னமும் கிடையாது. நாமும் தான் எத்தனையோ மகளிர் தினங்களைக் கொண்டாடி விட்டோம். ஆனால் நம்மில் எத்தனை பெண்களுக்கு நாஞ்செலியைத் தெரியும்? பெண்கள் தமது உரிமைகளுக்காக எவ்வாறெல்லாம் போராட வேண்டியிருக்கிறது.!!!!! ஆனால்... இங்கே சிலர் பெண்களுக்கு எதிராக நடைபெறும் விரும்பதாகத செயல்களை கண்டும் காணாமலும் கடந்து செல்கின்றனர்கள்.... சிலர் வேடிக்கை பாா்கின்றனர்கள்... சிலர் ரசிக்கின்றனர்... பலர் மறைமுகமாக ஆதரவும் அளிக்கின்றனா்கள்... இப்படியாப்பட்டவர்களை தலைமேல் தூக்கிவைத்து இந்த மானூடசமூகம் அவர்களுக்கு வீரத்தின் விளைநிலமாக விளங்கிய குயிலியாா் வேலுநாச்சியாா் ஜான்சிராணி போன்றவர்களின் பெயரில் விருதுவழங்கி வீரத்தின் மாண்பினையே சிதைக்கின்றனர். -

054 PHONE NUMBER - 02224130325 The Sewri Christian Cemetery (Marathi: शिवडी ख्रिस्ती स्मशान भूमि Sewrī Kristi smashan bhumi) in Sewri, Mumbai, India, was established by Arthur Crawford, the first Municipal Commissioner of Bombay as a location for European burials. The land was acquired from the Agri-Horticulture Society's gardens in 1865. The bodies of Commonwealth military service personnel buried in the cemetery during the First and Second World Wars were all exhumed and reburied at Kirkee War Cemetery where permanent maintenance by the Commonwealth War Graves Commission could be assured, with the exception of a Second World War soldier of the Women's Auxiliary Corps (India)whose grave is still registered and maintained by the commission.                                                                 Details Established 1864 Location Sewri, Mumbai Country India Coordinates 19.001°N 72.851°E Type Public Owned by Brihanmumbai Municipal Corporation People Buried Name Date Who George Wittet 1926 Architect, designed the Gateway of India Francis Newton Souza 2002 Avant Garde artist Frederick William Stevens       1900 Architect of the Victoria Terminus Dom Moraes                 2004 Poet Joseph Baptista                 1930 Mayor of Bombay Cyril Frederick Golding 1951 25 Jun 1937, elected to the Bombay Legislative Assembly, from the constituency of the Bombay Chamber of Commerce and the Bombay Presidency Trades Association. x